ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สานต่อความสัมพันธ์
    หญิงสาวเดินยิ้มเข้าบ้านอย่างมีความสุขโดยหาสาเหตุไม่ได้
   
    เธอเดินขึ้นบ้านไปตามความคุ้นเคย เพราะเธอตอนนั้นเหมือนคนที่ไม่มีสติได้เพียงแต่เดินไป
ตามความคุ้นเคยที่เธอเคนเดินอยู่ทุกวันเท่านั้น
    เธอก้มหน้าก้มตาเดินก้าวข้ามบันไดขั้นสุดท้ายมาหยุดที่หน้าของใครคนหนึ่ง จึงเงยหน้าขึ้นมอง
    “พี่บีม...”เธอออกจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่ชายของเธอ
    “ทำไมวันนี้พี่บีมกลับบ้านเร็วจังคะ”เธอถามอย่างสั่นๆพร้อมกับแสยะยิ้มฝืนๆให้พี่ชาย
    “ถ้าพี่ไม่กลับบ้านเร็วพี่จะเห็นหรอว่าเดี๋ยวนี้น้องสาวพี่มีหนุ่มมาส่งถึงหน้าบ้าน”พี่บีมทำเสียงเข้ม
เก๊กหน้าขรึม (แต่ก็ยังน่ารักอยู่นะ...เอาอีกและเจ๊)
    “พี่ที่โรงเรียนอะ...เขาแวะมาส่ง”เธอพูดอย่างรับร้อนแล้วหายแวบเข้าห้องนอนไป
    “เฮ้อ! เกือบแย่แล้วสิ”หญิงสาวยืนพิงประตูด้วยท่าทางที่อ่อนล้าหลับตาลงชั่วครู่ให้รู้สึกผ่อนคลาย
เธอจึงเดินไปที่เตียงและวางกระเป๋าลง
    ก่อนที่จะเดินไปเปิดเพลง นี่คือสิ่งที่เธอต้องทำทุกครั้งที่เข้ามาในห้อง ชีวิตนี้ของเธอจะขาดเสียงเพลงไม่ได้เลยจริง
    เธอล้มตัวลงบนที่นอนสักครู่ก็หยิบหนังสือนิยายรักโรแมนติกเรื่องโปรดของเธอขึ้นมาอ่านจนเวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว
   
    “ไปอยู่กับเขา ถ้าอยู่แล้วเหงาหรือมีปัญหา.......”เสียงมือถือของเธอดังขึ้น (เสียงริงโทนเป็นเพลงโปรดของเปลวเทียนเองแหละ...อิอิ)
        เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู...
   
    “เบอร์ใครเนี่ย”เธอบ่นกับตัวเองเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นตา
     
    “สวัสดีค่ะ...”เธอตัดสินใจรับโทรศัพท์
    “สวัสดีครับ”เสียงปลายสายตอบเธอกลับมา
    “พี่วี...”วันนี้ตาคนนี้ทำให้สาวน้อยคนหนึ่งตกตะลึงไปแล้วกี่ครั้งนะนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง
    “ครับ พี่เอง ตกใจมั๊ยที่พี่โทรมาหา”
    “ก็นิดหน่อยค่ะ”เธอตอบทั้งที่จริงๆตกใจมากๆๆๆๆและก็ดีใจมากด้วย
    “พี่วี...รู้เบอร์ของโบว์มาได้ไงคะ”เธอถามด้วยความสงสัย
    “อืม...พี่ไม่บอกได้มั๊ยอะ เป็นความลับ”ชายหนุ่มตอบท่าทางมีเลศนัย
    “อะ...ค่ะ ”เธอตอบและบรรยากาศก็ค่อยๆเงียบสงบลง
    “โกรธหรอที่พี่ไม่บอก หรือว่าโกรธที่พี่โทรมาหา...ถ้าโบว์ไม่อยากให้พี่โทรไปพี่ไม่โทรก็นะ”
    “เปล่าค่ะเปล่า...แค่โบว์ไม่รุว่าจะพูดอะไรดีอะค่ะ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
D!ka ผู้อ่านที่น่าร๊าก............ก..ก ทุกๆคนอืมขอบคุณทุกคำติชมนะคะสำหรับที่บอกว่าอัพน้อย
จิงๆอยากจะบอกว่าเปลวเทียนแต่เรื่องนี้เกิน50%แล้วค่ะแต่ว่าเปลวเทียนยังพิมพ์ไปไม่ถึงไหน
เลยว่าง่ายๆคือเปลวเทียนขี้เกียจอะแหละและช่วงนี้งานเยอะมากเลย อย่าว่ากันนะคะ ไว้จะพยายาม
ขยันขึ้นกว่าเดิมละกันนะ
    อ่าวันนี้มีตัวละคนตัวใหม่ด้วยที่จริงตอนต้นเรื่องกล่าถึงเขาไปบ้างแล้วหละแต่ยังไม่ค่อยมีบทบาท
วันนี้มารู้จักเขากันดีกว่า
    ~พี่บีม~ พี่ชายคนกลางของโบว์ เป็นหนุ่มหล่อ หน้าตาบาดใจสาว(บาดใจเปลวเทียนด้วยอะ...เอาอีกและเจ๊
ตกลงเจ๊จะเหมาหมดเลยมะเนี่ย) เป็นคนค่อนข้าใจร้อน ดูโผงผาง กำลังเรียนอยู่ชั้น ปี2 เป็นที่ Popula ในหมู่
สาวๆ ค่อนข้างจะเป็นคนที่ชอบวางมาดกับคนที่ไม่รู้จัก เป็นคนรักเพื่อนและหวงน้องสาวคนเดียวก็คือ โบว์แบบสุดๆ
ประเภทน้องสาวข้าใครอย่าแตะ(เว่อไปปะเนี่ย...เอาน่าๆ)
    อ่านแล้วเป็นไงก็เม้นไว้ได้นะ ตรงไหนดีไม่ดีก็บอกได้เรื่องหน้าเผื่อว่าเปลวเทียนจะเอาไปแก้ไข และก็ช่วงนี้
อากาศหนาวห่มผ้าหนาๆกันหน่อยนะหรือไม่ หาคนรู้ใจมานอนกอดไว้ก็ดี(ดีแต่บอกคนอื่นตัวเองยังหาไม่ได้เลย)
                                                                              เป็นห่วงนะคะ
                                                                  ด้วยรัก จากเปลวเทียนใต้ร่ม
   
    เธอเดินขึ้นบ้านไปตามความคุ้นเคย เพราะเธอตอนนั้นเหมือนคนที่ไม่มีสติได้เพียงแต่เดินไป
ตามความคุ้นเคยที่เธอเคนเดินอยู่ทุกวันเท่านั้น
    เธอก้มหน้าก้มตาเดินก้าวข้ามบันไดขั้นสุดท้ายมาหยุดที่หน้าของใครคนหนึ่ง จึงเงยหน้าขึ้นมอง
    “พี่บีม...”เธอออกจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่ชายของเธอ
    “ทำไมวันนี้พี่บีมกลับบ้านเร็วจังคะ”เธอถามอย่างสั่นๆพร้อมกับแสยะยิ้มฝืนๆให้พี่ชาย
    “ถ้าพี่ไม่กลับบ้านเร็วพี่จะเห็นหรอว่าเดี๋ยวนี้น้องสาวพี่มีหนุ่มมาส่งถึงหน้าบ้าน”พี่บีมทำเสียงเข้ม
เก๊กหน้าขรึม (แต่ก็ยังน่ารักอยู่นะ...เอาอีกและเจ๊)
    “พี่ที่โรงเรียนอะ...เขาแวะมาส่ง”เธอพูดอย่างรับร้อนแล้วหายแวบเข้าห้องนอนไป
    “เฮ้อ! เกือบแย่แล้วสิ”หญิงสาวยืนพิงประตูด้วยท่าทางที่อ่อนล้าหลับตาลงชั่วครู่ให้รู้สึกผ่อนคลาย
เธอจึงเดินไปที่เตียงและวางกระเป๋าลง
    ก่อนที่จะเดินไปเปิดเพลง นี่คือสิ่งที่เธอต้องทำทุกครั้งที่เข้ามาในห้อง ชีวิตนี้ของเธอจะขาดเสียงเพลงไม่ได้เลยจริง
    เธอล้มตัวลงบนที่นอนสักครู่ก็หยิบหนังสือนิยายรักโรแมนติกเรื่องโปรดของเธอขึ้นมาอ่านจนเวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว
   
    “ไปอยู่กับเขา ถ้าอยู่แล้วเหงาหรือมีปัญหา.......”เสียงมือถือของเธอดังขึ้น (เสียงริงโทนเป็นเพลงโปรดของเปลวเทียนเองแหละ...อิอิ)
        เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู...
   
    “เบอร์ใครเนี่ย”เธอบ่นกับตัวเองเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นตา
     
    “สวัสดีค่ะ...”เธอตัดสินใจรับโทรศัพท์
    “สวัสดีครับ”เสียงปลายสายตอบเธอกลับมา
    “พี่วี...”วันนี้ตาคนนี้ทำให้สาวน้อยคนหนึ่งตกตะลึงไปแล้วกี่ครั้งนะนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง
    “ครับ พี่เอง ตกใจมั๊ยที่พี่โทรมาหา”
    “ก็นิดหน่อยค่ะ”เธอตอบทั้งที่จริงๆตกใจมากๆๆๆๆและก็ดีใจมากด้วย
    “พี่วี...รู้เบอร์ของโบว์มาได้ไงคะ”เธอถามด้วยความสงสัย
    “อืม...พี่ไม่บอกได้มั๊ยอะ เป็นความลับ”ชายหนุ่มตอบท่าทางมีเลศนัย
    “อะ...ค่ะ ”เธอตอบและบรรยากาศก็ค่อยๆเงียบสงบลง
    “โกรธหรอที่พี่ไม่บอก หรือว่าโกรธที่พี่โทรมาหา...ถ้าโบว์ไม่อยากให้พี่โทรไปพี่ไม่โทรก็นะ”
    “เปล่าค่ะเปล่า...แค่โบว์ไม่รุว่าจะพูดอะไรดีอะค่ะ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
D!ka ผู้อ่านที่น่าร๊าก............ก..ก ทุกๆคนอืมขอบคุณทุกคำติชมนะคะสำหรับที่บอกว่าอัพน้อย
จิงๆอยากจะบอกว่าเปลวเทียนแต่เรื่องนี้เกิน50%แล้วค่ะแต่ว่าเปลวเทียนยังพิมพ์ไปไม่ถึงไหน
เลยว่าง่ายๆคือเปลวเทียนขี้เกียจอะแหละและช่วงนี้งานเยอะมากเลย อย่าว่ากันนะคะ ไว้จะพยายาม
ขยันขึ้นกว่าเดิมละกันนะ
    อ่าวันนี้มีตัวละคนตัวใหม่ด้วยที่จริงตอนต้นเรื่องกล่าถึงเขาไปบ้างแล้วหละแต่ยังไม่ค่อยมีบทบาท
วันนี้มารู้จักเขากันดีกว่า
    ~พี่บีม~ พี่ชายคนกลางของโบว์ เป็นหนุ่มหล่อ หน้าตาบาดใจสาว(บาดใจเปลวเทียนด้วยอะ...เอาอีกและเจ๊
ตกลงเจ๊จะเหมาหมดเลยมะเนี่ย) เป็นคนค่อนข้าใจร้อน ดูโผงผาง กำลังเรียนอยู่ชั้น ปี2 เป็นที่ Popula ในหมู่
สาวๆ ค่อนข้างจะเป็นคนที่ชอบวางมาดกับคนที่ไม่รู้จัก เป็นคนรักเพื่อนและหวงน้องสาวคนเดียวก็คือ โบว์แบบสุดๆ
ประเภทน้องสาวข้าใครอย่าแตะ(เว่อไปปะเนี่ย...เอาน่าๆ)
    อ่านแล้วเป็นไงก็เม้นไว้ได้นะ ตรงไหนดีไม่ดีก็บอกได้เรื่องหน้าเผื่อว่าเปลวเทียนจะเอาไปแก้ไข และก็ช่วงนี้
อากาศหนาวห่มผ้าหนาๆกันหน่อยนะหรือไม่ หาคนรู้ใจมานอนกอดไว้ก็ดี(ดีแต่บอกคนอื่นตัวเองยังหาไม่ได้เลย)
                                                                              เป็นห่วงนะคะ
                                                                  ด้วยรัก จากเปลวเทียนใต้ร่ม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น