ลำดับตอนที่ #45
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*27]] รอยร้าวในหัวใจ 2
{{PRIVATE ROOM}}
{{ เฉพาะคนที่ได้รับอุนญาตจาก คุณชายชเว เท่านั้น }}
"เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจสำหรับชั้นนะ ที่ได้พบนายในถิ่นของตัวเอง หึ .." ชเว ซีวอน เอ่ยขึ้นพลางยกแก้วไวน์ที่มีน้ำสีอำพันขึ้นมามอง โดยไม่สนใจคู่สนทนาที่ยืนอยู่ด้านหน้า
"นายเป็นอะไรกับ คยูฮยอนกันแน่ ??" ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รอช้า
"เป็นอะไรน่ะหรอ ? หึหึ " ซีวอนทวนคำถามของร่างสูงพลางลุกขึ้นแล้วค่อยๆหันไปมองนอกหน้าต่างห้องที่เป็นกระจกบานใหญ่
"ก็แล้วจะให้เป็นอะไรดีล่ะ ?"
"อย่ามาเล่นลิ้นกับชั้นนะ ซีอน !!!" ร่างสูงกระชากเสื้อคนตรงหน้าอย่างดุดัน สายตาของเค้าบ่งบอกให้รู้ว่ากำลังโกรธอยู่ แต่ซีวอนกลับไม่ใส่ใจสายตานั้น แล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ
"ชั้นไม่ได้เล่นลิ้น นายตังหากที่อารมณ์ร้อน"
"นายอย่าทำให้ชั้นเสียเวลาได้มั้ย ห๊ะ !!"
"แล้วจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ ... หรือพอรู้แล้วรับไม่ได้"
"ตกลงนายเป็นอะไรกับคยูฮยอนกันแน่ !!!"
"ไม่น่าเชื่อเลยนะ ....."
"โจว คยูฮยอน.....เค้าก็แค่เศษเหลือจากชั้น ไม่คิดนะว่านายจะติดใจ "
สิ้นเสียงทุ้มนั่น ร่างสูงก็ถึงกลับยืนอึ้งกับคำที่ซีวอนได้บอกเค้า บอกว่าคนที่เค้ารัก และห่วงที่สุด นั่นเคยเป็นของคนอื่นมาก่อน และคนที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากร่างบาง
ไม่ใช่เค้า...
"ไอ้ซีวอน !"
"แกจะทำไม !? โมโหที่รู้ว่านายไม่ใช่คนแรกของคยูฮยอนรึไง หึ !! เสียใจด้วยนะ เพราะ เค้าเป็นของชั้นมาก่อน "
"และตอนนี้ ...."
"ชั้นจะมาทวงของๆชั้นคืน !!!!"
----------------------------------------------------------
"คิบอม !!!!" ร่างบางสะดุ้งตื่นเมื่อนึกถึงคนรัก ของเค้า
ทำไมนายต้องทำร้ายชั้นแบบนี้นะ ....
หรือนายเบื่อชั้นแล้ว....
เบื่อชั้น.....
เหมือนกับที่ เค้าคนนั้น เบื่อชั้นใช่มั้ย ?
ก๊อก ๆ ๆ
"คุณหนูโจวคะ คุณคิบอมสั่งให้ดิชั้นเอาอาหารมาให้ค่ะ" แม่บ้านวัยกลางคนเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแม่บ้านอีกหนึ่งคนที่ถือชามข้าวต้มที่พึ่งทำเสร็จหมาดๆวางที่หัวเตียง
"ขอบคุณฮะ แต่ผมไม่หิว ....." ร่างบางพูดเสียงเหนื่อยๆ หน้าของเค้าดูซีดหมองกว่าที่ควรจะเป็น
"แต่คุณหนูทานหน่อยก็ดีนะคะ จะได้มีแรง"
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ ... ถึงมีก็ไม่รู้จะมีไปเพื่ออะไร"
"ทำไมล่ะคะ ?"
"ถึงจะมีแรง แต่แรงของผมก็สู้ใครๆเค้าไม่ได้อยู่ดี ...." ร่างบางเอ่ยขึ้นพลางยิ้มบางๆให้กับแม่บ้านวัยกลางคน
"งั้นถ้าอารมณ์ดีขึ้นแล้ว ก็อย่าลืมทานซะหน่อยนะคะ" แม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับแม่บ้านอีกคน
ขณะนี้ .... ร่างบางที่เปลือเปล่าที่อยู่ภายใต้ผ้าผืนหนาสั่นหน่อยๆ พร้อมกับน้ำตาใสๆ ที่คลออยู่เต็มลูกตา แล้วมันก็ค่อยๆไหลอาบแก้ม และหยดลงมาใส่มือซีดเล็กนั้น ...
คิบอม ชั้นขอโทษ ....
ขอโทษ ......
ที่ไม่เคยบอกว่าเคยเป็นของใครมาก่อน
ขอโทษ ....
ที่ไม่เคยบอกว่าชั้นยังลืมเค้าไม่ได้
ขอโทษ .......
ที่ทำให้นายดูเหมือนคนโง่
แต่ว่า .....
ตอนนี้....
ถ้านายรู้ถึงขนาดนี้แล้ว ......
ชั้นก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป ....
---------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่า แฮ่มๆๆ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะ แหะๆ ขอโทษด้วยย TT~
ช่วงนี้กำลังเรียนๆ สุดๆเลย
แต่พอทำการบ้านเสดก้อจะมาอัพไปรีดเดอร์ ทู้กก คนนะ ^^
ตามกติกานะ
ถ้าไม่ถึง 200 ไม่แต่ง NC
{{ เฉพาะคนที่ได้รับอุนญาตจาก คุณชายชเว เท่านั้น }}
"เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจสำหรับชั้นนะ ที่ได้พบนายในถิ่นของตัวเอง หึ .." ชเว ซีวอน เอ่ยขึ้นพลางยกแก้วไวน์ที่มีน้ำสีอำพันขึ้นมามอง โดยไม่สนใจคู่สนทนาที่ยืนอยู่ด้านหน้า
"นายเป็นอะไรกับ คยูฮยอนกันแน่ ??" ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รอช้า
"เป็นอะไรน่ะหรอ ? หึหึ " ซีวอนทวนคำถามของร่างสูงพลางลุกขึ้นแล้วค่อยๆหันไปมองนอกหน้าต่างห้องที่เป็นกระจกบานใหญ่
"ก็แล้วจะให้เป็นอะไรดีล่ะ ?"
"อย่ามาเล่นลิ้นกับชั้นนะ ซีอน !!!" ร่างสูงกระชากเสื้อคนตรงหน้าอย่างดุดัน สายตาของเค้าบ่งบอกให้รู้ว่ากำลังโกรธอยู่ แต่ซีวอนกลับไม่ใส่ใจสายตานั้น แล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ
"ชั้นไม่ได้เล่นลิ้น นายตังหากที่อารมณ์ร้อน"
"นายอย่าทำให้ชั้นเสียเวลาได้มั้ย ห๊ะ !!"
"แล้วจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ ... หรือพอรู้แล้วรับไม่ได้"
"ตกลงนายเป็นอะไรกับคยูฮยอนกันแน่ !!!"
"ไม่น่าเชื่อเลยนะ ....."
"โจว คยูฮยอน.....เค้าก็แค่เศษเหลือจากชั้น ไม่คิดนะว่านายจะติดใจ "
สิ้นเสียงทุ้มนั่น ร่างสูงก็ถึงกลับยืนอึ้งกับคำที่ซีวอนได้บอกเค้า บอกว่าคนที่เค้ารัก และห่วงที่สุด นั่นเคยเป็นของคนอื่นมาก่อน และคนที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากร่างบาง
ไม่ใช่เค้า...
"ไอ้ซีวอน !"
"แกจะทำไม !? โมโหที่รู้ว่านายไม่ใช่คนแรกของคยูฮยอนรึไง หึ !! เสียใจด้วยนะ เพราะ เค้าเป็นของชั้นมาก่อน "
"และตอนนี้ ...."
"ชั้นจะมาทวงของๆชั้นคืน !!!!"
----------------------------------------------------------
"คิบอม !!!!" ร่างบางสะดุ้งตื่นเมื่อนึกถึงคนรัก ของเค้า
ทำไมนายต้องทำร้ายชั้นแบบนี้นะ ....
หรือนายเบื่อชั้นแล้ว....
เบื่อชั้น.....
เหมือนกับที่ เค้าคนนั้น เบื่อชั้นใช่มั้ย ?
ก๊อก ๆ ๆ
"คุณหนูโจวคะ คุณคิบอมสั่งให้ดิชั้นเอาอาหารมาให้ค่ะ" แม่บ้านวัยกลางคนเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแม่บ้านอีกหนึ่งคนที่ถือชามข้าวต้มที่พึ่งทำเสร็จหมาดๆวางที่หัวเตียง
"ขอบคุณฮะ แต่ผมไม่หิว ....." ร่างบางพูดเสียงเหนื่อยๆ หน้าของเค้าดูซีดหมองกว่าที่ควรจะเป็น
"แต่คุณหนูทานหน่อยก็ดีนะคะ จะได้มีแรง"
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ ... ถึงมีก็ไม่รู้จะมีไปเพื่ออะไร"
"ทำไมล่ะคะ ?"
"ถึงจะมีแรง แต่แรงของผมก็สู้ใครๆเค้าไม่ได้อยู่ดี ...." ร่างบางเอ่ยขึ้นพลางยิ้มบางๆให้กับแม่บ้านวัยกลางคน
"งั้นถ้าอารมณ์ดีขึ้นแล้ว ก็อย่าลืมทานซะหน่อยนะคะ" แม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับแม่บ้านอีกคน
ขณะนี้ .... ร่างบางที่เปลือเปล่าที่อยู่ภายใต้ผ้าผืนหนาสั่นหน่อยๆ พร้อมกับน้ำตาใสๆ ที่คลออยู่เต็มลูกตา แล้วมันก็ค่อยๆไหลอาบแก้ม และหยดลงมาใส่มือซีดเล็กนั้น ...
คิบอม ชั้นขอโทษ ....
ขอโทษ ......
ที่ไม่เคยบอกว่าเคยเป็นของใครมาก่อน
ขอโทษ ....
ที่ไม่เคยบอกว่าชั้นยังลืมเค้าไม่ได้
ขอโทษ .......
ที่ทำให้นายดูเหมือนคนโง่
แต่ว่า .....
ตอนนี้....
ถ้านายรู้ถึงขนาดนี้แล้ว ......
ชั้นก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป ....
---------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่า แฮ่มๆๆ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะ แหะๆ ขอโทษด้วยย TT~
ช่วงนี้กำลังเรียนๆ สุดๆเลย
แต่พอทำการบ้านเสดก้อจะมาอัพไปรีดเดอร์ ทู้กก คนนะ ^^
ตามกติกานะ
ถ้าไม่ถึง 200 ไม่แต่ง NC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น