[Minhyun x Jaehwan] I Just Wanna Love You! #มินฮวาน #ฝ่าแจ้

[Minhyun x Jaehwan] I Just Wanna Love You! #มินฮวาน #ฝ่าแจ้

INTRO 

OPEN:10/10/60

  END:จะจบมั้ยน้อ

ในห้องอันแสนว่างเปล่าที่ทุกทีๆจะมีแค่ผมใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับมันเพียงคนเดียว แต่ใน ณ  วันนี้ห้องที่เคยว่างเปล่าแห่งนี้ก็อาจไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะ ได้มีสิ่งมีชีวิตอีกตนหนึ่งเข้ามาร่วมอาศัยใช้ลมหายใจเดียวกับผมเสียแล้ว..

จากสิ่งที่แตกต่างกันตั้งแต่แรกพบนำพาให้ทั้งคู่ต้องมารักกันในที่สุด..

…..

จู่ๆวันหนึ่งผมก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับ   “คิมแจฮวาน”  รูมเมดรุ่นน้องในหอพักโรงเรียนแห่งนี้ แท้จริงนิสัยของผมไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งหรือสุงสิงกับใครเท่าไหร่นัก การอยู่คนเดียวก็มักจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับผมเสมอ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ?ในเมื่อทางหอพักแจ้งมาว่า หอพักที่นี่เต็มแล้วไม่สามารถรับใครมาพักเพิ่มได้อีก ทำให้ห้องไม่เพียงพอต่อนักเรียนที่ต้องการพักอยู่หอ แทนที่จะนำเงินค่าเทอมทั้งหลายไปขยายให้มันมีห้องมากขึ้นยังง่ายซะกว่าการยัดเยียดใครก็ไม่รู้ให้ผมต้องมาอยู่กินนอนหลับด้วยกันทุกวันแบบนี้...มันน่าเบื่อจริงๆนะ

“ พี่มินฮยอนเย็นนี้ไปกินบอนชอนแล้วพี่จ่ายนะ โอเคโอเค้ เล็ทโกเล็ทโก้วว ” 

ใช่ที่ซะไหนล่ะ!!? -..-* ความน่าเบื่อหายไปอย่างปลิดทิ้งเพราะไอ้เด็กที่ชื่อ   “คิมแจฮวาน”  มันสร้างแต่ความวุ่นวายให้ผมทุกวี่ทุกวันมันน่ารำคาญเสียยิ่งกว่ารถติดหน้าโรงเรียนในตอนเช้าน่ารำคาญกว่าทุกๆสิ่งบนโลก

เราสองคนไม่มีเคมีหรือdnaอะไรที่ตรงกันเข้ากันได้สักนิดเดียว ในหลายๆครั้งผมอยากจะโยนเด็กปากเจาะคนนี้ทิ้งลงจากหน้าต่างหอพัก แต่ก็อาจจะดูใจร้ายเกินไปหน่อยสำหรับคนที่มีจิตใจโอบอ้อมอารีอย่าง   

“ฮวังมินฮยอน”   ผมต้องอดทนอยู่กับเด็กคนนี้อีกนานแค่ไหนกัน?? จนกว่าจะจบม.ปลายเลยใช่ไหม ผมแทบจะสวดมนต์ภาวนาว่าเมื่อไหร่จะรอดพ้นจากเด็กนี่เสียที...จนกระทั่ง

วันสุดท้ายที่ผมเปิดประตูห้องเข้าไป ผมก็ต้องพบเจอกับเด็กผู้ชายตัวเล็กคนเดิมที่ผมมักจะเห็นอยู่แทบทุกวันจนกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปเสียแล้ว คิมแจฮวาน คนเดิมที่มักจะยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอนั้น ในตอนนี้ราวกับดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาถึงแม้จะพยายามจะมอบรอยยิ้มที่คุ้นเคยมาให้ผมเหมือนกับทุกๆวัน แต่ทำไมมันช่างดูมืดมัวกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ทำให้สุดท้ายผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเธอดี..

ตอนนี้เธอคงไม่รู้หรอกว่า...ผมพร้อมที่จะจากเธอไปแล้วนะ ช่วงระยะเวลาที่เคยใช้ร่วมกันมา มันกำลังจะสิ้นสุดลงแค่ตรงนี้แล้วล่ะ

“พี่ขอกอดเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย..”

ถ้าครั้งหนึ่งในชีวิตผูกติดอยู่กับอะไรมากๆเป็นไปได้ผมจะโทรศัพท์ไปบอกตัวเองก่อนที่คิมแจฮวานจะย้ายมาอยู่ที่นี่ว่า   “ให้ไปให้พ้นจากเด็กคนนี้ตั้งแต่แรก” และในตอนสุดท้ายมันสอนให้ผมรู้ว่า “ผมอยู่คนเดียวโดยไม่มีเด็กคนนี้ไม่ได้อีกแล้ว”  เพราะขาดเธอที่คอยเติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไปไม่ได้เลย

- คำเตือน -

1.ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาจะดูหมิ่นกล่าวหาศิลปินแต่อย่างใด

2.ความจริงฟิคเรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องเลวร้ายอะไร อ่านได้ทุกเพศทุกวัยค่ะอาจจะมีคำหยาบเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับบางคนที่รับไม่ได้ก็ข้ามไปน้า

3.ถ้าถามว่าเรื่องนี้มีNCมั้ย อยู่ที่ความน่ารักของรีดเดอร์นะคะ (ล้อเล่น)ถ้าอยากให้มีเราจะจัดให้ค่าแต่มันจะกลายเป็นฟิคเรท18+ สำหรับลิ้งค์NCเราจะแปะไว้ที่ไบโอทวิตเตอร์นะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้รีดเดอร์รักฝ่าแจ้มากๆนะคะ ><

TW:Praw_Yaibaz

เกิดความเสี้ยมและความรักเมนมากจนทำให้ฟิคเรื่องนี้ถือกำเนิดขึ้นมา ไรท์คิดแท็กไม่ออกค่ะช่วยด้วยรู้ พูดคุยกันได้นะคะ ฝากติดตามด้วยน้าคอมเมนท์รอกันเยอะๆนะคะ:D ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่าา

O W E N TM.