คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : sf โน่ริท : ไม่ชัดเจน
SF โน่ริท
ไม่ชัดเจน...
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ̴
ไม่ต้องตกใจครับ เสียงผมเอง!! กระผมชื่อเรืองฤทธิ์ ศิริพานิช หรือ ริท นั้นเองครับ
และเสียงที่ทุกคนได้ยินมันคือเสียงหอบของผมเองครับ หึหึ
ทุกคนคงคิดว่าผมกำลังออกกำลังกายใช่ม้าา บอกเลยว่าไม่ใช่ครับ!!!!
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งมาราธอนไปบ้านไอ้เซนครับ พอดีผมนัดกันไปว่าจะไปเที่ยว
แต่ผมนะสิดันตื่นสายทำให้เลยเวลานัดไปหนึ่งชั่วโมง
“แม่ครับ ซะ เซนอยู่มั้ยครับ?” โหยเหนื่อย...
“เซนพึ่งออกไปสักพักเองลูก”
“ห้ะ!! ออกไปแล้ว”
จะไม่ให้ผมตกใจได้ยังละครับ มันบอกว่าจะรออยู่ที่บ้าน แต่พอมาก็ออกไปแล้ว
มันน่ามั้ยละ....
ชิ! แค่ตื่นสายนิดเดียวเองนะ T^T โทรศัพท์ก็ดันลืมเอามาอีก เฮ้อออออ ชีวิต T^T
“แม่ครับผมของยืมโทรศัพท์โทรหาเซนหน่อยสิครับ” ขอยืมแม่เซนก่อนละกัน
“ได้สิลูก เดี๋ยวแม่ต่อสายให้” แม่เค้าบอกก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านแล้วออกมาพร้อมโทรศัพท์มือถือ
“มึงอยู่ไหนว่ะเซน” ทันทีที่มันรับสาย ผมก็รีบถามมันเลย
“อยู่เดอะมอลล์ ไหนมึงบอกจะมาไง อยู่ไหนละ” ห้ะ? เดอะมอลล์ แม่งไม่รอกูเลยนะ
“ไอ้เชี้ย! ก็กูมาหามึงที่บ้านไง งั้นกูไม่ไปละ กลับบ้านดีกว่า” ผมตอบด้วยน้ำเสียงนอยด์ๆ
“อย่างอนนะริทนะ มึงนั่งรถตู้หน้าตรงหน้าปากซอยมาหากูเลยเร็วๆ ถึงแล้วโทรหากูด้วยเดี๋ยวเดินลงไปรับ โอเค บายยยย”
“เดี๋ยวๆๆ ไอเซนๆ” แม่งวางสายไปละ
เป็นแบบนี้ทุกที จะไปเที่ยวกับแฟนเอากูไปด้วยตลอด
อิจฉาเป็นเหมือนกันนะเว้ย !!!!
ตอนนี้ผมอยู่ที่เดอะมอลล์แล้วครับ หลังจากวิ่งออกมาจากซอยบ้านไอ้เซน
แล้วยังต้องมายืนรอรถตู้เพื่อจะมาเดอะมอลล์
คนก็แน่นกว่าจะรอรถตู้กว่าจะนั่งรถเกือบชั่วโมง
ถามว่าทำไมไม่นั่งแท็กซี่ บอกเลยว่าแพงครับ!! 55555
ผมเดินหาตู้โทรศัพท์ในห้างสักพักก็เจอมันตั้งอยู่ใกล้ๆกับประตูทางออกไปลานจอดรถ
“ฮัลโหล!อยู่ข้างล่างละ ลงมารับดิ”
“เออๆ รอตรงน้ำพุ” ผมวางสายจากไอ้เซนแล้วเดินมายังบริเวณน้ำพุตรงกลางๆห้าง
“ริ๊ททททททททททท” มาละ ไม่ต้องสงสัยครับ เสียงไอ้เซนนี่ละ
“เบาๆก็ได้ คนมองกันหมดละมึงนี่” แม่งชอบทำอะไรให้เป็นจุดเด่นตลอด ว่าแต่มาคนเดียวหรอวะ?
“อ้าวแล้ว..”
“อ่อ พี่เก่งเค้ารออยู่ข้างบนกับเพื่อนอะ” ยังไม่ทันที่ผมจะถามเสร็จ เซนมันก็รีบตอบซ่ะก่อน
“เพื่อน..พี่เก่งมากับเพื่อนหรอ ปกติมาคนเดียวนิ” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
ปกติมาคนเดียวแล้วทำไมวันนี้ถึงเอาเพื่อนมาด้วย
จะว่าไปผมก็ไม่เคยเจอเพื่อนพี่เค้าเลยสักคนนะ หรือเพราะผมไม่เห็นนะ??
“พี่เก่งบอกว่าเพื่อนเค้าพึ่งอกหักอะ พี่เก่งก็เลยพาออกมาเปิดหูเปิดตา”
“อ่อ โอเค”
ผมกับเซนขึ้นมาชั้นโรงหนังกัน ตอนนี้กำลังนั่งรอพี่เก่งกับเพื่อนที่ไปเข้าห้องน้ำ
อ้อผมลืมบอกไปเลย พี่เก่งเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนพี่เค้าอยู่ม.6ห้องวิทย์-คณิต
ส่วนผมกับเซนอยู่ม.5ครับ ผมเรียนศิลป์-คำนวณ ส่วนไอ้เซนเรียนศิลป์-ญี่ปุ่น
สงสัยใช่มั้ยว่าผมกับมันเป็นเพื่อนกันได้ยังไง??
จริงๆแล้วผมกับไอ้เซนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลแล้วครับ เรียนประถม ม.ต้นอะไรมาด้วยกัน
แต่พอขึ้นม.ปลาย ผมชอบภาษาอังกฤษกับคณิตเลยเลือกที่จะเรียนสายนี้
ส่วนไอ้เซนมันบอกว่ามันอยากหาอะไรเรียนแบบใหม่ที่แต่ต่างจากการเรียนตอนม.ต้น
มันเลยเลือกที่จะเข้าภาษาญี่ปุ่น พอผมบอกให้มันเรียนภาษาจีน เพราะที่บ้านมันเป็นคนจีน
มันบอกผมว่าอะไรรู้มั้ย?
“จะเรียนทำไมภาษาจีน ที่บ้านก็ออกจีนอยู่ละ อยากรู้อะไรก็ถามป๊ากับม๊าเอาดิ”
เอ่อ...กูขอบคุณสำหรับคำตอบมากกเลย หึหึ
“มาแล้ววววว เซนรอพี่นานไหมครับ” ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงของพี่เก่ง
“ไม่นานครับ”
จ้ะ!!! ไม่นานเลยจ้ะ กูเห็นมึงนั่งพึมพำด่าพี่เก่งอย่างเดียวเลย ไม่นานจ้ะ!!!!!
“อ้าววว ริทมาแล้วหรอ” นี่คุณมึงพึ่งเห็นกูหรอว้ะ?
“เอ่อ ครับ” ผมตอบแล้วส่งยิ้มบางๆให้พี่เก่ง
“พี่เก่ง แล้วเพื่อนพี่ที่ชื่อเอ่อ..” ไอ้เซนคงหมายถึงเพื่อนพี่เก่งที่มาด้วยละมั้ง
“อ้อ ไอ้โน่อะนะ เดี๋ยวมันก็มะ...นั่นไงมันมาละ” พอพี่เก่งพูดจบผมก็หันไปมาตามมือที่พี่เก่งชี้ให้ดู
หล่อ...ผมบอกได้คำเดียวว่าหล่อมาก!!! ถึงเค้าจะใส่แค่เสื้อยืดสีขาวบวกกับกางเกงยีนส์สีซีดๆรัดกับขาเรียวยาวพอดี ใบหน้าถูกปิดบังด้วยแว่นตากันแดดสีชา แต่มันก็ทำให้เค้าดูดีมากๆ
เค้ากำลังเดินเข้ามาทางที่พวกผมกำลังยืนอยู่
ใกล้เข้ามา....
ใกล้เข้ามา....
ตึก ตึก .. -///////- เสียงหัวใจผมเต้นเองแหละครับ
แม่งงงชอบว่ะ -/////////////////////////-
“น้องครับ มองพี่มีอะไรหรือเปล่า” เสียงพี่เค้าทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์
คนตรงหน้ายืนมองผมก่อนจะถอดแว่นกันแดดนั้นออกมาก ทำให้เห็นใบหน้าที่ขาวใส
จมูกโด่งสัน ตาตี่เล็กอย่างกับลูกครึ่งไทย-จีน
พี่เค้ามองหน้าผมก่อนจะยักคิ้วประมาณว่า มึงมองกูมีอะไรหรือเปล่า
“อ้อ เอ่อ เออ อะไรดีว่ะ” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
“ครับ? น้องพูดว่าอะไรนะ”
“ป่าวๆครับ ริทแค่สงสัยว่าเคยเจอพี่มาก่อนหรือเปล่า”
บอกเลยว่า กูแอ๊บ 55555
“หะหะ เคยสิครับ พี่กับน้องเดินสวนกันบ่อยๆ อีกอย่างพี่ก็รู้จักน้องด้วยนะ
น้องริทม.5 ห้อง2 ดังจะตาย”
เดินสวน? กูจำได้ว่ากูไม่เคยไปสวนนะ
เอ่อ..กูว่าบางทีกูก็กวนตีนไป 555
ว่าแต่ทำไมกูไม่เคยเห็นพี่เค้าว่ะ?
“ตกลงคุณสองคนจะจีบกันโดยไม่สนใจโลกเลยใช่ไหมครับ? คุณโตโน่ คุณน้องริท”
จีบบ้านแกสิไอ่พี่เก่ง!! เค้าเรียกว่าทำความรู้จักเว้ย!!
แต่ทำไมหน้ามันร้อนๆฟร่ะ แถมใจยังเต้นแรงอีกด้วย..-/////-
“มึงจะบ้าป่าวไอ้เก่ง กูจะจีบน้องเค้าทำไม”
“เอ้าไอ่นี่ ก็จีบเป็นแฟนหน่ะสิ จีบไปเป็นคนรับใช้มั้ง555” ไอ่พี่เก่ง!!! คนรับใช้พ่องงงง
“ตลกพอยังมึง? กูไม่ใช่สเป็คน้องเค้าหรอก หะหะ”
พี่โตโน่พูดยิ้มก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยักคิ้วให้ดังเดิม
กูบอกพี่เค้าตอนไหนว่ะ ว่าไม่ใช่สเป็ค
แม่งงง!! โครตตรงกับสเป็คกูเลย
นี่ก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วครับหลังจากที่ผมไปเดอะมอลล์วันนั้น
แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นเพราะประเด็นคือ ผมคิดถึงพี่โตโน่นะสิ!!! ไม่ว่าจะทำอะไรก็คิดถึงแต่พี่เค้า
บางวันนี่ผมมโนว่าเป็นแฟนกับพี่แกเลยนะ5555
ไหนวันนั้นพี่เค้าบอกผมว่าเราเดินสวนกันบ่อยๆ แต่ทำไมผมถึงไม่เห็นเลยวะ
ตอนไปหาพี่เก่งกับเซนก็ไม่เจอ ทำยังไงถึงจะได้เจอได้คุยกับพี่โตโน่นะ T^T
จริงสิ!!!! ลองขอไลน์พี่โตโน่จากพี่เก่งไง วันนั้นเห็นพี่เค้าใช้ไอโฟนนี่หว่า
โถ่วววววไอ้ริทเอ้ยย ทำไมพึ่งคิดได้เนี่ยยยย
นี่ถ้าคิดได้ตั้งแต่ตอนกลับบ้านนะได้เป็นแฟนกับพี่โตโน่ไปตั้งนานละ
เอิ่ม...เริ่มจากการที่เข้าหาไอ้เซนก่อนเลย!!!
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าโรงเรียนครับ ถามว่ามายืนทำไม? ทำไมไม่กลับบ้านไปนอน
บอกเลยว่าถ้ากลับบ้านไปนอนจะได้ไลน์ของพี่โตโน่มั้ย? ดังนั้น!! ต้องมาหาไอ้เซน
“เซนนนน” ผมตะโกนเรียกมัน เมื่อเห็นมันกำลังจะเดินออกจากประตูโรงเรียน
“อ้าวไอ่ริทท”
“เซนริทมีเรื่องจะคุยด้วย ไปร้านเดิมกันดีกว่า”
“ห้ะ!!ริทชอบพี่โตโน่!!!”
“เบาๆสิวะมึง เดี๋ยวก็มีใครได้ยินหรอก” คิดผิดหรือคิดถูกวะเนี่ยที่บอกไอ้เซน
“ก็กูตกใจนี่หว่า ตั้งแต่คบกับมึงมาไม่เคยเห็นมึงชอบใครเลยนิ” นี่ตกลงกูผิดใช่ไหม? T^T
“เอ้า! ก็กูชอบพี่โน่อะ กูผิดหรอ?” คนมันจะมีความรักบ้างไม่ได้หรือไงวะ
“เออๆไม่ผิด ว่าแต่ที่มึงบอกกูเพื่อที่จะขอไลน์พี่โน่?”
“ถูก!”
“แต่กูไม่มี!!” อ้าวหอย...
“พี่เก่งไง!! แฟนมึงอะต้องมีสิ”
“เออวะ แปปนะ”
ไอ่เซนมันหยิบมือถือผมมาก่อนจะกดหยิกๆสักพักแล้วก็กดส่งคืน
“อะ ได้ละ” สำเร็จจจจจจจ!!!!!!!
ติ๊ด ติ๊ด... ไลน์เข้านี่หว่า
“ว่าไงเพื่อนเซน J ” ใครวะ mootono
“เซนใครวะ?” ผมถามไอ้เซนก่อนจะยื่นมือถือออกไปให้มันดู
“ไอ่ควายยย ก็พี่โน่ไง กูบอกเค้าว่านี่เพื่อนเซนที่เจอกันที่เดอะมอลล์เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว”
“โหยยยเซนมึงน่ารักมากกกกก สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกู 5555”
“ครับพี่โตโน่” ผมพิมพ์ข้อความตอบพี่เค้าก่อนจะส่งออกไป
“น้องชื่ออะไรนะ?” อ้าวว ตบมั้ยพี่โตโน่!! จำชื่อ(ว่าที่)แฟนไม่ได้เนี่ยยย
“ริทไงครับ..” ผมส่งข้อความไป แล้วก็ตามด้วยรูปสติกเกอร์หมีร้องไห้
“โอ๋ๆๆ ไม่ต้องนะครับ เดี๋ยวพี่พาไปกินขนม”
“บ้า..”ผมตอบพี่เค้าแล้วก็ส่งรูปเขินไปให้
นี่ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วหลังจากที่ผมได้ไลน์พี่โตโน่มา บอกเลยว่ามีความสุขมากๆๆ
ผมถามพี่เค้าว่าทำไมเราถึงไม่ค่อยเจอกันเลยเวลาอยู่ในโรงเรียน
พี่เค้าบอกว่าพี่เค้าอยู่ห้องคณะกรรมการนักเรียน บางวันพี่เค้าก็ไม่ได้มากินข้าวที่โรงอาหาร
เพราะฝากเพื่อนซื้อมาจากนอกโรงเรียนเลยกินในห้องคณะกรรมการเลย
พี่โตโน่เป็นคนคุยสนุก น่ารัก แถมยังชอบเป็นห่วงผมอยู่เรื่อยเลย
วันนี้ผมเลยจะมาแอบดูพี่เค้าที่ห้องคณะกรรมการสักหน่อย มาดูสิว่ามาทำไมทุกวัน
ไลน์ไปถามพี่เค้าก่อนดีกว่าว่าอยู่ไหน เพราะนี่ยังไม่เที่ยงเลย
“พี่โตโน่พักเที่ยงหรือยังครับ”
“พี่พักแล้ว ตอนนี้อยู่ห้องคณะกรรมการนักเรียน” พี่เค้าตอบกลับมา
“อ่อครับ”
“ริทอย่าลืมกินข้าวนะครับ พี่เป็นห่วง”
กินพี่ได้มั้ยอะ -//////-
ผมเปิดอ่านไลน์พี่โตโน่ก่อนจะกดปิดแล้วเอามือถือใส่กระเป๋ากางเกงทันที
แอบดูพี่โตโน่ดีกว่า หุหุ จะทำอะไรอยู่น้าาา
นั้นไงๆๆ พี่โตโน่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ หน้าตาจริงจังมากเลยนะนั้น555
เอิ่ม..ออกไปหาพี่โตโน่ดีไหมนะ?...
ออกไปดีกว่า หุหุ พี่โตโน่จะทำหน้ายังไงนะตอนเห็นเรา
“พี่โต..”
“พี่โตโน่ววววววววว”
ยังไม่ทันที่ผมจะเรียกพี่โตโน่ ก็มีเสียงแหลมๆของใครสักคนเข้ามาขัดไว้เสียก่อน
และผมจะไม่อารมณ์เสียเลย ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่เข้าไปกอดออเซาะพี่โตโน่ของผม
พี่โตโน่ก็เหมือนกัน!! ทำไมต้องยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นด้วยก็ไม่รู้ขนาดผมพี่เค้ายังไม่ยิ้มขนาดนี้เลย
แต่เอ๊ะ! นั้นมันเกรซที่อยู่ห้องเดียวกับผมนี่นา ทำไมถึงได้สนิทกับพี่โตโน่ขนาดนี้ด้วยนะ
“พี่โตโน่กินข้าวหรอยังค่ะ”
“ยังเลย แล้วเกรซละกินรึยัง”
“ยังเลยอะ T^T” เกรซตอบแล้วก็ทำหน้ายู่ๆหน่อยๆ
“ทำไมไม่กินละ พี่เป็นห่วงรู้ไหม? หืม”
เป็นห่วงหรอ?
พี่เค้าบอกกับแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่านะ ไอ้คำว่าเป็นห่วงเนี่ย
ผมรีบเดินออกมาจากบริเวณนั้นทันที ใครจะไปอยู่ละครับ
รู้สึกเจ็บยังไงก็ไม่รู้เนอะ ที่เห็นคนที่เราชอบ ไม่สิ รักเลยละ อยู่กับผู้หญิงคนอื่น
พึ่งเข้าใจคนอกหักก็ตอนนี้ละ จริงๆ
แต่การกระทำคำพูดของพี่โตโน่คนเหมือนๆออกมาแนวว่าชอบเรา หรือผมคิดไปคนเดียวนะ?
แต่ก็อย่างว่าละใครจะมาชอบผู้ชายด้วยกันละเนอะ นมก็ไม่มี ตูดนี่ไม่ตรงพูดนี่มันพื้นกระดาษชัดๆ
พูดแล้วก็ของขึ้นว้อยยยย
แม่งงคิดยังไงกันแน่ว่ะ
“ไอ้บ้าเอ้ย!!!”
พลึบบ!!! สายตาทุกคู่ต่างต้องหันมามองผม เอ่อ..
“ขอบโทษครับๆ เหอะๆ” ผมบอกก่อนจะส่งยิ้มให้ทุกๆคน
โอ้ยยย นี่กูจะเป็นบ้าเพราะมึงแล้วนะเนี่ยไอ้พี่โตโน่!!!!!!!!!
“ริท แม่ไปก่อนนะลูก ดูแลบ้านดีดีละ ห้ามหนีเที่ยวเข้าใจไหม?”
“ค้าบบบบ จะไปก็รีบไปเถอะครับคุณนาย เดี๋ยวตกเครื่องไม่รู้ด้วยนะ”
“จ้ะๆ แม่ไปละ”
“บ๊าย บาย”
ผมยืนโบกมือบ๊ายบายแม่อย่างกับเด็กประถม เฮ้อออออ อยู่บ้านคนเดียวอีกละ
อยู่จนจะกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นอยู่แล้วเนี่ยยย !!!!!!
แม่ผมท่านชอบเดินทางไปต่างประเทศกับเพื่อนๆนะครับ ส่วนคุณป๋าผมก็ติดงานอยู่ที่ต่างประเทศ
ทำไมต้องเป็นลูกคนเดียวด้วยฟร่ะ! เข้าบ้านดีกว่า ̴
“ป้าอรครับ มีอะไรกินเอ่ยย” ป้าอรคือป้าแม่บ้านที่ประจำอยู่ครับ
เอ้อจริงสิ ผมไม่ได้อยู่บ้านคนเดียวแล้วนะผมอยู่กับป้าแม่บ้าน!!
แต่ก็นะ จะให้ผมมานั่งเล่นเกมกับป้าแกมันก็คงไม่ใช่อะ555555555555
“วันนี้มีข้าวต้มกุ้ง กุ้งตัวโตๆเลยนะคุณริท”
“ว้าววว น่ากินจังเลยครับ ริทกินหมดเลยนะครับ”
ติ้ง ต่อง ̴
“ใครมาหรอครับป้าอร” ใครมานะ..
“เดี๋ยวป้าไปดูเองค่ะ คุณริททานต่อเลย” ป้าเค้าบอกผมก่อนจะวิ่งออกไป
“คุณริทค่ะ มีคนมาหานะค่ะ”
“มาหาริทหรอครับ?” ใครมาหาว่ะ ปกติไม่เคยมีนะ
“ค่ะ รออยู่ห้องรับแขก”
ผมละมือจากการกินอาหารและเดินไปดูมาใครกันที่มาบ้านผมแต่เช้า
คุ้นๆนะ แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร
“มาหาริทหรอครับ?”
O_O!!! พี่โตโน่
“พี่โต..โน่?” ตกใจสิครับ ใครจะไปคิดละว่าพี่โตโน่จะมาหาที่บ้าน
“ครับพี่เอง”
“เอ่อ..พี่มีอะไรหรอป่าวครับ” ผมถามพี่เค้าออกไปก่อนที่พี่เค้าจะมองมาข้างหลังผม
“ป้าอรครับ เดี๋ยวริทขอคุยกับพี่เค้าแปปนึงนะ” ผมพูดจบป้าแกก็เดินออกไปทันที
“ว่าไงพี่โตโน่มีอะไรหรอป่าว”
“ก็คิดถึง..” คิดถึง!!!!
“แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ จะมาคิดถึงริททำไม” ใช่ๆเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
“อ้าวหรอ..ขอโทษที่พี่คิดอะไรไปเองคนเดียว”
“อะไรคือคิดไปเอง?”
“ก็พี่คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันซ่ะอีก” เป็นแฟนหรอ..-/////////////- บ้า..
“พี่โตโน่ไม่ต้องมาพูดเลย พี่ก็เป็นแบบนี้กับทุกคนนั้นแหละ พี่อะคิดยังไงกับริทกันแน่
ไม่ชอบก้ไม่ต้องมาชอบเลย ทำแบบนี้ริทไม่ชอบเลยรู้ไหม พี่อะไม่ชัดเจน!!!”
“เอาตรงๆมั้ย?”
“เออดิ!” อารมณ์เริ่มเสียแล้วครับ ชักช้าลีลาอยู่ได้ชอบก็บอกมาดิ!!
“พี่ชอบริท ชอบจริงๆนะ ชอบริทก่อนที่จะเจอกันที่เดอะมอลล์ตอนนั้นอีก”
ชอบก่อนเจอกันที่เดอะมอลล์หรอ? เป็นไปได้ยังไงวะ
“ชอบ..ริทตอนไหน”
“พี่ชอบริทตั้งแต่ริทอยู่ม.ต้นแล้ว”
"เห้ยยย เป็นไปได้ยังไง?"
"มันเป็นไปแล้ว พี่อุตส่าให้ไอ้เกรซลูกพี่ลูกน้องของพี่ที่อยู่ห้องเดียวกับริทช่วยสืบนะ
พี่สั่งให้เกรซคอยดูว่าใครที่คอยมายุ่งกับริทบ้าง จีบริทบ้าง แล้วพี่ก็ตามไปขู่มัน!!"
โอโห้ เงิบดิสัส!! ชอบก่อนกูอีกหรอเนี่ย แต่เดี๋ยวนะ? ตามไปขู่?
นี่อย่าบอกนะว่าไอ้ที่มีคนมาจีบๆแต่พอไม่ถึงอาทิตย์ก็หายหัวไปเลย
แหมไอ้พี่โตโน่!! คุณมึงเกือบทำกูขายไม่ออกแล้วนะ!!
แต่ก็นะ...น่ารักว่ะ -///-
"ริท!เป็นแฟนกันมั้ย?" เห้ยยยขอกูเป็นแฟนหรอ? เขินนนนนนนนนน
“บ้า-/////- เดี๋ยวมานะ” หลบก่อนดีกว่า แม่งเขินเชี้ยๆๆ
“จะไปไหนละครับที่รัก หืมม”
ผมที่กำลังจะเดินออกไปก็ถุกลำแขนเกร่งดึงเข้ามากอดจากทางด้านหลัง
ทำอะไรของพี่เนี่ยยยยยยย!!!!
“พี่จะทำอะไรเนี่ยย”
พี่เค้าหยิบไอโฟนก่อนที่จะเปิดกล้องหน้า
ฟอดดดดดดด -////////////-
แชะ!!
“พี่โตโน่!!”
“อู้ยย ริทตีพี่ทำไมเนี่ยย”
“ถามมาได้นะว่าตีทำไม ก็ใครใช้ให้พี่มา เอ่อ..หอมแก้ม ริทละ”
ใช่ครับพี่เค้าหอมแก้มผม หอมไม่พอถ่ายรูปผมตอนโดนหอมแก้มอีกตังหาก
“พี่ก็จะทำอะไรให้ชัดเจนไง” ชัดเจน?
“ทำอะไร”
“นี่ไง” พี่เค้าบอกก่อนจะยืนไอโฟนมาให้ผมดู
แฟนตัวจริงของผมเองครับ น่ารักม่ะ? #แฟนหน้าแดง #แฟนเขิน #แฟนบอกให้ชัดเจน
#ทุกคนรู้แล้วนะ #โน่ริท #ริทโน่ #แฟนกันจ้ะ #รักริท
“เห้ยยยยยยยย ลงIG เลยหรอ?” แม่งลงไอจีเลยหรอวะ? เขินนะเว้ยยย
“ใช่ไง พี่ก็อยากบอกให้เค้ารู้ไงว่าริทนะของพี่”
“บ้า..ใครของพี่” พี่โตโน่นี่แม่งงชอบทำอะไรให้เขินอยู่เรื่อยเลอ
น่ารักอะ -//////////////////////-
“ริท”
“ห้ะ” ตกใจครับ อยู่ดีดีก็เรียกผม แถมยังเรียกซ่ะดังเลอะ
“พี่ว่า...”
“ว่าอะไร”
“เราไปทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้มั้ย?...บนห้องริทไง”
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้พี่โตโน่ววววววววววววววววว
-จบ-
สวัสดีค้าาาาาา นี่เป็นSF ที่แต่งไว้นานแล้ววว
ชอบไม่ชอบบอกนะ ที่เอามาลงเพราะแต่งเรื่องยาวไม่ทัน -_-'
แต่เดี๋ยวจะรีบๆแต่งนะ ครั้งต่อไปจะลงภาคต่อของรักข้างเดียว(ที่กำลังแต่ง)ละ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ :)
7/10/2556
ความคิดเห็น