คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SF NoRitz รอคำว่า...รัก (ตอนที่2)
SF โน่ริท
รอคำว่า...รัก ตอนที่ 2
นี่ก็สองอาทิตย์แล้วที่ผมกับพี่โตโน่ไม่ได้พูดคุยกันต่างคนก็ต่างเงียบ ไปทำงานก็ไม่ได้ไปด้วยกัน นอนก็แยกห้อง ขนาดกินข้าวพี่เค้ายังออกไปกินข้าวข้างนอกเลย ผมอยากรู้ว่าผมทำอะไรผิด?
วันนี้ผมจึงตัดสินใจจะคุยกับพี่โตโน่ให้รู้เรื่อง ถ้าเกิดพี่เค้าเบื่อผมหรืออยากเลิกกับผม ผมจะได้...ทำใจได้ถูก
“สวัสดีคะคุณริท” เสียงพี่ฟ้าเลขาหน้าห้องพี่โตโน่กล่าวสวัสดีผม
“ครับพี่ฟ้า เอ่อ..แล้วท่านประธานอยู่มั้ย?” ผมถามพี่ฟ้าด้วยเสียงตะกุดตะกัก
“อยู่คะ จะให้เรียนท่านมั้ยคะว่าคุณริทมา?”
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเลย” ผมบอกพี่ฟ้าก่อนจะเดินมายังหน้าห้องที่มีป้ายชื่อติดว่า ภาคิน คำวิลัยศักดิ์
เอาละ ยังไงวันนี้ก็ต้องคุยกันให่รู้เรื่อง
ก๊อก ๆ
ผมเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไปในห้อง ผมสัมผัสได้ถึงเครื่องปรับอากาศที่เย็นจนทำให้ผมขนลุก ผมมองไปรอบๆห้องผนังห้องเป็นโทนสีขาว ห้องจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบทัน นี่ผมไม่ได้เข้ามาในนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ หรือไม่แน่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะเข้ามาด้วยละมั้ง
เอ๊ะ!พี่โตโน่ไปไหนนะ ไหนพี่ฟ้าบอกว่าอยู่ในห้อง หรือจะเข้าห้องน้ำ?
“เข้ามาทำอะไร!!” ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ ก็มีเสียงพูดที่ทำให้ผมต้องหันไปดู พี่โตโน่
“ริทเข้ามาหาพี่ หรือเดี๋ยวนี้ริทเข้าไม่ได้แล้ว” ผมถามออกไปด้วยความน้อยใจ
“แล้วมีอะไร” พี่โตโน่ถาม
“ยังไม่หายโกรธริทเรื่องกันอีกหรอ?”
ตอนนี้สีหน้าพี่โตโน่เรียบเฉยมาก จนผมเดาไม่ออกเลยว่าพี่เค้ากำลังคิดหรือทำอะไรอยู่ พี่โตโน่เป็นคนที่มีอะไรแล้วไม่ยอมพูด ชอบเก็บเอาไปคิดและตัดสินใจอะไรคนเดียว ง่ายๆ เอาแต่ใจตัวเอง
“ทำไมพี่ต้องโกรธด้วย ริทจะไปไหนมาไหนกับใคร หรือจะทำอะไรกับใครมันก็เรื่องของริทสิ” พี่โตโน่ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ริทแค่จะบอกว่า ริทกับกันไม่ได้เป็นอะไรกัน เราเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน”
ผมพยายามอธิบายให้พี่เค้าฟังอย่างใจเย็น เพราะถ้าอามรณ์ร้อนใส่เดี๋ยวเราจะพูดไม่รู้เรื่องกันทั้งสองฝ่าย ในเมื่อคนนึงเปรียบเสมือนไฟ อีกคนก็ต้องเปรียบเสมือนน้ำเพื่อที่จะได้ลดและดับไฟลงไปในที่สุด..
“หึ เพื่อน? เพื่อนที่ไหนเค้าชวนกันเข้าโรงแรมละ”
“นะ นี่พี่โตโน่เห็นหรอ?” นี่พี่เค้าเห็นผมกับกันหรือเนี่ย? พี่โตโน่เห็นได้ยังไงในเมื่อวันนั้นพี่เค้าประชุม
“ใช่! แล้วริทจะให้พี่คิดว่ายังไงดีละ เมียตัวเองเข้าโรงแรมกับผู้ชายคนอื่นห้ะ!!!!”
“หยุดพูดนะ!! พี่กำลังเข้าใจริทผิด” ผมพยายามเถียงพี่เค้า นี่เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะ เรื่องนั้นยังไม่เคลียร์ นี่พี่โตโน่ยังเข้าใจผิดคิดว่าผมเข้าโรงแรมกับกันอีก อุส่าแอบไปช่วยกันเตรียมงานแต่งเพราะไม่กล้าบอกพี่เค้า ไม่อยากมานั่งทะเลาะกัน แต่ผมคิดผิดสินะ..
“ใช่ไง!!พี่เข้าใจผิด ว่าเมียตัวเองมันไปมีชู้!!!!!”
“พี่โตโน่!!!!!!!! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ริทไม่ได้ทำอย่างที่พี่คิด ริทว่าเราเลิกคุยกันดีกว่า คุยไปก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี”
“หึ หรือรับความจริงไม่ได้”
ผมพยายามสงบสติอารมณ์แล้วนะครับ ดูพี่โตโน่เค้าพูดสิ ไม่ให้เกียรติกันไม่ว่า แต่ทำไมถึงไม่ไว้ใจผมเลย คนเราถ้ารักกันก็ต้องไว้ใจกันสิ ผมรู้แล้วแหละว่าควรจะทำยังไง เราจะได้พอใจกันทั้งสองฝ่าย
“เราห่างกันสักพักมั้ยพี่โตโน่? เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น” ผมพูดออกไปด้วยเสียงที่เหนื่อยล้าเต็มที ดูสีหน้าพี่เค้าตกใจหน่อยๆก่อนเปลี่ยนมาเรียบเฉยเหมือนเดิม
“พี่ว่าไม่ต้องหรอก”
“ทำไมละ”
“เราเลิกกันดีกว่า”
ความคิดเห็น