คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*24]] บุคคลในอดีต 2
ภายในห้องสีขาวสะอาด ที่ตกแต่งด้วยของประดับประดาไม่มากมาย ร่างเล็กๆที่นั่งชันเข่าอยู่บนเตียงยางที่หุ้มด้วยผ้าบางสีขาวสะอาด หน้าใสซุกลงที่หว่างขา น้ำตาค่อยๆเอ่อล้น และไหลออกมาเ
ป็นสายไม่มีท่าว่าจะหยุด
"ฮึก.....ฮันคยองใจร้าย ทำไมนายต้องทิ้งชั้น"
"ฮือๆๆๆ นายผิดสัญญา ผิดสัญญากับชั้น ฮันคยอง ฮือๆๆ"
"ฮันคยอง ฮือๆ ฮึก...นายทำกับชั้นแบบนี้ได้ไง"
"ฮันคยอง ชั้นกลัว ฮือๆ อย่าทิ้งชั้นไว้คนเดียว ไม่เอาแบบนี้"
"ไหนว่าจะอยู่ข้างๆชั้น"
"ไหนว่ารักชั้นไง"
"ไหนว่านายจะปกป้องชั้น ฮึก......โกหก"
"หลอกลวง"
"คนเสแสร้ง ฮือๆๆๆ" ร่างเล็กสบถออกมาอย่างน้อยใจ พลางปาดน้ำตาลวงๆ
"ฮึก......ฮันคยอง นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
ผ่าง........
ใครคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาช้าๆ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆร่างเล็กที่นั่งก้มหน้าอย่างไม่รู้เรื่องอยู่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ได้สิครับ..........ก็เค้ามันคนชั่วช้า ไร้หัวใจ"
-------------------------------------------------------------------------
"คยูฮยอนไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ยคิบอม?" ร่างหนาเอ่ยถามพลางหยิบถ้วยกาแฟร้อน สีดำสนิท ขึ้นมาจิบแล้ววางมันลงบนแก้วรองสีน้ำตาลเข้ม
"ฮะ.....เค้ายังไม่รู้เรื่อง" ร่างสูงตอบเสียงเรียบ
Shining Star......Like A Little Daimond ,,=]]
"แน่ใจนะว่านั้นเสียงเรียกเข้ามือถือนาย?" ผู้เป็นพี่เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยหน่อยๆ
"เอ่อ.......ฮะ คยูฮยอนตั้งให้น่ะ ช่างมันเถอะ!! ยอโบเซโย?" ร่างสูงพูดเสียงแข็งก่อนจะรับโทรศัพท์
"เยซองเก็บลูกน้องพวกนั้นเรียบร้อยแล้วฮะ แต่ได้รับบาดเจ็บที่แขนข้างซ้าย ตอนนี้กำลังพาไปส่งโรงพยาบาลอยู่ฮะ" สายปลายทางเอ่ยเสียงเรียบ
"ก็ดี........แล้วทำลายหลักฐานให้หมดล่ะ เด๋วเจ้าซีวอนมันจะรู้ตัว" เอ่ยเพียงเท่านั้นแล้วก็ตัดสายทิ้งหน้าตาเฉย
"นายรู้รึป่าว? ว่ามันมาเอาอะไรคืน?"
"ไม่รู้สิ ผมคิดว่ามันต้องเกี่ยวกับผมอยู่แล้ว..."
ปั้ง!!! ปั้ง งง ง ง !! !! !
เสียงพังร้านกาแฟ ดังสนั่น ทำเอาประตูร้านและรอบด้าน ไม่เหลือชิ้นดี ร้านกาแฟส่วนตัวของ ตระกูลคิมไม่เหลือชิ้นดี แล้วก็เริ่มปรากฎตัวของผู้มาเยือนทั้งสอง หน้าตาที่เปรอะเปื้อนด้วยรอยยิ้มที่เสแสร้ง และ แกล้งทำไม ร่างหนาแสยะยิ้ม กับความสมเพชของผู้มาเยือนทั้งสอง ต่างจากร่างสูงที่ดูเย็นชาและไม่ตอบโต้อะไร
"หึ!!! ว่าไงคิบอม ฮันคยอง ไม่ได้เจอซะนาน ยังสบายดีนี่..." ผู้มาเยือนคนแรกเอ่ยขึ้น เค้ามองร่างสูงอย่างไม่ละสายตา ผู้ที่มีความแค้นอยู่ในใจ แล้วเก็บมาแสนนาน
ผู้ที่คิดแค้นอาฆาตต่อร่างสูง 'ชเว ซีวอน'
"จะสบายดีกว่านี่ ถ้าพวกนายไม่เอาเท้าสกปรก โสโครก น่าเกลียด น่าขยะแขยง เข้ามาในร้านพวกชั้น...." ร่างหนาเอ่ยเสียงเรียบตอบกลับ ทำเอา 'ชิน ดงฮี' ที่ยืนอยู่ขนาบข้างซีวอนถึงกับฉุน
"ไอ้นี่มันน่านัก!!!"
"หยุดก่อนดงฮี ไม่ต้อง...." ซีวอนเอ่ยแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆร่างสูงที่ยืนเงียบอย่างเดียว
ผลัวะ!!!!!!!!!!!!!
"ไอซีวอน!!!!!"
"อย่าพี่ฮัน.....แค่นี้ยังไม่ตาย" ร่างสูงใช้มือหยาบลูบหน้าที่โดนตบจากกระบอกปืนเบาๆแล้วกลับมามองหน้าซีวอนอย่างเดิมพร้อมกับเลือดที่ค่อยๆไหลออกจากมุมปาก
"หึ อย่ามาทำอวดดี แกทำผิดอะไรไว้ ก็น่าจะรุอยู่แก่ใจ แย่งของๆใครเค้ามายังไม่รู้สึกตัวอีก!!!!!!"
"พูดอะไรของแกห๊ะ!!!?"
"หึ อย่ามาทำซื่อบื้อแถวนี้!! คิม คิบอม....หึ ทำอะไรก็น่าจะรู้อยู่แกใจ!!!" ซีวอนพูดตะโกนเสียงดัง
"พูดไรของแกห๊ะซีวอน!!!" ร่างหนาเอ่ยอย่างโมโห แล้วชกหมัดเข้าลงบนหน้าคมของซีวอน
"คิดว่าแค่นี้จะทำให้ชั้นเจ็บรึไงห๊ะ เลิกทำตัวโง่ได้แล้วคิบอม หึ!!!! ดู!!!!" ซีวอนเอ่ยพลางเขวี้ยงซองยาวขนาด A4 สีน้ำตาลเข้มใส่ร่างสูง
"อะไรของแก"
"หึ จะเปิดดู หรือไม่เปิดดูก็ได้ ตามใจนาย มันเป็นแค่การเตือน ว่าชั้นจะมาเอาของๆชั้นคืน!!!!!!" พูดเพียงเท่านั้นก็ยกพรรคพวกออกไปนอกร้านของตระกูลคิม ด้วยไม่ลืมทิ้งท้ายไว้
"ดูนายก็มีสมองนะ แต่ไม่เคยเอามาใช้ หึหึ!!"
ร่างสูงค่อยๆหยับซองสีน้ำตาลนั้นขึ้นมาแล้วค่อยๆเปิดออก...........ภาพที่เห็นตรงหน้าแทบทำเค้าน้ำตาตกใจ เนี่ยนะหรอ? คยูฮยอนที่เค้ารู้จัก เนี่ยหรอ?คือ คยูฮยอนที่เค้ารักน่ะ ภาพหนุ่มน้อยหน้าใส หน้าตาซื่อๆ บริสุทธิ์อย่างคยูฮยอน กำลัง แสดงลีลารัก อยู่กับชายอีกคน ผู้ที่เค้าเกลียดที่สุด เจ้า ชเว ซีวอน ภาพมันช่างดูมีความสุขนัก เห็นแล้ว
แทบจะคลั่ง!!....
"นะ...นายไม่เป็นไรใช่มั้ยคิบอม" ร่างหนาเอ่ยถามขึ้น พลางควานไปเจอเครื่องอัดเสียงเล็กๆในซอง แล้วค่อยๆเปิดมันออก เสียงที่ออกมามันช่างเสียวซ่านอะไรแบบนี้
คงจะมีความสุขมากเลยสินะ
"อ๊ะ อ๊าาาาาา คะ คยูฮยอน อื้อออออออ อ๊าาาาา...."
"ซี.....วอน อื้ออออ พอเถอะ ชั้น..........ขอร้อง อ๊าาา ชั้น....ไม่ไหว.....จริงๆ"
"อ๊าาา เดี๋ยวก่อนสิ อื้มมมมม อ๊าาาาาา"
"อ๊าาา ซีวอน อ่าาาาาาา ฮึก.......หยุดได้แล้ว ไม่ พอนะ อ๊าาาาาาาาา"
"อ๊าาาาาาาาาา คยู อื้ออออ เดี๋ยวสิ อ๊าาาา อีกหน่อย อ๊าาา นายต้องการชั้นใช่มั้ย?"
"อื้อออออ อ๊าาาาา ซี......วอน เร็ว......เร็วอีก อ๊าาาา เร็วๆสิ"
"อื้ออ ค....คยูฮยอน...น....น อ๊าาาา ชั้นจะปล่อย ละ นะ ........อื้มมมม"
"ฮึก......ฮ๊าาาาาาา ซีวอน อื้อออออออ"
ตุ๊บ บ !!!!!!.
ร่างสูงทิ้งเครื่องบันทึกเสียงนั้นลงพื้นทันที มือใหญ่กำแน่นจนสั่น สายตานิ่งเฉยตอนนี้กลับดูโหดร้ายน่ากลัว ร่างสูงรีบตรงดิ่งไปที่รถแล้วขึ้นรถพลางปิดประตูอย่างไม่กลัวมามันจะหัดอย่างไงอย่างงั้น แล้วตรงกลับไปที่บ้านที่ร่างบางของเค้ารออยู่
โจว คยูฮยอน......
คนรัก..........
คนทรยศ!!!!!!
กริ่งงงงงงงง งงง งง งง ง
"มาแล้วฮะ" เสียงใสเอ่ยขึ้นพลางวิ่งไปเปิดประตู แล้วก็ต้องยิ้ม เมื่อพบว่าร่างสูงกลับมาแล้ว
"........................................................" ร่างสูงไม่พูดอะไรแต่กลับเดินเข้าไปแล้วหยุดยืนนิ่ง...
"คิบอม นายหานไปไหนมาน่ะ?" ร่างบางเอ่ยถามร่างสูงอย่างน้อยใจ
"..........................................."
"คิบอม? เป็นอะไร? แล้วไปไหนมา?" ร่างบางถามคำถามซ้ำ
"..........................................."
"คิบอม!"
"สะใจนักใช่มั้ย ที่ชั้นรักนายขนาดนี้น่ะ ห๊ะ!!!!" ร่างสูงเอ่ยถามอย่างบ้าคลั่งพลางดันร่างบางชิดกับผนัง
"อ๊ะ!! คิบอม....ชะ....ชั้นเจ็บนะ" ร่างบางเอ่ยบอกพลางน้ำตาเล็ดเพราะเจ็บจากแรงกระแทกอย่างจัง
"เจ็บหรอ? แค่นี่ยังน้อยไปกับที่นายทำกับชั้นด้วยซ้ำ!!" ร่างสูงเอ่ยขึ้น นัยตาแดงก่ำ รักก็รัก โกรธก็โกรธ โมโหเจ้าร่างบางตรงหน้านี่สุดๆ
"ชั้น.....ชั้น...ทำอะไรให้นาย?" ร่างบางเอ่ยถามพลางดันร่างสูงให้ออกห่าง หากแต่ว่าแรงของร่างบางนั้น ไม่ได้เศษเสี้ยวของแรงของร่างสูงเลย
"ทำอะไรงั้นหรอ? นายก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนี่! พลอดรักกับคนอื่น เปรอะเปื้อนของๆคนอื่นมาก่อนชั้น! นายนี่มัน......ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ!! !!" ร่างสูงโยนตัวร่างบางลงบนโซฟาแล้วขึ้นคร่อมพลางรวบมือบางทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัว
"อ๊ะ.....คะ......คะ....คิบอม ชั้นเจ็บอ่ะ ฮึก...." ร่างบางเอ่ยเสียงลั่น แต่ร่างสูงกลับไม่ใยดี ปากหนาเริ่มซุกไซร้ ดูดเม้มเข้าที่ซอกคอขาวจนกลายเป็นรอยสีเข้มดั่งดอกกุหลาบเปื้อนเลือด
มือไวสอดเข้าไปใต้เสื้อขาวบางแล้วคลึง กดจุดอ่อนไหวสีชมพูจนแข็งเป็นไตแล้วค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ด เผยให้เห็นหน้าอกสีขาวอมชมพู เห็นแล้วก็หมั่นไส้!!
ร่างสูงใช้ลิ้นร้อนกระหวัด หยอกล้อกับเม็ดติ่งสีชมพูนั้นทั้งสองข้างอย่างสะใจ ร่างบางครางลั่น พลางแอ่นอกรับ
"อื้ออออ....คิ....บอม....................หยุดเถอะ" ร่างบางเอ่ยเสียงสั่นแต่ร่างกายกลับตอบสนองเหมือนเต็มใจ ร่างสูงคลึงสะโพกร่างบางเป็นจังหวะ ลิ้นร้อนลูบไล้ทั่วอกขาวน่าฟัดนั้นมือหนาค่อยๆเลื่อนลงไปลูบเป้ากางเกงยีนส์ตัวโปรดของร่างบาง
"อ๊ะ!! ............อ้าาาาาา......คิบอม อ๊าาาาาา อื้อออออ.............พอเถอะ ชะ.....ชั้นไม่เอา.....แบบ.....นี้" ร่างบางครางกระเส่าพลางบิดตัวไปมาตามแรงเร้า
มือหนาค่อยๆดึงซิปกางเกงของร่างบางลงจนเก็นแก่นกลางความเป็นชายของร่างบางที่นูนขึ้นภายใต้กางเกงในตัวบาง ร่างสูงเสยะยิ้มขึ้นมาอย่างสะใจพลางค่อยๆกด ลูบ คลึงแก่นกลางใต้กางเกงตัวเล็กนั้น จนนูนขึ้นกว่าเดิม ทำเอาแก่นกลางของร่างสูงใหญ่ขึ้นตามไปด้วย แล้วร่างสูงก็ค่อยๆถอดกางเกงตัวบางที่ปดปิดแก่นกลางความเป็นชายของร่างบางออกแล้วค่อยๆก้มหน้าลงให้ขบเม้มส่วนหัวของแก่นกลางนั้น แล้วโลมเลียด้วยลิ้นอุ่นร้อนช้าๆ........
"อื้อออออออออ ฮึก.....คิบอม.......หยะ......หยุดได้แล้..............ว.......ขอ........ขอร้อง.............อ๊าาาาาาาา" ร่างบางครางเสียงหวานขึ้นอีกครั้ง แล้วปิดตาแน่น มือก็กำเบาะโซฟาแน่นด้วยความเสียว
"หึ...........แค่นี้ไม่ยังไม่พอกับความลับ ทุเรศๆ ของนายที่ชั้นรู้มาหรอก!!!!!!" ร่างสูงเอ่ยเสียงดังเหมือนมีภูเขาลงมาทับบนอกของร่างบางเต็มๆ.........
รักครั้งเก่า...............
รักที่ปวดร้าว...............
รักที่เคยจะลืมได้เพราะความรักที่ร่างสูงตรงหน้ามีให้............
บัดนี้............
มันกลับมาแล้ว................
ความคิดเห็น