คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*10]] เนี่ยหรอ?? พี่สะใภ้(100%)
บ้านตระกูล ลี......
"กลับมาแล้วพี่ทึกกกกกกกกกกกก" ดงเฮลากเสียงยาวพลางวิ่งไปล้มตัวลงนอนที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดูรายการฟุตบอล
"อ๊า....พี่ทำแบบนี้ได้ไง อย่างงี้ผมก็ไม่ได้ดูละครน่ะสิ" ร่าบางท้วงขึ้น
"เด๋วมันก็ต้องเอามาฉายใหม่หน่าคยูฮยอน ดูฟุตบอลดีกว่า" ดงเฮพูดพลงนั่งดูต่อไป
"เอาหน่าอย่าทะเลาะกันสิ ไอ้พวกนี้เนี่ย" ลีทึกเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมคนๆหนึ่ง
.................................................
"พี่ฮีชอล!!!!!" ร่างบางอุทานขึ้นสุดเสียง คนที่พี่ทึกของเค้าควงมาด้วยไม่ใช่ใครอื่น...คิม ฮีชอล พี่ชายที่น่ารักของเจ้าร่างสูงจอมเอาแต่ใจนั้นเอง
"อ้าว ฮีชอล นายรู้จักน้องชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ??" ลีทึกถามคนรักของเค้า
"อ้อ...เด็กน้อยนี่เอง คือว่า..............................." แล้วฮีชอลก็เล่าเรื่องที่เค้าเจอกับคยูฮยอนครั้งแรกให้ทุกคนฟัง
"อ่า.......ที่รักใจดีจริงๆเลย" ลีทึกพูดขึ้นพลางประทับรอยจูบเข้าที่พวงแก้มสีชมพูของคนรัก
"อ๊ะ จองซู นายมันจอมฉวยโอกาสชะมัด" ฮีชอลเรียกชื่อจริงของลีทึกพลางตีที่แขนแก้เขิน
"เขินทีไรเป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า....ฮ่าๆ" ลีทึกเอ่ยพลางหัวเราะ ไม่สนใจน้องทั้งสองที่นั่งมองด้วยความอิจฉาตาเป็นไฟ
"เฮ้อ...........พวกพี่น่าอิจฉาจังเลย" ร่าบางเอ่ยขึ้น ฮีชอลหันไปยิ้มให้หน่อยๆ
"แล้วคิบอมล่ะ.....ไม่ได้มาส่งหรอกหรอ? เป็นแฟนประสาอะไรกันเนี่ย?" ฮีชอลสบถ ลีทึกกับดงเฮหันไปมองหน้าน้องชายคนเล็กของเค้าด้วยความสงสัย
"นายเป็นแฟนคิบอมตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ??" ดงเฮถามคยูฮยอนพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"เอ่อ......ก็.....ก็............"
"อ้าว พวกนายไม่รู้กันหอกหรอ? ว่าคยูฮยอนน่ะ เป็นแฟนน้องชายชั้น??" ฮีชอลพูดขึ้นอย่างสงสัย
"นี่...นะ นายเป็นคิบอมแล้วจริงๆอ่ะ จริงๆหรอเนี่ย!!!!!" ดงเฮตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน
"อ่า............" ร่างบางลังเลเล็กน้อย เหงื่อออกเต็มหน้าก่อนจะตอบออกไป "อื้มมมมม"
"ทำไมเป็แบบนี้ล่ะเนี่ย ชั้นอุส่าห์ตาสว่างแล้วนะ นายบ้าไปแล้วหรอคยู? บอกชั้นสิว่านายไม่ได้พูดนะ" ร่างบางพูดแล้วเขย่าตัวน้องชายของเค้าเหมือนคนบ้า
"คะ คือว่า........มัน....."
"ก็บอกไปเลยสิคยูฮยอน ว่าเรามีอะไรกันแล้วน่ะ" เสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้น พลางเดินเข้ามาหาพวกเค้า
"....................คิบอม" ร่างบางเอ่ยเบาๆ
"นายมาทำอะไรที่นี่น่ะคิบอม" ฮีชอลถามน้องชายของเค้า
"ผมก็........มาหาแฟน ทำไมครับ?" คิบอมเอ่ยขึ้นพลางยิ้มมุมปากใส่คยูฮยอน
"ชั้นไม่ได้ขอให้นายมาหาชั้นซักหน่อย แล้วเราก็ไม่ได้"
"ไม่ได้อะไรหรอ? อย่าบอกน่ะ ว่านายลืมวันนั้นไปแล้ว........"
"วันอะไร วันอะไรของนาย?"
"ก็วันที่.........เรานอนด้วยกัน"
"......................................"
"หยุดพูดเดี๋ยวนี้ คิบอม!!!! น้องชายชั้นไม่ได้อยากเป็นแฟนนาย ไม่ได้เต็มใจจะนอนกับนาย จำไว้ นายไม่ต้องมาที่นี่อีก" ดงเฮพูดเสียงดัง
"โอ้ น่ากลัวจริงๆเลยพี่ดงเฮ พี่คิดว่าเค้าไม่เต็มใจงั้นหรอ? ไม่ลองถามเค้าหน่อยรึไงว่าเค้าน่ะ...เต็มใจหรือไม่เต็มใจ" คิบอมพูดพลางมองหน้าของคยูฮยอน ที่หลบอยู่ด้านหลังของดงเฮ
"คิบอม ทำไมนายพูดกับดงเฮแบบนั้นล่ะ" ฮีชอลผู้เป็นพี่เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ ชั้นมึนไปหมดแล้วนะ"
"ผมกับคยูฮยอน เรามีอะไรกันแล้ว เพราะฉะนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับสามีภรรยา" ร่างสูงพูดเสียงเรียบ พลางยิ้มบางๆเพื่อสื่อว่า 'ชั้นถือไพ่เหนือกว่านาย คยูฮยอน'
".................นะ นายบ้าไปแล้วคิบอม น้องชายชั้นไม่ใช่ผู้หญิงนะ" ดงเฮค้านเสียงใส
"ไม่ใช่......" ร่างสูงพูดลากเสียงพลางเดินเข้าไปจ้องหน้าคยูฮยอน "แต่ก็ใกล้เคียงนะ หึ" คิบอมเชยคางร่างบางขึ้นเพื่อให้เห็นหน้าของร่างบางชัดๆ
"นี่นายมาก่อความวุ่นวายใช่มั้ยเนี่ย?" ดงเฮพูดพลางผลักคิบอมให้ออกห่างจากน้องชายของเค้า
"อ๊ะ......พี่ดงเฮ ทำไมทำร้ายคนที่พี่รักนักรักหนาแบบนี้ล่ะ" ร่างสูงพูดแล้วจ้องเข้าไปนัยตาสีน้ำตาลเข้มของดงเฮ
"เลิกพูดแบบนี้ได้แล้ว ฟังแล้วน่ารำคาญชะมัด ชั้นไม่ได้ชอบนายแล้ว" ดงเฮพูดเสียงหนักแน่น
"พอเถอะดงเฮ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว โตๆกันแล้วหน่า......" ลีทึกตัดบทของทั้งสอง
"แต่....."
"ไม่มีแต่ดงเฮ ขอโทษคิบอมซะ" ลีทึกพูดเสียงเรียบทำเอาน้องชายทั้งสองของเค้าอึ้งไปตามๆกัน
".............ขอโทษ" ดงเฮพูดห้วนๆ
"ขอโทษดีๆสิดงเฮ....." ลีทึกพูดพลางจ้องหน้าน้องชายของเค้า
"ก็ได้ๆ ขอโทษนะ" ดงเฮพูดแล้วเบือนหน้าหนีอย่างอารมณ์เสีย
"ไม่เป็นไร ช่างเถอะ" คิบอมพูดเสียงเรียบ
"ปากก็บอกว่าไม่เป็นไร ที่จริงนายก็อยากจะบีบคอชั้นให้ตายซะงั้นสิ ใช่มั้ย?" ลีดงเฮพูดเสียดสีร่างสูง
"พี่ดงเฮ พอเถอะ อย่าไปพูดกับเจ้าพวกชอบวางอำนาจเลย อโหสิกรรมให้เค้าไปเถอะ" ร่างบางพูดขึ้นแล้วพาพี่ชายของเค้าไปที่อื่น
"แล้วพี่ฮีชอลมาทำอะไรที่นี่?" ร่างสูงพูดพลางมองฮีชอลสลับกับลีทึก
"อ้อ นี่ลีทึก แฟนชั้นเอง ลีทึก นี่น้องชายชั้นคิบอม..." ฮีชอลพูด ทั้งสองคนจับมือกันเป็นการทักทาย
"ชั้นต้องขอโทษแทนน้องๆด้วยนะ เค้ายัง.....ไม่ค่อยโตเท่าไหร่" ลีทึกพูด
"ไม่เป็นไรคับ ผมเข้าใจ พวกเด็กๆน่ะ" คิบอมพูด ทำเอาลีทึกเงียบไปทันที ที่ว่าน้องเค้าไม่โตงั้นหรอ? ดงเฮน่ะอายุมากกว่าคิบอมตั้งปีนึง ยังเรียกว่าเด็กอีกหรอ? แล้วเจ้าคนนี้ล่ะ เรียกว่าโตแล้วหรือไง
"ใกล้ๆค่ำแล้วนะพี่ฮีชอล ผมว่าพี่ควรกลับบ้านได้แล้ว" ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเรียบๆ
"แต่ชั้นยังไม่อยากกลับนี่นา.....ขออยู่ต่อก่อนนะ" ฮีชอลพูดอ้อนน้องชายของเค้า
"พี่ฮีชอล พี่ควรกลับบ้านได้แล้ว อย่าใหผมใช้กำลัง" ร่างสูงพูดขึ้นอย่างดุดัน ลีทึกมองหน้าคนรักแล้วยิ้มบางๆให้
"ไว้ค่อยมาใหม่ก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก นะ.....ที่บ้านคงเป็นห่วง" ลีทึกพูดแล้วลูบหัวคนรักหน่อยๆ
"อ่า....ก็ได้ งั้นชั้นไปนะ" ฮีชอลพูดแล้วประทับรอยจูบบนแก้มใสของคนรัก
"คับ" ลีทึกพูดแล้วยิ้มกว้างให้คนรัก
คฤหาสน์ตระกูล คิม...
"พี่ฮีชอล ผมมีเรื่อจะปรึกษา" ร่างสูงเอ่ยขึ้นแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาใหญ่หน้าทีวีห้องรับแขก
"อะไรล่ะ วันนี้นายแปลกๆไปนะ เมื่อก่อนนายไม่เห็ดุชั้นแบบนี้เลย ใครพี่ใครน้องล่ะเนี่ย?" ฮีชอลพูดขึ้นแล้วนอนหนุนตักน้องชายที่รัก
"ถ้า.....ถ้าเกิดว่า เรารู้สึกอยากเจอใครคนนึง มากๆ รู้สึกไม่อยากห่างเค้าไป รู้สึกคิดถึงแทบจะทุกลมหายใจของเรา อยากได้เค้ามาครอบครองแม้ว่าเค้าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม มันหมายความว่ายังไงหรอ?" ร่างสูงถามฮีชอลแล้วปัดผมที่ตกมาปิดหน้าขาวใสอมชมพูของพี่ชายที่น่ารัก
"ก็แสดงว่า....นายกำลังรู้สึกรักเค้าน่ะสิเจ้าน้องชาย" ฮีชอลพูดแล้วขยี้หัวร่างสูงเบาๆ "แล้ว...นายชอบใครล่ะคิบอม บอกชั้นได้มั้ย?" ฮีชอลถามน้องชาย
"เอ่อ......ความลับฮะ ไว้วันหลังผมจะบอก หาววววว ไปนอนดีกว่า" พูดจบก็รีบเดินขึ้นไปบนห้อง ฮีชอลยิ้มอยู่คนเดียว
ฮ่ะๆ น้องชายของชั้นโตขึ้นเยอะเลยนะ......
..........................................................................................................................
ความคิดเห็น