ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*14]] พี่ฮะ......ผมขอ
ณ บ้านตระกูล ลี.........
"นี่!!! แล้วตกลงว่านายกับฮันคยองมีอะไรกันรึป่าว?" ลีทึกถามแล้วมองหน้าน้องชายของเค้า
"ปะ ป่าว ป่าวเลย มีอะไร ไม่มีซักหน่อย" ฮยอกแจพูดแล้วก้มหน้าหลบสายตาลีทึก
"เฮ้ออออออ คนเราน่ะ จะปิดอะไรก็ปิดให้มิดหน่อยสิ พี่ฮยอกแจ......" ร่างสูงพูดขึ้นแล้วยิ้มมุมปาก
"ว่าไงฮยอกแจ ตกลงเรื่องของนายมันเป็นยังไง?" ลีทึกย้ำคำถามเดิมกับร่างเล็ก
"มะ ไม่มีอะไรฮะ ผมปวดหัวไปนอนดีกว่า" ร่างเล็กรีบตัดบทสนทนาแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
"เฮ้อ...........แล้วตกลงมันเป็นยังไงล่ะเนี่ย??" ลีทึกพูดขึ้นแล้วมองคู่กรณีที่เหลืออยู่สองคน "แล้วนายสองคนล่ะ ตกลงว่าไง ได้เสียกันแล้วล่ะสิ" ลีทึกพูดห้วนๆ ร่างบางทำตาโตเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่ชายของเค้าพูดออกมา
"ได้เสียอะไรพี่ทึก ผมไม่ได้มีอะไรซักหน่อย"
"หมายความว่า นายจะบอกว่านายไม่ได้ทำอะไรชั้นเมื่อคืนงั้นสิ" ร่างสูงพูดขึ้น "แล้วทำไมชั้นถึงนอนไม่ใส่เสื้อผ้า? ชั้นคงไม่ละเมอถอดออกมาเองหรอกนะ" ร่างสูงพูดขึ้นแล้วจูบเข้าที่พวกแก้มสีแดง
"อะ แฮ่มๆๆ สรุปว่าพวกนายสองคนเป็นแฟนกันใช่มั้ย?" ลีทึกถาม
"ไม่ใช่ฮะ/ใช่ฮะ" ทั้งสองตอบพร้อมกัน
"นายบ้าไปแล้ว เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย" ร่างบางเถียง
"มีอะไรกันแล้วก็เหมือนเป็นแฟนกันแล้วนั่นแหละ" ร่างสูงพูดเสียงนิ่ง แล้วหันไปมองหน้าร่างบาง "อีกอย่าง...นายเป็นคนเริ่ม ไม่ใช่ชั้น เพราะฉะนั้นนายต้องรับผิดชอบชั้นด้วย" ร่างสูงพูดต่อแล่วยิ้มบางๆ
"นายใส่ร้ายชั้น....." ร่างบางพูด
"นายย่ะ นิสัยไม่ดี ทำแล้วยังไม่ยอมรับอีก" ร่างสูงพูดแล้วกอดอก
"นายนั่นล่ะที่ไม่ยอมรับ มอมเหล้าชั้นก็บอกมาเหอะ" ร่างบางเถียง
"หยุดๆๆ โอ้ยยย ชั้นล่ะปวดหัวกับพวกนายชะมัด เอาเป็นว่า พวกนายได้แล้ว ก็ตกลงเป็นๆกันไปแล้วกัน" พูดจบลีทึกก็เดินไปข้างนอก ร่างบางค่อยมองหน้าร่างสูงช้าๆ
"ว่าไง....นายจะตกลงมั้ย?"
"เรื่องอะไร?"
"ตกลงเรื่องนั้นอ่ะ..."
"หาา ตกลงเรื่องนั้นอ่ะเรื่องอะไร?"
"ก็... ตกลงเรื่องที่"
"เรื่องที่?? ที่อะไรเล่า"
"เรื่องที่จะเป็นแฟนชั้นน่ะ"
"นายบ้าไปแล้ว..........."
ในห้องของฮยอกแจ............
คือ เด กา คือ เด กา นัน คือ เด กา ซา รัง เฮ ซา รัง เฮ นอล ซา รัง เฮ รา โก มัล ฮัล เต นา รึร มิด เก ทเว =]]
เสียงโทรศัพท์ของฮยอกแจดังขึ้น
"ยอโบเซโย!?" ฮยอกแจเอ่ยทักขึ้น
"หวัดดีฮยอกแจ คิดถึงชั้นมั้ย??" เสียงทุ้มคุ้นหูของฮยอกแจดังขึ้น
"ฮะ ฮันคยองหรอ? นั้นนายรึป่าว?" ฮยอกแจถาม
"ใช่ ชั้นเอง วันนี้นายว่างรึป่าว?" ฮันคยองเอ่ยถามอย่างมีเลศนัย
"ว่าง นายมำอะไรกับชั้นล่ะ?" ฮยอกแจเอ่ย "ถ้าจะไปรื้อฟื้น ขอบอกเลยว่าชั้นจะฟ้องพี่ลีทึกกับพี่ฮีชอลให้เล่นงานนาย" ฮยอกแจพูดเสียงแข็ง
"นายคิดว่าพี่ฮีชอลจะทำอะไรชั้นได้งั้นหรอ? ขนาดน้องชายแท้ๆของเค้าเองยังเอาไม่อยู่เลย" ฮันคยองพูด "ชั้นกำลังจะถึงหน้าบ้านนายแล้ว อ้อ ลืมบอกน่ะ ชั้นพารักครั้งเก่าของนายมาด้วย แค่นี้ล่ะ" ฮันคยองพูดแล้วตัดสายทิ้ง
"ดะ เดี๋ยวสิ!!!" ฮยอกแจพูดพอดีกับที่ฮันคยองตัดสายทิ้งไปแล้ว........รักครั้งเก่า.....ซองมินน่ะหรอ? นี่ฮันคยองพูดให้เค้าใจเสียเล่นๆรึป่าว?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"อ้าวพี่ฮยอกแจ พี่จะไปไหนน่ะ" คยูฮยอนเอ่ยถามพี่ชาย
"อ่อ....ไปข้างนอกแปปนะ" ฮยอกแจรีบคว้ากระเป๋าจะเดินออกไปนอกบ้าน "อ้อ คิบอม นายควรจะกลับบ้านได้แล้ว น้องชั้นไม่ใช่เครื่องระบายความใคร่นายที่จะอยู่กับนายได้ตลอดเวลาหรอกนะ" พูดจุบก็รีบเดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกับที่ดงเฮกลับมาบ้านพอดี
"อ้าว พี่ฮยอกแจจะไปไหนหรอ?" ดงเฮถามคยูฮยอน
"ไม่รู้ฮะ เห็นรีบๆ" คยูฮยอนตอบ ดงเฮหันไปมองคิบอมที่นั่งจับมือคยูยอนแน่น
"ฮึ่ม!!!!! นายคงไม่ได้คิดอะไรกับน้องชั้นใช่มั้ยคิบอม?" ดงเฮถามขึ้น
"ไม่ครับ.......ผมคิด"
"ว่าไงนะ!!!!!"
"พี่ดงเฮฮะ ผมขอน้องพี่นะ" คิบอมพูดแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าดงเฮ คยูฮยอนมองคิบอมอย่างอึ้งๆ
เนี่ยนะมาเฟียที่แสนโหด...............
ประสาทเค้าต้องกลับแน่ๆ............
ยอมคุกเข่าต่อหน้าพี่ดงเฮเพื่อชั้นเนี่ยนะ........
เผลอกินยาที่หมอไม่ได้สั่งรึป่าวเนี่ย...........
"ดะ เดี๋ยวๆๆ นี่นายขอน้องชั้นจริงๆอ่ะ?" ดงเฮย้ำคำถามอีกครั้ง
"จริงฮะ ผมขอนะพี่ดงเฮ" คิบอมพูดพลางก้มหัวแทบติดพื้น
"พอๆๆๆๆ ยืนขึ้น เนี่ยนะมาเฟีย ต้องมาขอน้องชั้นกับชั้นเลยหรอ?" ดงเฮพูดขึ้นแล้วกอดอกมองไปทางอื่น
"ถ้ากล้าพอ ก็ถามเจ้าตัวเค้าเองสิ ชั้นไม่รู้ด้วยหรอก" ดงเฮพูดแล้วตบบ่าร่างสูงเบาๆแล้วเดินไป
"คยูฮยอน....."
"อะ....อะไรล่ะ" ร่างบางพูดแล้วซุกหน้ากับหมอน
"ชั้นขอนาย นายจะให้ชั้นได้รึป่าว?"
"อยากได้...................ก็เอาดิ๊" คยูฮยอนพูดเบาๆแล้วผลักคิบอม
"แล้วทำไมนายถึงคิดแบบนั้น ไหนว่าเกลียดขี้หน้าชั้นนักหนาไง เกิดบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ เมื่อก่อนแทบจะฆ่าชั้นให้ตาย แล้วทีนี้ก็มาเป็นแบบนี้ บ้าไปแล้วนายอ่ะ" ร่างบางพูดต่อ
"ที่ชั้นบ้าน่ะ...ก็เพราะนายนะ"
"เลิกพูดได้แล้วหน่าาาาา"
-----------------------------------------------------------------------------------------
"นึกว่านายจะเปลี่ยนใจซะอีก" ฮันคยองพูดหลังจากที่ฮยอกแจขึ้นรถมา
"ไหนล่ะซองมิน ไหนนายบอกว่านายพาเค้ามาไง" ฮยอกแจพูดแล้วมองไปทั่วรถ
"ชั้นโกหก"
"ว่าไงนะ นี่ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ แล้วนายจะพาชั้นไปไหนห๊ะ!!!!" ฮยอกแจพูดแล้วเขย่าแขนฮันคยอง
"นี่เจ้าบ้า อยากตายนักรึไง" ฮันคยองรวบแขนทั้งสองข้างของฮยอกแจด้วยมือข้างเดียวของเค้า
"นายจะพาชั้นไปไหนบอกมานะ แล้วทำไมต้องเอาซองมินมาอ้าง นายโรคจิตป่ะเนี่ย" ฮยอกแจพูดแล้วดิ้นไปมา
"ถ้านายยังแหกปากพูดมากอีกชั้นจะพานายเข้าม่านรูดข้างหน้านี่จริงด้วย" ฮันคยองตะโกนลั่นรถ ฮยอกแจเงียบเสียงลง
"ก็แล้วจะพาไปไหนเล่า" ฮยอกแจถามซ้ำ
"เดี๋ยวก็รู้เองแหละ อยู่เงียบๆไป"
"นี่!!! แล้วตกลงว่านายกับฮันคยองมีอะไรกันรึป่าว?" ลีทึกถามแล้วมองหน้าน้องชายของเค้า
"ปะ ป่าว ป่าวเลย มีอะไร ไม่มีซักหน่อย" ฮยอกแจพูดแล้วก้มหน้าหลบสายตาลีทึก
"เฮ้ออออออ คนเราน่ะ จะปิดอะไรก็ปิดให้มิดหน่อยสิ พี่ฮยอกแจ......" ร่างสูงพูดขึ้นแล้วยิ้มมุมปาก
"ว่าไงฮยอกแจ ตกลงเรื่องของนายมันเป็นยังไง?" ลีทึกย้ำคำถามเดิมกับร่างเล็ก
"มะ ไม่มีอะไรฮะ ผมปวดหัวไปนอนดีกว่า" ร่างเล็กรีบตัดบทสนทนาแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
"เฮ้อ...........แล้วตกลงมันเป็นยังไงล่ะเนี่ย??" ลีทึกพูดขึ้นแล้วมองคู่กรณีที่เหลืออยู่สองคน "แล้วนายสองคนล่ะ ตกลงว่าไง ได้เสียกันแล้วล่ะสิ" ลีทึกพูดห้วนๆ ร่างบางทำตาโตเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่ชายของเค้าพูดออกมา
"ได้เสียอะไรพี่ทึก ผมไม่ได้มีอะไรซักหน่อย"
"หมายความว่า นายจะบอกว่านายไม่ได้ทำอะไรชั้นเมื่อคืนงั้นสิ" ร่างสูงพูดขึ้น "แล้วทำไมชั้นถึงนอนไม่ใส่เสื้อผ้า? ชั้นคงไม่ละเมอถอดออกมาเองหรอกนะ" ร่างสูงพูดขึ้นแล้วจูบเข้าที่พวกแก้มสีแดง
"อะ แฮ่มๆๆ สรุปว่าพวกนายสองคนเป็นแฟนกันใช่มั้ย?" ลีทึกถาม
"ไม่ใช่ฮะ/ใช่ฮะ" ทั้งสองตอบพร้อมกัน
"นายบ้าไปแล้ว เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย" ร่างบางเถียง
"มีอะไรกันแล้วก็เหมือนเป็นแฟนกันแล้วนั่นแหละ" ร่างสูงพูดเสียงนิ่ง แล้วหันไปมองหน้าร่างบาง "อีกอย่าง...นายเป็นคนเริ่ม ไม่ใช่ชั้น เพราะฉะนั้นนายต้องรับผิดชอบชั้นด้วย" ร่างสูงพูดต่อแล่วยิ้มบางๆ
"นายใส่ร้ายชั้น....." ร่างบางพูด
"นายย่ะ นิสัยไม่ดี ทำแล้วยังไม่ยอมรับอีก" ร่างสูงพูดแล้วกอดอก
"นายนั่นล่ะที่ไม่ยอมรับ มอมเหล้าชั้นก็บอกมาเหอะ" ร่างบางเถียง
"หยุดๆๆ โอ้ยยย ชั้นล่ะปวดหัวกับพวกนายชะมัด เอาเป็นว่า พวกนายได้แล้ว ก็ตกลงเป็นๆกันไปแล้วกัน" พูดจบลีทึกก็เดินไปข้างนอก ร่างบางค่อยมองหน้าร่างสูงช้าๆ
"ว่าไง....นายจะตกลงมั้ย?"
"เรื่องอะไร?"
"ตกลงเรื่องนั้นอ่ะ..."
"หาา ตกลงเรื่องนั้นอ่ะเรื่องอะไร?"
"ก็... ตกลงเรื่องที่"
"เรื่องที่?? ที่อะไรเล่า"
"เรื่องที่จะเป็นแฟนชั้นน่ะ"
"นายบ้าไปแล้ว..........."
ในห้องของฮยอกแจ............
คือ เด กา คือ เด กา นัน คือ เด กา ซา รัง เฮ ซา รัง เฮ นอล ซา รัง เฮ รา โก มัล ฮัล เต นา รึร มิด เก ทเว =]]
เสียงโทรศัพท์ของฮยอกแจดังขึ้น
"ยอโบเซโย!?" ฮยอกแจเอ่ยทักขึ้น
"หวัดดีฮยอกแจ คิดถึงชั้นมั้ย??" เสียงทุ้มคุ้นหูของฮยอกแจดังขึ้น
"ฮะ ฮันคยองหรอ? นั้นนายรึป่าว?" ฮยอกแจถาม
"ใช่ ชั้นเอง วันนี้นายว่างรึป่าว?" ฮันคยองเอ่ยถามอย่างมีเลศนัย
"ว่าง นายมำอะไรกับชั้นล่ะ?" ฮยอกแจเอ่ย "ถ้าจะไปรื้อฟื้น ขอบอกเลยว่าชั้นจะฟ้องพี่ลีทึกกับพี่ฮีชอลให้เล่นงานนาย" ฮยอกแจพูดเสียงแข็ง
"นายคิดว่าพี่ฮีชอลจะทำอะไรชั้นได้งั้นหรอ? ขนาดน้องชายแท้ๆของเค้าเองยังเอาไม่อยู่เลย" ฮันคยองพูด "ชั้นกำลังจะถึงหน้าบ้านนายแล้ว อ้อ ลืมบอกน่ะ ชั้นพารักครั้งเก่าของนายมาด้วย แค่นี้ล่ะ" ฮันคยองพูดแล้วตัดสายทิ้ง
"ดะ เดี๋ยวสิ!!!" ฮยอกแจพูดพอดีกับที่ฮันคยองตัดสายทิ้งไปแล้ว........รักครั้งเก่า.....ซองมินน่ะหรอ? นี่ฮันคยองพูดให้เค้าใจเสียเล่นๆรึป่าว?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"อ้าวพี่ฮยอกแจ พี่จะไปไหนน่ะ" คยูฮยอนเอ่ยถามพี่ชาย
"อ่อ....ไปข้างนอกแปปนะ" ฮยอกแจรีบคว้ากระเป๋าจะเดินออกไปนอกบ้าน "อ้อ คิบอม นายควรจะกลับบ้านได้แล้ว น้องชั้นไม่ใช่เครื่องระบายความใคร่นายที่จะอยู่กับนายได้ตลอดเวลาหรอกนะ" พูดจุบก็รีบเดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกับที่ดงเฮกลับมาบ้านพอดี
"อ้าว พี่ฮยอกแจจะไปไหนหรอ?" ดงเฮถามคยูฮยอน
"ไม่รู้ฮะ เห็นรีบๆ" คยูฮยอนตอบ ดงเฮหันไปมองคิบอมที่นั่งจับมือคยูยอนแน่น
"ฮึ่ม!!!!! นายคงไม่ได้คิดอะไรกับน้องชั้นใช่มั้ยคิบอม?" ดงเฮถามขึ้น
"ไม่ครับ.......ผมคิด"
"ว่าไงนะ!!!!!"
"พี่ดงเฮฮะ ผมขอน้องพี่นะ" คิบอมพูดแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าดงเฮ คยูฮยอนมองคิบอมอย่างอึ้งๆ
เนี่ยนะมาเฟียที่แสนโหด...............
ประสาทเค้าต้องกลับแน่ๆ............
ยอมคุกเข่าต่อหน้าพี่ดงเฮเพื่อชั้นเนี่ยนะ........
เผลอกินยาที่หมอไม่ได้สั่งรึป่าวเนี่ย...........
"ดะ เดี๋ยวๆๆ นี่นายขอน้องชั้นจริงๆอ่ะ?" ดงเฮย้ำคำถามอีกครั้ง
"จริงฮะ ผมขอนะพี่ดงเฮ" คิบอมพูดพลางก้มหัวแทบติดพื้น
"พอๆๆๆๆ ยืนขึ้น เนี่ยนะมาเฟีย ต้องมาขอน้องชั้นกับชั้นเลยหรอ?" ดงเฮพูดขึ้นแล้วกอดอกมองไปทางอื่น
"ถ้ากล้าพอ ก็ถามเจ้าตัวเค้าเองสิ ชั้นไม่รู้ด้วยหรอก" ดงเฮพูดแล้วตบบ่าร่างสูงเบาๆแล้วเดินไป
"คยูฮยอน....."
"อะ....อะไรล่ะ" ร่างบางพูดแล้วซุกหน้ากับหมอน
"ชั้นขอนาย นายจะให้ชั้นได้รึป่าว?"
"อยากได้...................ก็เอาดิ๊" คยูฮยอนพูดเบาๆแล้วผลักคิบอม
"แล้วทำไมนายถึงคิดแบบนั้น ไหนว่าเกลียดขี้หน้าชั้นนักหนาไง เกิดบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ เมื่อก่อนแทบจะฆ่าชั้นให้ตาย แล้วทีนี้ก็มาเป็นแบบนี้ บ้าไปแล้วนายอ่ะ" ร่างบางพูดต่อ
"ที่ชั้นบ้าน่ะ...ก็เพราะนายนะ"
"เลิกพูดได้แล้วหน่าาาาา"
-----------------------------------------------------------------------------------------
"นึกว่านายจะเปลี่ยนใจซะอีก" ฮันคยองพูดหลังจากที่ฮยอกแจขึ้นรถมา
"ไหนล่ะซองมิน ไหนนายบอกว่านายพาเค้ามาไง" ฮยอกแจพูดแล้วมองไปทั่วรถ
"ชั้นโกหก"
"ว่าไงนะ นี่ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ แล้วนายจะพาชั้นไปไหนห๊ะ!!!!" ฮยอกแจพูดแล้วเขย่าแขนฮันคยอง
"นี่เจ้าบ้า อยากตายนักรึไง" ฮันคยองรวบแขนทั้งสองข้างของฮยอกแจด้วยมือข้างเดียวของเค้า
"นายจะพาชั้นไปไหนบอกมานะ แล้วทำไมต้องเอาซองมินมาอ้าง นายโรคจิตป่ะเนี่ย" ฮยอกแจพูดแล้วดิ้นไปมา
"ถ้านายยังแหกปากพูดมากอีกชั้นจะพานายเข้าม่านรูดข้างหน้านี่จริงด้วย" ฮันคยองตะโกนลั่นรถ ฮยอกแจเงียบเสียงลง
"ก็แล้วจะพาไปไหนเล่า" ฮยอกแจถามซ้ำ
"เดี๋ยวก็รู้เองแหละ อยู่เงียบๆไป"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น