คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Soulmate: P'Faculty of Fisheries vs N'Freshy Faculty of Arts
Step 1:
พี่ประมง vs น้องเฟรชชี่อักษร
P'Faculty of Fisheries vs N'Freshy Faculty of Arts
•MT University•
เช้าวันใหม่ หน้าสถานที่ใหม่ กิจกรรมใหม่ รวมไปถึงเพื่อนใหม่ ทุกๆสิ่งล้วนเป็นสิ่งใหม่ๆ เพราะว่า วันนี้คือวันเปิดภาคเรียนของมหาวิทยาลัยเอ็มที เฟรชชี่ปีหนึ่งต้องมาทำกิจกรรมกับรุ่นพี่ปีสี่
เหมือนเป็นธรรมเนียมของทุกๆปีที่พี่ปีสี่จะต้องทำกิจกรรมร่วมกันกับน้องปีหนึ่ง ซึ่งเป็นการรับน้องรวมของทุกคณะ โดยจะให้เดือนคณะออกมาจับฉลาก เลือกคณะของน้อง
"ไอคุณเดือนคณะ กว่าเอ็งจะมาได้นะ เอ็งรู้มั้ยข้าเกือบจะต้องออกไปจับฉลากเองแล้วนะเว้ย"
"เออๆ ข้าขอโทษละกันไอมิ้งค์"
'มิ้งค์ กรกช หรือเพื่อนสนิทของเอ็ม'
"เอาเถอะๆ เอ็งรีบออกไปจับฉลากเลือกคณะของน้องได้และ เจ๊ภารดีเค้าจ้องจะเล่นงานเอ็งอยู่ นู่นๆ"
"เออ ไป!"
"ไปไหนวะ"
"เอ็งก็เดินไปกับข้าไงวะ ไปด้วยกันไงไอเชี่ย"
"แค่นี้ก็ต้องด่า ไอเชี่ย"
ขณะนี้ เดือนคณะประมงได้เดินมาจับฉลากเลือกคณะรุ่นน้องแล้วนะคะทุกคน วันนี้น้องเฟรชชี่คนไหนอยากทำกิจกรรมร่วมกับพี่เอ็ม! เอ้ย พี่ๆคณะประมงขอเสียงกรี้ดหน่อยค่า
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!"
"โอ้โห เพื่อนข้า มีเอฟซีเพียบเลยนะเนี่ย"
"เอ็งก็เดินไปเงียบๆได้มั้ยวะ กิจกรรมอะไรก็ไม่รู้ นี่ถ้าไม่ติดว่าเถ้าแก่ส่งข้ามาเรียน ข้าโดดไปนานแล้วว่ะ"
เจ้าของร่างกำยำที่ผ่านการดูแลอย่างดีพูดกับเพื่อนก่อนจะเดินไปหยิบฉลาก
"เอ็งจับดีๆนะเว้ยยยย!! น้องๆคณะนู้นก็น่ารัก นี่ก็น่ารัก ข้าเลือกไม่ถูก"
ร่างสูงส่ายหัวเอือมระอาเพื่อนสนิทของตน ก่อนจะกลับไปยื่นฉลากให้คณะกรรมการกลาง(?)ของมหาวิทยาลัย
ขอแสดงความยินดีกับน้องๆคณะอักษรศาสตร์นะคะ เพราะปีนี้พี่เอ็มจับได้คณะอักษรค่า~!!
อีกด้านหนึ่ง
ร่างเพรียวบางที่ยืนอยู่หน้าลานกิจกรรมรวมของมหาวิทยาลัยก็บ่นพึมพำกับตนเอง
"เฮ้อ คณะประมงเนี่ยนะ จะมีใครหน้าตาดีมั้ยเนี่ย"
"อุ๊ยตาย ทำไมคุณน้องตั้มมายืนอยู่ตรงนี้คะเนี่ย ไม่เอาๆ ไม่โดนแดดนะคะ โน้วโนว เดี๋ยวคุณพี่แซนดี้จะพาไปหลบเอง"
"มะ...ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวตั้มก็ต้องไปร่วมกิจกรรมกับพี่ๆคณะประมงแล้ว ว่าแต่คุณพี่แซนดี้สุดสวยรู้มั้ยครับว่าคณะประมงอยู่ไหน?"
"มาค่ะ เดี๋ยวคุณพี่แซนดี้จะพาไปเอง"
•Fishery Faculty•
"นี่คือคณะประมงหรอครับ"
"ใช่ค่ะ คุณพี่แซนดี้ไปแล้วนะคะ คุณน้องตั้มจะได้ไปทำกิจกรรมกับพี่ๆเค้าเนอะ นู่นค่ะ เค้ารออยู่แล้ว"
ธนบูรณ์ เกษารัตน์
"ครับๆ ผมอยู่นี่"
'ซุบซิบๆ' 'นามสกุลเกษารัตน์อ่ะแก คือแบบลูกเจ้าของหรอ?' 'นี่คือตั้มใช่ป่ะ'
"แหม น้องตั้มนี่เอง ไอพี่มิ้งค์ก็นึกว่าใครที่ไหน?"
"พี่คือใครอ่ะครับ"
"พี่เป็นเพื่อนกับไอหน้าหล่อเข้มข้างๆนี่ และพี่ก็ซี้กับพ่อน้องตั้มนะ!" 'โดนเรียกไปด่าทุกที'
"อ่อครับ สวัสดีครับพี่มิ้งค์ ส่วนพี่..."
"เอ็ม"
"สวัสดีครับพี่เอ็ม" ทันทีที่ร่างเพรียวบางสบตากับร่างสูงก็เกิดอาการชะงักค้าง 'ใครว่าคณะประมงไม่มีใครหล่อ น้องตั้มคนนี้ขอเถียงว่าไม่จริง พี่เอ็มคนนี้หล่อมาก หล่อมากจริงๆ'
"สวัสดี." พี่เอ็มพูดแค่นั้นแต่มันทำให้หัวใจของตั้มเต้นแรงมาก
'ทำไม ทำไมหล่อขนาดนี้นะ เห็นทีวันนี้คงไม่ใช่วันที่น่าเบื่อแล้วสิ '
"..." ไร้ซึ่งคำพูด มีเพียงแค่สายตาของทั้งสองที่ประสานกัน
"เอ่ออออออ..."
"พวกเอ็งจะจ้องกันอีกนานมั้ยวะ"
"ไอมิ้งค์ เอ็งพูดดีๆ ใครจ้องกัน"
"ก็เอ็งกับน้องตั้มไง"
"ข้ามะ..."
"พอๆ พวกพี่เลิกเถียงกันเถอะ ตั้มน่ะมองพี่เอ็มจริงๆ" ร่างเพรียวบางพูดสารภาพออกมา แล้วก็เดินกลับไปรวมกับเพื่อนๆเฟรชชี่คนอื่นๆ
"เห้ยยยยย เพื่อนข้าโดนรุ่นน้องจีบโว้ย ไอเอ็มโดนจีบๆ"
"ถ้าเอ็งยังพูดอีก เอ็งตายแน่ไอมิ้ง" ร่างสูงพูดกับเพื่อนสนิท
"โถ่ ไรวะ หมดสนุกกันพอดี ก็ข้าเพิ่งเห็นน้องที่ใจกล้านี่หว่า..."
"หุบปาก! แล้วไปบอกน้องๆว่า 'ให้ไปทำความรู้จักกับเพื่อน แล้วก็พี่ๆคณะประมง ตอนสิบโมงจะให้เริ่มแจกคำใบ้พาร์ทเนอร์ของตัวเอง'"
"แล้วเอ็งจะไปไหน?"
"นอน! เมื่อคืนแข่งดึก"
-ด้านน้องๆเฟรชชี่คณะอักษร-
หลังจากที่ได้ยินคุณพี่มิ้งค์มาประกาศ น้องๆเฟรชชี่ก็เริ่มทำความรู้จักเพื่อนในคณะ และพี่ๆประมง ขาดก็แต่เพียงตั้ม ที่นั่งอยู่คนเดียว โดยที่ไม่สนใจเพื่อน หรืออะไรทั้งนั้น เหมือนรอให้เวลาช่วงนี้ผ่านไป
"ทำไมน้องตั้มไม่จับกลุ่มล่ะครับ"
"ไม่ใช่ว่าตั้มไม่อยากไป แต่พี่ดูสายตาเพื่อนที่มองตั้มสิ..."
'รู้งี้ไม่เป็นลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยก็ดี'
"อ่า งั้นพี่นั่งเป็นเพื่อนละกัน พี่เบื่อๆอยู่พอดี"
"แล้วพี่เอ็ม...?"
"ไอเอ็มมันไปพักน่ะ นอนดึก เดี๋ยวสิบโมงก็มา แต่แหม อยู่ห่างกันไม่ได้เลยนะ"
"ตั้มก็แค่ถาม พี่มิ้งค์ตั้มถามหน่อยดิ พี่เอ็มมีแฟนยัง?"
"มันไม่เคยบอกนะ แต่เท่าที่พี่คิดคือว่ามันไม่น่ามีแฟน มันไม่สนใจเรื่องนี้หรอก มันมีเรื่องที่สนใจมากกว่าน่ะ"
'เยส! โล่งอกไปที ยังไม่มีแฟน'
"นี่หรอแค่ถาม พอบอกว่ามันไม่มีแฟน ก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว"
"เอ่อ… เอ้ย ไอพี่มิ้งค์บ้า~!"
"นี่คือเขินใช่ป่ะ?"
"ไอมิ้งค์! มานั่งทำไรตรงนี้วะ?"
"อ่าว ตื่นแล้วอ่อ อีกตั้ง 20 นาที สิบโมงนะเว้ย"
"เออน่ะๆ ข้าตื่นแล้ว ไปบอกน้องๆว่าเตรียมตัวหาพี่พาร์ทเนอร์ได้ล่ะ ข้าขอคุยกับตั้มก่อน เดี๋ยวข้าไป"
"ฮิ้ว ฮิ้ว~ ขอคุยกับตั้มเนี่ยนะ"
"ไปเลยไอเชี่ยมิ้งค์! ข้าขอคุยกับน้องเค้าแปปเดียว"
"ครับ พี่เอ็มมีอะไรหรอครับ?"
"อ่อเปล่า พอดีไอแซนดี้น่ะ มันฝากมาบอกว่าจะมารอที่คณะ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน"
'เรื่องแค่นี้เองหรอ? ก็นึกว่าอยากคุยกับเรา'
"คะ...ครับ ก็อยากกลับบ้านพร้อมพี่เอ็มนี่นา ._."
"หื้ม? อะไรนะ?"
"เปล่าครับ พี่เอ็มไปเถอะ เดี๋ยวตั้มก็ไปรวมกับเพื่อนแล้ว" ร่างเพรียวบางพูดกึ่งตัดพ้อกึ่งน้อยใจ ก่อนที่จะไปรวมกับเพื่อนๆ(?)
-สิบโมง-
"ครับ น้องๆเฟรชชี่คณะอักษรทุกคน ตอนนี้พี่แจกคำใบ้พี่พาร์ทเนอร์ของเราแล้ว น้องคนไหนยังไม่ได้รับคำใบ้ครับ" เดือนคณะประมงอย่างพี่เอ็มถามอย่างใจเย็น
"..."
"แสดงว่าได้คำใบ้ครบทุกคนแล้ว พี่ให้เวลาถึงสิบเอ็ดโมงไปตามหาพี่รหัสและพาเค้ามาที่นี่ ใครไม่พามาหรือมาช้าเตรียมตัวโดนทำโทษไว้เลย!"
'ให้มาแค่นี้ จะหาเจอได้ไงอ่ะ แต่เดี๋ยวนะ สูงขาวหรอ คณะประมงจะมีคนสูงขาวสักกี่คนเชียว สู้ๆนะตั้ม ไฟท์ติ้ง!'
หลังจากที่ร่างเพรียวบางได้รับคำใบ้ ก็รีบออกตามหาพี่รหัสของตนเอง
แต่จนแล้วจนเล่า ตั้มก็หาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอสักที ตอนนี้เวลาสิบโมงห้าสิบแปด เหลือเวลาอีกแค่สองนาที ตั้มจะหาพี่รหัสเจอมั้ยนะ?
"พี่เอ็ม พี่มานี่เลย พี่นั่นแหล่ะพี่รหัสตั้ม!"
"มั่นใจ?"
"พี่คิดว่าในคณะพี่เนี่ย มีคนสูงขาวด้วยหรอ นอกจากพี่อ่ะ ตั้มจะคิดว่าความรู้ใหม่ละกันที่พี่ชอบแข่งรถ!!"
"ถ้าหามาผิดคนโดนทำโทษนะ"
"ตั้มมั่นใจมาก!!!" ร่างเพรียวบางพูดอย่างมั่นใจ
"ที่แท้ เอ็งนี่เองไอเอ็ม แหม่ๆ บังเอิ๊ญบังเอิญว่ะ"
พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแล้วไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ
"ก็แค่บังเอิญล่ะวะ"
"นั่นไง! พี่เอ็มยอมรับแล้วว่าเป็นพาร์ทเนอร์ของตั้ม เยส!!"
"ไอเอ็มเสียมาด ฮ่าๆๆ ข้าสะใจจริงโว้ยยยยยย"
"หุบปากไอมิ้งค์ ไม่งั้นข้าจะไปบอกไอแซนดี้ว่าเอ็งอยากไปเที่ยวด้วย"
กริบ...
"แต่ขอโทษนะ ตอนนี้หมดเวลาแล้ว มาช้าต้องโดนลงโทษ!" ร่างสูงพูดพร้อมยิ้มมุมปาก
"เฮ้ยพี่อย่าขี้โกงดิ ก็พี่ไม่ยอมไปกับตั้มอ่ะ นิสัยไม่ดี"
"ไม่รู้ล่ะ เตรียมรับบทลงโทษได้เลย! ส่วนเอ็งไปเรียกน้องๆมารวมตัวกัน ใครหาพี่รหัสไม่เจอให้มาหาข้า ส่วนใครที่หาเจอให้ไปพักจนถึงทานข้าวจนถึงบ่ายโมง"
"นี่สรุปใครเป็นเดือนคณะวะ?" คุณพี่มิ้งค์ได้แต่ถามกับตัวเอง
หลังจากที่คุณพี่มิ้งค์ประกาศออกไป กลับกลายเป็นว่ามีเพียงตั้มที่มาช้า จึงต้องอยู่กับเอ็ม
"เอาไงล่ะเรา จะลงโทษยังไงดี... ท่าทางจะอ่อนแอ จะวิ่งไหวมั้ยเนี่ย"
"พี่จะทำอะไรก็ทำซะที มัวแต่บ่นอยู่นั่น"
"ไปวิ่งรอบมหาวิทยาลัย 5 รอบ! ปฏิบัติ!!"
"ห๊ะ?"
"ก็สั่งให้ไปวิ่งไง เข้าใจ?"
หลังจากที่เอ็มออกคำสั่งลงโทษ ตั้มก็ต้องวิ่งรอบมหาวิทยาลัย แต่ไม่ใช่คนเดียว มีเอ็มวิ่งตามห่างๆอย่างห่วงๆรุ่นน้องคนนี้เหมือนกัน
ตั้มวิ่งมาได้ถึงรอบที่ 3 ก็รู้สึกถึงอาการหน้ามืด แต่ก็ยังฝืนวิ่งต่อไป จนกระทั่ง...
ตุบ
ร่างเพรียวบางล้มลงไป ส่งผลให้ร่างสูงที่ตามมาห่างๆต้องอุ้มร่างบางไปที่ห้องพยาบาล พร้อมทั้งพยายามเรียกร่างที่เป็นลมหมดสติอยู่
"ตั้ม ตั้ม..."
จนถึงห้องพยาบาล ตั้มก็ยังไม่ฟื้น หรือตอบสนองใดๆ
"ว๊าย นี่ไปทำอะไรมาคะเนี่ย ทำไมหมดสติแบบนั้น มาค่ะ วางบนเตียงเลยค่ะ" ร่างสูงวางร่างเพรียวบางลงบนเตียงตามคำพูดของพี่พยาบาล
"พอดีเค้าวิ่งรอบมหาวิทยาลัยอ่ะครับ"
"ใครกันนะ ให้คุณน้องตั้มวิ่งทั้งๆที่อากาศก็ร้อน ตั้มยิ่งแพ้อะไรง่ายๆอยู่ด้วย"
"..."
"ถ้าคุณพ่อน้องตั้มรู้จะทำยังไงดีคะเนี่ย"
"ก็อย่าบอกให้รู้สิครับ ว่าแต่ตั้มเป็นอะไรมากมั้ยครับ?"
"ไม่เท่าไรหรอกค่ะ แค่นอนพักก็น่าจะหาย คุณ..."
"เอ็ม"
"คุณเอ็มจะนั่งรอมั้ยคะ เดี๋ยวพี่จัดที่นั่งให้"
"ก็ดีครับ"
'อยู่ดีๆก็รู้สึกผิด ไม่น่าเลย ข้าไม่น่าเลย'
ผ่านไปเกือบ 2 ชม.
"อะ...อื้อ" ร่างเพรียวบางเริ่มรู้สึกตัว และก็ลืมตาขึ้นมา
"ไง~ ตื่นแล้วหรอ?"
"..."
'เสียงใคร? เสียงพี่เอ็มหรอ? พี่เอ็มนั่งเฝ้าเราตลอดเลยหรอ? งื้อ~ เป็นลมแล้วมีคนเฝ้าแบบนี้ก็คุ้มนะเนี่ย'
"นี่ๆ ตื่นแล้วป่ะวะ"
"ตั้มตื่นแล้วน่า~ ป๋า~"
"ฮะ?"
"ตั้มตื่นแล้วไง พี่เอ็ม"
'หลุดออกไปได้ยังไงเนี่ย ถึงแม้จะอยากเรียกแค่ไหน ก็ยังไม่ถึงเวลานะ' ร่างเพรียวบางบ่นกับตัวเอง
"ตื่นแล้วก็ดี แล้วนี่จะเอาไง จะไปทำกิจกรรมต่อหรือจะกลับบ้าน?"
"ถ้าไปทำกิจกรรม แล้วจะได้อะไรอ่ะ"
"รางวัลน่ะหรอ? คู่ที่ชนะ น้องเฟรชชี่จะได้รางวัลจากพี่"
"พี่เอ็มน่ะหรอ?"
อีกด้านหนึ่ง
"คู่ที่ชนะจะได้รับรางวัลจากพี่เอ็ม เดือนคณะสุดหล่อของเรานั่นเอง รางวัลคืออะไร? มารอลุ้นกัน" คุณพี่มิ้งค์เพื่อนสนิทเดือนคณะ จำเป็นต้องมาเป็นคนอธิบายกติกาและรางวัลแทน
"แล้วพี่เอ็มไปไหนอ่ะคะ?"
"นั่นสิ พี่เอ็มหายไปไหน?"
ทันใดนั้น! เสียงโทรศัพท์ของมิ้งค์ก็ดังขึ้น พร้อมกับชื่อของเอ็ม ว่าเป็นคนโทรมา
"โอโห เอ็งหายไปกับน้องตั้มเลยนะเว้ย ปล่อยข้าอยู่คนเดียว"
"เออๆๆ ข้ากับตั้มกำลังเดินไป เอ็งรอแปปละกัน อย่าบ่นมาก!"
"เชอะ ข้ามีสิทธิ์บ่นด้วยหรอวะ งอน"
"อย่ามาตุ๊ดแถวนี้"
"รีบๆมาละกัน ข้าวางล่ะ" หลังจากนั้นมิ้งค์ก็วางโทรศัพท์
"น้องๆ รอพี่เอ็มแปปนึง รอได้ใช่มั้ย"
"ได้ค่า~/ ได้ครับ!"
ผ่านไปสักพัก ร่างสูงกับร่างเพรียวบางก็ปรากฏตัวพร้อมกัน โดยที่ร่างสูงพยุงร่างเพรียวบางอยู่
"วี้ด วิ้ว~ โอโห ควงกันมา เพื่อนข้ามันไว เพื่อนข้ามันเสือมือไว"
"บ้าบอ เอ็งเป็นบ้าหรอวะไอมิ้งค์"
"แล้วเอ็งล่ะไอเอ็ม ข้าแค่แซวเฉยๆ ทำไมต้องเดือดด้วย อารมณ์รุนแรงจริงโว้ย น้องตั้มชอบผู้ชายอารมณ์แบบนี้?"
"อ่า..."
'อารมณ์แบบไหน ขอแค่เป็นพี่เอ็มก็พอ' ร่างเพรียวบางพูดกับตัวเองในใจ
"พี่รู้ว่าเราจะตอบแบบไหน พอๆ ไปๆ จะได้เริ่มกิจกรรมสักที" มิ้งค์เอ่ยขึ้นเพราะสามารถทายใจตั้มได้
"ไอมิ้งค์อธิบายกติกาให้ทุกคนฟังแล้วใช่มั้ย? แล้วมีใครจะถามพี่ หรือจะให้พี่อธิบายให้ฟังอีกรอบหรือเปล่า"
"พี่เอ็มอธิบายอีกรอบได้มั้ยครับ พี่มิ้งค์อธิบายอะไรก็ไม่รู้"
"เฮ้ยยยยย เอ็ง ปากหมานะเนี่ย"
"พี่มิ้งค์ใจเย็นดิ" ตั้มสะกิดบอกมิ้งค์
"เอาล่ะๆ กิจกรรมของคณะประมงมีอยู่ 8 อย่าง โดยทุกคู่จะต้องเล่นให้ครบทุกด่าน หากข้ามจะไม่ได้คะแนน คู่ที่ได้คะแนนเยอะสุดจะได้รับรางวัลจากพี่ น้องคนไหนยังไม่มีคู่บ้าง?"
"ไอเอ็ม ทำไมข้าไม่มีคู่วะ? เอ็งยังมีเลย ไม่ยุติธรรมเลยว่ะ"
"แล้วตอนเค้าจัดกัน ไอคนไหนวะ ที่บอกว่าขอเป็นสต๊าฟก็พอ ขี้เกียจเล่น"
"เออว่ะ ข้านี่เอง แฮ่ะๆ แต่เดี๋ยวเอ็งก็คู่กับน้องตั้มอ่ะดิ มีแต่กิจกรรมฟินๆ เล่นจบน้องตั้มท้องแน่เลยไอเอ็ม"
"ไอเชี่ย! ท้องห่าไร?"
"พวกพี่เลิกทะเลาะกันเถอะ เพื่อนๆตั้มเค้ารอฟังพวกพี่อยู่" ร่างเพรียวบางเอ่ยขึ้นก่อนที่ร่างสูงทั้งสองคนจะนอกเรื่องไปมากกว่านี้
"อ่า สรุปมีคู่ทุกคนนะ กิจกรรมทั้งแปดอย่างก็คือ ..."
"ซึ่งในแต่ละที่จะอธิบายกิจกรรมอย่างละเอียด ขอให้น้องๆทุกคนมีความสุขนะครับ เริ่มกิจกรรมได้!!"
"แล้วข้าจะไปไหนวะเนี่ย? สต๊าฟก็ขี้เกียจเป็น"
"พี่มิ้งค์ก็ไปกับตั้มด้วยสิ"
"ไม่ล่ะ พี่ไม่อยากเป็นก้างขวางคอน่ะ เดี๋ยวพี่อยู่แถวนี้แหล่ะ เอ็งพาน้องตั้มไปเถอะไอเอ็ม" มิ้งค์เอ่ยขึ้น เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าตัวเองจะทำอะไรดี
"ไปเร็วพี่เอ็มๆ"
"อือๆ"
1: three lagged walk (10 points)
'ให้ผูกข้อเท้าติดกัน พร้อมทั้งเดินแข่ง(?) ใครมาถึงก่อนจะได้รับ 10 คะแนนเต็ม'
"ใครมันคิดเกมส์วะเนี่ย?"
"แล้วทำไมพี่เอ็มต้องมาเล่นกับเฟรชชี่ด้วยอ่ะ?"
"พี่ก็ไม่ได้อยากเล่น แต่รู้สึกว่าคนมันจะไม่พอ เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาผูกข้อเท้าก่อน เราชอบสีอะไร?"
"สีเหลือง ตั้มชอบสีเหลือง"
"โอเคๆ รออยู่ตรงนี้นะ"
'ทำไม ทำไมป๋าอ่อนโยนแปลกๆ คงคิดไปเองสินะ'
หลังจากที่ร่างสูงไปหยิบผ้ามา ร่างสูงก็มานั่งลงข้างๆร่างเพรียงบางและหันมาผูกข้อเท้าติดกัน
"อ๊ะ...!"
'อุ่นจัง มือป๋าอุ่นจัง'
"หืมมม?"
"ปะ...เปล่า ไม่มีอะไร"
"ไหนยืนขึ้นสิเรา จะเดินไหวมั้ยเนี่ย?" ร่างสูงพูดพร้อมกับจับร่างเพรียวบางให้ลุกขึ้นมา
"พี่เอ็มอย่าทำเหมือนตั้มเป็นเด็กสิ ไปกันเถอะ เค้าจะแข่งกันแล้ว อะ...โอ้ย!" ไม่ทันขาดคำ ร่างเพรียวบางก็สะดุดขาตัวเองเกือบจะล้มลงไป ถ้าไม่ติดว่ามีแขนแกร่งมาประคองไว้ได้ทัน
"นั่นไง ยังจะอวดดี มาจับมือพี่มา" ร่างเพรียวบางจับมือร่างสูง และพากันไปบริเวณแข่งขัน
การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้น โดยมีคู่ที่เข้าแข่งขันมากมายหลายคู่
1 2 3 START!!
แต่ละคู่เริ่มออกตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องง่ายในการเดินสามขา จะเว้นก็เพียงคู่เดียวที่ดูเหมือนจะคล่องแคล่วอย่างน่าประหลาดใจ 'พี่เอ็ม & น้องตั้ม' และก็คงไม่มีข้อสงสัยว่าคู่ใดเป็นผู้ชนะ
"เก่งเหมือนกันนะเรา นึกว่าจะลื่นล้มไปก่อนจบซะอีก"
"พี่เอ็มอย่าดูถูกตั้มดิ" หลังจากแข่งจบทั้งคู่ก็ลงมานั่งข้างกันอีกครั้ง และร่างสูงก็เป็นคนแกะผ้าผูกข้อเท้าออก
"พี่ผูกแน่นไปหรอวะ ทำไมข้อเท้าตั้มแดงขนาดนี้เนี่ย!"
"ไม่แน่นนะพี่ อย่าคิดมากๆ สนุกๆ"
"เออใช่ๆ พี่ที่ห้องพยาบาลบอกว่าเราแพ้ง่ายนี่ ท่าจะจริง แล้วจะไปเล่นต่อเลย?"
"ใช่สิพี่เอ็ม!"
2: tie wrist '15 minutes (10 points)
'ให้ผูกข้อมือติดกัน 15 นาที โดยที่ห้ามให้เชือกขาดออกจากกัน ถ้าใครอยู่ได้ครบ 15 นาทีจะได้ 10 คะแนนเต็ม'
"ง่ายๆแบบนี้เลย?" ร่างเพรียวบางถามขึ้นอย่างสงสัย
"ก็คงแบบนั้น" ร่างสูงตอบ
"แต่ง่ายๆก็ดี ตั้มยิ่งขี้เกียจทำกิจกรรมอยู่ด้วย"
'ถ้าคู่ไม่ใช่ป๋านะ ตายแน่ๆเลย~'
"ฮ่าๆ พี่ก็นึกว่าเราจะเป็นเด็กกิจกรรม"
"กิจกรรมอะไรล่ะ ตั้มขี้เกียจจะตาย ถ้ามหาวิทยาลัยไม่บังคับนะ ไม่มาหรอก" ร่างเพรียวบางเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าผูกข้อมือ
"มา พี่ผูกเอง ถนัดข้างไหนล่ะเรา ซ้าย หรือ ขวา"
"ขวา~"
"มางั้นพี่ผูกมือซ้ายให้"
'ป๋า เอาใจใส่มากเลยอ่ะ ตั้มเขินนะ '
"ตั้มจับมือพี่เอ็มได้มั้ย?" ร่างเพรียวบางถามออกไปโดยไม่ได้คิด
"..."
"เงียบ หมายความว่าอนุญาตน้า~" ร่างเพรียวบางเออออกับตัวเอง ก่อนจะจับมือร่างสูง โดยที่มือบางประสานกับมือหนาอย่างลงตัวและแนบชิด
"..." ถึงแม้ว่าร่างสูงจะเงียบ แต่ก็ยอมให้ร่างเพรียวบางจับอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง...
'แชะ แชะ แชะ' เสียงถ่ายภาพดังขึ้น
"โอ้โห พี่มิ้งค์ไม่อยู่แปปเดียว พลาดข่าวเด็ด มีจับมงจับมือกันด้วย"
'แปร้ด' ตอนที่ทำก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมีคนมาล้อ ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง
"อะไรกันวะไอเอ็ม ทำไมเงียบเชียว"
"ข้าไม่มีอะไรจะพูดนี่หว่า เอ็งจะให้ข้าพูดอะไร? แต่เอ็งมาก็ดีมาจับเวลาให้ข้าหน่อยดิ 15 นาทีนะเว้ย"
"ถ้าข้าไม่มา พวกเอ็งก็คงจะจับมือกันอยู่อย่างนั้น จนลืมกิจกรรมน่ะสิ ข้าหมันไส้" แม้จะบ่นอย่างนั้น แต่มิ้งค์ก็จับเวลาให้ทั้งคู่อยู่ดี
"พอข้ามาอยู่ล่ะเงียบกันเชียว ที่เมื่อกี้ยังคุยกันกะหนุงกะหนิงอยู่เลย"
"ไอมิ้งค์! เอ็งแอบมองหรอวะ?"
"พี่มิ้งค์แอบมองทำไม?"
"ข้าจะทำอะไรมันก็เรื่องของข้าโว้ยยยย อ่ะ ตอนนี้ครบแล้ว ข้าไปล่ะ เดี๋ยวจะติ๊กให้ว่าได้เต็ม" พูดจบเพื่อนสนิทร่างสูงก็ไม่รอช้า รีบเดินออกไปทันที
"แล้วเรายังไง? จะไปไหนต่อล่ะ"
"ไปไหนก็ได้อ่ะ พี่เอ็มนำสิ!" ร่างเพรียวบางเอ่ยตอบร่างสูง
กิจกรรมแล้วกิจกรรมเล่า ทั้งกิจกรรมขี่หลัง ทั้งกิจกรรมทายคำ ทั้งกิจกรรมกอดลูกโป่ง แน่นอนว่า คู่ของทั้งสองได้เต็มทุกด่าน และยังเรียกรอยยิ้มจากร่างเพรียวบางได้โข
'คือแบบ หลังป๋าอุ่นจัง แน่นมากๆเลย งื้อออออ~ ตั้มเขิน ไหนจะตอนกอดกันอีก อกป๋าแน่นสุดๆ อยากกอดตลอดเวลาเลยอ่าาาาาาา '
6: candy kiss (10 points)
'ให้หนึ่งคนคาบลูกอมไว้พร้อมกับนั่งลงบนตักอีกคนลง และให้อีกคนนั่งลงพร้อมกับก้มลงมาเอาลูกอมจากปากอีกคนนึง ใครทำผ่านโดยใช้ลูกอมเม็ดเดียวได้คะแนนเต็ม'
'แปร๊ด'
แน่ล่ะ พอเจอกิจกรรมนี้ เป็นใครก็คงเขินทั้งนั้น เล่นให้จูบ(ทางอ้อม) กับรุ่นพี่ที่เพิ่งเจอกันแค่แปปเดียว
"เอ่ออออ พี่เอ็มเราต้องเล่นกิจกรรมนี้ใช่มั้ยอ่ะ" ร่างเพรียวบางเอ่ยถามทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่ในใจ
"ก็คงเป็นอย่างงั้นแหล่ะ"
"ก็ตั้มเขินนี่นา ._."
"หื้ม คนอย่างเราเนี่ยนะเขิน ไม่น่าเชื่อ"
"ตั้มก็คนนะพี่เอ็ม ทำไมจะเขินไม่ได้!!"
"เอาเถอะเขินไปก็เท่านั้น ยังไงก็ต้องเล่นอยู่ดี" ร่างสูงเอ่ยขึ้น เหมือนกับว่าสิ่งที่จะต้องทำต่อไปเป็นเรื่องปกติ
" .///. ไปสิพี่เอ็ม เดินไปเอาลูกอมมาเลย!"
"ใจร้อนจริงเชียวทีนี้" ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ร่างสูงก็เดินไปเอาลูกอมอยู่ดี
"พี่เอ็มจะหนุนตักตั้ม หรือจะให้ตั้มหนุนตักพี่เอ็ม?"
"เราน่ะมาหนุนตักพี่ โอเค้?"
"โอเค มาเริ่มกันเถอะ"
หลังจากที่ร่างเพรียวบางพูดเสร็จ ร่างสูงก็นั่งลงกับพื้น และดึงร่างเพรียวบางให้มาหนุนตักของตน
'ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก' จังหวะหัวใจของทั้งสองเต้นระรัว
ร่างเพรียวบางฉีกซองลูกอม ก่อนจะหยิบใส่ปากตน ท่ามกลางสายตาคมของร่างสูง ไม่รอช้า ร่างสูงค่อยๆ ค่อยๆ ขยับใบหน้าของตนไปใกล้กับใบหน้าเรียวของร่างเพรียวบาง จนกระทั่ง ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน ริมฝีปากหนาประกบลงริมฝีปากบาง ความหอมหวานที่แฝงไปด้วยเสน่หาบางอย่าง ทำให้ร่างสูงไม่ลังเลเลยที่จะสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ จนกระทั่งลมหายใจของร่างเพรียวบางกำลังจะหมดไป ร่างสูงจึงผละออกมาพร้อมทั้งลูกอมที่ตอนนี้อยู่ในปากของตน
"ฮะ...แฮ่ก พี่เอ็ม!"
"หื้มมมมมม?"
"คนบ้า~"
'ยังจะมีหน้ามาหื้มอีก นั่นมันจูบแรกของตั้มนะ งือ~'
"..."
"ฮะแฮ่ม! น้องตั้มหวานมากมั้ยเอ็ง?" จู่ๆมิ้งค์ก็โผล่มาถาม
"ยิ่งกว่าหวานอีก"
'มันแฝงไปด้วยเสน่ห์บางอย่าง' ร่างสูงพึมพำกับตัวเอง
"เอ็งพูดว่าไรนะ อะไรหวานๆ"
"เปล่า ข้าไม่ได้พูดไร เอ็งมาก็ดี ไปบอกด้วยว่าข้าใช้แค่เม็ดเดียวผ่านฉลุย"
"เอ็งหันไปดูน้องตั้มหน่อยมั้ย? นั่งเขินอยู่คนเดียวน่ะ"
"เออน่ะๆ เอ็งจะไปไหนก็ไปเลย"
"ทำมาเป็นไล่ข้า อยากอยู่กันสองคนก็บอกมาดีๆก็ได้ ไอมิ้งค์คนนี้ไม่กวนหรอก"
จากที่ร่างสูงไล่เพื่อนสนิทของตนไป ก็ไปพยุงร่างเพรียวบางที่เหมือนจะยังไม่ได้สติไปยังกิจกรรมต่อไป กว่าร่างเพรียวบางจะผ่านกิจกรรมที่เจ็ดก็ยากเย็นพอสมควร เพิ่งจะจูบมาเมื่อกี้ ใครจะเรียกสติตัวเองทันล่ะ
8: on newspapers (10 points)
'ให้ทั้งคู่ยืนบนหนังสือพิมพ์ ไม่จำกัดว่าจะยืนกี่คน จะอุ้ม จะกอด จะขี่หลัง อย่างไรก็ตาม ขอแค่ยืนอยู่นานที่สุด โดยที่กระดาษหนังสือพิมพ์จะถูกพับเป็นทบไปเรื่อยๆ'
ร่างบางที่เพิ่งเรียกสติตัวเองได้ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า จะมานั่งเขิน ยืนม้วนมันไม่ใช่นิสัยของตน ตนจะต้องมีความมั่นใจเหมือนเดิม
"พี่เอ็มอุ้มตั้มนะ ตั้มเมื่อยอ่ะ"
"ได้สิ"
ร่างสูงอุ้มร่างเพรียวบางในท่าเจ้าสาว ซึ่งแน่นอนว่าที่ร่างบางกล้าให้อุ้ม มันเป็นเพราะว่า ร่างเพรียงบางมั่นใจในสัดส่วนและน้ำหนักของตนเอง
ร่างเพรียวบางไม่รอช้า ตวัดแขวนโอบรอบคอร่างสูงทันที ส่วนร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไร และยืนแบบนั้นไปเรื่อยๆ
"พี่เอ็มหนักมั้ย?" ร่างเพรียวบางกระซิบถามร่างสูง
"ไม่หนักเลย..." คำตอบของร่างสูง ทำให้ร่างเพรียวบางอมยิ้มกับตนเอง
"ฮิฮิ ก็แน่สิ ตั้มตัวเบาจะตาย" ดูเหมือนว่าการที่ร่างเพรียวบางนั้นตัวเบา จะเป็นประโยชน์ในกิจกรรมนี้มากมาย เพราะไม่รู้ทำไมนานแค่ไหน ร่างสูงก็ไม่รู้สึกหนัก และชนะไปที่สุด
กิจกรรมทั้งแปดกิจกรรมได้จบลงเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ขอเวลาให้สต๊าฟรวบรวมคะแนน และจะประกาศคู่ที่ชนะในเวลาต่อไป
"พี่เอ็มๆ ถ้าชนะ พี่จะให้รางวัลอะไรอ่า"
"ไม่รู้สิ รอดูก่อนว่าใครจะได้รางวัล"
ผ่านไปนานเท่าไรไม่มีใครรู้ หัวข้อบทสนทนาถูกยกขึ้นมาในเรื่องต่างๆ จนกระทั่งผลประกาศผู้ชนะออกมา ทั้งสองจึงหยุดคุยกัน
ประกาศ คู่ที่ชนะในวันนี้คือ 'พี่เอ็มเดือนคณะประมงกับน้องตั้มค่า
ถามว่าร่างบางตกใจมั้ย ก็คงไม่ เพราะว่าอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่าทั้งคู่เล่นได้เต็มเกือบทุกกิจกรรมเลยน่ะสิ
รางวัลของผู้ชนะ คือพี่เอ็มนะค้าอยากได้อะไรขอพี่เอ็มได้เลยค่าคุณน้องตั้ม
"คุณพี่แซนดี้!"
'ไปประกาศได้ไงเนี่ย'
"เอ่อ พี่เอ็มจะให้รางวัลอะไรอ่ะ?"
"ไม่รู้สิ แล้วเราอยากได้อะไร"
"พี่เอ็มก็บอกมาสิว่าจะให้อะไร?"
"ก็พี่ไม่รู้จะให้อะไร"
"หยุด! เอางี้ น้องตั้มอยากได้อะไรก็บอกไอเอ็ม โอเคนะ" มิ้งค์เดินมาเคลียร์
"งั้นตั้มจะขอรางวัลสองอย่างนะ"
"ว่ามาสิ"
"ตั้มจะขอ... 'หนึ่ง พี่เอ็มต้องไปหาตั้มที่คณะทุกวัน เวลาไหนก็ได้ สอง พี่เอ็มต้องให้ตั้มเรียกพี่เอ็มว่า ป๋า~' โอเคนะ?" ร่างเพรียวบางหันไปกระซิบร่างสูง
"ก็เอาสิ" หันสูงหันไปกระซิบตอบ
"ไรว้า กระซิบกัน ไม่ยอมบอกข้า น้องตั้มขออะไรเอ็งวะไอเอ็ม"
"ความลับ!" ไม่ใช่ร่างสูงตอบ แต่ร่างเพรียวบางตอบให้แทน
"เอาล่ะๆ น้องๆคณะอักษรทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่ ถึงแม้ว่ากิจกรรมรับน้องจะจบลงแล้ว แต่พี่ก็อยากจะบอกว่า ถ้าน้องๆมีปัญหา ก็สามารถบอกกับพี่พาร์ทเนอร์คณะประมงได้ทุกคน ถึงแม้ว่าสายงานจะไม่เหมือนกัน แต่เรื่องที่พวกพี่ทำได้ พวกพี่ก็จะช่วย และขอให้เก็บวันนี้ไว้เป็นความทรงจำระหว่างพวกเรานะ โชคดีทุกคน"
'โอ้ยพี่เอ็มพูดดีเว่อร์อ่ะแกร~' 'ใช่มะ คำพูดโคตรหล่อ หน้าตาก็หล่อ อิจฉาตั้มอ่ะแกร~' 'อยากได้พี่เอ็ม'
"กลับบ้านดีๆนะน้องๆ" พี่ๆคณะประมงบอกน้องๆที่ทยอยกลับบ้านกัน
"ป๋า~ ตั้มไปแล้วน้า เจอกันวันพรุ่งนี้ บ๊ายบาย "
"บาย"
"เฮ้ยไอเอ็ม ถ้ามีเบอร์แปลกส่งข้อความไปคืนนี้ไม่ต้องสงสัยนะเว้ย เมื่อกี้ข้าเพิ่งให้เบอร์ของเอ็งกับน้องตั้มไป แฮ่ะๆ"
"ไอมิ้งค์ ทำไมไม่บอกข้าก่อน"
"ก็ข้าเห็นกุ๊กกิ๊กๆกันไง"
"รุ่นพี่รุ่นน้องเว้ย เฮ้อออ ช่างเถอะ"
"รุ่นพี่รุ่นน้องที่ไหนจูบกัน อุ้มกัน มองตากันแบบนั้นวะ?" มิ้งค์บ่นเบาๆ
"ป่ะ กลับบ้านกัน"
และนั่นคือวันแรกที่คนทั้งสองได้พบกัน เรื่องราวความรัก(ลับ)ของทั้งสองจะเป็นอย่างไร ติดตามสเต็ปต่อไป
Step 2 coming soon!
ความคิดเห็น