คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*1]] Intro...
เวลา 19.45 น.
ชายร่างบางคนหนึ่งกำลังเดินกึ่งวิ่งเพื่อพยายามหนี ลมฝนที่พัดแรงกระหน่ำลงมาเรื่อยๆไม่ยอมหยุด เค้าวิ่งเค้าไปหลบอยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่ง ตอนนี้เสื้อสีขาวของเค้าเปียกจนแทบจะทำให้เห็นร่างกายภายในจนจะหมด
กริ๊งงงงง~~~~!!
เสียงโทรศัพท์ของร่างบางดังขึ้น
"ว่าไงฮะพี่ฮยอกแจ" เค้าพูดขึ้น
"นี่นายอยู่ไหนน่ะ ดึกป่านนี้ยังไม่กลับบ้านอีก" ผู้เป็นพี่พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง
"คือว่า....ฝนตกหนักน่ะฮะ คงนานหน่อยกว่าจะถึงบ้าน" ร่างบางพูดขึ้นเสียงสั่นๆ เพราะเกิดจากอากาศหนาว
"ไวๆล่ะ ชั้นกับดงเฮ รอทานข้าวอยู่ที่บ้านนะ" แล้วผู้เป็นพี่ก็ตัดสายทิ้งไป
"เฮ้อ........แล้วเมื่อไหร่ล่ะ ฝนถึงจะหยุดตกนะ??" ร่างบางพูดอยู่คนเดียวลำพัง แต่หารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองเค้าอยู่ ในมุมหลืบของตึกแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก....
ณ บ้านตระกูล ลี........
"กลับมาแล้วฮะ..." ร่างบางพูดขึ้นพลางมองพี่ชายต่างแม่ของเค้าทั้งสองด้วยความกลัวเล็กน้อย
"อ่า.....คยูฮยอนกลับมาแล้ว^^ ชั้นนึกว่านายจะเป็นอะไรไปกลางทางซะอีก" พี่ชายคนกลางของบ้านพูดขึ้น พลางเดินเข้าไปโอบกอดน้องชายต่างแม่ของเค้าด้วยความรักและเป็นห่วง
"พะ....พี่ดงเฮ ฮะ ผมไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก" พูดพลางลูบหลังพี่ชายเป็นการปลอบเบาๆ
"ไหนๆนายก็มาแล้ว ทานข้าวกันเถอะ" พี่ชายคนโตตัดบททันที แล้วทั้งสามก็นั่งทานข้าวเย็นกันอย่างสบายใจ.....
เช้าวันต่อมา...
"คยู...เช้าแล้วนะ ไม่ไปเรียนหรอ??" พี่ชายคนโตของร่างบางเรียกจากนอกประตู
"หืม?? กำลังจะไปอาบน้ำฮะ รอแปปนึง" ร่างบางค่อยๆพยุ่งตัวเองลุกขึ้นจากเตียงนอนสีเขียวสด ที่ตัดกับผ้าห่มสีเขียวอ่อนๆ ที่ตอนนี้ตกไปอยู่ที่พื้นซะแล้ว
"เร็วๆล่ะคยู วันนี้ชั้นมีประชุมชรรมเบรคแดนซ์ตอน9โมงเช้า เดี๋ยวไม่ทัน" พูดจบแค่นั้น ก็เดินลงไปช้างล่าง เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับเจ้าน้องชายขี้เซาที่กำลังอาบน้ำอยู่
คฤหาสน์ ตระกูลคิม.....
"คิบอม!!! เมื่อวานนายไปหาเรื่องกับไอ้พวกเด็กข้างถนนนั้นอีกแล้วหรอ??" ร่างหนาพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"ก็ปากมันชวนหาเรื่องเองนิ ผมก็แค่สั่งสอน ว่าอย่ามาสะเหร่อกับลูกมาเฟียอย่างผมอีก" ร่างสูงพูดอย่างเย็นชากับพี่ชายต่างพ่อแม่ที่มีเชื้อสายจีนปะปนอยู่ในสายเลือด
"แต่แกก็รุนแรงเกินไป ถึงจะลูกมาเฟียก็เถอะ.....ทำแบบนี้มากๆ แกก็ไม่ต่างจากพวกเด็กอันธพาลข้างถนนหรอก" ร่างหนาพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
"พูดมากหน่าพี่ฮันคยอง ผมไปเรียนดีกว่า" พูดจบร่างสูงก็ก้าวเท้าขึ้นรถอย่างไม่สนใจใคร พลางออกรถไปด้วยความเร็วสูง จนร่างหนาผู้เป็นพี่ถึงกับส่ายหน้ากับความไม่ได้เรื่องของน้องชาย
ความคิดเห็น