ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*8]] พี่ชายแสนดี....น้องชายแสนเลว
"นี่ๆ นายชื่ออะไรหรอ? ชั้นอยากรู้อ่ะ" ร่างบางถามด้วยความใสซื่อ ชายคนนั้นยิ้มกลับมาให้
"ชั้นชื่อ คิม ฮีชอล น่ะ" ชายคนนั้นพูด "แล้วนายล่ะชื่ออะไร?" ชายร่างสูงโปร่งถามกลับไปบ้าง
"ชั้นชื่อ...คยูฮยอน โจว คยูฮยอนน่ะ" ร่างบางตอบแล้วยิ้มกริ่ม ทั้งสองต่างยิ้มให้กัน เหมือนเพื่อนสนิทกันมานาน
"แล้วยังหิวอะไรอีกรึป่าว เจ้าเด็กน้อย" ฮีชอลถามพลางขยี้หัวร่างบางเบาๆ
"อะไร ชั้นน่ะหรอ?เด็กน้อย" ร่างบางค้านขึ้นทันควัน
"แล้วนายอายุเท่าไหร่ล่ะ"
"21ปี แล้ว"
"หึ.......ชั้นแก่กว่านายตั้งหลายปีเด็กน้อย ฮ่ะๆ" ฮีชอลพูดพลางหัวเราะชอบใจ
"แล้วนายขำอะไรล่ะ เสียมารยาทจริงๆ" ร่างบางเอ่ยขึ้น พลางอมลมให้อยู่กับแก้มที่มีเลือดฝากทั้งสองข้าง
"เอาหน่า...น้องชาย ยังไงนายก็นอนพักผ่อนก่อนละกัน รู้สึกดีขึ้นเมื่อไหร่ก็บอกนะ ชั้นจะพาไปส่ง" ฮีชอลพูดพลางหยิบจากชามไปเก็บแล้วทำความสะอาดจนเรียบร้อย ส่วนร่างบางนั้น ค่อยๆเอนตัวลงนอนกับเตียงอย่างเดิมและค่อยๆหลับตาลงและหลับไปในที่สุด
19.00 น.
"คยูฮยอน....คยูฮยอน เย็นมากแล้วนะ ให้ชั้นพานายกลับบ้านดีกว่า" ฮีชอลพูดพลางค่อยๆพยุงให้ร่างบางลุกขึ้นนั่ง
"หาวววววววว.....อือๆ" ร่างบางตอบเสียงงัวเงีย จากนั้นทั้งสองก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องนอนสีชมพูอ่อนนั้น.....
"พี่ฮีชอล.....พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่........." ร่างสูงพูดอย่างดีใจที่เห็นพี่ชายที่ไม่เจอกันหลายปีเพราะฮีชอลนั้นได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่ต้องเงียบเสียงทันทีเมื่อเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญเดินตามหลังพี่ชายของเค้ามา
"อ่อ.....พอดีชั้นเห็นเค้าเป็นลมไปกลางทางน่ะ ก็เลยให้เค้ามานอนพัก กำลังจะไปส่งพอดีเลย" ฮีชอลพูดแล้วยิ้มร่า "อื้มม คยูฮยอน นี่น้องชายชั้น..."
"คิม คิบอม" ร่างบางพูดตัดหน้าฮีชอลทันควัน ทำเอาฮีชอลถึงกับงง??
"อ้าว!! รู้จักกันหรอกหรอเนี่ย?" ฮีชอลถามทั้งสองคน
"ก็.........."
"ฮะพี่ฮีชอล เค้าเป็นแฟนผมเอง" ร่างสูงพูดพลางดึงแขนร่างบางให้มายืนอยู่ข้างๆ
"ห๊ะ!!! แฟนนายหรอคิบอม"ฮีชอลพูดอย่างตกใจ ร่างบางก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
"ใช่ฮะ แฟนผมเอง เดี๋ยวผมไปส่งเค้าเองก็ได้ฮะ พี่ไปพักผ่อนดีกว่านะ"
"ตะ แต่........"
"เอาหน่าพี่ฮีชอล เดี๋ยวผมจัดการเอง" พูดจบร่างสูงก็ลากร่างบางที่ยังมึนอยู่กับเรื่องเมื่อกี้ มาที่สวนกว้างด้านหลังคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลคิม ....
"นายคิดจะอ่อยพี่ชั้นรึไง?" ร่างสูงพูดพลางบีบแชนร่างบางอย่างแน่น
"ฮึก...ชั้นเจ็บนะ มะ ไม่ใช่ซักหน่อย" ร่างบางพูดพลางแกะมือแกร่งของร่างสูง
"ถ้าไม่ใช่ แล้วทำไมต้องมาทำสำออยใส่พี่ชั้นล่ะ!!" ร่างสูงตะคอดเสียงดัง ทำเอาร่างบางน้ำตาคลอเบ้า
"มันไม่ใช่ซักหน่อย นายหยาบคายกับชั้นเกินไปแล้วนะ" ร่างบางพูดเสียงแข็ง "ปล่อยชั้น" พูดพลางผละตัวร่างสูงให้ออกห่างจากตนเอง
"ทำไม ชั้นไม่ใจดีเหมือนพี่ชายล่ะสิ" ร่างสูงพูดพลางเชยคายนิ่มของร่างบางขึ้น "แต่บอกไว้นะ เค้าไม่เร้าใขเหมือนชั้นหรอก......" พูดจบก็ปลายลิ้นเลียที่ติ่งหูของร่างบาง ทำเอาร่างบางรู้สึกขนลุก และเสียวไปทั้งตัว
"ทะ ทำอะไรของนายน่ะ หยุด" ร่างบางผลักร่างสูงออกเต็มแรงพลางจะวิ่งหนี แต่ร่างสูงกลับดึงแขนร่างบางกลับจนสุดแรงพลางพาไปที่รถแล้วยัดร่างบางลงไปนั่งกับเบาะรถสปอร์ตสีแดงจัด
"ไม่ต้องห่วง วันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์ ชั้นจะไปส่งนายถึงบ้าน" จากนั่นร่างสูงก็ออกรถด้วยความเร็วสูงไปที่บ้านของร่างบาง
"แล้วนายรู้จักบ้านชั้นได้ไง"
"ก็ชั้นเคย.......เออ อย่าถามมาก!! อย่าลืม นายเป็นนักศึกษาในมหาลัย ของชั้น" ร่างสูงพูดขัดๆในตอนแรก แล้วกลับมาพูดเสียงเรียบเข้ม พลางขับรถไปเรื่อยๆ ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆเริ่มหมดแรงที่ต้องต่อปากต่อคำกับร่างสูงข้างๆ จนหลับไป
บ้านตระกูล ลี...........
กริ๊งงง ง ง ~~
ร่างสูงกดกริ่งหน้าประตูบ้านของร่างบาง ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ยอมหยุด
"มาแล้วๆๆ ..............คิม คิบอม" ร่างเล็กรีบวิ่งมาที่ประตูหน้าบ้าน แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่ยืนอยู่ข้างๆน้องชายตัวเอง
"ใช่...ชั้นเอง ชั้นพาน้องชายนายมาส่ง ไม่คิดค่าน้ำมัน ไม่คิดค่านั่ง" ร่างสูงพูดขึ้น ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายขิงเค้าอย่างรวดเร็ว
"ขอบใจ นายกลับไปได้แล้ว" เมื่อเค้าได้น้องชายคืนมา ก็ขับไล่ตัวอันตรายอย่างร่างสูงไปทันที
"เนี่ยหรอ? ลี ฮยอกแจที่เค้าว่าอัธยาศัยดี ร่าเริง หึ....เป็นพวกดีต่อหน้าหรอกหรอนายน่ะ จะเชิญแขกเข้าบ้านหน่อยก็ไม่ได้" ร่างสูงพูดพลางยิ้มมุมปาก
"เชิญ" ร่างเล็กพูดกระแทกเสียง พลางพาน้องชายคนเล็กต่างแม่เดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างง่ายดาย
"ใครมาน่ะ..........คยูฮยอน คิบอม" ดงเฮเดินลงมาจากห้อง มองร่างบางสลับกับร่างสูงไปมา
"พี่ดงเฮ..............."
"กลับมาแล้วหรอ?........" ดงเฮพูดพลางค่อยๆเดินเข้าไปหาน้องชาของเค้าพลางกอดแน่น "คยูฮยอน ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษจริงๆนะ" ดงเฮพูดเสียงสั่นเครือ เค้าคงหลงผู้ชายคนนี้มากเกินไปจนลืมคนรอบข้าง
"มะ....ไม่เป็นไรฮะ พี่ดงเฮไม่ร้องไห้นะ" ร่างบางพูดขึ้นพลางใช้นิ้วเรียวเล็กปาดน้ำตาบนหน้าของพี่ชาย
"ละ แล้วทำไมกลับบมากับ............"
"ชั้นมาส่งน้องชายนาย พอดีพี่ชายชั้นพานายไปที่บ้าน" ร่างสูงตอบเสียงเรียบ ที่จริงเค้าควรจะโวยวาย ที่เหตุการณ์น่าจะเป็น สองพี่น้องนี่ทะเลาะกัน หรือไม่....ดงเฮก็ตวาดไล่ร่างบางออกจากบ้านไปซะ
"ขอบคุณมากนะที่มาส่งน้องชั้น......"
"ไม่เป็นไร"
"แล้วทำไมนายต้องมาส่งถึงที่บ้านชั้นด้วย" ร่างเล็ก พี่ชายคนโตเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ก็.........ก็ถ้าเกิดน้องชายเป็นลมไปกลางทางอีก คนอื่นเค้าจะหาว่าชั้นใจร้าย" ร่างสูงตอบกลับพลางบ่ายหน้าไปทางอื่น
"หรอ?......นายคงไม่คิดจะแอบชอบน้องชั้นหรอกนะที่อุส่าห์มาส่งถึงบ้านน่ะ" ร่างเล็กพูดขึ้น ทำเอาร่างบางที่ยืนอยู่ตรงนั้นถึงกับหน้าร้อนผ่าว
"ป่าวนี่ ชอบหรอ? ชั้นไม่ชอบผู้ชายด้วยกันหรอกนะ ขอตัวล่ะ" พูดจบร่างสูงก็ค่อยๆสาวเท้าออกไปจากบ้านหลังนั้นทันที
ทำไมต้องชอบนายด้วยล่ะ.....ทำไม ไม่เข้าใจ
นายจะเอายังไงกันแน่นะ เจ้าคิบอม!!!
ชอบ หรือ ไม่ได้ชอบ.......??
หรือเพียงแค่อยากสัมผัสร่างกาย ต้องการเป็นเจ้าของเท่านั้น
แกมันหมาหวงก้างนี่หว่า.............
ร่างสูงได้แต่คิดวนไป วนมา คิดแล้ววว ก็คิดอีกกกกก ตกลงว่าเค้าชอบโจว คยูฮยอนจริงๆหรอ? ร่างสูงเดินเข้าบ้านตรงไปยังห้องนอนของฮีชอลทันที
"อ๊ะ คิบอม...กลับมาแล้วหรอ? แล้วจะเข้าไปในห้องทำไม" ฮีชอลเอ่ยถามในระหว่างที่นำอาหารมาวางที่โต๊ะกินข้าว
"อ่อ....ฮะ คือว่า ตอนพี่ไม่อยู่ผมชอบมานอนห้องพี่น่ะ ขอผมนอนนะ" พูดจบก็รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปนั่งที่เตียงนุ่มสีเขียวนั้นแล้วล้มตัวลงนอน กลิ่นหอมจากเส้นผมสีดำคลับของร่างบางยังติดไม่จางหายไป นึกแล้วก็รู้สึกอยากให้ร่างบางมานอนอยู่ตรงหน้า.........คิบอมที่แสดโหดร้ายคนนี้ เป็นอะไรไปนะ??
เช้าวันต่อมา........
"คิบอม....คิบอม!!! เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว นายไม่ไปเรียนรึไง" ฮีชอลปลุกนอนชายของเค้า ทั้งตี ทั้งสะกิด ทั้งตะโกนจนจะลั่นบ้านจนสาวใช้นับสิบที่บ้านวิ่งขึ้นมาดู
"คุณฮีชอลคะ เกิดอะไรขึ้นรึป่าว?" หัวหน้าแม่บ้านพูดขึ้น
"อ๋อ....ป่าวน่ะ พวกเธอไปทำงานต่อเถอะ" ฮีชอลพูดพลางยิ้มให้สาวใช้แล้วหันมาจัดการกับเจ้าน้องชายขี้เซาคนนี้
"พี่ฮีชอล.....พี่กลับมาเมื่อไหร่น่ะ??" เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น เมื่อฮีชอลหันกลับไปก็ทำให้เค้ายิ้มแก้มปริ แล้วเดินเข้าไปกอดน้องชายคนกลางจนแน่น
"คิดถึงนายจังเลยฮันคยอง.....รู้มั้ยว่าตอนที่ไม่มีนายอยู่ข้างๆน่ะ ชั้นเหงาจะตาย มีแต่คนชอบรังแกชั้น" ฮีชอลพูดขึ้นกับน้องชายสุดท่รัก
"มันเป็นใครล่ะ เดี๋ยวผมจะส่งคนไปเก็บมันซะให้หมด.......อ้อ ผมต้องรีบไปแล้วล่ะ เดี๋ยวสาย" พูดจบร่างหนาก็วิ่งตัวปลิวหายไปกับสายลม
"เฮ้อออ......." ฮีชอลถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินลงไปด้านล่างเพื่อดูรายการทีวี ปล่อยให้น้องชายคนเล็กนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงของเค้า
ณ มหาวิทยาลัย ยองเซฮวา.....
"นายฮันคยอง!!!!" เสียงใสเสียงหนึ่งดังขึ้นอยู่ด้านหลังของร่างหนา เมื่อร่างหนาหันไปมองก็ต้องถึงกับยิ้มมุมปากออกมา
"ว่าไงลี ฮยอกแจ คิดถึงวันวานที่หอมหวานของเรางั้นหรอ?" ร่างหนาพูดขึ้นพลางลูบแก้มที่มีเลือดฝาดของร่างเล็ก
"เอามือสกปรกของนายออกไป" ร่างบางพูดเสียงหนักแน่นพลางปัดมือของร่างหนาออกไป "น้องชายนายพาน้องชายชั้นไปที่บ้านทำไม?" ร่างเล็กเอ่ยถามขึ้น ทำเอาร่างหนาถึงกับงง
"เมื่อไหร่ วันไหน ชั้นจะรู้เรื่องหรอ?" ร่างหนาพูดขึ้น ทำเอาร่างเล็กฉุนขึ้นมา แล้วร่างเล็กก็กระชากคอเสื้อจนหน้าของทั้งสองห่างกันเพียงแค่คืบ
"ชั้นถาม ให้นายตอบ ไม่ใช่มาถามย้อนชั้น" ร่างเล็กพูด
"ก็ชั้นไม่รู้.."
"ทำไมนายถึงไม่รู้เล่าก็เมื่อวานน่ะ!!! น้องนายพาน้องชั้นมาส่งถึงบ้านชั้น แล้วบอกว่าน้องชายชั้นไปบ้านนายเลยพามาส่ง"
"เมื่อวานชั้นไม่ได้กลับบ้าน"
"โกหก นายโกหก"
"ชั้นไม่รู้เรื่อง!!!!"
"นายต้องรู้สิ!!!"
"ชั้นจะรู้ได้ไงเมื่อวานชั้นไปม่านรูดมา!!!!!!!"
หลังจบประโยคของร่างหนาก็ทำเอาร่างเล็กถึงกับอึ้งกับคำว่า 'ม่านรูด' ร่างเล็กผลักร่างหนาออกไปห่างๆจากตัวเอง เหมือนจะไม่รู้สึกกลัว แต่ในใจกลับหวาดหวั่น หน้าก็เริ่มร้อนผ่าว
"นะ นายบ้า!!! ชั้นไม่ได้ถามซักหน่อยว่านายไปไหนน่ะ" ร่างเล็กพูดพลางหันหน้าไปทางอื่น
"แล้วนายจะเขินทำไม ทำเหมือนเป็นผู้หญิงไปได้" ร่างหนาพูด
"ลูกมาเฟียอย่างนายจะไปรู้อะไรกับคนอื่นเค้าบ้างล่ะ หัวใจมีรึป่าวยังไม่รุเลย"
"ชั้นชื่อ คิม ฮีชอล น่ะ" ชายคนนั้นพูด "แล้วนายล่ะชื่ออะไร?" ชายร่างสูงโปร่งถามกลับไปบ้าง
"ชั้นชื่อ...คยูฮยอน โจว คยูฮยอนน่ะ" ร่างบางตอบแล้วยิ้มกริ่ม ทั้งสองต่างยิ้มให้กัน เหมือนเพื่อนสนิทกันมานาน
"แล้วยังหิวอะไรอีกรึป่าว เจ้าเด็กน้อย" ฮีชอลถามพลางขยี้หัวร่างบางเบาๆ
"อะไร ชั้นน่ะหรอ?เด็กน้อย" ร่างบางค้านขึ้นทันควัน
"แล้วนายอายุเท่าไหร่ล่ะ"
"21ปี แล้ว"
"หึ.......ชั้นแก่กว่านายตั้งหลายปีเด็กน้อย ฮ่ะๆ" ฮีชอลพูดพลางหัวเราะชอบใจ
"แล้วนายขำอะไรล่ะ เสียมารยาทจริงๆ" ร่างบางเอ่ยขึ้น พลางอมลมให้อยู่กับแก้มที่มีเลือดฝากทั้งสองข้าง
"เอาหน่า...น้องชาย ยังไงนายก็นอนพักผ่อนก่อนละกัน รู้สึกดีขึ้นเมื่อไหร่ก็บอกนะ ชั้นจะพาไปส่ง" ฮีชอลพูดพลางหยิบจากชามไปเก็บแล้วทำความสะอาดจนเรียบร้อย ส่วนร่างบางนั้น ค่อยๆเอนตัวลงนอนกับเตียงอย่างเดิมและค่อยๆหลับตาลงและหลับไปในที่สุด
19.00 น.
"คยูฮยอน....คยูฮยอน เย็นมากแล้วนะ ให้ชั้นพานายกลับบ้านดีกว่า" ฮีชอลพูดพลางค่อยๆพยุงให้ร่างบางลุกขึ้นนั่ง
"หาวววววววว.....อือๆ" ร่างบางตอบเสียงงัวเงีย จากนั้นทั้งสองก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องนอนสีชมพูอ่อนนั้น.....
"พี่ฮีชอล.....พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่........." ร่างสูงพูดอย่างดีใจที่เห็นพี่ชายที่ไม่เจอกันหลายปีเพราะฮีชอลนั้นได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่ต้องเงียบเสียงทันทีเมื่อเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญเดินตามหลังพี่ชายของเค้ามา
"อ่อ.....พอดีชั้นเห็นเค้าเป็นลมไปกลางทางน่ะ ก็เลยให้เค้ามานอนพัก กำลังจะไปส่งพอดีเลย" ฮีชอลพูดแล้วยิ้มร่า "อื้มม คยูฮยอน นี่น้องชายชั้น..."
"คิม คิบอม" ร่างบางพูดตัดหน้าฮีชอลทันควัน ทำเอาฮีชอลถึงกับงง??
"อ้าว!! รู้จักกันหรอกหรอเนี่ย?" ฮีชอลถามทั้งสองคน
"ก็.........."
"ฮะพี่ฮีชอล เค้าเป็นแฟนผมเอง" ร่างสูงพูดพลางดึงแขนร่างบางให้มายืนอยู่ข้างๆ
"ห๊ะ!!! แฟนนายหรอคิบอม"ฮีชอลพูดอย่างตกใจ ร่างบางก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
"ใช่ฮะ แฟนผมเอง เดี๋ยวผมไปส่งเค้าเองก็ได้ฮะ พี่ไปพักผ่อนดีกว่านะ"
"ตะ แต่........"
"เอาหน่าพี่ฮีชอล เดี๋ยวผมจัดการเอง" พูดจบร่างสูงก็ลากร่างบางที่ยังมึนอยู่กับเรื่องเมื่อกี้ มาที่สวนกว้างด้านหลังคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลคิม ....
"นายคิดจะอ่อยพี่ชั้นรึไง?" ร่างสูงพูดพลางบีบแชนร่างบางอย่างแน่น
"ฮึก...ชั้นเจ็บนะ มะ ไม่ใช่ซักหน่อย" ร่างบางพูดพลางแกะมือแกร่งของร่างสูง
"ถ้าไม่ใช่ แล้วทำไมต้องมาทำสำออยใส่พี่ชั้นล่ะ!!" ร่างสูงตะคอดเสียงดัง ทำเอาร่างบางน้ำตาคลอเบ้า
"มันไม่ใช่ซักหน่อย นายหยาบคายกับชั้นเกินไปแล้วนะ" ร่างบางพูดเสียงแข็ง "ปล่อยชั้น" พูดพลางผละตัวร่างสูงให้ออกห่างจากตนเอง
"ทำไม ชั้นไม่ใจดีเหมือนพี่ชายล่ะสิ" ร่างสูงพูดพลางเชยคายนิ่มของร่างบางขึ้น "แต่บอกไว้นะ เค้าไม่เร้าใขเหมือนชั้นหรอก......" พูดจบก็ปลายลิ้นเลียที่ติ่งหูของร่างบาง ทำเอาร่างบางรู้สึกขนลุก และเสียวไปทั้งตัว
"ทะ ทำอะไรของนายน่ะ หยุด" ร่างบางผลักร่างสูงออกเต็มแรงพลางจะวิ่งหนี แต่ร่างสูงกลับดึงแขนร่างบางกลับจนสุดแรงพลางพาไปที่รถแล้วยัดร่างบางลงไปนั่งกับเบาะรถสปอร์ตสีแดงจัด
"ไม่ต้องห่วง วันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์ ชั้นจะไปส่งนายถึงบ้าน" จากนั่นร่างสูงก็ออกรถด้วยความเร็วสูงไปที่บ้านของร่างบาง
"แล้วนายรู้จักบ้านชั้นได้ไง"
"ก็ชั้นเคย.......เออ อย่าถามมาก!! อย่าลืม นายเป็นนักศึกษาในมหาลัย ของชั้น" ร่างสูงพูดขัดๆในตอนแรก แล้วกลับมาพูดเสียงเรียบเข้ม พลางขับรถไปเรื่อยๆ ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆเริ่มหมดแรงที่ต้องต่อปากต่อคำกับร่างสูงข้างๆ จนหลับไป
บ้านตระกูล ลี...........
กริ๊งงง ง ง ~~
ร่างสูงกดกริ่งหน้าประตูบ้านของร่างบาง ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ยอมหยุด
"มาแล้วๆๆ ..............คิม คิบอม" ร่างเล็กรีบวิ่งมาที่ประตูหน้าบ้าน แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่ยืนอยู่ข้างๆน้องชายตัวเอง
"ใช่...ชั้นเอง ชั้นพาน้องชายนายมาส่ง ไม่คิดค่าน้ำมัน ไม่คิดค่านั่ง" ร่างสูงพูดขึ้น ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายขิงเค้าอย่างรวดเร็ว
"ขอบใจ นายกลับไปได้แล้ว" เมื่อเค้าได้น้องชายคืนมา ก็ขับไล่ตัวอันตรายอย่างร่างสูงไปทันที
"เนี่ยหรอ? ลี ฮยอกแจที่เค้าว่าอัธยาศัยดี ร่าเริง หึ....เป็นพวกดีต่อหน้าหรอกหรอนายน่ะ จะเชิญแขกเข้าบ้านหน่อยก็ไม่ได้" ร่างสูงพูดพลางยิ้มมุมปาก
"เชิญ" ร่างเล็กพูดกระแทกเสียง พลางพาน้องชายคนเล็กต่างแม่เดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างง่ายดาย
"ใครมาน่ะ..........คยูฮยอน คิบอม" ดงเฮเดินลงมาจากห้อง มองร่างบางสลับกับร่างสูงไปมา
"พี่ดงเฮ..............."
"กลับมาแล้วหรอ?........" ดงเฮพูดพลางค่อยๆเดินเข้าไปหาน้องชาของเค้าพลางกอดแน่น "คยูฮยอน ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษจริงๆนะ" ดงเฮพูดเสียงสั่นเครือ เค้าคงหลงผู้ชายคนนี้มากเกินไปจนลืมคนรอบข้าง
"มะ....ไม่เป็นไรฮะ พี่ดงเฮไม่ร้องไห้นะ" ร่างบางพูดขึ้นพลางใช้นิ้วเรียวเล็กปาดน้ำตาบนหน้าของพี่ชาย
"ละ แล้วทำไมกลับบมากับ............"
"ชั้นมาส่งน้องชายนาย พอดีพี่ชายชั้นพานายไปที่บ้าน" ร่างสูงตอบเสียงเรียบ ที่จริงเค้าควรจะโวยวาย ที่เหตุการณ์น่าจะเป็น สองพี่น้องนี่ทะเลาะกัน หรือไม่....ดงเฮก็ตวาดไล่ร่างบางออกจากบ้านไปซะ
"ขอบคุณมากนะที่มาส่งน้องชั้น......"
"ไม่เป็นไร"
"แล้วทำไมนายต้องมาส่งถึงที่บ้านชั้นด้วย" ร่างเล็ก พี่ชายคนโตเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ก็.........ก็ถ้าเกิดน้องชายเป็นลมไปกลางทางอีก คนอื่นเค้าจะหาว่าชั้นใจร้าย" ร่างสูงตอบกลับพลางบ่ายหน้าไปทางอื่น
"หรอ?......นายคงไม่คิดจะแอบชอบน้องชั้นหรอกนะที่อุส่าห์มาส่งถึงบ้านน่ะ" ร่างเล็กพูดขึ้น ทำเอาร่างบางที่ยืนอยู่ตรงนั้นถึงกับหน้าร้อนผ่าว
"ป่าวนี่ ชอบหรอ? ชั้นไม่ชอบผู้ชายด้วยกันหรอกนะ ขอตัวล่ะ" พูดจบร่างสูงก็ค่อยๆสาวเท้าออกไปจากบ้านหลังนั้นทันที
ทำไมต้องชอบนายด้วยล่ะ.....ทำไม ไม่เข้าใจ
นายจะเอายังไงกันแน่นะ เจ้าคิบอม!!!
ชอบ หรือ ไม่ได้ชอบ.......??
หรือเพียงแค่อยากสัมผัสร่างกาย ต้องการเป็นเจ้าของเท่านั้น
แกมันหมาหวงก้างนี่หว่า.............
ร่างสูงได้แต่คิดวนไป วนมา คิดแล้ววว ก็คิดอีกกกกก ตกลงว่าเค้าชอบโจว คยูฮยอนจริงๆหรอ? ร่างสูงเดินเข้าบ้านตรงไปยังห้องนอนของฮีชอลทันที
"อ๊ะ คิบอม...กลับมาแล้วหรอ? แล้วจะเข้าไปในห้องทำไม" ฮีชอลเอ่ยถามในระหว่างที่นำอาหารมาวางที่โต๊ะกินข้าว
"อ่อ....ฮะ คือว่า ตอนพี่ไม่อยู่ผมชอบมานอนห้องพี่น่ะ ขอผมนอนนะ" พูดจบก็รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปนั่งที่เตียงนุ่มสีเขียวนั้นแล้วล้มตัวลงนอน กลิ่นหอมจากเส้นผมสีดำคลับของร่างบางยังติดไม่จางหายไป นึกแล้วก็รู้สึกอยากให้ร่างบางมานอนอยู่ตรงหน้า.........คิบอมที่แสดโหดร้ายคนนี้ เป็นอะไรไปนะ??
เช้าวันต่อมา........
"คิบอม....คิบอม!!! เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว นายไม่ไปเรียนรึไง" ฮีชอลปลุกนอนชายของเค้า ทั้งตี ทั้งสะกิด ทั้งตะโกนจนจะลั่นบ้านจนสาวใช้นับสิบที่บ้านวิ่งขึ้นมาดู
"คุณฮีชอลคะ เกิดอะไรขึ้นรึป่าว?" หัวหน้าแม่บ้านพูดขึ้น
"อ๋อ....ป่าวน่ะ พวกเธอไปทำงานต่อเถอะ" ฮีชอลพูดพลางยิ้มให้สาวใช้แล้วหันมาจัดการกับเจ้าน้องชายขี้เซาคนนี้
"พี่ฮีชอล.....พี่กลับมาเมื่อไหร่น่ะ??" เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น เมื่อฮีชอลหันกลับไปก็ทำให้เค้ายิ้มแก้มปริ แล้วเดินเข้าไปกอดน้องชายคนกลางจนแน่น
"คิดถึงนายจังเลยฮันคยอง.....รู้มั้ยว่าตอนที่ไม่มีนายอยู่ข้างๆน่ะ ชั้นเหงาจะตาย มีแต่คนชอบรังแกชั้น" ฮีชอลพูดขึ้นกับน้องชายสุดท่รัก
"มันเป็นใครล่ะ เดี๋ยวผมจะส่งคนไปเก็บมันซะให้หมด.......อ้อ ผมต้องรีบไปแล้วล่ะ เดี๋ยวสาย" พูดจบร่างหนาก็วิ่งตัวปลิวหายไปกับสายลม
"เฮ้อออ......." ฮีชอลถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินลงไปด้านล่างเพื่อดูรายการทีวี ปล่อยให้น้องชายคนเล็กนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงของเค้า
ณ มหาวิทยาลัย ยองเซฮวา.....
"นายฮันคยอง!!!!" เสียงใสเสียงหนึ่งดังขึ้นอยู่ด้านหลังของร่างหนา เมื่อร่างหนาหันไปมองก็ต้องถึงกับยิ้มมุมปากออกมา
"ว่าไงลี ฮยอกแจ คิดถึงวันวานที่หอมหวานของเรางั้นหรอ?" ร่างหนาพูดขึ้นพลางลูบแก้มที่มีเลือดฝาดของร่างเล็ก
"เอามือสกปรกของนายออกไป" ร่างบางพูดเสียงหนักแน่นพลางปัดมือของร่างหนาออกไป "น้องชายนายพาน้องชายชั้นไปที่บ้านทำไม?" ร่างเล็กเอ่ยถามขึ้น ทำเอาร่างหนาถึงกับงง
"เมื่อไหร่ วันไหน ชั้นจะรู้เรื่องหรอ?" ร่างหนาพูดขึ้น ทำเอาร่างเล็กฉุนขึ้นมา แล้วร่างเล็กก็กระชากคอเสื้อจนหน้าของทั้งสองห่างกันเพียงแค่คืบ
"ชั้นถาม ให้นายตอบ ไม่ใช่มาถามย้อนชั้น" ร่างเล็กพูด
"ก็ชั้นไม่รู้.."
"ทำไมนายถึงไม่รู้เล่าก็เมื่อวานน่ะ!!! น้องนายพาน้องชั้นมาส่งถึงบ้านชั้น แล้วบอกว่าน้องชายชั้นไปบ้านนายเลยพามาส่ง"
"เมื่อวานชั้นไม่ได้กลับบ้าน"
"โกหก นายโกหก"
"ชั้นไม่รู้เรื่อง!!!!"
"นายต้องรู้สิ!!!"
"ชั้นจะรู้ได้ไงเมื่อวานชั้นไปม่านรูดมา!!!!!!!"
หลังจบประโยคของร่างหนาก็ทำเอาร่างเล็กถึงกับอึ้งกับคำว่า 'ม่านรูด' ร่างเล็กผลักร่างหนาออกไปห่างๆจากตัวเอง เหมือนจะไม่รู้สึกกลัว แต่ในใจกลับหวาดหวั่น หน้าก็เริ่มร้อนผ่าว
"นะ นายบ้า!!! ชั้นไม่ได้ถามซักหน่อยว่านายไปไหนน่ะ" ร่างเล็กพูดพลางหันหน้าไปทางอื่น
"แล้วนายจะเขินทำไม ทำเหมือนเป็นผู้หญิงไปได้" ร่างหนาพูด
"ลูกมาเฟียอย่างนายจะไปรู้อะไรกับคนอื่นเค้าบ้างล่ะ หัวใจมีรึป่าวยังไม่รุเลย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น