คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ปล่อยตัวปล่อยใจ (4)
เพียโผเผมานั่หลัพวมาลัยไ้เท่านั้น ทำนบน้ำาที่พยายามเ็บลั้นยามผ่านเินนอเา็พัทลาย
อนเ็เ็บมาสุ็แ่หล้ม
อนนี้ไม่มีแผลแม้รอยี่วน
แ่ทำไมถึเ็บเหมือนำลัะาย...
ปล่อยวามรู้สึำิ่นานหลายนาทีว่าะึแผ่นหลัั้ร ปลายนิ้วเรียวปุ่มสาร์ทเรื่อยน์แล้วับออมาามทา อบาอาะแห้ผา ใบหน้าอาะแห้เหือ แ่ถ้าหามอลึถึ้าในะเห็นว่ามันำลัไหลท่วมหัวใวนี้
เนื่อ้วยสิสัมปัะไม่่อยเ็มร้อยนั ั่วะหนึ่เผลอเหม่อลอยฝ่าสัาไฟแ พานให้รถสิบล้อร่วมทาแยเือบะสอยไปิน ีว่าเสียแรัสนั่นหวั่นไหวทำให้เหยียบเบรทัน แ่็อล้ำเส้นสีาวหมทั้ัน นับเป็นอันรายอย่ามา หามีำรวรารยืนอยู่โนใบสั่ ระนั้น็โนใบเือนานับสิบล้อที่โผล่หน้าออมา่าราเรียบร้อยแล้ว
ท้ายที่สุพริบพันาว็อยู่รบสามสิบสอถ้วน โยไม่รู้ว่ามีรถยน์ปริศนาับามหลัมาลอ
ผู้รับำสั่ยมือถือ่อสายหาผู้เป็นนาย รายานสถานาร์ละเอียยิบ ั้แ่ออาึเหนือพสุธานถึหน้ารั้วบ้านันทร์รัสนิไม่หล่นสัอนเียว
“เิอุบัิเหุเล็น้อย่อนถึสัประมาสอิโลเมรรับ”
“เธอเป็นอะไรไหม”
น้ำเสียร้อนรนที่ไถ่ถามลับมาอย่าผิวิสัย แอบแฝ้วยวามเป็นห่วนิที่นทำานใล้ิมานานไม่เยไ้ยินมา่อน
“ปลอภัยีรับ”
“อืม”
หลัาวาสายผู้่วยนสนิทอย่าีรี็ไ้แ่ส่ายหน้าพลาเปรยเบาๆ “ัวหลอสำัยิ่ว่าัวริอีนะรับเ้านาย”
ความคิดเห็น