...My Love...

ลำดับตอนที่ #3 : อ้อมแขบอับอบอุ่น

     “เราไปก่อนะ...เราจะไปห้องสมุดอะ แล้วเจอกันที่ห้อง”

  ที่ห้องสมุด........



     “สวัสดีค่ะ...ขอบัตรประจำตัวนักเรียนด้วยนะคะ”เสียงโบว์ทักทายผู้ที่มาใช้บริการห้องสมุด



อย่างเป็นมิตร ใช่แล้ววันนี้เอมาทำงานที่ห้องสมุด เธอต้องคอยยืมคืนหนังสือให้แก่ผู้มาใช้บริการ



     ระหว่างที่ไม่มีคนมาใช้บริการได้สักพักโบว์จึงหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน



     “ขอโทษนะครับ...”เสียงจากใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นฟังดูอบอุ่นและเป็นมิตร น้ำเสียงที่นุ่มและทุ้มต่ำ



ทำให้เธอผู้ฟังอดที่จะหลงใหลไม่ได้ ทันที่ที่

      

     เธอรู้สึกตัวจึงละสายตาจากตัวหนังสือแล้วหันไปยังที่มาของเสียง ทำให้เธอได้พบกับชายหนุ่มผู้



ซึ่งเธอแอบชื่นชม



     “คะ...”เธอตอบเสียงสั่น



     “คืนหนังสือหน่อยครับ” ชายหนุ่มยืนหนังสือพร้อมบัตรนักเรียนมาให้โบว์ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร



     โบว์ยื่นมือไปรับหนังสืออย่างหวั่นๆกับรอยยิ้มของเขา



     เธอก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเธอโดยไม่กล้าหันมองหน้าคนที่เธอแอบปลื้มเลยแม้แต่น้อย(จะให้



หันได้ไง หน้าแดงขนาดนั้น)



     “เรียบร้อยแล้วค่ะ” เธอเอ่ยพร้องกับยื่นบัตรนักเรียนคืนให้ แต่ทว่า ชายหนุ่มได้หายไปแล้ว เธอลุก



ขึ้นแล้วมองซ้ายมองขวาแต่ก็ไม่พบใครอยู่ที่นั่นแล้ว



     เธอนั่งลงแล้วหยิบบัตรนักเรียนขึ้นมาดู



     “วีรบุตร...ชื่อเพราะจังเลย”เธอคิดในใจแล้วท่องซ้ำไปซ้ำมา



     เธอดูนาฬิกาที่ข้อมือจึงรู้ว่าใกล้จะเข้าเรียนแล้วเธอจึงรีบไปเข้าห้องเรียน



     เธอเดินขึ้นบันไดอยู่ดีๆเธอก็รู้สึกเหมือนว่ามองอะไรเบลอๆไปหมด วูบ! จากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้



อีกเลยแต่เธอรู้สึกได้ถึงความความอบอุ่น



     เธอกำลังอยู่ในอ้อมแขนของใครสักคน...ใครกันนะ…