คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ดวงใจจิณณ์ 2
ิ์ไม่ใ่ทาสแมว แ่ไม่เยเอานะหิสาวไ้สัที สุท้ายำ้อยอมปล่อยเลยามเลย ไม่ไ้รำา เป็นเพราะลิ่นหอมอ่อน ๆ บนัวเธอ่าหา ปลุเร้าวาม้อารให้ื่นัวอย่า่ายาย และมัเป็นเ่นนี้ับเธอนเียวเท่านั้น
พยายามอทน่มใั้สมาธิทำานรหน้า ทว่าในที่สุ็พ่ายแพ้อยู่วันยั่ำ ปิาราบัีรายรับราย่ายประำวัน ผลัมันออนเหลือพื้นที่ว่ามาพอสำหรับยนบนัึ้นมาวาแทน ลายเป็นว่าอนนี้หิสาวนั่อยู่บนโ๊ะหันหน้าเ้าหา มอเา้วยสายายั่วยวนสวนทาับำถาม
“ไหนเฮียบอว่าะทำานไ”
“...”
ไร้เสียอบ ายหนุ่มลุึ้นยืนเ็มวามสูหนึ่ร้อยแปสิบเ็เนิเมร ปลเ็มัสัลัษ์รูปัวเอ ไม่ไ้รูออาหูาเสแล์ ะอับิปทิ้ไว้อย่านั้นเี๋ยว็มีน่วยปลมันเอ าแนร่อมร่าเพรียวบาพลาโน้มัวล
“ถ้าอยาให้เฮียทำาน็อย่ามาวนสิ”
“วนรไหน แพไม่ไ้วนสัหน่อย แทบไม่ไ้ยับเลยนะ”
“ไม่ยับแ่นั่ทับพอีน่ะเหรอ”
“เฮียนั่นแหละหมมุ่น”
“ใรันแน่”
ถอแว่นารอบใสออาใบหน้ามาย วาไว้มุมหนึ่อโ๊ะป้อันารแหนั ลาไล้ปลายนิ้วเรียวยาวบนรอบหน้าลมาามแนวสันรามแร่ หยุมอลูระเือแหลมม ยื่นหน้าประทับูบบาเบา่อน้อนสายาึ้น
“แพเปล่าน้า”
ไม่เสียเวลาพูพร่ำทำเพลอี ่ามอเห็นวามปรารถนาลุโนในวาอันและัน มือหนาะปบบนทรวอบีบเล้นผ่านเนื้อผ้า นาอมันไม่ไ้เล็เ่นรูปร่าอเ้าัว พอีับฝ่ามือราวับถูสร้ามาเพื่อเา วินาที่อมาึเาะอลอบนเอวอ บราปีนสีลืนับผิวเนียนละมุนทำหน้าที่ประอสอเ้า โยที่เบลเอร์ยัสวมอยู่บนัวเ่นเิม
นัวโประบปาป้อนูบ นัวเล็็เผยอรับอย่าไม่ยอมแพ้ บราปีนเลื่อนหลุเ่นเียวับะอับิปถูปลล เรียว่าให้วามร่วมมือันเป็นอย่าี
“เฮีย...” พะแพห่อไหล่ราหวิวเมื่อถูริมฝีปาหยัรอบรอุสีมพู เาูแรูหนันเิเสียน่าอาย แ่ไม่เยทิ้รอยบนผิวาวละเอียุไ่มุ
าเาสั้นลสู่พื้นห้อ ับท่อนาเรียวเสลาั้ันบนโ๊ะึ่ทำาหินอ่อนทั้แผ่น าโลหะสีทอบ่บอถึวามแ็แร แหวแพนี้ลูไม้ไป้าน้าเพื่อเปิทา
“อ่า” ิ์ราเสียแหบพร่าเมื่อแทรัวนร้อนผ่าวที่สวมเรื่อป้อันเรียบร้อยแล้วเ้าไปในโพรอ่อนนุ่ม ถ้าเป็นยามปิเาไม่พลาที่ะปรนเปรอลีบอูมไร้นเพื่อลืนินน้ำหวาน แ่เพราะมีานรอสะสาอยู่และเธอ็รู้ี ระนั้น็ใ่ว่าะรีบเร่ให้เสร็ ๆ ไป
แอร์เย็น่ำระทบผิวายบอบบาสะท้านไหว เห็นเ่นนั้นเ้าออ้อมแนว้าึถ่ายทอวามอบอุ่นะที่เบื้อล่าระแทระทั้นไม่ผ่อนแร ัหวะ่อเนื่อำเนินมาถึปลายทา เมื่อนั้นทั้สอร่าระับอันแนบแน่น พร้อม ๆ ับปล่อยธาราวุ่นพวยพุ่เ็มปลายถุ
ร่าสูลายอหลัาเสียลมหายใลับมาเป็นปิ ถอนัวนออาร่อรั รูถุใสไ์ห้าสิบหทิ้ลถัยะ แล้ว่อยหันลับมาิบราปีน้วยวามำนา ึเสื้อึ้นามเิม ้มเ็บิ้นสุท้ายส่ให้โยไม่ไ้สวมืนเนื่อารู้ว่าเธอ้อล้าัว านั้นึอุ้มหิสาวลาโ๊ะทำาน ทอมอวหน้าแเห่อารสสวาทอย่าเอ็นู แล้วเอ่ยทำลายวามเียบ
“ราวนี้นั่บนโฟาไ้แล้วใ่ไหม”
พะแพไม่อบ แ่ว้าาเเ้าห้อน้ำไปโยมีเสียทุ้มหัวเราะามหลั
วามสัมพันธ์อทัู้่เิึ้นเมื่อหเือน่อน พะแพถูวายาในลับอเา ีว่าเธอมาอวาม่วยเหลือทัน แ่้วยอนนั้นฤทธิ์ยารอบำอย่าหนั พะแพปล้ำูบไม่พอ ยัอ้อนวอนอให้่วยปลปล่อยาวามทรมาน เาเอ็เป็นผู้ายมีเลือเนื้อนหนึ่ ลสนามรัั้แ่ยัไม่พ้นสิบแป เห็นผู้หิเปลื้อผ้า่อหน้า แม้ะพยายามย้ำเือนัวเอว่าเธอือน้อสาว แ่สมอใฝ่ั่วลับร้อ้านว่าไม่ใ่สายเลือเียวัน
ใ่ไม่รู้ว่าพะแพมอเา้วยสายาแบบไหน เธอไม่เห็นเาเป็นพี่ายมานานแล้ว แถมยับอว่าะยร่าายให้นอื่นถ้าเาไม่้อาร ทำให้วามอทนาผึลายเป็นนพราวามบริสุทธิ์าเธอเสียเอ พู่าย ๆ ว่าเราลึึ้ันมาลอหเือนโยไม่มีใรรู้
ที่ปล่อยล่วเลยมาถึอนนี้ เพราะเธอเป็นฝ่ายเริ่ม หรือเาไม่ปิเสธันแน่
สสัยใ่ม้าพวเามีวามลับอะไรัน ไม่บอหรอ ริ ๆ ไม่ใ่เวย์แ้แ้นนะ๊ะ ับใรไหวมาทานี้
เอาริไรท์ั้ใเียนมานะ อยาให้เป็นนิยายราม่าที่ไม่ใ่แ่มาม่า สาบไ้ หยุมหัวไ้ อย่าว่าไรท์็พอ ฝาเอ็นู้วยเน้อ
ความคิดเห็น