คลังเก็บ FW Mail

ลำดับตอนที่ #1 : บุรุษที่มีความสุขที่สุดในโลก

ทะเลทรายแห่งหนึ่ง มองไปทางใดก็มีแต่ความเวิ้งว้าง มีแต่ทราย มีแต่ความร้อนระอุ
ยังมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งตั้งอยู่ ใจกลางทะเลทราย หมู่บ้านแห่งนี้ มีแต่ความยากจนแร้งแค้น ประชาชนส่วนใหญ่ ยึดอาชีพ ค้าขาย และส่วนมากมประชาชนยากจน ในหมู่บ้านนี้มีประชาชนอยู่ประมาณ300ครัวเรือน ซึ่งเป็นหมู่บ้านขนาดย่อมๆ
โจเซพ และ ไบรอัน เป็นชายหนุ่มผู้มีความฝัน เขามุ่งหา "ความสุข" และชีวิตที่ประสบความสำเร็จ วันหนึ่งเขาคุยกัน
โจเซฟ/ เฮ้ไบรอัน เราโตขึ้นมาจนหนุ่มปานนี้ แต่ชีวิตของเรา2คนช่างริบหรี่ ข้ามองไม่เห็นอนาคตของเรา2คนเลย ว่ามันจะไปถึงไหน หรือว่า เรา2คนจะต้อง ยึดอาชีพตามพ่อแม่ คือใช้แรงงาน เพื่อแลกกับเศษเนื้ออันน้อยนิด ของเหล่านายทุน ข้ายังไม่รู้เลยว่า จะทำอย่างไรดี แต่ที่แน่ๆข้าจะไม่มีวันเป็นข้าทาศแบบพ่อแม่ข้าแน่ๆ ข้าสังเกตุว่า ทั้ง2ท่านก็ล่วงเลยเข้าสู่วัยชรา และ ไม่มีอะไรเป้นชิ้นเป็นอันเลย
ไบรอัน/ข้าก็เห็นด้วย แต่จะทำอย่างไรล่ะ ข้านึกไม่ออก เช่นกัน
ระหว่างที่2คนสนทนาอยู่นั้น ก้มีชายแก่คนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
ชายแก่/ หนุ่มน้อย ทั้ง2 ข้าขอขัดจังหวะเล็กน้อย ที่อีกฟากแห่งทะเลทราย มีบุรุษนามว่า"มาคัส" มีคนเลื่องลือว่า เขาเป็นผู้ที่ มีความสุขที่สุดในปฐพีแห่งนี้ และเขาคงไม่หวงที่จะแบ่งปัน ความสุข มาสู่ท่านทั้งคู่
โจเซพ/ จริงเหรอผู้อวุโส แล้วข้าจะพบเขาได้อย่างไร
ชายแก่/ "มาคัส" จะเดินทางมา หมู่บ้านของเราเพื่อมาท่องเที่ยวในอีก2 เดือนหน้า เจ้าทั้ง2จงเข้าไปหาเขาสิ
ไบรอัน/แน่นอน ข้าจะรอเขา ข้ออยากรู้ว่า เขาทำอย่างไร ชีวิตเขาจึงมีความสุขที่สุด

ทั้งไบรอันและโจเซพ ต่างรอเวลาที่ มาคัสจะเดินทางมาหมู่บ้านของเขาอีกครั้ง และแล้ว 2เดือนผ่านไป มาคัสก็มาท่องเที่ยวหมู่บ้านของโจเซฟและไบรอันจริงๆ
โจเซฟและไบรอันต่าง วิ่งเข้าไปหามาคัสด้วยความดีใจ เมื่อเขาไปถึงก็งงเล็กน้อย เมื่อพบกับ บุรุษ หน้าอ่อน ดูรุ่นเดียวกับทั้งคู่ ขี่อูฐ เข้ามาในหมู่บ้าน
โจเซฟ/ ท่านใช่มาคัส ใช่หรือไม่
มาคัส/ใช่แล้ว ทำไมหรือเจ้าหนุ่ม
โจเซฟ,ไบรอัน/มีคนเลื่องลือว่าท่านเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในปฐพี ข้าอยากได้วิชาจากท่านทั้งหมด ท่านได้โปรดสอนข้าด้วยเถิด
มาคัส/ข้าไม่สอนท่านเปล่าๆหรอก ข้ามีข้อแม้ ข้อเดียวท่านจะรับได้หรือไม่
โจเซฟ,ไบรอัน/ ได้สิ ข้าจะทำทุกอย่าง เพียงท่านเอ่ยปาก
มาคัส/สิ่งที่ข้าจะขอก็คือ เจ้าทั้ง2ต้องทำให้ข้าเห็นในสิ่งที่ข้าสอน เมื่อข้าสอนไปแล้ว 1ปีให้หลังข้าจะกลับมาดูว่า เจ้าทำถึงไหนแล้ว ถ้าไม่ได้ความข้าจะไม่สอนต่อ ตกลงไหม
โจเซฟ,ไบรอัน/ตกลงครับนายท่าน สอนข้าทั้ง2ด้วยเถิด
มาคัส/ โอเค ข้าจะสอนสั้นๆ เพราะเดี๋ยวข้าจะไป เที่ยวต่อแล้ว เอาละ เจ้าจองทำสิ่งต่อไปนี้ทุกวัน
1.ทำงานอะไรก็ได้ ขอให้ได้เงิน และเงิน 10บาท เจ้าอย่าใช้หมด ทุก10บาท ให้เก็บไว้1บาทเสมอ และขยันทำงานเรื่อยๆ เก็บ1ใน10ไปเรื่อยๆ เท่านี้เอง ข้าไปละ ปีหน้า มาเจอกัน
โจเซฟและไบรอันงงเล็กน้อย และนึกไม่ถึงในคำตอบที่พวกเขารอคอยมา2เดือน เพียงเพื่อ ฟังประโยคสั้นๆ นี้หรือ แต่เพื่อ"ความสุข" เขาทั้ง2จึงทำตาม พวกเขาเริ่ม ทำงานใช้แรงงาน และค้าขาย เมื่อได้เงินมาก็ เก็บ1ใน10ของรายได้เสมอๆ ทำทุกวันไม่ขาด
++++ 1ปีผ่านไป มาคัสกลับมาหมู่บ้านนี้อีกครั้ง และโจเซฟกับไบรอันก็เข้ามาหา
โจเซฟ,ไบรอัน/ สวัสดีผู้อวุโส ข้าทำตามที่ท่านบอกแล้วนะ แต่ว่า..........
มาคัส/ แต่ว่าอะไรหรือ
โจเซฟ,ไบรอัน/ ข้าก็ยังไม่เห็นมีความสุขเลย ตอนนี้เงินเก็บของข้ามีกว่า หลายแสนบาทแล้ว แต่ข้าก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีความสุขตรงใหนเลย ท่านหลอกข้า2คนรึเปล่า
มาคัส/ ฮ่าๆๆๆ คิดผิดถนัดแล้ว เพราะข้าจะสอน บทต่อไปให้ท่าน แต่ข้อตกลง ของเรายังเหมือนเดิมนะ อีก1ปีข้าจะกลับมาดูอีกครั้ง เอาล่ะ บทเรียนต่อไป เจ้าทั้ง2จงไปหาลู่ทางในการสร้างธุรกิจ จากผู้ที่ชำนาญ และเรียนรู้การสร้างธุรกิจจากพวกเขา และจงใช้เงินของเจ้า ในการสร้างธุรกิจ ข้าต้องไปเที่ยวแล้ว ปีหน้าเจอกัน
มาคัสไปแล้ว แต่โจเซฟ กับไบรอันก็งงๆ อยุ่ คราวนี้อะไรอีก เขายืนงงสักพัก ไบรอันก็เริ่มหาลู่ทางตามที่มาคัสบอก เขาเข้าไป หาลู่ทางที่ พอจะไปได้ ส่วนโจเซฟก็เช่นเดียวกัน ทั้ง2แยกกันไปตามทางที่ถนัดในแต่ละคน เพราะทั้งคุ่ถนัด ไม่เหมือนกัน
1ปีผ่านไป มาคัสกลับมาอีกแล้ว และทั้งโจเซฟกับไบรอันก้มารอรับ
มาคัส/เป็นอย่างไรบ้าง ทำไมท่านทั้ง2ดูซูบซีด และทรุดโทรม ยิ่งกว่าเก่า
โจเซฟ/ข้าหมดตัวเสียแล้ว ข้าไปหาลู่ทางในการลงทุน ข้าเลยไปปล่อยเงินกู้ แต่ว่าไปๆมาๆโดนโกงหมด โดนชักดาบหมด ตอนนี้เงินหมดแล้ว ข้าต้องกลับมาทำงานอีกครัง เพื่อเก็บเงินใหม่
ไบรอัน/ข้าก็เช่นกัน ข้าไปลงทุนทำกิจการเกี่ยวกับอัญมณี แต่ว่าข้าดูไม่เป็นเลย โดนคนชั่วเอาหินทาสีแล้วหลอกว่าเป้นพลอยมาจากต่างแดน พอไปขายก็ไม่ได้ราคา ข้าเลยหมดตัว
มาคัส/ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เอาละ ถึงเวลาเรียนบทเรียนที่ 3แล้ว แต่ข้าต้องรีบไปละ เอาละสั้นๆนะ
เจ้า2คนโง่ไป จงเร่งศึกษามากกว่านี้ ความผิดอยุ่ที่เจ้าทั้ง2 ที่อ่อนประสบการณ์ จำ2อย่างไว้
1.จงลงทุนกับผู้ชำนาญ
2.จงดูว่าคนที่เขารวยเขาทำอย่างไร
ข้าไปล่ะ
มาคัสไปแล้ว ทิ้ง2คนให้มองหน้ากัน เลิกลัก สักพักทั้ง2คนก็ไปทำตามที่มาคัสบอก
++ 1ปีผ่านไป มาคัสกลับมาอีกแล้ว แต่คราวนี้ไม่พบทั้ง2คน มาคัสก็แปลกใจ สักพักก็มีคนงานมาเรียกมาคัส
คนงาน/ ท่านมาคัสครับ เจ้านายของผมเชิญท่านเข้าพบครับ
มาคัสงงๆ และเดินเข้า สู่ประสาทสุดหรู ข้างในมาคัสพบกับ โจเซฟ และไบรอัน
โจเซฟ,ไบรอัน/ ฮ่าๆๆๆ ข้ารอท่านตั้งนาน ผู้อวุโสมาคัส ขึ้นมาก่อนสิ เดี๋ยวข้าจะเลี้ยงอาหารท่าน และร่วมฉลองกัน
มาคัส/นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือ
โจเซฟ/ หลังจากที่ท่านกลับไปคราวนั้น ข้ามาทบทวนตัวเอง และพบว่า ที่ผิดคือข้าโง่เอง หลังจากนั้น ข้าก็ทำงาน แล้วก็เก็บ 1ใน10ตามที่ท่านบอก แล้วก็ปล่อยเงินกู้อีกครั้ง คราวนี้ข้ารอบคอบ ข้าทำสัญญา โดยยึดของที่ เขาเอามาแลกเงิน โดยของที่เขาเอามาจำนำ จะต้องมีมูลค้าสูงกว่า เงินที่ข้าให้ไป และข้าก้คิดดอกเบี้ย พอไม่จ่ายข้าก็เอาของไปขาย จนข้าร่ำรวยขึ้นมา
ไบรอัน/ ส่วนข้า ไปร่วมลงทุนกับ พ่อค้าพลอยผู้เชี่ยวชาญแต่ขาดเงินทุน ข้าออกทุน เขาออกสมองและแรง จนในที่สุด ก็สำเร็จ พอขายของได้ ก็เอากำไรมาแบ่งกัน จนข้าร่ำรวย
มาคัส/เยี่ยมเลย ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าท่านจะ สำเร็จเร็วขนาดนี้
โจเซฟ,ไบรอัน/เฮ้อแต่มีอยุ่เรื่องหนึ่ง ข้าขอปรึกษาท่านหน่อย
มาคัส/ว่ามา
โจเซฟ,ไบรอัน/เงินทองเยอะขนาดนี้แต่ข้าก็ยังไม่มีความสุขเลย มีบทเรียนต่อไปไหมท่าน
มาคัส/ ฮ่าๆๆๆๆ ที่ข้ามาวันนี้เพื่อมาบอกบทเรียนข้อสุดท้าย เอาละฟังให้ดี ข้าจะพูดสั้นๆ ความสุขคือ"การปล่อยวางจากทุกสิ่ง"
โจเซฟ,ไบรอัน/????????????????????????
มาคัส/เอาละ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะ ข้าต้องไปเที่ยวต่อละ ลาก่อน
มาคัสไปแล้ว แต่โจเซฟ และ ไบรอัน มองหน้ากันด้วยความสงสัย

+++ 3 ปีต่อมา มาคัสแวะกลับมาที่หมุ่บ้านนี้อีกครั้ง เขาไม่ได้มาหมู่บ้านนี้ถึง3ปีแล้ว เพราะสุขภาพไม่ดีเท่าไรนัก แต่เขาก็ยังยิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อมาถึงหมุ่บ้านแห่งนี้ มาคัสก็ต้องแปลกใจ เพราะหมู่บ้านนี้ได้หายไปแล้ว เขาตกใจมาก พอดีเขาเหลือบไปเห็น ผู้ดีคนหนึ่ง กำลังขี่รถลากออกมา จากมุมแห่งหนึ่งมาคัสจึงเรียก
มาคัส/ ท่านครับหมุ่บ้านกลางทะเลทรายหายไปใหนแล้ว
ผู้ดี/ อืม ไม่หายไปใหนหรอก ว่าแต่ท่านทำไมตกข่าวจัง
มาคัส/ข้าไม่ได้มา3ปี ทำไมหมู่บ้านกลางทะเลทรายหายไป มีแต่เมืองหลวง มองไปทางใหนก็มีแต่ความร่มรื่น เมืองหลวงแห่งนี้มาได้อย่างไร
ผู้ดี/ท่านคงไม่รุ้เลยสินะ ว่า กษัตริย์ ไบรอัน และกษัตริย์โจเซฟ ได้ทำการบูรณะ หมุ่บ้านกลางทะเลทราย จนใหญ่โต ร่มรื่น และประชาชนก็มีความสุขทุกคน ท่านขึ้นไปหากษัตริย์โจเซฟ และไบรอันสิ ท่านให้ทุกคนเข้าเฝ้าอยู่แล้ว
มาคัสงงเล็กน้อย แล้วจึงเข้าไปในประสาท
เมื่อมาคัสเข้ามา รถม้าก็ออกมารับ และมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง เมื่อเข้าไปก็พบโจเซฟกับมาคัส กำลัง เดินเยี่ยมประชาชนอยู่
โจเซฟ,ไบรอัน/ มาถึงแล้วหรือสหายมาคัส 3ปีแล้วนะที่ไม่เจอกัน
มาคัส/ ....................
โจเซฟ,ไบรอัน/คงสงสัยละสิทำไมถึงเป็นแบบนี้ ข้าจะเล่าให้ฟัง เมื่อท่าพูดคำว่า"ปล่อยวาง" ข้าจึงฉุกคิดขึ้นมาได้ ว่าความสุขที่แท้จริงคือการให้ ถึงข้าจะรวย แต่ข้าก็ไม่มีความสุข เพราะ ข้ายังเห็นคนรอบข้างมีความทุกข์ มีความยากจน คิดดูสิบ้านข้าหลังใหญ่ แต่ถัดจากบ้านข้าไป มีแต่ความแห้งแล้วความอดอย่าก ความหดหู่ ข้าคิดได้ข้าจึง เริ่มการบริจาค แต่ข้าไม่ได้บริจาคแบบโง่ๆ นะตามที่ท่านสอนข้าไว้ว่า"ลงทุนอย่าโง่" คือข้าบริจาคหนังสือ และเริ่มสอนความรู้สู่ประชาชน ให้ประชาชนฉลาดและ หาเลี้ยงตัวเองได้ ข้าเริ่มบริจาคเงิน ปลูกต้นไม้ สร้างหอสมุด ส่งเสริมการลงทุนให้ประชาชน เมื่อประชาชนของข้าฉลาดก็เริ่มสร้างเมือง และเริ่มปลูกต้นไม้กัน เริ่มมีวัฒนะธรรม จนกลายเป็นเมืองหลวงในที่สุด และทุกคน ก็แต่งตั้งข้าทั้ง2คนเป็นกษัตริย์ เพราะประชาชน เห็นว่า เราทั้ง2คนอยุ่เหนือความโลภ "ประชาชนไม่โง่" เขาฉลาดพอที่จะรุ้ว่าใครดีใครชั่ว ตอนนี้ข้ามีความสุขขึ้นทุกวัน เพราะข้า เป็นผู้ให้ทุกวัน ข้าให้ความสุขแก่ประชาชนของข้า ข้าจึงมีความสุขขึ้นทุกวัน จนตินนี้ข้ามีความสุขที่สุด ถึงแม้ตายก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว
เอาละท่านมาก็ดีแล้ว ท่านอยากได้ตำแหน่งอะไรหรือไม่ ข้าจะแต่งตั้งให้ท่าน
มาคัส/ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ข้ามีอะไรจะบอกท่านอีกอย่าง
โจเซฟ,ไบรอัน/อะไรหรือ
มาคัส/ข้าคือกษัตริย์ แห่งเมืองที่อยุ่อีกฟาก โน้น
โจเซฟ,ไบรอัน/??????????????????????????????

และแล้วทั้ง2เมืองก็ เป็นมิตรกันจนชั่วแผ่นดินสลาย