คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF NoRotz รอคำว่า...รัก (ตอนที่4)
SF โน่ริท
รอคำว่า...รัก ตอนที่ 4
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะไกลบอกที ̴
ใครโทรมาน้าาา ผมหยิบมือถือออกมาก่อนจะดูหน้าจอที่ขึ้นโชว์อยู่
คิดว่าใครกันนั้นเอง
“ฮัลโหลกันว่าไง”
“คือ กันจะโทรมาถามว่าริทว่างรึป่าว”
“อืม ทำไมหรอกัน”
“คือที่กันบอกริทว่าจะแต่งงานอะกันย้ายจากปีหน้ามาเดือนหน้าแล้วกันอยากให้ริทเป็นคนออกแบบงานให้กันจะได้ไหม”
“อ่อได้สิ ไม่มีปัญหา”
“แล้วเอ่อ..พี่โตโน่” นี่คงกลัวพี่โตโน่สินะ
คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง พี่โตโน่ประชุมนี่นา
“วันนี้พี่โตโน่ประชุมคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เดี๋ยวริทเค้าไปหากันเลยดีกว่า”
“โอเค เดี๋ยวกันส่งชื่อและที่อยู่โรงแรมไปให้ริทนะ”
“จ้าแล้วเจอกัน”
ตอนนี้ผมมายังโรงแรมที่กันบอกแล้วครับ คิดว่าที่ไหนมันเป็นโรงแรมที่อยู่ทางเดียวกับทางกลับของคอนโดผมและพี่โตโน่นี่เอง โรงแรมหรูใช้ได้เลยนะ แต่ถ้าจะให้ดีต้องใช้โรงแรมพี่โตโน่ หุหุ ว่าแต่ผมยังไม่เคยเห็นแฟนของกันเลยนะ จะสวยแค่ไหนน้าาา
“ริท ริท ทางนี้”
“เป็นไงครับคุณกัน ยิ้มแย้มมาแต่ไกลเชียวนะ” ว่าไปพึ่งจะเคยเห็นกันยิ้มแย้มเลยนะเนี่ย
“ก็กันมีความสุขนิจะแต่งงานทั้งทีจะให้กันทำหน้าอมทุกข์รึไง”
“5555เข้าข้างในกันเถอะ อยากเห็นเจ้าสาวของกันละ จะหน้าตาดีแค่ไหนกันเชียว”
“รับรองริทต้องอึ้งง 55” กันพูดก่อนจะเดินเข้ามากอดคอผม
“ตั้งแต่วันนั้นริทก็ไปหากันบ่อยๆ ไปช่วยกันจัดเตรียมงานเพราะงานแต่งจะมีขึ้นอีกไม่กี่อาทิตย์แล้ว ริทไม่คิดว่าพี่โตโน่จะมาเห็น แต่ที่ริทไม่บอกพี่เค้าเพราะริทไม่อยากที่จะทะเลาะด้วย พี่โตโน่เค้าเป็นคนใจร้อนและขี้หึงสุดๆ ถึงริทจะบอกพี่เค้าคงไม่ให้ไปช่วยงานกันก็ด้วย พี่รุจก็รู้ว่าพี่โตโน่ไม่ชอบกัน จะว่าเกลียดกันเลยก็ได้ แต่ใครจะไปคิดละว่าพี่โตโน่จะคิดว่าริทนอกใจพี่เค้า”
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่สวนหลังบ้านกับพี่รุจครับ พี่รุจเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผมเอง
เมื่อก่อนนี้เราสองคนสนิทกันมากก บางคนยังคิดว่าพี่รุจกับผมเป็นแฟนกันเลย
แต่ตอนนี้พี่เค้าไปทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมที่เชียงใหม่ ผมเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่
ผมสงสัยว่าพี่รุจรู้เรื่องนี้ได้ยังไงเลยถามพี่เค้าและพี่เค้าก็บอกผมว่าพี่โตโน่โทรไปหาถามว่าผมได้ไปหาพี่รุจไหม พี่รุจก็เกิดสงสัยเลยโทรมาถามที่บ้านผมว่าผมกับพี่โตโน่ทะเลาะหรือมีปัญหากันรึป่าว แม่ผมเลยบอกไปว่าเลิกกับพี่โตโน่แล้ว พี่รุจเลยโมโหนั่งเครื่องจากเชียงใหม่มากรุงเทพ แต่พี่รุจบอกว่าก่อนจะมาหาผมพี่เค้าแวะไปหาพี่โตโน่ก่อนเลยซัดพี่โตโน่ไปสักสองหมัดโทษฐานที่ไม่เชื่อใจผม
ถามว่าพี่รุจกับพี่โตโน่รู้จักกันหรอ เค้าสองคนเค้าเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่ประถมเลยละ
ที่ผมรู้จักกับพี่โตโน่ก็เพราะพี่รุจนี่ละ
“รู้อย่างนี้พี่ฆ่ามันส่ะก็ดี!!! ไอ้โน่นะโอ้โน่ มึงจะรู้ไหมว่าน้องกูรักมึงขนาดไหน”
“พี่รุจ พี่รุจอย่าทำอะไรพี่โตโน่นะ ริทขอร้อง นะพี่รุจนะ” พี่รุจเป็นคนที่พูดจริงทำจริง
ถ้าพี่เค้าทำอะไรพี่โตโน่ผมคงขาดใจตาย รัก บอกได้คำเดียวว่าผมรักเค้ามาก
“ก็ได้ ก็ได้ พี่ถือว่าน้องขอ”
Ruj PART
“ก็ได้ ก็ได้ พี่ถือว่าน้องขอ”
ผมนั่งฟังเรื่องที่ริทเล่าบอกได้คำเดียวว่าหมั่นใส้ไอ้โน่มากๆ แม่งน้องกูรักมึงถึงขนาดนี้ยังคิดว่าน้องกูมีชู้ พาชู้เข้าโรงแรมอีกหรอ ใจมันทำด้วยอะไรกันนะ มึงนี่มันใจร้อนอารมณ์ร้อนไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ
สงสารก็แต่ริท ดูสิหน้าต้องที่เคยสดใสยิ้มแย้มตลอดเวลาแล้วดูตอนนี้สิ หน้าคนหรือศพเดินได้ก็ไม่รู้ T^T
เฮ้ออออออ สงสัยต้องทำอะไรสักอย่างแล้วละ
“รุจไปก่อนนะครับคุณลุงคุณป้า”
“จ้า ขับรถดีๆนะลูก”
ผมบอกลาคุณลุงกับคุณป้าก่อนจะเดินออกมายังหน้าประตูบ้าน
ผมหยิบมือถือไอโฟนออกมาก่อนจะกดเปิดเสียงที่ผมแอบบันทึกเอาไว้
“ให้กูซัดมึงให้หายหมั่นใส้ก่อนแล้วค่อยบอกความจริงแล้วกันนะไอ้โน่ ข้อหาที่มึงทำน้องกูเสียใจและร้องไห้ หึหึ”
Tono’s PART
ปึก!! เสียงผมปิดแฟ้มเอกสารอย่างแรง
หงุดหงิดอะไรอย่างนี้นะ!!!! ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำงาน
เฮ้ออออ ริทจะเป็นยังไงบ้างนะ นี่ก็เกือบอาทิตย์แล้วที่ผมกับริทไม่ได้เจอกันผมยอมรับเลยว่าผมคิดถึงริท และก็คิดถึงมากๆด้วย
ผมยอมรับว่าตอนที่ผมเห็นริทกับไอ้กันเดินกอดคอเข้าโรงแรมด้วยกันผมทั้งโกรธและโมโหมาก
ผมอยากจะเข้าไปกระชากสองคนนั้นให้ออกจากกันแต่ตอนนั้นผมขับรถอยู่
ไม่คิดเลยว่าการที่ยกเลิกการประชุมเพื่อจะกลับไปกินข้าวกับแฟนเร็วๆมันจะทำให้ผมเห็นอะไรที่มันทิ่มแทงหัวใจ เหอะ!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา” หลังจากเสียงของผมก็เผยให้เห็นหญิงสาวหุ่นดีเดินเข้ามาในห้อง
“คุณภาคินค่ะ คุณรุจมาหาค่ะ” ไอ่รุจหรอ? มาทำไมอีกวะ
“ให้เข้ามาเลยก็ได้”
“ไง คุณภาคินท่านประธานบริษัท”
“มาทำไม”
“เรื่องริท..” เรื่องริทงั้นหรอ? หึ! นี่ก็คงบอกไอ้รุจสินะ
“อ้อ นี่คงไปบอกมึงสินะแล้วได้บอกรึป่าวละว่าตัวเองนะมีชู้!!”
“ไอ้โน่!!!!!! มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!”
“หึ มันไม่มากเกินไปหรอก กูไม่เคยคิดที่จะนอกใจน้องมึง แต่น้องมึงกับ..”
ผัวะ!! ผัวะ!!
“ไอ้รุจนี่มึงกล้า...” ไอ้รุจแม่งต่อยเจ็บชะมัด!! ให้ตายสิ ไอ้เพื่อนเวร
“เออ!!กูกล้ากว่านี้อีก มึงนี่น้าชอบเอาอารมณ์อยู่เหนือเหตุผลตลอด
กูจะบอกอะไรให้นะน้องกูนะรักมึงยิ่งกว่าอะไร ใจจริงกูอยากจะมาฆ่ามึงด้วยซ้ำนะถ้าริทไม่ขอไว้มึงได้ตายแน่”
“รักหรอ หึหึ” นี่ขนาดรักนะยังนอกใจกันได้อะ
“กูไม่มีอะไรจะพูดละ มึงเอาไปฟังเองแล้วกัน” ไอ้รุจพูดเสร็จแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ผม
“ฟังอะไรของมึง?” อะไรของมันวะ
“ฟังซะจะได้ตาสว่างและเลิกโง่!!!!!”
ความคิดเห็น