NoRitz รักวุ่นวายของนายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : เข้ามหาลัย

ตอนที่ 1

เข้ามหาลัย

ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ :)

    เข้าแถวให้เป็นระเบียบ!!!!



           เข้าแถวให้เป็นระเบียบ!!!!





           ได้ยินที่พี่กูสั่งมั้ย!!!!!



.

.

.



สวัสดีค้าบทุกคนผมชื่อเรืองฤทธิ์ ศิริพานิชครับ ตอนนี้ผมกำลังรับน้องอยู่ครับ พวกรุ่นพี่ก็จะโหดไปไหนก็ไม่รู้!! เห็นแล้วน้องริทรับ บ่ ด้ายยยยยยย (?)

เอ่อ..ริทว่าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่านะครับ ผมชื่อริทครับ ตอนนี้ผมอยู่ปี1 เป็นเฟรนชี่หน้าใส๊ใส 5555 เห็นผมคุยสนุกๆเฮฮาแบบนี้ผมก็เรียนคณะแพทย์นะครับ วันนี้เป็นวันที่รับน้องวันสุดท้ายแล้วละ ผมนี่อยากจะตะโกนให้โลกได้รับรู้55555555 เอ้าก็การรับน้องมันต้องอดทนนี้ครับ
เหนื่อยก็เหนื่อยย เฮ้อออออออออออออ

"อ้าวว น้องคนนั้นอะ นั่งเหม่ออะไรพี่สั่งให้ลุกตั้งนานแล้วนะ"  อ้าววพี่เค้าสั่งให้ผมลุกตอนไหนว่ะ รีดเดอร์ได้ยินมั้ย? ริทไม่ได้เห็นได้ยินเลอะ


"เอ้า ยังนั่งโง่อยู่อีก!! สั่งให้ลุกทำไมไม่ลุก ห้ะ!!!!!!" อ้าวว พูดอย่างงี้ก็หล่อนะสิ รู้จักเรืองริทน้อยไปส่ะแล้วว เป็นใครวะมาขึ้นเสียงใส่น้องริทผู้หล่อ สูงหน่อยๆ เยี่ยงเน้!!! ต้องสั้งสอนสักหน่อยแล้ว หึหึ


.








.
.











.

"ครับ ลุกแล้วครับพี่ "  แต่เราต้องรู้จักเคารพรุ่นพี่นะ 5555555555




..







...




ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอไอ้คุณเซน เพื่อนอันเป็นที่รักยิ่งของกระผมอยู่หน้าคณะวิศวะ  เรารู้จักกันต้องแต่เรียนมัธยมปลายแล้วครับโชคดีที่เราสองคนสอบติดมหาลัยเดียวกัน อะอ้า แต่คนละคณะนะครับ เพราะอย่างไอ้เซนไม่มีทางเรียนหมอแน่นอนครับ555555555 แต่ผมไม่ได้ว่ามันโง่นะ มันก็เรียนเก่งเหมือนๆกับผมนั่นแหละ หุหุ

"ที่รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" มันมาแล้วครับ T T ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร


"ทำไมทำหน้าแบบนั้นละไอ้ริท แค่เรียกที่รักเองนะ"


"กูชินกับการที่มึงเรียนกูแบบนี้แล้วละ แต่มึงควรจะดูคนก่อนมั้ย? " ผมว่าผมชินกับการที่มีคนมองเราสองคนแบบนี้แล้วนะครับ แต่ผมก็ไม่ชิน (?)


"อุ้ย!!5555  เค้าขอโตดดดด" แหมมไอ้เซน มาทงมาทำหน้าตาแบ๊วๆ กูไม่หลงมึงเหมือนไอ้พี่เก่งหรอกนะ หน้าอย่างกับแมว ไม่รู้พี่เก่งชอบไปได้ยังไง T^T

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบ๊วว ไม่ใช่พี่เก่ง! แล้วข้าวหน่ะจะกินมั้ย? นี่ริทรอตั้งนานแล้วนะ " ผมรัวคำถามใส่มันไม่ยั้งครับ55555 ทำไงได้ครับหมั่นไส้คนมีแฟนน ชิ ผมป่าวพาลนะ แค่เป็นคนเหมารวม 55555555555555555


"แล้วนี่จะยืนอีกนานม่ะ? แฟนเซนรออยู่นะ ไปกันเถอะ" แฟนเซน? อะไรแฟนเซนว่ะ พูคแค่พี่เก่งก็จบ..


"อะไรแฟนเซนว่ะ พูดว่าพี่เก่งก็จบ" จะพูดให้ยากทำไมว่ะ


"ก็....ก็...มันเขินนะ จะให้เซนพูดจริงๆอะ"  อะไรของมัน ขงเขินอะไรวะ..แล้วดู ดู๊มันทำท่าม้วนอยู่นั้นแหละ เอ้าๆ โอ้ยยย อะไรของมานนนนนนนนน T T


"ก็ อะไรของมึงวะ ไม่พูดกูไปกินข้าวแล้วนะ" สงสัยมันเริ่มบ้าแล้วหล่ะทุกคน



"เดี๋ยวๆๆๆๆสิริท พูดก็ได้ ก็เค้าเรียกพี่เก่งว่าแฟนเซน แล้วพี่เก่งก็เรียกเซนว่าแฟนเก่งไง" อ๋ออออ เอาไว้เรียกกันสองคนว่างั้น เอ้าๆๆ ม้วนอีกละ กูละเบื่อเว้ยยยยยย อิจฉาคนมีแฟนเว้ยยยยย อย่าให้กูมีบ้างนะ!!! ฮึยยยยยย


"งั้นกูไปละ ม้วนเสร็จแล้วก็ตามมาละกัน" ผมพูดเสร็จก็เดินออกมาเลย โดยไม่ได้หันไปมองไอ้เซน แต่ก้ได้ยินเสียงมันโวยวายอยู่ อย่าให้ไอ้ริทมีแฟนบ้างนะ





..








.















.


















"ริทททททททททททททท รอเซนด้วยยยยยยยย โอ๊ยยยย จะรีบไปหาลิงที่หนายยยยยยยยยยยย"

"สาธุ!!!ขอให้แม่งได้แฟนเป็นลิง แม่งเดินไวอย่างกับลิงโหนต้นไม้"

สวัสดีทุกคนที่หลงเข้ามาในฟิคเรื่องนี้55555555

เป็นฟิคเรื่องแรกที่เขียนลงเว็บเลยนะ ปกติเขียนทิ้งไว้ในคอมอย่างเดียว55555555

แนะนำตัวก่อนนะ เค้าชื่อ แอม อายุ 16 ปีเด้ออออ

ยังไงเค้าฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะ จุ๊บๆๆๆๆๆ

ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ สัญญาตอนหน้ายาววววแน่ๆๆ

รักทุกคนนนน เจอกันตอนต่อไปปป

ปล.ตอนหน้า โน่เจอริทแล้วนะ