คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*5]][ เรื่อง.....บนเตียง(NC K+K)
เช้าวันต่อมา....
"พี่ดงเฮ....พี่ฮยอกแจยังไม่กลับบ้านอีกหรอ?" ร่างบางถามพี่ชายคนกลางอย่างรู้สึกเปนห่วง
"อ่อ.....ไม่รู้สิ ชั้นไม่เจอเค้าตั้งแต่เมื่อเย็นวานแล้ว" ผู้เป็นพี่พูดขึ้น พลางลูบหัวน้อยชายเบาๆ
"แล้วพี่ฮยอกแจจะไปมหาลัยรึป่าว?"
"ไปอยู่แล้วล่ะ เด๋วก็คงเจอกันที่มหาลัย...คงงั้นล่ะมั้ง ไปกันเถอะนะ^^" ผู้เป็นพี่พูดขึ้นพลางพาน้องชายขึ้นรถแล้วไปที่มหาลัยทันที
ณ มหาลัยยองเซฮวา.....
"ไหนล่ะ?? ยังไม่เห็นพี่ฮยอกแจเลย" ร่างบางพูดพลางเดินตามหาพี่ชายทั่วมหาลัย
"เค้าคงอยู่แถวๆนี้ล่ะมั้ง" ดงเฮพูดพลางมองหาพี่ชายคนโตของเค้าเช่นกัน
"หรือพี่ฮยอกแจหนีออกจากบ้านหรอ??"
"ทำไมคิดงั้นล่ะ??" ดงเฮถามด้วยความตกใจ
"ก็พี่ฮยอกแจไม่ยอมกลับบ้านนี่นา......"
"เอาหน่าคยู...เดี๋ยวก็คงเจอ ชั้นไปดูบนตึกให้ล่ะกัน" พูดจบดงเฮก็วิ่งขึ้นตึกไป
"อะ อ้าววว!!! แล้วก็ทิ้งชั้นไว้คนเดียวน่ะนะ?" พูดคนเดียวพลางเดินตามหาพี่ชายไปเรื่อยๆ
ตุ๊บบ บ บ ! !!!
"อ๊ะ >< ขอโทษฮะ" ร่างบางพูดพลางก้มลงเก็บสมุดของคนตรงหน้าอย่างรู้สึกผิด ก็เค้าเป็นห่วงพี่ชาย จนไม่มองสิ่งรอบข้างเลยน่ะสิ-*-
"ไม่เป็นไร..." มือแกร่งจับมือบางเรียวนั้นไว้แล้วมองหน้า
"........นาย!!!!" ร่างบางขยับตัวออกห่างเมื่อเห็นคนตรงหน้า
"อ้าว....นายเองหรอ? ชั่วโมงนี่มีเรียนไม่ใช่รึไง มาเดินอะไรแถวนี้ล่ะ โดดเรียนหรอ" ร่างสูงพูดพลางมองร่างบางตรงหน้าอย่างเหยียดๆ แต่ข้างในจริงๆก็ยังอยากรู้ว่าเป็นอะไรกันแน่ถึงไม่ยอมเข้าเรียน
"ชั้นไม่ได้โดดเรียน แล้วทำไมต้องบอกนายด้วยว่าชั้นมาเดินทำไมแถวนี้ ขาชั้นมีครบ2ข้าง อยากเดินชั้นก็เดิน ไม่ได้พิการ" พูดจบร่างเล็กก็รีบเดินออกไป เพราะกลัวว่าร่างสูงเมื่อกี้ จะเกิดอารมณ์เดือด แล้วจะหนีไม่ทัน
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ...คยูฮยอน" ร่างสูงพูดพลางสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆร่างบางพลางจับข้อมือแน่น
"อ๊ะ ชั้นเจ็บนะ ปล่อย!!!" ร่างบางพยายามแกะมือแกร่งออกจากข้อมือของตน
"จำไม่ได้รึไง ว่ายังต้องเป็นทาสชั้น อีกนาน" ร่างสูงพูดพลางพาร่างเล็กไปที่ห้องพักครูพละชั้นบนสุดของตึกที่เค้าเรียนอยู่
ผ่าง !! ! !!! !
"ผมขอใช้สถานที่ในการติวเข้มกับผู้ชายคนนี้หน่อย..." ร่างสูงพูด พลางพาร่างบางเดินเข้าในห้องนั้นที่ไม่เหมือนห้องพักครูซักนิด ทั้งห้องมีแต่สีขาว เทา ดำและแดง โซฟายาวกำมะหยี่สีดำและพรมสีแดงที่ตัดกันอย่างพอดี เตียงนิ่มสีขาวที่มีผ้าห่มสีเทาวางอยู่บนเตียงถูกจัดวางอย่างเรียบร้อย กับตู้เสื้อผ้าสีดำ....ดูยังไงก็ไม่ใช่ห้องพักครู แตกต่างที่ว่า มีเพียงแค่โต๊ะสีเทากับกองหนังสือสำหรับเตรียมสอนมากมาย
"ตามสบาย...ห้องนี้เก็บเสียงอยู่แล้ว" ครูพละพูดพลางเก็บของแล้วเดินออกไป
ความคิดเห็น