คื น แ ห่ ง ค ว า ม ลับ

ลำดับตอนที่ #3 : ฉันเป็น......

                     3
 
ณ หอประชุม

ขณะที่ฉันเดินตรงประตูทางเข้าก็มีชายผู้หนึ่ง วิ่งชนฉันจากด้านหลังอย่างรุนแรง ฉันล้มลง เมลรีบเข้า
มาหาฉัน
 
"ซันริ เป็นอะไรรึเปล่า"

เมล ถามขึ้น ผู้ชายคนนั้นหยุดนิ่งแล้วมองฉันอยู่ เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นสบตา เค้าเป็นผู้ชาย หน้าตาดีมากๆ ^^
ผิวอมชมพู นัยต์ตาสีเขียวดุๆ ผมสีนำตาลเข้ม ตัวสูงโปร่ง ดูดี มั่กๆ

"นี่ นายวิ่งอะไรของนายอะไม่ดูตาม้าตาเรือ จะรีบไปไหนนักหนา"
 
ถึงซันริจะชื่นชอบในหน้าตาเขาเพียงใด แต่ก็ต้องขอด่าเสียเพราะชนแล้วก็ไม่ขอโทษ แถมจ้องตาเขม็งอีก

"ฉันไม่มีเวลาที่จะเจ๊าะแจ๊ะกับผู้หญิงอย่างเธอ" เขาหันกลับไปแล้วเดินไปทางเวที

"ไอ้.....~^~^~"

ฉันชักไม่ชอบหมอนี่ซะแล้วสิ ถ้านายรู้ว่าฉันเป้นใครแล้วนายจะหนาวนายหน้าดุ ถึงจะไม่ค่อยมีใครรู้ว่าฉัน
เป็นอะไรกับเจ้าของร.ร. ซึ่งมีเหลนคนเดียวอย่างฉัน แต่ถ้ารู้ขึ้นมาละก็ เรื่องใหญ่แน่ ที่จริงคุณตาเตือนฉันไว้
 ว่าอย่าพยายามบอกใครเรื่องนี้ แต่ที่ฉันบอกเมล เพราะฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอคนนี้ เธอไม่น่าปากโป้งหรอก

การประชุมกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
" เอาละต่อไปนี้ครูขอเชิญพบกับประธานน.ร. รุ่นพี่ ม.6 มีชื่อว่า ทาคารอส"

พอประกาศชื่อเสียงกรี๊ดดังสนั่น หอประชุมทำเอาแก้วหูฉันจะแตก ชายหนุ่มร่างสูงปรากฎตัวขึ้น
เอ๊ะ นายนั่น นายหน้าดุขึ้นไปทำอะไรบนนั้น นายนั่นเป้นประธานน.ร.เหรอเนี่ย ประธานน.ร.ของที่นี่ต้องมีคุณ
สมบัติดีเด่นทุกประการ อย่างหมอนั่น มรรยาทซาม แต่ได้เป็นต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน

"สวัสดีครับ ผม ทาคารอส ประธานน.ร. อยู่ม.6ครับ ขอต้อนรับน้องๆม.4ปีนี้นะครับ ต้องขอโทษที่ต้องเรียกประ
ชุมอีกครั้งเนื่องจากช่วงเช้าผมติดภารกิจ จึงไม่สามารถ มาพูดแนะนำตัวได้"

หมอนั่นทำหน้าเคร่งเครียดในการพูด สาวๆมองเค้ากันแบบตาเยิ้ม ฉันละหมดความเชื่อใจ ประธานน.ร.คน
นี้จริงๆ
 
"เมลฉันว่าหมอนี่มันต้องทำอะไรบางอย่างที่ชั่วร้าย แล้วกลายเป็นประธานน.ร.แน่ๆเลย"

เมลยังไม่ทันตอบซันริ เสียงจากบนเวทีดังขึ้น

"นี่...ตรงนั้นน่ะ ห้ามคุยนะ ยัยผมแกละ"

ยัยผมแกละ เอ๊ะวันนี้ฉันก็ทำผมแกละ เมลกระซิบเบาๆ

"เค้าเรียกเธอแน่ะ"

"หา"

ฉันตอบเสียงดังจนคนรอบๆหันมามอง

"นี่ยัยแกละ" ประธานน.ร. ตะโกนเสียงเข้ม

"เธอควรหัดเคารพกันบ้างนะ เธอไม่เคยเรียนมาเหรอไงเวลาประชุมใครเขาคุยกัน  ถ้ามีอะไรก็ยกมือถามสิ"

ฉันเริ่มจะรู้สึกว่าหมอนี่พูดแรงมากไปนะ สำหรับฉันที่เป็นน.ร.เข้าใหม่ไม่ควรพูดแบบนี้   ฉันยกมือขึ้น

"ว่าไงเธอสงสัยอะไร" ประธานน.ร.ถาม

"นายไปใช้เวทย์มนต์ดำอะไรถึงได้มาเป็นประธานน.ร.ได้อะ ทั้งที่ประธานน.ร.เค้าต้องดีเด่น นายน่ะแย่มากๆ ทั้งพูดจาไม่ดีแล้วยัง มาชนไม่ยอมขอโทษอีก" 

ยัยซันริมองจ้องตาเขม็น แต่แล้วปรบมือ และ เสียงเฮ ดังขึ้น ซันริยืนงง

"เธอเจ๋งมากที่พูดใส่ประธานน.ร.แบบนี้อะ ไม่เคยมีใครกล้าพูดเลยนะขนาดน.ร.เข้าใหม่ยังเกรงกลัว ทาคารอส เลย" 

รุ่นพี่ ม.6 ที่นั่งใกล้ฉันพูดขึ้น

"นี่เธอ!!!!!ก้าวร้าว อาจารย์ครับต้องทำโทษไหมครับ"

อาจารย์ คีเบิคร์ คืออาจารย์ใหญ่ที่นี่ ส่ายหัว พร้อมพูดเบาๆ

"เธอน่ะเงียบๆดีกว่า"

"ทำไมละครับยัยนี่ก้าว..."

อ.คีเบิคร์เสียงแข็ง "ทาคารอส!!"

อ.คีเบิคร์ เป็นคนหนึ่งที่รู้ ว่าฉันเป็นใคร
หลังเลิกประชุมฉันกำลังเดินออกจากห้อง แขนขวาของฉันถูกบีบอย่างแรง

"เธอเมื่อกี้แสบมากเลยนะ" ทาคารอสชายหนุ่มผู้มีความมั่งใจสูงหมดท่ากลางเวทีเพราะยัยแกละ

"อะไรเล่า"

"อะไรน่ะเหรอเธอน่ะมานี่" เขาดึงลากฉันมาที่ห้องประธานน.ร.

"ทำไมอาจารย์ใหญ่ถึงเข้าข้างเธอทั้งๆที่เธอเพิ่งเข้ามาใหม่"
เขาตะโกนใส่

"เธอมีอะไรกันแน่"

เค้าเข้ามาใกล้ฉันขึ้นทุกที ฉันไม่พูดโต้ตอบอะไรนอกจากทำหน้าไม่พอใจ เขาเข้าใกล้ฉันขึ้นทุกทีๆ
หน้าเราใกล้กันมากขึ้น

ฉันดันตัวเขาไว้ไม่ให้เข้าใกล้

 "นายโรคจิตรึเปล่า บ้าไปแล้วหรือไง"

ฉันตะโกนใส่หน้า

"ไม่บอกใช่มั้ยฉันไม่ได้โง่อย่างที่เธอคิดนะ"
เขายื่นหน้าใกล้ขึ้นๆ

"เธอจะบอกมั้ย"
ว้ายถ้าเค้ายื่นหน้าเข้ามาอีกนิดเดียวเราก็คงจูบกันแล้วฉันได้แต่ตัวสั่นเทิ้ม หัวใจก็เต้นไม่เป้นจังหวะ ไม่ไหวแล้ว

"ฉันเป็น......"