คื น แ ห่ ง ค ว า ม ลับ

ลำดับตอนที่ #5 : การออกเดินทาง

                      5
 โหย เพิ่งสามทุ่ม ครึ่งเอง ตึกปิด สี่ทุ่มเมลยังคงไม่หลับหรอก  อยากไปเร็วๆจัง

"ซันริ เป็นอะไรจ๊ะ" ยัยเมลที่แอบมอง ท่าลุกรนของซันริกล่าวขึ้น

"อะ...อ๋อปวดท้องน่ะ" โทษนะฉันจำเป็นต้องบอกเธอแบบนี้เพราะฉันไปได้ออกไปข้างนอกเธอจะได้ไม่
สงสัย

"งั้นฉันขอตัวไอเข้าห้องนําก่อนนะ เธอนอนไปก่อนเถอะ"

"อ่อจ๊ะ" เมลยิ้มหวาน

โหยทางเดินมึดจิงเชียว น่ากลัวด้วย อ๊ะฉันเอาไฟฉายมานี่ แต่เปิดไม่ได้เดี๋ยวมีใครเห็น อืม...นั่งอ่านบันทึกนั่น
ดีกว่า ว่าแล้วเธอก็หยิบบันทึกขึ้นมาอ่าน เปิดหน้าที่สอง
 
  12 มกราคม 1896
 
      "ออกจะแปลกที่ข้าพเจ้าเขียนวันย้อนหลัง จริงแล้วข้าพเจ้าเว้นหน้าแรกไว้เขียนหลัง
จากออกมาจากที่นั่น ข้าพเจ้าเริ่มออกเดินทางโดนไม่มีใครรู้เห็นทั้งสิ้น ข้าพเจ้าเดินไป
ตามทางเรียบตึกเรียน ข้าพเจ้าจะหยุดเขียนบันทึกเมื่อมาถึงจุดสำคัญแต่ละจุด จุดแรกก็
คือ หน้าโบสถ์ที่นี่ค่อนข้างหน้ากลัว มึดไม่ได้เปิดไฟข้าพเจ้าเดินผ่านด้านในเข้ามาไม่มี
ใครซักคน ขั้นแรกข้าพเจ้าหาทางขึ้นก่อน "

   "จุดที่ 2"
    
"บรรไดทางขึ้นคือจุดที่ 2 ตอนแรกข้าพเจ้าหาตั้งนาน ในที่สุดก็พบ มันซ่อนอยู่หลังผ้า
ม่านกั้นฉากมีประตูไม้บานค่อนข้างเล็ก ในนั้นมีบรรไดสูงชัน ฝุ่นเกาะสกปรก เหม็นอับ
มาก แต่ข้าพเจ้าก็ได้เดินต่อไป "

"จุดที่ 3"
     
"หน้าบรรได คือจุดที่ 3 ที่ข้าพเจ้าจดบันทึก ข้าพเจ้าใช้มือปิดจมูกไว้ไม่ให้ฝุ่นเข้า บรรได
เป็นบรรไดไม้เก่าไม่รู้จะหักหรือเปล่า เวลาเดินมักมีเสียงแอ๊ดๆ ฝุ่นและหยักใย่ที่เกาะกัง
ช่างน่าขยักแขยง และทำให้เดินลำบาก"

พรึ่บ!!! อ๊ะไฟดับลงขณะที่ฉันแอบอยู่ข้างๆตึกที่ไม่มีคนเห็นและสว่างพอที่จะอ่านหนังสือได้ แสดงว่า
ทุกคนเข้านอนแล้วฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอาละพร้อมแล้ว ไปเรียบๆตึกเรียนเหมือนที่คุณทวดทำ
น่ากลัวจริงๆด้วยแฮะ ช่างมึดเหลือเกิน แต่ยังเปิดไฟฉายไม่ได้ไม่งั้นถูกจับได้แน่ ขณะที่ฉันเดินไปเรื่อยๆ
แกร็บ! เหวอฉันเหยียบกิ่งไม้ที่ตกอยู่บนพื้น โหยตกใจหมด อ๊ะฉันเห็นๆ โบสถ์ ต้องรีบแล้วแฮะ ไม่งั้นเดี๋ยวมี
ใครมาเห็น ฉันกำลังไปถึงหน้าโบสถ์ เหวอตรงนี้ลื่นชะมัดเมื่อฉันเปิดประตูและเดินเข้าไปเรื่อยๆ ตรงนั้น
ม่านหรือเปล่านะ ใกล้จะถึงแล้วละ เหวอลื่นชะมัด

"ว้าย" "โครม"  ฉันลื่นล้มลง แล้วมือดันไปปัดแจกันใบใหญ่ตรงข้างๆเปียโน

"ตายแล้ว"
 
ตึงๆๆๆๆ เอ๊ะเสียงฝีเท้าต้องหาที่หลบ ที่หลบๆๆๆๆ

"ว้าย..อุ๊บส์" ใครๆๆๆมือกันปิดปากฉันเขาดึงตัวฉันไปที่หลังม่านใกล้เปียโน

"บ้ารึเปล่าเดี๋ยวก็ถูกจับได้หรอกเรื่องใหญ่เลยนะ"

เสียงนี้!!!!!