สมุดบันทึกใส่กลอน

ลำดับตอนที่ #6 : การรอคอยที่ยาวนานกับการมาถึงที่ปวดร้าว

     หยุดไปหลายวัน คิดถึงพี่ที่สุดเลย 3นาทีเหมือน3ชั่วโมง 3วันเหมือน3ปี เวลาที่คิดถึงนี่



ช่างยาวนานที่สุดเลย

  



     วันนี้เรารู้สึกเหมือนว่าพี่เขาน่ารักกว่าทุกวันเลยอะไม่รู้ทำไม สำหรับเราเขาก้น่ารักทุกวัน



อยู่แล้วหละ แต่วันนี้ดูเป็นพิเศษแปลกๆ ตอนเช้ารู้สึกไม่ค่อยสดชื่นเลยอะ แต่พอพี่เขาเดิน



มาเท่านั้นแหละ ดูโลกมันสดใสมากเลย

    

  

     วันนี้ตอนเย็นเดินผ่านห้องที่พี่เขาเรียนด้วย โดยไม่ได้ตั้งใจนะ เพื่อนเห็นก็เลยบอก ดีใจ



มากเลยอะ แต่ไม่ดีก็ตงที่มีเพื่อนที่ไม่รู้เรื่องนี้เดินมาด้วยอะดิ วันนี้เพื่อนคนนี้เลยรู้เลยว่าพี่คน



นั้นอยู่ห้องไหนแต่ยังไม่รุ้ว่าเป้ใคร แต่เราว่าอีกไม่นานต้องรุ้แน่เลย



  

     แงๆ ไม่อยากให้เพื่อนคนนี้รู้เลยอ่า กลัวจะรู้กานทั้งห้องอะดิ

  

     ตอนที่เจอพี่เขาตอนเย็นพี่เขานั่งอยู่กับแฟนด้วย ขนาดอยู่ในห้องเรียนยังหวานซะหนาดนั้น



เฮ้อ เขานั่งซบกานด้วยอะ ใจร้ายจัง ไม่นึงถึงจิตใจคนมองบ้างเลย อุตส่าห์คิดถึงแล้วต้องมา



เจอภาพแบบนี้เนี่ยนะ TT_TT