คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 : นางเอกจำเป็น
นางเอกจำเป็น
บ้านดรีม...
ควี ควี ควีโยมี ควี ควี ควีโยมี โชโก มอฟิน ฮัน โชกัก ชีคยอนกโก
อะไรกันนี่ฉันเพิ่งจะถึงบ้านเองนะ ฉันล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาดูว่าปลายสายเป็นใคร
“สวัสดีค่ะพี่มิ้น” ฉันทักทายรุ่นพี่คณะตามมารยาท
(น้องดรีมค่ะพี่มีเรื่องให้ช่วย ช่วยพี่ด้วยนะคะพี่นึกไม่ออกแล้วจริงๆ ค่ะ)
“เรื่องอะไรเหรอค่ะพี่มิ้น”
(คือตอนนี้นางเอ็มวีมันหายหัวไปกับเด็กมันอีกแล้วน่ะสิ ดรีมช่วยพี่หน่อยนะถ้างานนี้ไม่รอดพี่โดนไล่ออกแน่ๆ เลย)
“ไล่ออกเลยเหรอค่ะ” ฉันสงสารพี่มิ้นจริงๆ เลย
(ดรีมช่วยพี่หน่อยนะ พระเอกเอ็มวีมันอาละวาดจนพี่แถบจะบ้าตายอยู่แล้ว)
“เขาร้ายขนาดนั้นเลยเหรอพี่มิ้น”
(มากๆ เลยดรีม แถมบอกด้วยนะว่าต้องเป็นผู้หญิงสวยๆ ถ้าไม่สวยเขาจะกลับบ้านแล้ว)
“ก็ให้เขากลับไปสิคะ - -” จริงๆ นะ ทำงานกันคนแบบนี้ใครเขาอยากจะทำด้วย
(ทำได้พี่ทำไปนานแล้วค่ะ หมอนี่มันเป็นคนที่ศิลปินเลือกพี่เลยทำได้แค่ก้มหน้ารับชะตากรรม ดรีมมี่พี่ขอร้องช่วยพี่ด้วยนะคะT^T) โอ๊ย! โรคใจอ่อนกำเริบอีกแล้วฉัน
“ได้ค่ะ! แต่ดรีมเอาน้องไปด้วยนะมันจะดึกแล้วเด่วป๊ากับม๊าจะดุเอา”
(ได้จ่ะ! พี่รักดรีมที่สุดเลย เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะพระเอกเอ็มวีอาระวาทอีกแล้ว) ตู๊ดๆๆๆ ตัดสายทิ้งไปแล้ว เหนื่อยก็เหนื่อยแต่เอาเถอะ คนเดือดร้อนเราก็ต้องช่วย ฉันเดินไปชวนน้องสาวตัวเองที่กำลังนั่งหัวเราะซีรี่ย์เกาหลีอยู่คนเดียว
“ฟ้าไปข้างนอกเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ”
“เพิ่งจะกลับมาเองไม่ใช่เหรอ? แล้วจะไปไหนอีกมันจะดึกแล้วนะ”
“รุ่นพี่โทรมาให้ช่วยน่ะ นะฟ้าไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ” ฟ้าทำหน้าตาครุ่นคิดว่าจะไปดีไม่ไปดี “ถ้าฟ้าไปพี่จะเลี้ยงขนมนะ”
“อย่าคิดว่าจะเอาขนมมาล่อฟ้าได้นะ” ฟ้าหันหน้าหนีฉันแบบเด็กขี้งอน
“นะๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิเดี๋ยวเลี้ยงขนมสองวันเลย”
“อาเช>.<” หลอกง่ายไปไหมเนี่ย! ฟ้าว่าพลางไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินตามฉันออกมาข้างนอก เราเรียกแท๊กซี่ไปกันแหละเกรงใจคุณลุงคนขับรถก็แบบว่าลุงเขาจะไปคาราโอเกะน่ะ ช่วงหัวค่ำแบบนี้รถก็เริ่มติดเป็นธรรมดาใช้เวลาไม่ค่อยนานเท่าไหร่เพราะสถานที่ถ่ายทำเอ็มวีมันไม่ได้ไกลไปปจากบ้านของฉันมากนัก ทันทีที่ก้าวขาลงจากรถ พี่มิ้นก็วิ่งไปหาฟ้าที่กำลังยืนมึนงงอยู่ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
“น่ารักที่สุดเลยน้องดรีมของพี่><”
“หนูชื่อฟ้าพี่ดรีมอยู่นู่น” ฟ้าว่าพลางชี้มาทางฉัน
“อุ้ยตาย! ก็หน้าเล่นเหมือนกันแบบนี้พี่จะแยกเราสองคนออกได้ยังไงล่ะค่ะ”
“เดี๋ยวฟ้าเดินเล่นแถวนี้สักพักแล้วค่อยตามไปนะ ไม่ค่อยชอบบรรยากาศกองถ่ายมันดูวุ่นวาย” ก็จริงล่ะนะ ถึงมันจะเป็นผับที่พวกเราชอบมาเที่ยวก็เถอะ แต่ถ้าเป็นเรื่องงานแบบนี้มันก็ยิ่งน่าอึดอัดมากกว่าจะมาสนุก ตอนนี้แค่สามทุ่มเองผับยังไม่เปิดหรอกคนที่อยู่ข้างในส่วนใหญ่น่าจะเป็นเอ็กซ์ตร้าเหมือนๆ กับฉัน ที่รับบทเป็นนางเอกเอ็มวีจำเป็น “พี่ดรีมจะเอาอะไรไหมเดี๋ยวฟ้าหาซื้อมาให้”
“ขอกาแฟร้อนสักแก้วแล้วกันพี่ว่างานนี้อาจจะถึงเช้า” ฟ้าพยักหน้ารับก่อนจะเดินข้ามถนนไป
“ไปกันค่ะน้องดรีม” พี่มิ้นว่าพลางพาฉันไปให้คอสตูมแต่งอย่างกับเป็นตุ๊กตา
“พี่มิ้นเขาอาละวาดอีกแล้วค่ะ”
“โอ๊ย! แม่ละปวดกระบาน - - ” พี่มิ้นกุมขมับแน่น “ไปกันค่ะน้องดรีมรีบๆ ถ่ายเถอะนรกจะกินพี่ล่ะ”
“ค่ะ! พี่มิ้น” ฉันยิ้มรับก่อนจะเดินตามพี่มิ้นไปต้อยๆ จนไปเจอกับพระเอกเอ็มวี - - หน้าหมอนี่มันคุ้นๆ นะ
“มาได้สักทีนะ! ปล่อยให้รอตั้งนานรู้ไหมว่ามันเสียเวลา” ใครกันนะฉันนึกไม่ออกเลยว่าหมอนี่เป็นใคร มันติดอยู่ที่ปากแต่นึกไม่ออก
“บทน้องดรีมแค่ตามน้ำนะคะ เดี๋ยวพระเอกเอ็มวีเค้าจะจูบน้องดรีม”
“จูบ!!!” ฉันถึงกับผวา ไม่นะ! ฉันต้องมามีจูบแรกกับใครก็ไม่รู้น่ะเหรอ?
“เอ่อ! คือแค่มุมกล้องค่ะน้องดรีม ใจเย็นๆ” ฉันเป่าลมออกมาเพราะโล่งใจ “พอพระเอกจูบน้องดรีมก็ขัดขืนนะคะฉากนี้ไม่อยากสำหรับดรีมหรอกเนอะ”
“แหะๆ” ยากมากเลยค่ะ - -
“พร้อมรึยังน่ะ” ผู้ชายปากเสียยังคงโวยวายไม่เลิก
“ฝากด้วยนะคะน้องดรีม” พี่มิ้นว่าพลางผลักฉันให้เข้าไปนั่งที่โซฟาในฉาก หมอนี่กินเหล้างั้นหรอ กลิ่นเหล้านี่โชยมาเลย
“แอกชั่น” ฉันไม่ต้องทำอะไรแค่นั่งเฉยๆ แล้วปล่อยไปตามบท นายพระเอกช้อนคางฉันให้เข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะเอาตัวเองบังกล้องไว้ตามคิว
“ฟ้า...” หมอนั่นพูดก่อนจะโน้มตัวลงมาหาฉัน นายโซน! ฉันถึงกับนึกชื่อคนตรงออกโดยปริยาย
โครม!!
นายโซนและฉันหันไปที่ต้นเสียง เฮ้ย! เสียงมันสวรรค์มากอ่ะไม่งั้นนายนี่คงจะจูบฉันไปแล้วแน่ๆ
“ขอโทษค่ะ”
“ฟ้า” ฉันเรียกชื่อน้องสาวตัวเองที่ถูกกาแฟร้อนที่ฉันสั่งลวกมือเพราะทำหล่นลงพื้น จู่ๆ นายโซนก็ลุกออกจากตัวฉันไปช้อนตัวยัยฟ้าขึ้นซะอย่างนั้น พี่น้องคู่นี้มันชอบอุ้มคนอื่นหรือยังไงกันนะ
“น้องสาวดรีมไม่ใช่หรอ” พี่มิ้นบอกด้วยความสงสัย “พระเอกของเราทำตามอำเภอใจอีกแล้ว”
ฉันพูดไม่ออกเลย ฟ้าจะคิดยังไงนะถึงแม้สถานะ ของฟ้ากับโซนมันจะไม่ใช่แฟนแต่มันก็มีซัมติงกันอยู่นะ แต่แอร๊ยที่หมอนั่นจะจูบฉับเพราะเห็นฉันเป็นฟ้างั้นหรอ ตายๆ ยัยฟ้าคิดไปไกลแล้วแน่ๆ เลยT^T
(Special Soul: Say)
“อะไรนะ!” ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อไอ้โซนมันทำพิษกับผมอีกแล้ว เอ็มวีของผมจะล่มก็เพราะมันดันไปอุ้มผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ออกไป ปล่อยให้นางเอกเอ็มวีนั่งรอ มันจะอะไรกันหนักกันหนาตอนแรกพี่มิ้นโทรมาบอกว่านางเอกเอ็มวีมาไม่ได้ แล้วมันก็เป็นโอกาสให้ดรีมหนีออกไปจากห้องของผม แล้วพอหานางเอกได้ไอ้โซนก็มาทำเรื่องบ้าบออะไรพวกนั้นอีก “ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”
ทันทีกดตัดสายทิ้งผมก็คว้าเสื้อคลุมมาใส่แล้วตรงมาที่ลานจอดรถทันที เมื่อเข้ามาถึงในตัวรถผมก็ขับออกมาที่กองถ่ายทันที
“พี่ขอโทษนะคะน้องโซล” พี่มิ้นวิ่งมารับผมให้เข้าไปข้างใน “พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้วตามหายังไงก็ไม่เจอ แต่รออีกสักพักนะคะพี่กำลังหาพระเอกคนใหม่ให้”
“ขอบคุณมากครับ^^” ผมยิ้มให้พี่มิ้นอย่างเห็นใจผมบอกแล้วใช่ไหมว่าโซนมันร้าย ที่มันทำเป็นซื่อแบบนั้นเพราะว่ามันกลัวยัยฟ้าจะเกลียดมัน
“นั่นน้องดรีมค่ะ นางเอกเอ็มวีจำเป็น” พี่มิ้นชี้ไปที่ดรีมผู้หญิงที่ผมคุ้นเคย ดูเหมือนเบื้องบนจะเป็นใจกับผมเหลือเกินนะ ทั้งๆ ที่ดรีมเพิ่งจะหนีผมมาแท้ๆ
“แล้วน้องผมอุ้มผู้หญิงที่ไหนไปครับ^^” ผมหันไปถามพี่มิ้นด้วยความไม่แน่ใจ
“น้องสาวดรีมน่ะค่ะ คนที่หน้าเหมือนกัน อ่อใช่! น้องเขาเป็นแฝดกัน” อ๋อ! ผมก็นึกว่าใครอื่น
“พี่มิ้นครับไม่ต้องหาพระเอกคนอื่นแล้วล่ะครับ” ผมยิ้มเมื่อคิดแผนดีๆ ออก “ผมจะเล่นเป็นพระเอกเอ็มวีเอง”
“ฝนตกแน่ๆ เลยนะคะเนี่ย” พี่มิ้นแซวผมเพราะไม่มีเอ็มวีตัวไหนที่ผมจะเล่นเป็นพระเอกเลย “งั้นไปแต่งตัวตรงนั้นเลยค่ะ”
พี่มิ้นพาผมไปแต่งตัวที่ห้องน้ำชายโดยมีคลอสตูมเข้ามาช่วยกันแต่งหน้าทำผม แลดูวุ่นวายเล็กๆ นะครับ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วพี่มิ้นเดินนำผมออกมาจากห้องน้ำชาย
“พระเอกเอ็มวีมาแล้วค่ะ”
“พะ..พะ...พี่โซล” ดรีมอ้าปากค้างเลย ดูสิ! คราวนี้จะหนีผมได้อีกไหม
“ว่าไง” ผมยิ้มให้ดรีมอย่างเป็นมิตรแต่สำหรับดรีมเธอคงคิดว่าผมกำลังจะแกล้งเธอแน่ๆ
"อ่าวนี่รู้จักกันแล้วเหรอค่ะ?"
“พี่มิ้นค่ะ....คือดรีมเอ่อ...” ยัยดรีมเลิกลั่กใหญ่แล้วดูสิ เธอน่ารักจนผมต้องแอบยิ้ม
“เริ่มเลยเถอะครับ น้องดรีมคงตกใจที่เปลี่ยนพระเอกเอ็มวี” ใครจะปล่อยให้หนีเล่า
“แหมดรีม ไม่ต้องห่วงนะโซลเขามืออาชีพอยู่แล้วแหละ”
“เอ่อ...คือ..ดรีม..เอ่อ..” ดรีมติดอ่างไปเลยครับ คนอะไรยิ่งแกล้งยิ่งน่ารัก
“พี่ฝากด้วยนะคะน้องดรีม^^” พี่มิ้นพูดตัดบทก่อนจะเดินไปหาตากล้อง “แอคชั่น”
ไม่มีใครพูดอะไรมีแต่เสียงเพลงบีทที่ดังอัดแน่นหัวใจ ผมช้อนคางดรีมเข้ามาใกล้ๆ สายตาของสองเรายังคงประสานกันอยู่แบบนั้น ผมไม่รู้ว่าดรีมคิดอะไรอยู่แต่ผมอยากให้สถานะของเราได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ ผมหลงรักดวงตาที่มีสีน้ำตาลอ่อนของผู้หญิงตรงหน้า
ผมอดเผลอใจไม่ได้ทุกครั้งที่ได้กลิ่นกายของเธอ ริมฝีปากเรียวๆ นั่นทำให้ผมแทบคลั่ง ผม...หลงรักผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ผมเองก็ยังไม่รู้เลย ผ่านไปเนิ่นนานที่เราสบตากัน ผมเลือกที่ปิดริมฝีปากเธอผ่านทุกๆ สายตาที่กำลังจับจ้องแทนที่จะเอาตัวบังแล้วใช้มุมกล้อง ผมจูบดรีมจริงๆ
“อื้อๆๆ” ดรีมพยายามขัดขืนแต่มันคงไม่เป็นอย่างที่เธอหวังหรอก เพราะผมกำลังควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมปล่อยให้ดรีมได้หยุดพักหายใจก่อนจะประกบริมฝีปากซ้ำลงไปอีกที ผมต้องการร่างบางตรงหน้าจนลืมไปแล้วว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ ทุกอย่างมันขยับไปเองยิ่งร่างบางดิ้นรนมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกอยากกอดรัดเธอมากขึ้นเท่านั้น
“คัท!!!!” เสียงเตือนสติของผมดังขึ้นผมจริงละริมฝีปากออกจากดรีมซึ่งตอนนี้เธอกำลังหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด เพราะผมทำให้ดรีมลืมรสจูบของผมไม่ลงยังไงล่ะ
(End Special Soul: Say)
แต่ก็ขอบคุณงับสำหรับคนที่ติดตามกันมาตลอด
ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ ยังไงเค้าก็รัก >3< จุ้บ
FSCreammii
9 Dec.2013
ความคิดเห็น