ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Bedroom [WonHyuk] 100 % .
ลิ๊ฟัเพลเพื่อบรรยาาศ่ะ .
"ลอมอย้อนไปในวันที่มีวามสุ ลอิทบทวนเรื่อราวที่เราเยผ่าน"
'ีวอน เ้าแล้วลุึ้นมาไ้แล้วนะ เี๋ยวไปทำานไม่ทันนะ = ^ =' เสียเล็ ๆ อร่าบาและหน้าาเ้าอนที่เยทำเมื่อเวลาที่ปลุผมแล้วผมไม่ยอมลุึ้นมา ทำให้เ้าัวทำหน้าบูบึ้ใส่บ่อย ๆ ผมรู้ว่าฮยอแไม่่อยพอใที่ผมอบแล้หลับ แ่ะทำยัไไ้ล่ะในเมื่อผมอบหน้าาเ้าอนอฮยอแ
'โถ่ ฮยอแอ่าา อเวลาผมอีแปปนึี่' ผมพูพร้อมับอเอวเล็ ๆ อฮยอแเอาไว้
'เฮ้อ..็ไ้ ให้แ่ 5 นาทีนะีวอน'
'โอเรับที่รั' ผมพูพร้อมับหอมแ้มนุ่มนิ่มอฮยอแ ฮยอแอเวีวอนนนี้น่ารัที่สุเลย
'ีวอน เห้ยีวอน'
'โอ้ยย อะไรวะิบอม เสียัิบ' ผมพุพร้อมับหันไปทำาวาใส่เพื่อนรัอผม มันะเสียัทำไมวะรับ นั่อยู่ใล้ ๆ ันนี่
'็้าเรียเอ็ั้นานแล้ว เอ็็นิ่ ้าเลยะโน =___=' มันพูพร้อมทำหน้าัะายใส่ผม 'นี่เอ็เป็นไรวะ ่วนี้เหม่อ ๆ นะ' ไอ้นี้็ถามี้ใผมั..
'้าิถึฮยอแว่ะ..' ผมพูพร้อมับมอรอบรูปที่วาไว้หน้าโ๊ะทำาน ไม่มีอีแล้วฮยอแนีอเวีวอน..
"อ้อมอที่เธอเยให้ รอยูบหวาน ๆ "
'อ๊า..อึ ! ีวอน อื้มม..อะ..อีนิ อ๊ะ !' เสียราหวาน ๆ อฮยอแที่ทำให้ผมื่นัวทุรั้ที่ร่าายอเราเป็นหนึ่เียว..
'อืม..แน่นเหมือนเิมเลยนะ..' ผมพูพร้อมระแทระทั้นร่าายเ้าไปอย่าหนัหน่วไม่นานผมับเ้า็ถึุสุยอพร้อมัน..
ผิวาวนวลเนียน..
รอยแที่เิาไฟรั..
ผนัที่อ่อนนุ่ม..
่อทาที่อรั..
ให้ายเถอะ แ่ผมิถึวันเวลานั้นที่ผมเยใ้ร่วมับฮยอแยัทำให้ผมมีอารม์ไ้ถึนานี้ ฮยอแ..นายนี่มีอิทธิ่อร่าายและหัวใันริ ๆ ..
'ผมิถึุัฮยอแ ุลับมาหาผมไ้มั้ย.. ? ผมรอุอยู่ที่เิมทุวันเลยนะ.. ท้อฟ้าืนนี้สวยมาริ ๆ ผมอยาอุั'
ผมพูพร้อมับนั่มอท้อฟ้า ท้อฟ้าที่เยนั่มอับฮยอแ.. ฮยอแผมอโทษ.. ลับมาหาผมเถอะนะนี..
"แ่แล้วโะา็เล่นล วามรัที่เราสอนเยร่วมันสร้า วามทรำี ๆ ัน็ทำมันพั เหลือเพียวามหลัอย้ำหัวใ"
'ฮัลโหลีวอนน' เสียเล็ ๆ นั้นน่ารำาในวามิผมอนนี้
'อืม ว่าไ' ผมอบรับแบบส่ ๆ
'วันนี้ัวเอะลับมาิน้าวที่บ้านมั้ย้ะ ? ' เสียเล็ ๆ นั้นถามผมมา้วยวามื่นเ้นเหมือนะรอฟัำอบ
'ไม่ วันนี้ไม่ว่า ไม่ลับบบ้านหรอ'
'ะ..แ่วันนี้เราทำอโปรอีวอนไว้ให้เยอะแยะเลยนะ ะไม่มาริ ๆ เหรอ' เสียนั้นปนเศร้า ๆ แ่็ั่สิ ็ผมไม่ว่านี่
'บอว่าไม่็ือไม่ไ นายอย่าทำัวน่ารำาไ้มั้ยห๊ะ !!' ผมะอลับไป้วยวามหุหิ
'ฮึ..ะ..เ้าใแล้ว อโทษที่รบวนนะ..' เสียนั้นูสั่น ๆ ฮยอแร้อไห้อีแล้วเหรอ ?
ิถึเหุาร์นั้นทีไรผมอยาะลับไปแ้ไมันเสียริ ..
ผมไม่น่าทำมันเลย ผมไม่น่าะอบฮยอแไปแบบนั้น..
'ให้อภัยแล้วลับมาหาันเถอะนะ' ผมพูพร้อมับูบรูปฮยอแเบา ๆ ..
"วันเวลาที่แสนมีวามสุ ัน็ทำมันหล่นหายไป อ้อมอที่เธอเยให้ รอยูบหวาน ๆ รอยยิ้มอเธอ ันไม่มีวันไ้เออีแล้ว"
'ลับมาแล้วฮยอแ' ผมพูพร้อมับมอไปรอบ ๆ บ้าน ทำไมวันนี้บ้านูเียบ ๆ นะ ? ผมไ้แ่ิในใ .. ฮยอแอาะยัไม่ื่น็ไ้
ผมเินึ้นไปบนห้ออเราสอน ..
ว่าเปล่า..
ไม่มีร่าอฮยอแ..
ู้เสื้อผ้าไม่มีเสื้อผ้าอฮยอแ...
ทุบริเวห้อไม่มีอใ้ฮยอแเลยสัิ้นเียว ...
ฮยอแไปไหน ? ฮยอแหนีผมไปั้นเหรอ ? ิไ้แ่นั้นผม็แทบะสิแ ฮยอแหนีผมไปริ ๆ เหรอ ? ผมไ้แ่มอุ๊าไ่น้อยัวสีเหลือที่ผมั้ใื้อมาเพื่ออโทษฮยอแ.. แ่อนนี้มันไม่มีประโยน์แล้ว ..
"เพิ่รู้วันนี้เมื่อเธอไม่อยู่ ว่าเียอันมันว้าแ่ไหน"
วันนี้ผมเลิานเร็วว่าปิ พอลับมาบ้าน ผมมีเวลาทบทวนเี่ยวับวามทรำอเราสอน ..
หมอนใบนี้ที่ฮยอแเยหนุน ผม็ไ้แ่อมันไว้แนบอ ลิ่นายอฮยอแยัฝัไว้ในหมอนใบนี้ ...
เียเียนี้ที่เราสอนเยโอบอัน เยมีวามสุ้วยัน ..
แ่วันนี้มันไม่มีอีแล้ว .. 2 อาทิย์แล้วที่ฮยอแไม่อยู่
2 อาทิย์ที่ผม้ออยู่นเียว ...
เวีวอนนนี้ิถึอีฮยอแ ..
"ำอร้อสุท้าย วามหวัสุท้าย ืออร้อให้เธอ ลับมาเหมือนเิม"
'อืม..' ลิ่นอาหารที่หอมหวานทำให้ผมื่นึ้นมาาวามฝัน .. ในโลวามริที่ไม่มีฮยอแมัน่าเ็บปว
เี๋ยวสิ.. ผมอยู่นเียวแล้วลิ่นอาหารนี่มาาไหน ?
หรือว่า ..
'ฮยอแ ! ' ผมพูแล้วรีบวิ่เ้าไปในรัว .. ภาพที่ผมเห็นอยู่รหน้าใร็ไ้่วยบอผมที ว่านี่ไม่ใ่วามฝัน ...
'ฮยอแ.. ฮยอแริ ๆ ้วย' ผมพูพร้อมึร่าบาอฮยอแมาอ
'อื้อ ันเอีวอน' ฮยอแพูพร้อมับยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่ผมไม่ไ้เห็นมันมาเือบเือน ..
'ฮยอแหายไปไหนมา รู้มั้ยผมะบ้าายอยู่แล้ว' ผมพูพร้อมับหัวฮยอแมาแนบอ .. หวัะให้เ้าไ้ยินเสียหัวใอผม ว่ามันีใแ่ไหนที่เ้าลับมา..
'หือ..นี่ีวอนไม่ไ้อ่านหมายที่เราเอาไว้ให้หรอเหรอ ? '
'หมาย ? หมายอะไรฮยอแ ? ผมไม่เห็นรู้เรื่อเลย' ผมเป็นไ่าแสิรับ.. มหมายอะไรันนะ ?
'็นี่ไ' ฮยอแพูพร้อมับเินไปหยิบระาษสีาวที่วาไว้หัวเีย
'หมายนี่เราเียนเอาไว้ให้ีวอน ีวอนไม่ไ้อ่านมันหรอเหรอ ? - ^ - ' ใบหน้าเ้าอนมาอีแล้วสิรับ น่ารัเสียริ
'แหะ ๆ ็ผมมัวแ่ิว่าฮยอแหนีผมไปนี่นา ผมเลยไม่ไ้สนใอะไรเลย' ผมพูพร้อมระับอ้อมอ
'ีวอนนี่น้าาาา เราไม่ไ้หนีไปไหนัหน่อย เราไปเที่ยวับรอบรัวมา่าหา -3- ีวอนนี่ไม่ไหวเลยนะ ไม่ไหวว' ูพูสิรับ -___-^ แ่มัน็ริอฮยอแเ้านั้นแหละ ผมนี่มันเ่อเสียริ ๆ
'เี๋ยวเถอะฮยอแนี่ เี๋ยวะโนผมทำโทษ ้อหาทำให้ผมิถึอยู่ั้นาน' พูบผม็รีบอุ้มร่าบาอฮยอแไปที่เีย ่อไปะเิอะไรึ้นผมให้สิทธิ์รีเอร์ทุนิเอาเอนะรับ .. -.,-
แ่ฮยอแลับมาหาผม แ่นี้็ทำให้ผมรู้แล้วล่ะรับ ว่าเ้าสำัับผมมาแ่ไหน .. ผมสัาว่าะูแลรัอฮยอแให้ีว่าเิมรับ <3 .
The End .
ฟิเรื่อแร็บไปแล้ววว >< เป็นยัไบ้าะรีเอร์ ? อบันบ้าหรือเปล่า ? TT
มีรไหนที่อยาให้ไรเอร์ปรับปรุบอไ้นะะ >///< ไรเอร์ะนำไปพิารา่ะ อิ้อิ้ .
รีเวสมาไ้นะะ ว่าอยาไ้แบบไหนนน อโหวันิัหน่อยเพื่อเป็นำลัใให้ไรเอร์่าาา >.<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น