คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 1 (4)
และแล้ววันแห่ารรออย็มาถึ
วัีวา หรือ วั ทารเพศหิน้ำหนัสามพันสอร้อยรัม ลืมาูโลเวลาเ็นาฬิาสิบห้านาที สร้าวามปลื้มปีิให้แ่นเป็นพ่อและแม่ยิ่นั โยเพาะเนิพัทธ์ถึับน้ำาึมเลยทีเียว
หลัาลืมาหทัยหวัว่าะเห็นหน้าสามีอุ้มลูอยู่้าเียเป็นอันับแร ส่ยิ้มให้และไถ่ถาม้วยวามห่วใย ยัำวามรู้สึอน่อนหมสิไ้ี เาอยุมมือเธอพลาปลอบโยนไม่ห่าหาย และในห้วสามัสำนึสุท้ายสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นวาบทาบบนหน้าผาแผ่วเบา
ทว่าลับเห็นเพียหลินยืนอยู่รนั้น พอวาาเหลียวมอรอบห้อ็ไม่พบร่าสูยืนอยู่มุมใ ่อนะวลับมายัร่าอสาวใ้ผมม้าเ่ออีรั้
“เอยู่ในห้อน้ำหรือเปล่า”
“เปล่า่ะ”
“ออไป้านอใ่ไหม”
“ไม่ใ่่ะ”
“แล้วเาอยู่ไหน”
“ลับแล้ว่ะ”
“...” หทัยสะอึ้วยวามรู้สึที่บอไม่ถู เพราะเป็นำอบที่ไม่าิ ไม่อยู่ในหัวสมอ้วย้ำ หาระนั้น็ยัพยายามหาเหุผล “เาบออะไรไหม”
“ุเบอแ่ว่าให้หนููแลุให้ี”
“แ่นี้เหรอ”
“่ะ”
รั้นเห็นว่าาั้นไป็เปล่าประโยน์ึเลิั หยิบสมาร์โฟนมา่อสายหาเสียเลย รอไม่นานนปลายสาย็อบรับ
‘รับเอย’
“หลินบอว่าเลับรีสอร์ มีปัหาอะไรหรือเปล่า”
‘เ้อเรียมเอสารน่ะ’
“เอสารอะไร”
‘รอเอยลับมาูเอีว่า’
“สำัมาเลยเหรอ”
‘มาที่สุในีวิ’
“แล้วเะมาหาเอยไหม”
‘เอาเป็นว่าถ้า้อารอะไรบอหลินไ้เลย เำับไว้แล้ว พัผ่อนเยอะ ๆ ไม่้อิมา มันไม่ี่อสุภาพรู้ไหม เอทำาน่อน’
นพูัสายทันทีที่เอ่ยบประโย ะที่นฟัยัถือสมาร์โฟน้าอยู่อย่านั้น ลาสัหร์บาอย่า่อัวึ้นในใ เนิพัทธ์ไม่เยเป็นแบบนี้ แม้ถ้อยำะแสถึวามเป็นห่วเป็นใย แ่เธอลับสัมผัสไม่ไ้ถึวามรู้สึนั้น พลัน้อหยุวามิลเนื่อานาพยาบาลเ้ามาสอนวิธีารูแลทารแรเิและารูแลัวเอหลัลอ โยมีหลินอย่วยเหลืออยู่้า ๆ
ทว่าลอสามวันสอืนที่นอนพัฟื้นอยู่โรพยาบาล หทัย้ออยู่ับวามอ้าว้าเพราะนเป็นสามีไม่โผล่หน้ามาเลยสัวัน
มาเรื่อย ๆ อย่า้า ๆ ้นบับยัไม่เสร็เลย ล่าสุป็ยัไม่มี 555
ความคิดเห็น