คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 : ปาร์ตี้ ที่วุ่นวาย
บทที่ 8
ปาร์ตี้ ที่วุนวาย
“พี่ไนส์ ทางนี้” ฟ้ากำลังโบกมือให้พี่ไนส์ เพื่อเป็นสัญญาณบอกพี่ไนส์ว่าพวกเราอยู่ตรงนี้ เมื่อพี่ไนส์เห็นพวกเราแกก็เดินแยกตัวออกมาจากพี่เสือ แล้วเดินมาหาเราทันทีโดยมีอ้อแอ้เดินตามมาด้วยติดๆ “กว่าจะมา เป็นนางเอกแสนสวยที่ชอบเปิดตัวทีหลังรึไง”
“พูดมาก” พี่ไนส์ว่าพลางกระแทกก้นลงกับโซฟาแรงๆ แต่ก็นั่งยังไม่ทันจะถึงนาทีเพราะผู้หญิงที่ชื่อซินดี้กำลังเดินเข้ามา สงสัยจะเข้ามาหาเรื่อง
“บังเอิญจังเลยนะไนส์” ซินดี้เอ่ยทักพี่ไนส์ราวกับว่าสนิทกันมาก แต่ยังไม่ทันที่พี่ไนส์จะได้ตอบอะไรกลับไป ซินดี้ก็ถึงกับผงะเมื่อพี่พลอยกำลังเดินเข้ามาทางนี้
“ตอนนี้กำลังจับใครอยู่เหรอ...ซินดี้” พี่พลอยกดเสียงต่ำ แต่ยังคงฉีกยิ้มหวานจนฉันเองก็รู้สึกได้ว่ามันน่าขนลุกขนาดไหน
“เธอก็พูดเกินไปนะพลอย” ซินดี้ยิ้มเฝื่อนๆ ให้พี่พลอย
“สำหรับเธอมันไม่มีคำว่ามากเกินไปหรอก” พี่พลอยยิ้มหวานเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ พี่ไนส์ “ถ้าไม่อยากเจอดี ช่วยไสหัวออกไปไกลๆ น้องฉันด้วย”
ซินดี้ยืนมองพี่พลอยแบบกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง
“ฉันเอาตัวรอดได้นะเจ้ วันหลังไม่ต้อง” พี่ไนส์บอกเสียงเรียบก่อนจะหยิบแก้วคอกเทลของไมโกะขึ้นมาดื่ม
“แก้วไมนะพี่ไนส์ นมปั่นยังไม่ได้เลี้ยงคืนเลย”
“เออๆ เดี๋ยวไปหยิบมาให้” พี่ไนส์ว่าพลางยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไป
“คุยกันเรื่องภารกิจหรือยังอ้อแอ้ ไมโกะ” พี่พลอยถามหลังจากที่พี่ไนส์เดินผ่านออกไป
“ภารกิจอะไรเหรอ?” อ้อแอ้ถามอย่างสงสัย
“นั่นสิ! ไปตักอาหารแปบเดียว ฟ้าพลาดอะไรไปหรือป่าว” ฟ้าถามพลางเขี้ยวไส้กรอกหนึบหนับอย่างเมามัน
“ก็เรื่องคนที่ฟ้าบอกน่าสนใจนั้นแหละ พี่พลอยเขาจะให้ไมโกะกับอ้อแอ้จัดการ”
“แค่กๆ” แน่นอนว่าฟ้าเองก็ตกใจไม่ต่างกับฉันที่พี่พลอยมอบหน้าที่แบบนี้ให้เด็กใหม่ทั้งสองคน “เจ้คิดอะไรอยู่เนี่ย แม่นั่นมันกระทืบพวกไวน์วูฟได้เลยนะ แล้วมันจะไม่กระทืบยัยไมตายก่อนเหรอ”
“อะไรล่ะ! ฉันก็ส่งอ้อแอ้ไปช่วยแล้วไง” พี่พลอยว่าพลางมองไปทางอ้อแอ้ “พี่เชื่อใจเราได้ไหม?”
“แน่นอนค่ะ! เรื่องใช้กำลังแอ้ไม่เคยแพ้ใคร ยกเว้นพี่ไนส์” อ้อแอ้รับคำก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ ไมโกะ “เชื่อใจพี่ได้เลยนะ”
“ก็ตามนั้นแหละ เชื่อใจอ้อแอ้เถอะคู่ซ้อมคาราเต้ยัยไนส์เขาล่ะ” พี่พลอยบอกด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ
“ว่าแต่คนเขามุงอะไรกันน่ะ” อ้อแอ้สังเกตแขกในงานที่ตอนนี้เริ่มเข้าไปมุงในห้องโถง
“ไปดูกันเถอะ” พี่พลอยบอกก่อนจะเดินนำออกไปโดยมีพวกเราเดินตามมาติดๆ เมื่อแหวกผู้คนมากมายออกมาก็ปรากฏร่างพี่เสือที่ลงไปนอนกองกับพื้น
“หึ! หมัดหนักดีเหมือนกันนิ” พี่เสือบอกพลางเช็ดเลือดที่มุมปากก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาจนเต็มความสูงของเขา
“คุณทำเกินไปนะครับเสือ” พี่ต่อกดเสียงให้ลงต่ำ เหมือนพยายามจะสะกัดกลั้นอารมณ์ไม่ให้พลุ่งพล่านมากไปกว่านี้ เขาคว้าแขนพี่ไนส์แล้วออกแรงดึงจนตัวพี่ไนส์เซไปอยู่ข้างหลังเขา
“คนเขาจะแสดงความรักกัน ผมว่าคุณอย่ามายุ่งเรื่องของผมกับไนส์เลยครับ” พี่เสือบอกด้วยสีหน้าที่จริงจังก่อนจะแสยะยิ้มบางๆ ที่กระตุกต่อมโกรธของพี่ต่อได้เป็นอย่างดี
“กลับบ้านเถอะไนส์ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” พี่ต่อบอกพร้อมออกแรงดึงแขนพี่ไนส์ให้เดินตามเขา
“คิดว่าผมจะยอมอย่างนั้นเหรอ” พี่เสือบอกพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูครับเสือ ว่าผมจะทำอะไรกับคุณได้บ้าง!” เมื่อสิ้นสุดเสียงของพี่ต่อ พี่เสือก็ยอมถอยให้แต่โดยดี และนั่นก็ทำให้พี่ต่อกระชากพี่ไนส์ให้ตามเดินตามออกไป
“พี่ไนส์!” ฟ้าเรียกชื่อพี่ไนส์ก่อนจะวิ่งตามออกไปด้วย แต่พี่พลอยก็ดึงแขนฟ้าเอาไว้ก่อน “อะไรล่ะเจ้! ปล่อยฟ้านะฟ้าจะไปเตะก้นมัน”
“ตามไปแกจะช่วยอะไรมันได้ เรื่องของคู่หมั้นเขาก็ต้องคุยกันเอาเอง เราเป็นคนนอกเราไม่เกี่ยว” พี่พลอยบอกเสียงเรียบ “ไนส์มันเอาตัวรอดได้อยู่แล้วน่ะ”
“พี่เสือไหวไหมค่ะ” อ้อแอ้วิ่งไปช่วยพยุงพี่เสือ แล้วดูบาดแผลพี่ชายตัวเองอย่างเป็นห่วง
“พี่ไม่เป็นอะไรแล้วแหละ” พี่เสือยิ้มบางๆ ให้อ้อแอ้ก่อนจะหันมาหาแขกทุกคน “เชิญตามสบายนะครับ ไม่มีอะไรแล้ว”
พอพูดจบนายเสือก็โดนอ้อแอ้ลากขึ้นไปข้างบนสงสัยจะพาไปทำแผลล่ะมั้ง ส่วนพวกเราที่เหลือก็เดินกลับมานั่งลงที่โต๊ะโดยมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมายืนรออยู่ที่โต๊ะแล้ว
“มีอะไร” พี่พลอยทักทายแขกที่ไม่ได้รับเชิญไปตามมารยาท
“เธอสอนน้องเธอยังไง ทำไมน้องเธอถึงได้มาแย่งแฟนคนอื่นไปหน้าด้านๆ แบบนี้!” กล้าพูดนะเนี่ย...ฉันมองแม่ซินดี้แบบเอือมๆ
“ฉันว่าเธอต้องถามตัวเองมากกว่ามั้ง? ว่าถูกสอนมายังไงถึงได้ตามแย่งคู่หมั้นคนอื่นเขาแบบนี้น่ะ!” ฟ้าที่กำลังเดือดเพราะช่วยพี่ไนส์ไม่ได้ก็ถึงกับออกหน้าแทนพี่พลอย
“พอแล้วฟ้า เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” พี่พลอยบอกเสียงเรียบ “แต่มันก็จริงอย่างที่น้องฉันพูดนะ เธอควรจะถามตัวเองมากกว่า แล้วอีกอย่างความสัมพันธ์ของเธอกับพี่ต่อมันก็ไม่ได้เกินเลยคำว่าน้องสาวไม่ใช่เหรอ?”
ซินดี้ได้แต่กำหมัดแน่นเพราะไม่สามารถทำอะไรพวกเราได้เลย แต่เรื่องนี้ดรีมก็เห็นว่าซินดี้ผิดเต็มๆ นะ
“เรื่องนี้จะไม่จบดีๆ แน่!” ซินดี้พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง
“สวยแต่ไร้สมอง” ฟ้าพูดขึ้นมาหลังจากที่ซินดี้แยกตัวออกไป
“เออน่า อย่าไปใส่ใจเลย มาเมาคลายเครียดกันดีกว่า” พี่พลอยบอกพลางกวักมือเรียกบริกรให้เดินมาทางเราก่อนจะส่งแก้วคอกเทลให้พวกเราทุกคน ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ดรีมก็ยังอดห่วงพี่ไนส์ไม่ได้อยู่ดี ขอให้ปลอดภัยแล้วกันนะพี่ไนส์....
สองวันต่อมา...
ฉันที่กำลังยุ่งๆ เพราะเรื่องการเตรียมตัวเป็นนางนพมาศก็ถึงกับยอมทิ้งงานซ้อมแล้วตรงมาบ้านพี่ไนส์ทันทีที่ได้ยินข่าว แม่ซินดี้อะไรนั้นร้ายกาจเสียเหลือเกิน กรี๊ด! ฉันอยากจะเอาเล็บข่วนหน้ามัน หมั่นไส้ค่ะหมั่นไส้ (ใจเย็นไว้ลูกเราเป็นนางเอกเรียบร้อยนะ ใจเย็นๆ)
“มาแล้วเหรอ” พี่พลอยที่รออยู่ในบ้านพี่ไนส์ก่อนแล้วเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นฉัน
“พี่ไนส์ล่ะ?” ฉันถามเสียงเรียบก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาข้างๆ ไมโกะ แต่ยังไม่ทันที่ใครจะได้ตอบคำถามของฉันพี่ไนส์ก็เดินลงมาจาชั้นบนด้วยสภาพที่อ่อนแรง
“สภาพไม่ต่างจากศพเดินได้” ยัยฟ้าทักขึ้นมาเป็นคนแรก
“อยากโดนศพกระทืบไหมล่ะฟ้า” พี่ไนส์ตวัดสายตาดุๆ ไปทางฟ้าก่อนจะทิ้งร่างลงบนโซฟา
“อย่าเพิ่งตีกัน นายเสือโทรมาบอกฉันหมดแล้ว ทำไมแกไม่เล่าอะไรให้พวกฉันฟังเลย” พี่พลอยสวดใส่ฉันไม่ยั้ง
“มันก็หลายๆ อย่าง อย่าโกรธกันเลยนะสงสารคนป่วยเถอะ”
“ไม่ต้องมาอ้อนเลยพี่ไนส์ ถ้าอ้อแอ้รู้นะ จะจัดการผู้หญิงคนให้แน่นิ่งไปเลย มาทำพี่ไนส์ได้ยังไง”
“นั่นสิ! แล้วพี่ไนส์จะทำยังไงต่อไป? ผู้หญิงคนนั้นร้ายเสียจนดรีมอยากจะตามไปบีบคอมันถึงที่บ้าน” ฉันบอกพลางบีบหมอนอิงในจนมันแทบจะปริออกมา
“พี่ดรีมใจเย็นสิคะ อย่าทำร้ายหมอนเลย หมอนมันไม่รู้เรื่อง” ยัยไมรีบปลามยัยดรีมยกใหญ่
“แกจะทำลายข้าวของบ้านฉันหรือยังไง” พี่ไนส์หัวเราะร่วน
“มันกล้าจ้างคนมาสาดน้ำกรดใส่พี่ไนส์ขนาดนั้น เราก็ทำตามมันเลยสิ” ฟ้าออกความคิดเห็นบ้าง
“ใครจ้างคนมาสาดน้ำกรดไนส์เหรอครับ” เสียงบุคคลอื่นดังแทรกวงสนทนาขึ้นมาทำเอาพวกเราต่างพากันเงียบกันไปหมด “ผมถามว่าใคร!!”
“นั่งคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา” พี่ไนส์บอกก่อนจะจูงมือพี่ต่อออกไป
“ไนส์มันจะไหวไหมวะ” พี่พลอยบอกพร้อมชะโงกมองออกไปที่หน้าต่าง อ่อใช่! นอกจากยัยซินดี้จะจ้างคนมาสาดน้ำกรดใส่พี่ไนส์แล้ว นางยังอ้างอีกด้วยว่านางตั้งท้อง หลักฐานก็คือประจำเดือนที่ไม่มาสองเดือน ฉันก็ฟังมาจากพี่พลอยอีกทีเหมือนกัน
“ฟ้าไม่เข้าใจพี่ต่อเลยวะ” ฟ้าสบถกับตัวเองก่อนจะยัดคุกกี้เข้าปากเพื่อดับอารมณ์ของตัวเอง
“คุยอะไรหนักหนานะ เดี๋ยวแอ้ไปตามดีกว่า” อ้อแอ้บอกก่อนจะเดินออกไปแต่เดินไม่ถึงไหนพี่พลอยก็คว้ามืออ้อแอ้เอาไว้
“ไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวไนส์มันก็เข้ามาแล้ว” พูดไม่ทันขาดคำพี่ไนส์ก็วิ่งเข้ามาในตัวบ้านพร้อมกับ...น้ำตา
“เฮ้ยพี่ไนส์” ทุกคนต่างก็ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นสภาพพี่ไนส์ที่วิ่งร้องไห้จนหมดคราบผู้หญิงแข็งแกร่ง พี่พลอยไม่พูดอะไรนอกจากเดินมากอดพี่ไนส์เอาไว้ แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นไปกอดพี่ไนส์อย่างต้องการให้กำลังใจ
“ไนส์!” พี่ต่อวิ่งตามพี่ไนส์เข้ามาในบ้าน พี่ไนส์เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาแถมยังหันหน้าหนีพี่ต่ออีก พี่พลอยเลยผละออกพี่ไนส์ก่อนจะเดินตรงไปทางพี่ต่อ
“กลับไปก่อนเถอะค่ะ”
“แต่ผม...”
“กลับไปเถอะค่ะ คุยตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา” พี่พลอยยังคงย้ำหนักแน่น
“ครับ! แต่ผมขอพูดอะไรอีกอย่าง” พี่ต่อบอกก่อนจะเงียบไปชั่วอึดใจ “ตั้งวันที่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ พี่ไม่เคยนอกลู่นอกทางกับใคร ไม่เคยสนใจใครจริงจัง ไนส์เป็นรักแรกของพี่เหมือนกันนะ”
พี่ต่อพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกไป พี่ไนส์ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรงอาจจะเป็นเพราะพิษไข้ด้วยล่ะมั้ง แล้วแกก็สลบไป
“ตายแล้วคุณหนู” ป้าอุ่นที่เพิ่งจะเดินเข้ามาเห็นก็รีบวิ่งเข้ามาดูพี่ไนส์ที่ตอนนี้สลบไม่ได้สติไปแล้ว
“ทำพี่ไนส์เป็นแบบนี้ได้ ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ” ฟ้าพูดขึ้นในมือของเธอกำลังพัดให้พี่ไนส์ไม่หยุด
“พวกคุณหนูๆ กลับไปก่อนเถอะค่ะ ทางนี้ป้าจะจัดการเอง”
“ฝากไนส์ด้วยนะคะป้า” พี่พลอยบอกจะพยักหน้าเป็นสัญญาณให้พวกเรากลับกันได้แล้ว แต่ว่านะ! ตอนที่พี่ต่อพูดประโยคฉันรู้สึกได้ถึงความจริงจังและจริงใจของเขา บางทีเรื่องที่ยัยซินดี้ท้องอาจจะเป็นแค่เรื่องที่หล่อนกุขึ้นมาก็ได้ใครจะไปรู้....
ความคิดเห็น