ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ...My Love...

    ลำดับตอนที่ #6 : สานต่อความสัมพันธ์

    • อัปเดตล่าสุด 23 ธ.ค. 48


         หญิงสาวเดินยิ้มเข้าบ้านอย่างมีความสุขโดยหาสาเหตุไม่ได้

        

         เธอเดินขึ้นบ้านไปตามความคุ้นเคย เพราะเธอตอนนั้นเหมือนคนที่ไม่มีสติได้เพียงแต่เดินไป



    ตามความคุ้นเคยที่เธอเคนเดินอยู่ทุกวันเท่านั้น



         เธอก้มหน้าก้มตาเดินก้าวข้ามบันไดขั้นสุดท้ายมาหยุดที่หน้าของใครคนหนึ่ง จึงเงยหน้าขึ้นมอง



         “พี่บีม...”เธอออกจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่ชายของเธอ



         “ทำไมวันนี้พี่บีมกลับบ้านเร็วจังคะ”เธอถามอย่างสั่นๆพร้อมกับแสยะยิ้มฝืนๆให้พี่ชาย



         “ถ้าพี่ไม่กลับบ้านเร็วพี่จะเห็นหรอว่าเดี๋ยวนี้น้องสาวพี่มีหนุ่มมาส่งถึงหน้าบ้าน”พี่บีมทำเสียงเข้ม



    เก๊กหน้าขรึม (แต่ก็ยังน่ารักอยู่นะ...เอาอีกและเจ๊)



         “พี่ที่โรงเรียนอะ...เขาแวะมาส่ง”เธอพูดอย่างรับร้อนแล้วหายแวบเข้าห้องนอนไป



         “เฮ้อ! เกือบแย่แล้วสิ”หญิงสาวยืนพิงประตูด้วยท่าทางที่อ่อนล้าหลับตาลงชั่วครู่ให้รู้สึกผ่อนคลาย



    เธอจึงเดินไปที่เตียงและวางกระเป๋าลง



         ก่อนที่จะเดินไปเปิดเพลง นี่คือสิ่งที่เธอต้องทำทุกครั้งที่เข้ามาในห้อง ชีวิตนี้ของเธอจะขาดเสียงเพลงไม่ได้เลยจริง



         เธอล้มตัวลงบนที่นอนสักครู่ก็หยิบหนังสือนิยายรักโรแมนติกเรื่องโปรดของเธอขึ้นมาอ่านจนเวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว

        

         “ไปอยู่กับเขา ถ้าอยู่แล้วเหงาหรือมีปัญหา.......”เสียงมือถือของเธอดังขึ้น (เสียงริงโทนเป็นเพลงโปรดของเปลวเทียนเองแหละ...อิอิ)

            เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู...

        

        “เบอร์ใครเนี่ย”เธอบ่นกับตัวเองเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นตา

          

         “สวัสดีค่ะ...”เธอตัดสินใจรับโทรศัพท์



         “สวัสดีครับ”เสียงปลายสายตอบเธอกลับมา



         “พี่วี...”วันนี้ตาคนนี้ทำให้สาวน้อยคนหนึ่งตกตะลึงไปแล้วกี่ครั้งนะนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง



         “ครับ…พี่เอง ตกใจมั๊ยที่พี่โทรมาหา”



         “ก็นิดหน่อยค่ะ”เธอตอบทั้งที่จริงๆตกใจมากๆๆๆๆและก็ดีใจมากด้วย



         “พี่วี...รู้เบอร์ของโบว์มาได้ไงคะ”เธอถามด้วยความสงสัย



         “อืม...พี่ไม่บอกได้มั๊ยอะ เป็นความลับ”ชายหนุ่มตอบท่าทางมีเลศนัย



         “อะ...ค่ะ…”เธอตอบและบรรยากาศก็ค่อยๆเงียบสงบลง



         “โกรธหรอที่พี่ไม่บอก หรือว่าโกรธที่พี่โทรมาหา...ถ้าโบว์ไม่อยากให้พี่โทรไปพี่ไม่โทรก็นะ”



         “เปล่าค่ะเปล่า...แค่โบว์ไม่รุว่าจะพูดอะไรดีอะค่ะ



    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



    D!ka ผู้อ่านที่น่าร๊าก............ก..ก ทุกๆคนอืมขอบคุณทุกคำติชมนะคะสำหรับที่บอกว่าอัพน้อย



    จิงๆอยากจะบอกว่าเปลวเทียนแต่เรื่องนี้เกิน50%แล้วค่ะแต่ว่าเปลวเทียนยังพิมพ์ไปไม่ถึงไหน



    เลยว่าง่ายๆคือเปลวเทียนขี้เกียจอะแหละและช่วงนี้งานเยอะมากเลย อย่าว่ากันนะคะ ไว้จะพยายาม



    ขยันขึ้นกว่าเดิมละกันนะ



         อ่าวันนี้มีตัวละคนตัวใหม่ด้วยที่จริงตอนต้นเรื่องกล่าถึงเขาไปบ้างแล้วหละแต่ยังไม่ค่อยมีบทบาท



    วันนี้มารู้จักเขากันดีกว่า



         ~พี่บีม~ พี่ชายคนกลางของโบว์ เป็นหนุ่มหล่อ หน้าตาบาดใจสาว(บาดใจเปลวเทียนด้วยอะ...เอาอีกและเจ๊



    ตกลงเจ๊จะเหมาหมดเลยมะเนี่ย) เป็นคนค่อนข้าใจร้อน ดูโผงผาง กำลังเรียนอยู่ชั้น ปี2 เป็นที่ Popula ในหมู่



    สาวๆ ค่อนข้างจะเป็นคนที่ชอบวางมาดกับคนที่ไม่รู้จัก เป็นคนรักเพื่อนและหวงน้องสาวคนเดียวก็คือ โบว์แบบสุดๆ



    ประเภทน้องสาวข้าใครอย่าแตะ(เว่อไปปะเนี่ย...เอาน่าๆ)



         อ่านแล้วเป็นไงก็เม้นไว้ได้นะ ตรงไหนดีไม่ดีก็บอกได้เรื่องหน้าเผื่อว่าเปลวเทียนจะเอาไปแก้ไข และก็ช่วงนี้



    อากาศหนาวห่มผ้าหนาๆกันหน่อยนะหรือไม่ หาคนรู้ใจมานอนกอดไว้ก็ดี(ดีแต่บอกคนอื่นตัวเองยังหาไม่ได้เลย)



                                                                                  เป็นห่วงนะคะ

                                                                      ด้วยรัก จากเปลวเทียนใต้ร่ม

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×