★☆ StorySeasideSoulmate ☆★ « TONJAY | KONGTANG | MTUM 」

ลำดับตอนที่ #10 : Story: Hurt because love

Step 4

Hurt because love

เจ็บเพราะรัก

เจ

ตอนนี้ผมนั่งอยู่สวนหลังคณะ ผมชอบมานั่งที่นี่ มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจ ไอ 3 คนนั้นเดินมาละ เฮ้อ ผมคงต้องเตรียมตอบคำถามมันสินะ ยิ่งไอดินนี้ยิ่งอยากรู้อยากเห็นซะทุกเรื่อง เรียกง่ายๆก็เสือกนี้ละครับ อุ๊ย แรงไปมั้ยเนี่ย (ไม่แรงเลยยยยย) แต่มันเรื่องจริงนิครับ

"ไอเจ เมื่อวานมึงไปไหนวะ ไมไม่มาเรียน" นั่นไงไอดินเริ่มก่อนเลยครับ

"นั่นดิ พวกกูโทรหามึงเป็นสิบๆสายก็ไม่รับ เป็นห่วงแทบแย่" มิ้นเสริม

"ที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อยว่ะ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง" 

"อ่อ ไม่เป็นไร แต่มึงมีไรปรึกษากูได้นะ" ไอเก่งพูด 

"อืม ขอบใจว่ะ"

"อย่าไปปรึกษามันเลย ปรึกษากูดีกว่า กูนะทั้งหล่อ ทั้งเท่ ดูดี เป็นที่ปรึกษาที่ดีด้วย เอ๊ะๆยังไม่พอๆแถมมีแฟนน่าร้ากกกกกด้วย จุ๊ฟ" ไอดินพูด แถมส่งท้ายด้วยท่าส่งจูบให้ไอมิ้น ผมว่าถ้ามันทำยังงี้กับผู้หญิงก็คงละลายกันเป็นแถว แต่เพราะเป็นไอมิ้นไงครับเลยแป้ก ก็ไอมิ้นเล่นคว้าจูบที่ไอดินส่งให้แล้วเขวี้ยงไปนู้นนนนน 555 

"อย่าไปปรึกษามันเจ ปรึกษามึงกูว่าปรึกษาหมาดีกว่า ปรึกษามึงอ่ะก็เหมือนประกาศให้คนอื่นรู้ มึงรู้โลกก็รู้" ประโยคแรกไอมิ้นพูด กับผม แล้วมันก็หันไปพูดใส่หน้าไอดิน ผมว่าคู่นี้มันก็น่ารักดีนะครับ 

"โถ่ เมียจ๋าาาาาา อย่าว่าสามีอย่างนี้สิ สามีน้อยใจนะ" ไอดินทำท่างอนๆ 

"แล้วแต่มึง" 555 สมน้ำหน้ามัน 

"เออ ว่าแต่วันนี้ไอเด็กนั่นไม่มาหามึงอ่อ" ไอเก่งจากที่เงียบไปนานก็พูดขึ้น

"....ไม่รู้มัน"

"กูว่านะแม่งเปลี่ยนใจไม่จีบมึงแล้วแน่เลย" ไอดินพูด

"ก็แล้วแต่มันดิ เกี่ยวไรกับกูวะ ไปพวกมึงได้เวลาเข้าเรียนละ"

"แหม่ แต่เปลี่ยนเรื่องเลยนะ กิ้วๆ โมโหเหรอตัวเทอ กิ้วๆ" ผมก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนหรอกนะ แต่ยิ่งพูดยิ่งหน่วงๆยังไงก็ไม่รู้ 

"พอได้แล้วไอดินมึงก็ไปล้อมันอยู่ได้" ขอบคุณไอมิ้นอย่างสุดใจ

"ดูดิหน้าแดงไปหมดละ 5555" กูเปลี่ยนใจละ เอาคำขอบคุณกูคืนมาเลย

.

.

.

"เฮ้ย พวงมึงไปกินข้าวกัน กูโคตรหิว จารย์แม่งปล่อยช้า" ออกมาจากห้องได้ ไอดินก็บ่นเลยคับ

"อ้อ ก็ดีไปกินที่ไหนกันดีอ่ะ แต่ไม่เอาหน้ามอ.นะกูโคตรเบื่อเลย" มิ้นออกความคิด

"ไปห้างกันมั้ยพวกมึงกูอยากกินอาหารญี่ปุ่นว่ะ" เก่งพูด

"ดีๆๆๆๆ กูก็อยากกิน งั้นวันนี้มึงเลี้ยงละกันไอเก่ง"

"เอ้าก็มึงเป็นคนออกความคิดเห็นนิ"

"ไม่เกี่ยว"

"เกี่ยว จริงมั้ยไอเจ แฟนจ้า" ผมกับไอมิ้นพยักหน้าก็ดีคับ ได้กินของฟรี 

"ถือว่าประชามติ ไอเก่งมึงอ่ะต้องเลี้ยงพวกกู"

"อ่อก็ได้ว่ะ"

ต้น

นี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้วนะครับ ที่ไม่ได้คุยกับพี่เจเลย ผมรู้สึกว่าเราห่างกันเรื่อยๆเลย

"พี่ต้นค่ะ คิดอะไรอยู่ค่ะ ดูสิคิ้วเป็นโบว์เชียว" อ่อผมลืมบอกไปสินะครับว่าตอนนี้ผมอยู่กับแก้วฉัตร ก็น้าเดือนท่านบอกให้ผมพาแก้วฉัตรมาเที่ยวบ้าง ช่วงนี้น้องอ่านหนังสือหนักเลยไม่ค่อยได้ไปไหน 

"เปล่าจ้ะ"

"ว่าแต่เราอยากทำอะไรต่อล่ะ" แก้วฉัตรทำท่าคิด ผมว่าน้องน่ารักดีนะครับ 

"อืมมมมม แก้วฉัตรอยากไปดูหนังค่ะ ไปดูหนังกันนะค่ะพี่ต้น เสร็จแล้วเราค่อยไปหาอะไรกินกันน้าาาา น้าาาา"

"ก็ได้จ้ะ"

เจ

ถึงแล้วคับร้านอาหารญี่ปุ่น พวกผมเลือกโต๊ะค่อนข้างจะเป็นมุมส่วนตัวซะหน่อย ไม่ใช่อะไรหรอกนะคับมุมนี้มันเป็นมุมที่เห็นทั้งด้านนอกแล้วก็ด้านในร้านเลย งงใช่มั้ยละคับว่ามันเป็นมุมส่วนตัวยังไงผมก็งงเหมือนกัน ผมว่างั้นเราข้ามประเด็นนี้กันไปดีกว่า

"รับอะไรดีค่ะ?"

"เอา มากิซูชิ โซบะ นิกิริซูชิ ซาชิมิ บลาๆๆๆ"

ผมล่ะเห็นใจไอเก่งมันเลยคับก็ดูไอดินมันสั่งซะ

"พอและคับเอาแค่นี้ก่อน"

"เดี๋ยวดิกูยังสั่งไม่เสร็จเลย"

"นี่มึงกะสั่งให้กูล่มจมเลยใช่มั้ย"

"เปล่านะ กูก็แค่อยากให้พวกมึงได้กินกันเยอะๆ" มันทำท่าแบบเขินๆอายๆ

"หรออออออออออ"

"อืมๆๆๆ"

ระหว่างรออาหารก็นั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่มันจะไม่มีอะไรเลยถ้าผมไม่เห็น 2 คนนั้นอยู่ด้วยกัน มันก็เหมือนมีอะไรมาอุดจมูดไว้ มันหายใจไม่คล่องติดๆขัดๆ แต่มันเหมือนคู่รักมาเดตกันเลยแฮะ เหมือนมากเลย 

"พวกมึงเดี๋ยวกูกลับก่อนนะ กูลืมว่ากูมีธุระว่ะ"

"เดี๋ยว......" ผมไม่ได้รอฟังพวกมันพูด ไม่รู้สิผมว่า ถ้าผมอยู่ตรงนี้อีกคงจะไม่ไหวแน่ ผมรีบวิ่งมาที่รถเพราะกลัวว่าเขาจะเห็น 

พอแล้ว พอแล้ว ไม่เอาแล้ว จะไม่ไหวแล้วนะ ตอนนี้ผมอยากมีใครอยู่ข้างผมสักคนใครก็ได้ ขอได้มั้ย

.

.

.

ตอนนี้ผมสงบสติอารมณ์เรียบร้อยแล้วคับ

เอะนางนั่นมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย ผมเห็นแม่เลี้ยงผมมาทำอะไรก็ไม่รู้หลังบ้านหลังใหญ่

ใส่อะไรลงไปในแก้วนะ ทิ้งขยะไปแล้วแฮะ

ผมรีบวิ่งไปดูในถังขยะก็ซองสีน้ำตาลเล็กๆ ผมรีบเก็บซองนั้นยัดใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

"คุณค่ะ ดื่มชาก่อนนะค่ะ" นางนั่นมันส่งแก้วให้พ่อผมดื่ม

"ขอบใจนะเดือน"

"ไม่เป็นไรค่ะ" พ่อจะดื่มแล้ว ทำไงดีเจ คิดสิ คิด

"หยุดนะ ห้ามดื่ม" ถึงผมจะไม่รู้ว่าในน้ำชามันจะมีหรือไม่มีอะไรหรือเปล่าแต่ผมก็ให้พ่อผมดื่มไม่ได้

"ทำไม"

"ผมบอกว่าห้ามดื่มก็คือห้ามดื่ม"

"แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน" พ่อผมจะดื่มมันเข้าไปแล้ว

เพร้ง!! ผมปัดแก้วที่อยู่ในมือพ่อ

"นี่แก!!!!"

"แกชักก้าวร้าวใหญ่แล้วนะ"

"ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!!! ก่อนที่ฉันจะทำอะไรแก"

แล้วพ่อก็เดินไปเลย ผมผิดมาเหรอคับ คงผิดมากสินะ เจ็บจังเลยคับแม่ เจจุกไปหมดแล้ว

ผมเดินกลับมาบ้านอย่างบอกอารมณ์ตอนนี้ไม่ถูก น้อยใจ? โกรธ? มันปนกันไปหมด แต่โกรธไปมันจะได้อะไร น้อยใจไปมันจะได้อะไรพ่อเขาคงไม่มาง้อผมหรอก หึ

จริงสิแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาคิดเรื่องนี้เอาเนื่องนี้ก่อนดีกว่า

ผมกดโทรศัพท์หาเขา เขาต้องช่วยผมได้แน่ๆ

"ฮาโหลฉันมีอะไรให้นายช่วยหน่อย..."

.

.

.

"ไงมึง"

"กว่าจะมาได้แม่งจะเข้าห้องอยู่แล้วเนี่ย" นั้นไงเดิมมาปุ๊ปไอดินก็หาเรื่องผมเลย

"เรื่องของกู"

"โอ๊ยเจ็บ ทำไมมึงตัดพ้อกูยางงงงงงนี้ T^T"

"เมียจ้า ดูมันสิทำร้ายสามีให้เจ็บช้ำ"

"ปัญญาอ่อน"

"โถ่ เมียจ้าอ่ะ"

"ไปพวกมึงหยุดปัญญาอ่อนได้แล้ว ได้เวลาเข้าห้องแล้ว"

"คร้าบบบบบบบบบบพี่เก่งงงงงงงง"

"กวนตีนละไอเหี้ยดิน"

เรียนเสร็จสีกที เฮ้ยยยยยย

"เดี๋ยวนายชนาธิปอยู่รอพบฉันก่อน" อาจารย์ท่านพูดกับผม

"ครับ"

"เดี๋ยวพวกกูไปรอข้างนอกนะ" ผมพยักหน้าให้พวกมัน

"มีอะไรคับ"

"งานของเธอน่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอไปจ้างคนอื่นให้เขาทำให้"

"แต่ผมทำเองจริงๆนะคับ"

"อย่ามาเถียงฉัน"

"แล้วอาจารย์รู้มาจากไหนคับว่าผมจ้างคนอื่นทำ"

"มีคนบอกฉันมา อ่อแล้วไองานอันนี้เธออาจไม่ได้คะแนนเลยก็ได้นะ"

แล้วอาจารย์แกก็เดินออกไป ผมพอรู้อยู่หรอกว่าไอคนที่ใช้วิธีชั่วๆอย่างนี่เป็นใคร

"มีไรว่ะมึง"

"มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ กูไปก่อนนะมีธุระ"

.

.

"นี่ เธออย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ไอเรื่องรายงานฉันเธอใช่มั้ยที่เป็นคนไปบอกอาจารย์ว่าฉันจ้างคนทำ!!!"

"ก็แล้วแต่จะคิด"

"นี่เธอ!!!!" โกรธ ตอนนี้ผมโกรธมาก ผมตรงเข้าบีบขอเธอ

"แล้วไปบอกแม่เธอด้วยนะ ว่าอย่าคิดที่จะทำอะไรพ่อฉันเด็ดขาด ถ้าพ่อฉันเป็นอะไรไปพวกเธอ 2 คนตายแน่!!"

"แล้วถ้าฉันไม่สนล่ะ"

"นี่เธอ ฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิงนะ"

"แล้วทำไมล่ะถ้าฉันเป็นคนทำ ละนายจะทำยังไง"

"หึ ทำยังไงดีละ เอามีดกรีดหน้าเธอดีมั้ย? เอะหรือจะให้พวกกุ๊ยขมขื่นเธอดี? เอายังดีน้า?"

"แต่ฉันว่านะอันหลังมันเหมาะกับเธอมากกว่าเธอคงชอบน่าดู หึ"

"กริ๊สสสสส ไอเจ แก!!"

"ทำไมยอมรับความจริงไม่ได้รึไง"

เพี๊ยะ หน้าผมหันไปตามแรงตบของมัน แล้วคิดว่าผมยอมให้มันทำผมฝ่ายเดียวหรอคับ ตอบเลยว่าไม่

"หยุดนะพี่เจ" ระหว่างที่ผมกำลังจะง้างมือ ไอต้นมันก็มาดึงมือผมไว้ 

"ปล่อยฉัน" ผมพยายามสะบัดมือออกแต่มันก็ไม่หลุด

"นี่พี่เจตั้งสติหน่อยได้มั้ยห้ะ แก้วฉัตรเป็นผู้หญิงนะ ที่สำคัญแก้วฉัตรยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" หรอต้นแก้วฉัตรยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยจริงหรอ? แล้วที่ฉันโดนเมื่อกี้แก้วฉัตรไม่ผิดเลยหรอ? ผมออกพูดประโยคนี้ออกไปแต่อย่างมากผมก็ทำได้แค่ตะโกนดังๆในใจ น่าสมเพชจัง ว่ามั้ยคับ

"หึ หรอ?"

"นั่นสิ ฉันมันเป็นคนผิด ผิดที่ฉันคนเดียว"

แล้วผมก็เดินออกมาออกมาให้ห่างจากตรงนั้น รู้ไหมที่ผมเดินออกมาก่อนเพราะผมไม่อยากเห็นมันเดินไปจากผมอีก 

.

.

.

.

.

หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เจอต้นอีกเลยคับ เฮ้ยยย เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่าคับ พูดเรื่องนั้นแล้วมันหน่วงๆ ตอนนี้ผมมานั่งเล่นที่ศาลาข้างสระน้ำคับ ตรงนี้เป็นที่ที่ร่มรื่นเย็นสบาย นั่งแล้วผ่อนคลายอ่ะคับ

"อ้าวววววววว สวัสดีค่ะพี่เจ มานั่งทำอะไรตรงนี้ค่ะ" หึ มารความสุขผมมาละ

"ฉันมานั่งตรงนี้แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบ"

"ก็ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ แก้วฉัตรแค่จะบอกว่าวันนี้พี่ต้นจะมาทานข้าวที่นี่นะค่ะ"

"หึ หรอ"

"อ้อ นี่เธอฉันขอเตือนอะไรเธอหน่อยนะ"

"เตือนอะไรค่ะ"

"ระวัง 'นอ' จะขึ้นนะ"

"กริ้สสสสสส นี่แก แกกล้าว่าฉันหรอ" 

เพล้ง แก้วฉัตรปัดแก้วน้ำและก็ของที่อยู่บนโต๊ะทุกอย่างตกพื้น

"นี่เธอจะทำอะไรนะ อย่านะ" แก้วฉัตรก้มลงไปเก็บเศษแก้วที่อยู่บนพื้นขึ้นมา

"ทำไม กลัวหรอ?" 

"นี่เธอหยุดนะ โอ๊ย หยุดบ้าสักทีได้มั้ย" 

"โอ๊ย โอ๊ย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยแก้วฉัตรด้วย ฮึก" แก้วฉัตรเธอเอาเศษแก้วในมือกรีดแขนตัวเอง

"นี่เธอหยุดนะ เป็นบ้าอะไร ทำให้ตัวเองเจ็บตัวทำไม" ผมเข้าไปดึงมือของแก้วฉัตรออก

"โอ๊ย ช่วยด้วย พี่เจ ฮึก อย่าทำอะไรแก้วฉัตรเลยนะ ฮึก แก้วฉัตรเจ็บแล้ว ฮึก แก้วฉัตรขอโทษ" 

"นี่พี่เจหยุดนะ ผมว่ารอบนี่มันมาเกินไปแล้วนะ" อ่อผมเข้าใจละ ว่ามันทำอย่างงี้เพื่ออะไร

"แต่ฉันไม่ได้ทำ มันตอแหลเอง"

"ก็หลักฐานคามืออยู่ยังกล้าปฏิเสธอีกหรอ?"

"แต่ฉันไม่ได้ทำ" ผมยืนยันคำเดิม ทำไมไม่เชื่อกันบ้างว่าผมไม่ได้ทำ

"ไปเถอะแก้วฉัตร เข้าบ้านเดี๋ยวพี่ทำแผลให้"

แล้วต้นก็อุ้มพาแก้วฉัตรเข้าบ้าน แล้วผมละ ผมก้มมองมองตัวเอง ที่ตอนนี้มีแต่เลือด มันโดนตั้งแต่ตอนแรกแล้วละคับ ตอนนี้เท่าที่ผมทำได้คือรีบเข้าบ้านให้เร็วที่สุด เพราะผมจะไม่ไหวแล้ว ผมไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอของผม

"ฮึก แม่คับ ฮึก แม่มารับเจไปอยู่ด้วยได้มั้ย ฮึก" ผมนั่งอยู่กับรูปแม่ ตอนนี้คงมีแม่คนเดียวที่เข้าใจผม

"แม่เจไม่ไหวแล้ว ฮึก เหนื่อนจังเลยคับแม่ เจขอโทษนะ ฮึก"

เหนื่อยคับ เหนื่อยจริงๆ ถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกแล้ว ผมกอดกรอบรูปแม่แล้วร้องไห้อยู่อย่างงั้น

ต้น

พี่เจนะพี่เจทำไม ทำแบบนี้

"อะเสร็จแล้วจ้ะแก้วฉัตร เดี๋ยวพี่ไปจัดการอะไรนิดหน่อยก่อนนะ"

"ค่ะ"

ผมเดิมมาบ้านพี่เจ ผมไม่เข้าใจทำไมพี่ต้องทำขนาดนี้ด้วย

"พี่เจ พี่เจอยู่มั้ย ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อย"

ผมเดินไปห้องพี่เจ อยู่ในนี้จริงด้วยแฮะ หลับอยู่หรอ

"พี่เจ พี่เจตื่นมาคุยกับผมให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ"

ผมจับพี่เจพลิกตัว

"พี่เจ พี่เจ ตื่นสิ ตื่นสิ เค้าบอกให้ตื่น โถ่เว้ย"

ก็ตอนนี้พี่เจตัวร้อน เดี๋ยวนะมีเลือดที่มือด้วย ทำไมเมื่อกี้ผมไม่เห็น แถมมีคราบน้ำตา แล้วก็กรอบรูปแม่พี่เจ

ผมอุ้มพี่เจไปที่รถเพื่อไปโรงพยาบาล

ผมนั่งรออยู่หน้าห้องผู้ป่วย หมอออกมาแล้วคับ

"พี่เจเป็นไงบ้างคับหมอ"

"คนไข้เสียเลือดมากนะคับ แต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว"

"ขอบคุณคับคุณหมอ" 

"ผมขอเข้าไปเยี่ยมได้มั้ยคับ"

"เชิญเลยคับ"

พี่เจตื่นแล้วคับ

"พี่เจผมขอโทษ ขอโทษนะ" พี่หันหลังให้ผม

"ขอโทษนะพี่เจ"

"กี่ครั้งแล้ว กี่ครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้"

"เค้าขอโทษ เรื่องมันเป็นยังไงเล่าให้เค้าฟังได้มั้ย"

"พูดไปแล้วจะเชื่อหรอ?"

"เชื่อ เค้าจะเชื่อทุกอย่างที่ตัวพูดมา"

"แล้วทำไมไม่เชื่อตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ" พี่เจก็ยังหันหลังให้ผมอยู่

"ขอโทษ"

"นายก็พูดได้คำว่า ขอโทษๆๆ ฉันเบื่อคำนี้จะแย่อยู่แล้ว"

".....แก้วฉัตรมันทำตัวเอง มันเอาเศษแก้วกรีดแขนตัวเอง ฮึก ฉันไม่ได้เป็นคนทำ"

พี่เจหันหน้ามาพร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้ม

"ตอนนั้นฉันต้องการนาย แต่นายก็ไปอยู่กับมัน ฮึก ฉันเกลียด เกลียดๆๆๆๆนาย ฮึก"

"ขอโทษ เค้าขอโทษจริงๆ" ผมเข้าไปกอดพี่เจไว้ แต่ตอนนี้ผมคิดอะไรออกอีกอย่าง

"......."

"จริงสิพี่เจถ้าเป็นอย่างนั้นเราสามารถเอาผิดแก้วฉัตร พี่เจลืมอะไรไปรึเปล่าคับ แล้วก็ไอนั้นด้วย"

เจ

จริงสิผมลืมไปเลย ถ้างั้นงานนี้สนุกแน่

.

.

.

.

.

"เชิญคับคุณตำรวจ"

"พี่ต้นนี่มันอะไรกัน ตำรวจพวกนี้มาทำอะไีรกันค่ะ"

"นั่นสิ ต้นมีอะไรกัน" พ่อผมถามไอต้น

"ก็มาเพื่อจับคนบางคนแถวนี้นะคับ" ต้นตอบ

"จับใครจ้ะต้น" นางเดือนพูด

"ก็จับพวกแก 2 คนนั้นแหละ" จากที่ผมยืนเงียบมานานก็พูดขึ้นผมขี้เกียจให้มันยืดยาว

"จะจับฉันกับลูกฉันนะหรอ ข้อหาอะไรไม่ทราบ"

"งั้นคุณพอจะจำซองนี้ได้รึเปล่า" ผมหยิบซองสีน้ำตาลวันนั้นให้มันดู

"อ้อ แล้วผมก็ให้คนไปตรวจแล้วนะคับ มันคือยาพิษที่ทำให้คนถึงแก่ชีวิตได้เลยนะคับ

"ส่วยเธอไม่ต้องน้อยใจไปนะ เธอคงยังไม่รู้สินะ ว่าบ้านเราติดกล้องวงจรปิดไว้เกือบทุกซอกทุกมุมแล้ว"

"พี่ต้นค่ะ แก้วฉัตรไม่ได้ทำอย่างที่มันพูดจริงๆนะค่ะ"

"ใช่ค่ะคุณพี่ เดือนไม่ได้ทำนะค่ะ มันใส่ร้ายเดือน"

"พอได้แล้ว คุณตำรวจคับจับไปได้เลยคับ" คราวนี่พ่อผมเป็นคนสั่งเลยคับ หึ สักใจเหมือนกันนะเนี่ย

"นี่ปล่อยฉันกับลูกเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้ปล่อยไงละ กริ้สสสสสสสส ปล่อยฉันนะ"

เฮ้อออออ 2 แม่ลูกนั้นไปได้สักที

"เจลูก"

"ผมก็แค่ทำหน้าที่ลูก"

© themy butter