คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ผู้ชายในสายฝน (1)
ป้ายรถเมล์ท่ามลาสายฝนที่ำลัโปรยปราย
มทนาลัย
พัราน์ หรือรั หิสาวรูปร่าสะโอสะอวัยยี่สิบสามปี
เธอไม่ไ้มีใบหน้าสวยโบเี่ยวามแบบบับสาวสัมยุใหม่ แ่มีใบหน้าหวานละมุนุภาพวา
ทั้วาทอประายสุสาว มูเรียวยาวทรหยน้ำ และริมฝีปาอวบอิ่ม ทุๆ อย่า่ารับันอย่าเหมาะเาะลัว
ึ่เอลัษ์วามเป็นเธอทำให้มีายหนุ่มน้อยให่มาิพันไม่ไ้า แ่ลับไม่เยมีายใเป็นไ้มาว่าพี่ายหรือเพื่อนร่วมาน
เพราะหัวใอเธอยัเ็ยาาวามรัรั้เ่าไม่หาย
วหน้าหวานแหนมอท้อฟ้าเบื้อบน
เสียำรามับเมสีทะมึนภายใ้รัิาลอันมืมิยัไม่เลื่อนล้อยผ่านไป
ในะที่ผู้ใ้บริารรถโยสารประำทาเริ่มทยอยหายไปทีละนสอน วบนระทั่เหลือแ่เธอเพียลำพัที่ยัยืนอยู่รนี้
นั่นเพราะรถเมล์สายที่เธอะึ้นมีน้อยและมา้าว่าสายอื่นเสมอ แ่ถึระนั้นบริเวโยรอบ็ไม่ไู้วัเวน่าลัว
เนื่อามีร้านรวยาม่ำืนเปิให้บริารลอสอฟาฝั่ สมับวามเป็นรุเทพมหานรที่ไม่เยหลับใหล
ะยืนอยู่ใ้หลัาโพลีาร์บอเนับหลอไฟให้วามสว่า
ู่ๆ ยานพาหนะันหรู็แล่นทะยานมาอย่ารวเร็ว และ่อนะแล่นเลยผ่านไป
แรหมุนอล้อรถไ้บน้ำรอระบาย้าทา ทำให้น้ำโสโรสาระเ็นมาโนเธออย่าั
มทนาลัยมีอาาระลึเพียรู่
่อนะวัสายามอามท้ายรถยน์ันนั้น้วยวามโมโห หายัไม่ทันะยับปาอวยพรามหลั
ไฟเบรสีแเิ้า็พุ่เ้ามาปะทะสายาเสีย่อน ประู้านนับถูเปิออ าม้วยร่าสูสมส่วนอายหนุ่มในุเิ้สีวันบุหรี่พับแนรึ่้อศอับาเยีนส์สีเ้ม้าวลมา
แม้ะเป็นแ่ารแ่ายธรรมา แ่็สะท้อนให้เห็นถึวามหรูหรามีระับ
“อโทษ้วยรับ
ผมไม่ไ้ั้ใ”
เสียทุ้มนุ่มหูเอ่ยบออย่าสุภาพ
เพียเท่านั้นวามุ่นมัว็าหายไปโยพลัน
“ไม่เป็นไร่ะ”
มทนาลัยไม่ิใถือโทษโรธเืออี หาใ่เพราะวามหล่อเหลาทุอศาอายหนุ่มรหน้า
แ่เป็นเพราะวามรับผิอบ่อารระทำ่าหา
ึ่หาไ้น้อยนัในสัมที่เ็มไป้วยวามเห็นแ่ัว
“ผมทำุเลอะหมเลย”
มทนาลัยส่ยิ้มลายัวล
“่าเถอะ่ะ ันำลัะลับพอี”
“ั้นผมอไถ่โทษ้วยารไปส่นะรับ”
“ไม่เป็นไร่ะ
ไม่เป็นไรริๆ” มทนาลัยปิเสธอย่านุ่มนวลามแบบบับอัวเอ
แม้ท่าทาอายหนุ่มะูเป็นมิรมาว่ามีพิษภัย แ่็ไม่อาวาใไปับนแปลหน้าไ้
ยิ่เป็นอนลา่ำลาืน้วยแล้วยิ่้อระมัระวัเป็นพิเศษ
ถึะหน้าาีมีรถับ็าม
ายหนุ่มเพ่พินิท่าทีอเธอสัพั
่อนะหยิบนามบัรออมาาระเป๋าสา์แล้วส่ให้
“ถ้ามีอะไรให้ผม่วย
สามารถิ่อไ้ลอเวลาเลยนะรับ”
“อบุ่ะ”
รับนามบัรมาามือหนา้วยรอยยิ้มอ่อนหวานุเิม แ่ในใไม่ิว่าะมีโอาสพบเอันอี
เพราะแ่ำอโทษ็เพียพอ่อวามผิเล็น้อยนี้แล้ว
มทนาลัยถอยหายใเฮือให่ภายหลัาร่าสูเินาไป
เพราะรู้สึอึอัับสายาู่นั้นอย่าบอไม่ถู มันูเร้นลับน่าลัวล้ายับมีวามเือแ้นันมา่อน
ยืนรุ่นิเพียนิ็ับไล่วามฟุ้่านออาหัวแล้ว้มลอ่านัวอัษรที่สลับนแผ่นระาษ
“ทยาร
เะนันท์โยธิน” รำพันออมาเบาๆ
แน่นอนว่าเธอไม่รู้ั
และไม่มีวามำเป็น้อรู้ั แ่โะาที่พัพามาเอและา
ั่สายฝนที่พัผ่านมาและผ่านไป เ็บนามบัรลระเป๋าสะพายแล้วทอสายออไปบนถนน
าอนแริว่าะลับรถโยสารเพื่อประหยั่าใ้่าย
็มีอัน้อเปลี่ยนเป้าหมายเป็นรถแท็ี่แทน เพราะสภาพอเธออนนี้ไม่่าาลูหมาน้ำสันิ
ว่าะเินทามาถึห้อพั็ปาไปเือบสอทุ่ม
ึ่ล่า้าว่าเวลาปิประมาหนึ่ั่วโม เพราะฝนเลยทำให้ารราริั ร่วมับอุบัิเหุที่เิึ้น้วย
มทนาลัยัารถอุทำานเปื้อนราบน้ำสปรออ
เ้าไปำระร่าายแล้วผลัเปลี่ยนเป็นุนอน อาหาราวหวานที่ื้อมารับประทานถูเ็บเ้าู้เย็น
เพราะสิ่่าๆ ที่ผ่านเ้ามาทำให้ร่าายเหนื่อยล้าเินว่าะทำสิ่อื่นใ
ทว่าพอหัวถึหมอนลับ่มานอนไม่หลับ
เพราะนัยน์าสีำมืมิราวท้อฟ้าไร้แสาวู่นั้นผุวาบึ้นมาในห้ววามิ แม้ลอหลายปีที่ผ่านมาะมีผู้ายมาหน้าหลายาเ้ามาีสนิทิเื้อ
แ่ลับมีแ่เาที่ทำให้เธอระลึถึ ไม่ใ่แ่วามหล่อ ูี แ่ทุวามเป็นเาล้วนเ็มไป้วยมนร์เสน่ห์อย่าร้ายา
นยาะลบออาวามทรำที่ไม่ไ้สำัอะไร
วิาร์ไ้ามอัธยาศัยเลยนะะ
ไรท์พร้อมน้อมรับฟัวามิเห็นอทุน
^___^
นิสา/หมึทิพย์
ความคิดเห็น