ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~ความผิดปรกติที่เกิดขึ้น~
เช้าวันอาทิตย์ที่ 26 ธันวาคม 2547 เวลา 07: 30น.ชาติชายลืมตาขึ้นแล้วเดินไปที่ริมหน้าต่างรับแสงแดดยามเช้า
“คุณคะ...ไหนว่าจะกลับกันแต่เช้าไงคะแล้วใครอนุญาตให้ลูกไปเล่นน้ำอีกเนี่ย”จันทร์เพ็ญเดินเข้ามา
“แหม นานๆได้มาทีให้เด็กๆเขามีความสุขกันมากๆเถอะจ้ะเขาคงเล่นไม่นานหรอก”
“คุณน่ะก็เป็นซะอย่างเนี้ยทนลูกอ้อนของยัยดาวกับยายเดือนไม่ไหวใช่มั๊ยล่ะ”
“เอ๊ะ...ว่าแต่ตอนมาผมเห็นคุณเตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วยนี่นา ตั้งแต่มาผมยังไม่เห็นคุณใส่เลยนะ...ไหนๆใส่ไปเล่นน้ำกับลูกดีกว่า
“จะบ้าหรอ...ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นแล้วนะจะได้ใส่ชุดว่ายน้ำเดินตามชายหาด”จันทร์เพ็ญพูดอย่างเขินๆ
“อ้าว...แล้วใครเป็นคนเอามาด้วยล่ะเนี่ย”ชาติชายยังคงแซวภรรยาไม่เลิก
“ชาติอะ...พอได้แล้ว”
“ครับๆ...งั้นผมไปเล่นน้ำกับลูกดีกว่า”ชาติชายเดินอมยิ้มออกไป
“ชาติอะ...ยิ้มอะไร”หญิงสาวตีไปที่แขนชองชาติชายเบาๆ
เมื่อชาติชายเดินออกจาห้องไปจันทร์เพ็ญก็อาบน้ำแต่งตัว
“เอ๊ะ...เราเอาครีมกันแดดไปไว้ไหรนนะ”เธอบ่นกับตัวเอง พร้อมกับกวาดสายตามองไปทั่วห้องและนั่งคุกเข่าอยู่ใกล้ๆกระเป๋าเดินทาง
แล้วเปิดกระเป๋าพลางใช้มือค้นหาขวดครีมกันแดด
“อยู่นี่เอง”เธอยกขวดครีมกันแดดขึ้นมาแล้วก็พูดกับตัวเองก่อนที่จะใช้มือรูดซิปปิดกระเป๋า แล้วสายตาของเธอก็ไปสะดุดกับชุดว่ายน้ำสีชมพูสดใสที่เธอพกมาด้วย”
ที่ชายหาด...
ชาติชายและลูกๆเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานที่เตียงผ้าใบนบชายหาดสองตายายนั่งรับลมอยู่ด้วยกันสองคน
“คุณแม่”แสงเดือนตะโกนเมื่อเห็นจันทร์เพ็ญเดินลงมาที่ชายหาดทำให้ชาติชายและดวงดาวอดที่จะมองตามแสงเดือนไปไม่ได้
ภาพที่ชาติชายได้เห็นทำให้เขาต้องมนสะกดเหมือนกับตอนที่เจอกับจันทร์เพ็ญครั้งแรก เขาจ้องมองเธอตาค้าง รวมทั้งหนุ่มทั้งเด็กวัยรุ่นทั้งผู้ใหญ่วัยทำงานหลายๆคนทีอยู่แถวนั้นก็ต่างจับจ้องมาที่จันทร์เพ็ญ ที่สวมชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูมีผ้าผืนบางๆสีฟ้าที่พลิ้วไหวไปตามกระแสลมผู้เอว ทำให้จันทร์เพ็ญดูอายุอ่อนวัยลง
“คุณแม่สวยจังเลยค่ะ”ดวงดาววิ่งไปจูงมือแม่ของเธอ
หญิงสาวยิ้มให้ลูกอย่างอ่อนโยน
“ไหนบอกไม่ใช่วัยรุ่นแล้วไงเพ็ญ”ชาติชายอดไม่ได้ที่จะพูดแซว
“ก็อยากให้เพ็ญใส่ไม่ใช่หรอ”
“เอ่อ...เปลี่ยนใจตอนนี้ได้มั๊ยอะ”
หญิงสาวขมวดคิ้วแล้วทำหน้าสงสัย
“ก็...แหมมีแต่คนมองคุณอย่างเนี้ย ผมหวงนะเนี่ย”ชาติชายพูดแล้วทำหน้าขรึม
“บ้าน่า...”
“ไปๆ...ลงไปเล่นน้ำด้วยกันดีกว่า”ชาติชายดึงแขนภรรยา
“ไม่เอาเพ็ญเพิ่งอาบน้ำมาเอง”หญิงสาวปฏิเสธ
“ไม่ไปแน่หรอ”
“ไม่ไปค่ะ”
\"แน่นะ\"
“ค่ะ”
“ถ้าไปดีๆงั้นก็ไปอย่างงี้ละกัน”ชาติชายช้อนขาจันทร์เพ็ญวิ่งลงทะเลไป
“ชาติปล่อย...อายเขา”
“อายทำไม”
“บ้าน่าอย่าเล่นย่างนี้สิ”
“อะๆปล่อยก็ได้...”ชาติชายวางจันทร์เพ็ญลงบนน้ำทะเล
“ดูซิ...ต้องให้เพ็ญเปียกจนได้”
“แหมนานๆมาเที่ยวซะที”
“เออ...ผมว่าจะแวะไปหาไอ้ศักดิ์มันซะหน่อย เห็นมันบอกว่ามันมาเที่ยวเหมือนกันเนี่ยมันพักอยู่โรงแรมแถวเนี้ยอะ...คุณจะไปด้วยกันมั๊ย”ชาติชายถาม
“ไม่ดีกว่าคุณไปเถอะเดี๋ยวเพ็ญจะพาลูกไปอาบน้ำล้างตัวแล้วก็เก็บของ...พอคุณกลับมาจะได้กลับบ้านกันเลย”
“งั้นผมไปก่อนนะ”
ที่ล๊อบบี้โรงแรมริมชายหาด 09: 45 น.
“สวัสดีค่ะ...”พนักงานของโรงแรมกล่าวต้อนรับชาติชาย
“ขอทราบห้องของคุณสืบศักดิ์ครับ”
“สักครู่นะคะ...ห้องของคุณสืบศักดิ์อยู่ที่ 905 ชั้น 9 ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังเป็นจังหวะที่ห้อง 905 ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออก
“อ้าวไอ้ชาติ...\"ไปไงมาไงวะ”สืบศักดิ์เปิดประดูออกมาต้อนรับเพื่อน
“มาเที่ยวว่ะ”
“เออๆเข้ามาก่อนๆ”
ชั้น 9 ของโรงแรม เวลา 10: 16
ชาติชายเดินไปที่ระเบียงห้องของเพื่อนแล้วเปิดม่านออก
“เฮ้ย...ไอ้ศักดิ์...เอ็งมาดูนี่ดิวะ”ชาติชายเรียกเพื่อนมาดูบางอย่างที่เกิดขึ้นกับท้องทะเล
“ไรวะ”สืบศักดิ์เดินมาดูตามที่เพื่อนบอก
“ทำไมน้ำมันลดขนาดนั้นวะ”ชาติชายถามเพื่อน
“เออ...นั่นดิ”ชายทั้งสองต่างมองหน้ากันแล้วงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“เฮ้อ...ข้าเป็นห่วงลูกว่ะ พ่อกับแม่และก็เพ็ญก็อยู่ที่หาด”ชาติชายชักสีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด
“คงไม่มีไรหรอกมั๊ง...ถ้ามีเขาก็ต้องประกาศอะไรมั่งดิวะ”สืบศักดิ์คาดเดาเหตุการณ์
ทั้งสองยืนคุยกันยู่ริมระเบียง และเก็บความสงสันเอาไว้
“คุณคะ...ไหนว่าจะกลับกันแต่เช้าไงคะแล้วใครอนุญาตให้ลูกไปเล่นน้ำอีกเนี่ย”จันทร์เพ็ญเดินเข้ามา
“แหม นานๆได้มาทีให้เด็กๆเขามีความสุขกันมากๆเถอะจ้ะเขาคงเล่นไม่นานหรอก”
“คุณน่ะก็เป็นซะอย่างเนี้ยทนลูกอ้อนของยัยดาวกับยายเดือนไม่ไหวใช่มั๊ยล่ะ”
“เอ๊ะ...ว่าแต่ตอนมาผมเห็นคุณเตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วยนี่นา ตั้งแต่มาผมยังไม่เห็นคุณใส่เลยนะ...ไหนๆใส่ไปเล่นน้ำกับลูกดีกว่า
“จะบ้าหรอ...ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นแล้วนะจะได้ใส่ชุดว่ายน้ำเดินตามชายหาด”จันทร์เพ็ญพูดอย่างเขินๆ
“อ้าว...แล้วใครเป็นคนเอามาด้วยล่ะเนี่ย”ชาติชายยังคงแซวภรรยาไม่เลิก
“ชาติอะ...พอได้แล้ว”
“ครับๆ...งั้นผมไปเล่นน้ำกับลูกดีกว่า”ชาติชายเดินอมยิ้มออกไป
“ชาติอะ...ยิ้มอะไร”หญิงสาวตีไปที่แขนชองชาติชายเบาๆ
เมื่อชาติชายเดินออกจาห้องไปจันทร์เพ็ญก็อาบน้ำแต่งตัว
“เอ๊ะ...เราเอาครีมกันแดดไปไว้ไหรนนะ”เธอบ่นกับตัวเอง พร้อมกับกวาดสายตามองไปทั่วห้องและนั่งคุกเข่าอยู่ใกล้ๆกระเป๋าเดินทาง
แล้วเปิดกระเป๋าพลางใช้มือค้นหาขวดครีมกันแดด
“อยู่นี่เอง”เธอยกขวดครีมกันแดดขึ้นมาแล้วก็พูดกับตัวเองก่อนที่จะใช้มือรูดซิปปิดกระเป๋า แล้วสายตาของเธอก็ไปสะดุดกับชุดว่ายน้ำสีชมพูสดใสที่เธอพกมาด้วย”
ที่ชายหาด...
ชาติชายและลูกๆเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานที่เตียงผ้าใบนบชายหาดสองตายายนั่งรับลมอยู่ด้วยกันสองคน
“คุณแม่”แสงเดือนตะโกนเมื่อเห็นจันทร์เพ็ญเดินลงมาที่ชายหาดทำให้ชาติชายและดวงดาวอดที่จะมองตามแสงเดือนไปไม่ได้
ภาพที่ชาติชายได้เห็นทำให้เขาต้องมนสะกดเหมือนกับตอนที่เจอกับจันทร์เพ็ญครั้งแรก เขาจ้องมองเธอตาค้าง รวมทั้งหนุ่มทั้งเด็กวัยรุ่นทั้งผู้ใหญ่วัยทำงานหลายๆคนทีอยู่แถวนั้นก็ต่างจับจ้องมาที่จันทร์เพ็ญ ที่สวมชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูมีผ้าผืนบางๆสีฟ้าที่พลิ้วไหวไปตามกระแสลมผู้เอว ทำให้จันทร์เพ็ญดูอายุอ่อนวัยลง
“คุณแม่สวยจังเลยค่ะ”ดวงดาววิ่งไปจูงมือแม่ของเธอ
หญิงสาวยิ้มให้ลูกอย่างอ่อนโยน
“ไหนบอกไม่ใช่วัยรุ่นแล้วไงเพ็ญ”ชาติชายอดไม่ได้ที่จะพูดแซว
“ก็อยากให้เพ็ญใส่ไม่ใช่หรอ”
“เอ่อ...เปลี่ยนใจตอนนี้ได้มั๊ยอะ”
หญิงสาวขมวดคิ้วแล้วทำหน้าสงสัย
“ก็...แหมมีแต่คนมองคุณอย่างเนี้ย ผมหวงนะเนี่ย”ชาติชายพูดแล้วทำหน้าขรึม
“บ้าน่า...”
“ไปๆ...ลงไปเล่นน้ำด้วยกันดีกว่า”ชาติชายดึงแขนภรรยา
“ไม่เอาเพ็ญเพิ่งอาบน้ำมาเอง”หญิงสาวปฏิเสธ
“ไม่ไปแน่หรอ”
“ไม่ไปค่ะ”
\"แน่นะ\"
“ค่ะ”
“ถ้าไปดีๆงั้นก็ไปอย่างงี้ละกัน”ชาติชายช้อนขาจันทร์เพ็ญวิ่งลงทะเลไป
“ชาติปล่อย...อายเขา”
“อายทำไม”
“บ้าน่าอย่าเล่นย่างนี้สิ”
“อะๆปล่อยก็ได้...”ชาติชายวางจันทร์เพ็ญลงบนน้ำทะเล
“ดูซิ...ต้องให้เพ็ญเปียกจนได้”
“แหมนานๆมาเที่ยวซะที”
“เออ...ผมว่าจะแวะไปหาไอ้ศักดิ์มันซะหน่อย เห็นมันบอกว่ามันมาเที่ยวเหมือนกันเนี่ยมันพักอยู่โรงแรมแถวเนี้ยอะ...คุณจะไปด้วยกันมั๊ย”ชาติชายถาม
“ไม่ดีกว่าคุณไปเถอะเดี๋ยวเพ็ญจะพาลูกไปอาบน้ำล้างตัวแล้วก็เก็บของ...พอคุณกลับมาจะได้กลับบ้านกันเลย”
“งั้นผมไปก่อนนะ”
ที่ล๊อบบี้โรงแรมริมชายหาด 09: 45 น.
“สวัสดีค่ะ...”พนักงานของโรงแรมกล่าวต้อนรับชาติชาย
“ขอทราบห้องของคุณสืบศักดิ์ครับ”
“สักครู่นะคะ...ห้องของคุณสืบศักดิ์อยู่ที่ 905 ชั้น 9 ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังเป็นจังหวะที่ห้อง 905 ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออก
“อ้าวไอ้ชาติ...\"ไปไงมาไงวะ”สืบศักดิ์เปิดประดูออกมาต้อนรับเพื่อน
“มาเที่ยวว่ะ”
“เออๆเข้ามาก่อนๆ”
ชั้น 9 ของโรงแรม เวลา 10: 16
ชาติชายเดินไปที่ระเบียงห้องของเพื่อนแล้วเปิดม่านออก
“เฮ้ย...ไอ้ศักดิ์...เอ็งมาดูนี่ดิวะ”ชาติชายเรียกเพื่อนมาดูบางอย่างที่เกิดขึ้นกับท้องทะเล
“ไรวะ”สืบศักดิ์เดินมาดูตามที่เพื่อนบอก
“ทำไมน้ำมันลดขนาดนั้นวะ”ชาติชายถามเพื่อน
“เออ...นั่นดิ”ชายทั้งสองต่างมองหน้ากันแล้วงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“เฮ้อ...ข้าเป็นห่วงลูกว่ะ พ่อกับแม่และก็เพ็ญก็อยู่ที่หาด”ชาติชายชักสีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด
“คงไม่มีไรหรอกมั๊ง...ถ้ามีเขาก็ต้องประกาศอะไรมั่งดิวะ”สืบศักดิ์คาดเดาเหตุการณ์
ทั้งสองยืนคุยกันยู่ริมระเบียง และเก็บความสงสันเอาไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น