Sorry Sorry,,I'm Mafia [Yaoi Bum*Kyu]

ลำดับตอนที่ #42 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*25]] บุคคลในอดีต 3

หลังจากที่ความสงบเริ่มปลกคลุมทั่วบ้านตระกูล ลี





"ฮึก........" เสียงสะอื้นของใครคนหนึ่งดังขึ้น



แม้จะเป็นเพียงเสียงเบาๆเล็กๆ....

แต่มันก็ทำให้รู้สึกถึงความเจ็บปวด....







หนึ่งคือคนที่รัก...รัก รักมาก รักจนหมดหัวใจ

อีกหนึ่งคน...รักครั้งเก่า รักอันแสนเศร้า ที่กลับมา ตอกย้ำ






พรึ่บ !!


     มือหนาของใครคนหนึ่งที่นอนอยู่ด้านข้าง ใช้แขนแกร่งโอบเอวร่างบางแล้วกอดให้ไว้ แต่ถึงแม้ร่างนั้นจะใหญ่ และทำให้ร่างบางอบอุ่นมากแค่ไหนนั้น ..... มันก็แค่เพียงร่างกาย



ไม่ใช่...หัวใจ




"อื้มมม.....อื้อออ" เสียงทุ้มใหญ่ดังขึ้น แล้วใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ขยี้ตา แล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียง

"ออกไป..." เสียงเล็กเอ่ยขึ้นอย่างแหบพร้าและเบาลงเรื่อยๆ

"อะไรนะ ?" ร่างสูงเอ่ยถามอีกครั้งและจับแก้มเนียนใสของร่างบางอย่างถะนุถนอม

"ชั้นบอกให้ออกไป !" ร่างบางรวบรวมเสียงทั้งหมดตะโกนไล่ร่างสูงออกไปไกลๆ

"นายไล่ชั้นเรอะ คยูฮยอน !!" ร่างสูงพลิกร่างบางให้นอนหงายแล้วกดไหล่ทั้งสองข้างของร่างบางลงกับเตียงพลางจ้องมองด้วยสายตาที่อาฆาต

"ฮึก...ใช่ ! ออกไปจากชีวิตชั้นได้แล้ว ไอ้คนเลว ! ใจทราม ! ต่ำช้า ! ฮึก...นายมันซาตาน !" ร่างบางเอ่ยทั้งน้ำตาพลางใช้แขนเรียวเล็กทั้งสองข้างออกแรงผลักร่างสูงให้ออกไปไกลๆ

"ทำไม ! ชั้นเป็นซาตานแล้วยังไง นายก็รักชั้นไม่ใช่รึยังไง ! หึ ๆ" ร่างสูงเอ่ยพลางหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ในลำคอเบาๆ แล้วหยิบกุญแจมือมาคล้องไว้กับแขนร่างบางแล้วเอาอีกด้านล็อคไว้กับเสาที่หัวเตียง

"ใช่ ! เมื่อก่อนนะรัก แต่ตอนนี้ไม่ใช่ !" ปากก็พูดไป ร่างบางๆก็สั่นเทาด้วยความหนาว แม้ว่าจะมีผ้าห่มสีขาวขุ่นปลกคลุมร่างกาย แต่ยังไงร่างกายภายใต้ผ้าห่มนั้นก็เปลือยปล่า

"ปากเก่งไปเถอะคยูฮยอน ยังไงนายก็รักชั้นแล้ว......อยากเกลียดงั้นหรอ ? ทำได้ก็ทำสิ !!" ร่างสูงเอ่ยเสียงดังลั่นพลางลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัวง่ายๆ



เสื้อเชิ้ตสีขาวบาง...สีประจำตัวของเค้า

สูทสีดำ....ที่ทำให้ดูน่าเกรงขาม

กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม....การแต่งตัวที่ตัดกัน แต่มันก็ทำให้ดูดี

และสิ่งสุดท้ายที่เค้าไม่ลืม





ปืน.....เครื่องประดับ ประจำกายของร่างสูง




เวลา 13:50 น.




ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ




ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ




ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ




ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ




ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ








ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ !!! !



"ฮันคยอง.....คนชั่วช้า ไร้หัวใจหรอ ?" ร่างเล็กที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเล็กในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งพูดขึ้น

"ใช่ ไม่เห็นหรอ ? เค้าทิ้งนายให้อยู่คนเดียวนะ ฮยอกแจ..." ใครคนหนึ่งเอ่ยเสียงทุ้มต่ำข้างร่างเล็ก

"ทิ้งชั้นให้อยู่คนเดียว คนเดียวหรอ !?" ร่างเล็กพูดอย่างตกใจ มือเล็กสั่นด้วยความกลัว



ต่อจากนี้....



เค้าต้องอยู่คนเดียว...


อยู่โดยไม่มีเค้าคนนั้น...


เค้าที่เคยสัญญา.....

ฮันคยอง...




คนผิดสัญญา






"ไม่เอา ไม่ ! ชั้นไม่อยากอยู่คนเดียว ฮึก...อย่าทิ้งชั้น ไม่นะ !" ร่างเล็กเอ่ยด้วยความกลัว พลางเกาะแขนคนที่พาเค้าออกมาจากโรงพยาบาล









ชิน ดงฮี....



"ใช่แล้วฮยอกแจ นายจะต้องเหงา......โดดเดี่ยวอย่างที่สุด หึ ! แล้วต่อไป....นายก็จะไม่เหลือกใคร ไม่เหลือใครซักคน!!!!! ฮ่าๆ ๆ" ชินดงเอ่ยอย่างสะใจแล้วระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง




"ไม่จริง นายโกหก ฮึก....ฮือๆๆ ๆ ชั้นต้องไม่อยู่คนเดียว"



-----------------------------------------------


ง่าาา !! หายไปนาน

คิดถึงรีดเดอร์ สุโค่ยย ย!!

ไรท์เตอร์เปนไข้หวัดนิสหน่อย กร๊ากกก
((แต่หายไปเปนเดือนเนี่ยนะ - -+))

มาอัพแล้วน้าาา

อาจจะน้อยไปนิด แต่จะมาต่อให้
อดใจรอนิดนึง คึคึ

รักรีดเดอร์ทุกคนเลย  ^^//