สมุดบันทึกใส่กลอน

ลำดับตอนที่ #13 : กีฬาสี(วันที่สาม) กรี๊ด....ด..ด...ขาดใจ 500 เมตรชาย สีฟ้า

     กีฬาสีวันสุดท้าย วันนี้แข่งกรีฑาล้วนๆ  สีม่วงสู้ๆ สีม่วงสู้ตาย อิอิ แต่ลุ้นสีฟ้าตัวโก่งเลย



แอบเชียร์อะนะ ขืนออกหน้าออกตาสิ ถูกเตะตกแสตนแน่เลย เหอะๆเรายังไม่อยากตายน่า



ยังอยากอยู่แอบมองพี่เขาต่อไปอีก อิอิ ช่วงนี้มีความสุขมากเลยอ่า ตั้งแต่รู้เรื่องนั้น



อ่ะๆๆมาเข้าเรื่องกีฬาสีต่อดีก่าเนอะ ก็ถึงเราจะเชียร์สีฟ้าอยู่ลึกๆอ่านะแต่ดราก็อยู่สีม่วงใช่ปะเราก็



เชียร์สีม่วงสุดใจเหมือนกันนะ ก็แบบเชียร์ทั้งสองสีเลยอะสีไหนชนะก็ได้อะ เราก็ happy ทั้งนั้นแหละ



     งานวันสุดท้ายนี่เราเต็มที่มากเลยนะ เชียร์นี่เสียงดังสุดๆ สุดแบบสุดๆ ๆ ๆ ๆ เราทั้งตะโกนร้องเพลงเชียร์



ทั้ง กรี๊ด....ด..ด. แบบ Non Stop อะเขาให้ร้องเราก็ร้องสุดเสียง เขาให้กรี๊ดเราก็กรี๊ดสุดเสียง



และพอช่วงหลังๆเรารเมหมดแรงและอะ แบบมานไม่ไหวอะเพราะเราร้องเต็มที่ มา3 วันแล้วอะ



เราก็เลยร้องแบบ เบาๆลง



     ก่อนหน้านี้เราถามเพื่อนที่รู้จักพี่เขาอะ ว่าพี่เขาลงข่งอะไรรึเปล่า เพื่อนเราก้บอกว่าไม่มี แล้วแข่งวิ่งล่ะ



ลงขึเปล่าเพราเมื่อปีที่แล้วอะพี่เขาแข่งได้เหรียญทองด้วยเก่งปะล่ะ ทั้งเก่งทั้งน่ารัก เฮ้อ ต่อๆๆ เพื่อนเราก็



บอกว่าไม่ลงแข่งอะไรเลย เราก็เลย เออๆมะเปนไร แหมอุตส่าห์จะเก็บเสียงไว้กรี๊ดให้พี่เขานะเนี่ย แต่มะเปงไร



พอดีว่ามีเพื่อนเราคนนึงลงวิ่งด้วย เราก็เลยรอเชียร์เพื่อน แต่ตอนนั้นเราไม่มีเสียงแล้วอะ ก็กรี๊ดให้เพื่อนดังที่



สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนั้นอะนะ เพราะเราไม่อยากให้เสียงแหบ หรือว่าคอเจ็บเลย ตอนที่เราไม่มีเสียงเรา



ทรมานมากเลยอะ เพราะอะไรรุมะ ก็เพราะว่าเราร้องเพลงไม่ได้อะดิ โอว์พระเจ้า ความรู้สึกของวันที่ร้องเพลง



ไม่ได้หรือร้องเพลงแล้วคิดว่ามันไม่เพราะมันไม่ถูกใจ มานทรมานสุดๆเลยอะเราก็เลย ไม่อยากหักโหมกรี๊ด



     แต่ว่า หลังจากที่เพื่อนเราวิ่งอะ รายการต่อไปมานเป็น วิ่ง 500 เมตร ชาย เราก็ดูไปเรื่อย ก็เชียร์สีของตัว



เองอะนะ แต่พอเขาปล่อยตัวนักกีฬา สายตาสั้น 800 ของเรากันไปสะดุดกับเทพบุตรสุดหล่อของเราเข้าอะดิ



โหที่นี้อะ กรี๊ดลั่นแสตนเลย เขาให้ร้องเพลง ข้าพเจ้าก็ไม่สนข้าพเจ้าก็กรี๊ด.............ด..ด..ๆ ๆ ๆ ๆ คนอื่นเขา



หันมามองเรากันเพียบเลยอะ แต่เราไม่สนแล้วอะตอนนั้นอะ ก็ความรักเข้าตา หลับหูหลับตากรี๊ดเต็มที่เลยไม่



สนและว่าจะร้องเพลงได้รึเปล่า และที่พักของนักวิ่งอะดันอยู่ใกล้ๆสีเราพอดีเลยดิพอพี่เขาวิ่งเสร็จเราก็มานั่งอยู่



อะ เรานั่งจ้องแบบตาไม่กระพริบเลยกรี๊ดอะกตะหากไม่รุว่าเขาจะรู้รึเปล่าว่าที่กรี๊ดอะกรี๊ดให้ตัวเองแหละ อิอิ เขามา



นั่งอยู่ตั้งนานเลยแล้วตั้งแต่เขาเริ้มวิ่งจนพี่เขามานั่งพักเราก็ยังไม่หยุดกรี๊ดเลยเข่เดินไปแล้วเราก็นยังกรี๊ดอยู่ วันนั้น



อะสุดๆเลย เรามองตามเขาไปจนเขากลับไปถึงสีเลยอะ และเขาไปถึงสีฟ้าของเขาอะเราเห็นเขาเต้นด้วย น่ารัก



เปงบ้าเลย ยืนเฉยๆก็กรี๊ดจนใจจะขาดอยู่แล้ว และยิ่งเต้นด้วย โห กรี๊ดสลบสิคะคุ๊ณ แบบว่าพี่เขาอะเงียบๆ เขาไม่



ค่อยมาทำไรงี้หรอกแบบเต้นไรงี้อะ พอเห็นแล้ว น่ารักมาก..........ก.ก..(เวลาพูดกรุณาลากเสียงยาว)



     ยิ่งนับวันเรายิ่งปลื้มพี่เขามากขึ้นทุกวันเลยอะเขาจะจบ ม.6 อยู่แล้ว แล้วอย่างงี้เราจะทำไงดีอะ เฮ้อ!.....



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



D!ka เปลวเทียนมาอัพตอนใหม่แล้วค่ะ อ่านแล้วคิดไงก็บอกกันมั่งนะคะ ใครมีเหตุการณ์งี้ก็มาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ



ยินดีเป็นที่ปรึกษาค่ะ(เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะเจ๊)



                                                                                    ด้วยรัก  จากเปลวเทียนใต้ร่ม