คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : End
End
~♬ ♫~
ใครกันนะโทรมาแต่เช้า ฉันควานหาโทรศัพท์ เบอร์ปลายสายโชว์ว่าใครเป็นคนโทรมา
“ว่าไงเจ้” ฉันรับสายอย่างงัวเงีย
(ตื่นได้แล้วย่ะ นอนสายแบบนี้ข่าวสารบ้านเมืองเขาไปถึงไหนกันแล้วรู้บ้างไหมยะ)
“ข่าวอะไร ช่างมันเถอะเจ้ ดรีมเหนื่อยเมื่อวานลุ้นแถบตาย” ฉันปลายตามองไปที่ถ้วยรางวัลบนหัวเตียง ใช่! ฉันชนะการประกวด ชนะแบบไม่แน่ใจว่าได้มาด้วยความสามารถหรือเพราะพี่ไนท์ไปจ้องหน้าอาจารย์แบบกินเลือดกินเนื้อกันแน่
(ข่าวแกกับนายโซลจูบกัน ภายใต้ร่มเงาอันแสนสงบของต้นไม้ริมสระไงคะ)
“เรื่องแค่นี้เอง” ฉันตอบไปหลังจากที่ได้ยินหัวข้อข่าว แต่เดี๋ยว... “เมื่อกี้เจ้ว่ายังไงนะ?”
(แกจะให้ฉันพูดย้ำทำซากอะไร หา....) ฉันกดตัดสายทิ้งไปแบบไม่คิดชีวิตแล้วรีบวิ่งลงมาดูสถานการณ์ข้างล่าง ซึ่งก็เจอกับฟ้าที่ยืนมองออกไปข้างนอกหน้าต่างอยู่ก่อนแล้ว
“พี่ดรีมเอาไงดีนักข่าวเต็มหน้าบ้านเลย” มันเกิดอะไรขึ้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ใครบางคนที่อยู่ในมุมมืดวันนั้น
“....” ฉันไม่มีคำตอบอะไรเลย ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง
“โอ๊ย! มันอะไรกันเนี่ย” ยัยฟ้าร้องออกมาแบบสุดจะทนก่อนจะเดินไปเปิดทีวี
{ผู้หญิงในภาพเป็นใครกันครับคุณโซลช่วยบอกด้วยนะครับ} เสียงในทีวีดังจนเรียกความสนใจให้ฉันต้องหันไปมอง ยัยดรีมแกมันตัวซวย ฉันบ่นตัวเองอย่างหาทางออกไม่ได้
{เธอคนนั้นคือรักแรกของผมครับ^^} พี่โซลตอบด้วยรอยยิ้มที่แสดงว่าเขาไม่รู้สึกกังวลกับข่าวเลย มีแต่ฉันสินะที่เครียดเป็นบ้าเป็นหลัง
“หืม....” ยัยฟ้าร้องออกมาจากลำคอ คือพี่โซลเคยบอกฉันแล้วฉันก็เลยไม่ตกใจเสียเท่าไหร่
{คุณโซลทำแบบนี้ไม่กลัวแฟนคลับแอนตี้เหรอครับ}
{ทำไมผมต้องกลัวด้วยครับ} พี่โซลเลิกคิ้วนิดหน่อย {ถ้าการที่ผมกลายเป็นคนของสาธารณะแล้วไม่สามารถรักใครได้ ผมเลือกที่จะเป็นคนธรรมดา ผมเลือกที่จะเป็นคนที่ไม่มีใครสนใจ ผมเลือกที่จะอยู่กับคนที่ผมรักอย่างสงบสุข}
“เหอะๆๆ” ฟ้ามีแอคติ้งทุกคำตอบเลยอ่ะ - -
{ผมเคยปล่อยให้ดรีมไปจากผมแล้วครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแม้ว่าคำตอบที่ผมรอนั้นอาจจะไม่เป็นเหมือนที่ผมหวังผมก็จะคอยปกป้องเธอในฐานะพี่ชายครับ}
“โคตรขี้โม้เลย” =[]= น้องฉันไม่ยอมรับพี่โซล
{น้องโซลน่าสงสารจังนะคะ ถ้าผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธน้องโซลพี่ว่าเธอคงใจร้ายมาก} อ่าว! ทำไมนักข่าวพูดแบบนี้ล่ะคะ
{ไม่เลยครับ ผมทำร้ายดรีมเอาไว้เยอะ เยอะซะจนผมมั่นใจว่าดรีมคงเก็บไปเป็นปมในใจ}
“รู้ตัวก็ดี” ฟ้ายังคงวิจารณ์บทสัมภาษณ์สดด้วยคำพูดสั้นๆ ที่ฉันฟังแล้วเจ็บ
{ดูเหมือนความรักในการ์ตูนเลยนะค่ะ}
{คิดว่าแบบนั้นหรอครับ^^}
{แล้วหลังจากนี้ท้าแฟนคลับแอนตี้น้องโซลล่ะค่ะ}
{ผมเชื่อว่าผมรักใครพวกน้องๆ แฟนคลับก็น่าจะรักด้วยเพราะถึงยังไงถ้าไม่มีพวกเขาผมก็คงไม่มีวันนี้} พี่โซลตอบอย่างคาดหวังให้แฟนคลับของตัวเองยอมรับ ยอมรับอะไรล่ะดรีมยังไม่ได้พูดอะไรนะ - - {ผมขอตัวไปรับผู้หญิงคนนั้นก่อนนะครับ รบกวนพี่นักข่าวหน้าบ้านน้องดรีมช่วยสลายตัวด้วยนะครับผมขอเวลาส่วนตัวบ้าง}
{เดี๋ยวค่ะน้องโซล น้องโซลคะ...}
“เหอะๆ” ยัยฟ้าหัวเราะในลำคอก่อนจะกดปิดทีวี “เตรียมคำตอบรึยังล่ะพี่ดรีม หมอนั่นต้องมาเอาคำตอบแน่ๆ”
“ฟ้าคิดว่าแบบนั้นหรอ”
“พนันกันไหมล่ะ”
ฉันถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเลยทีเดียว =_= น้องสาวของฉันพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจขนาดนี้ ฉันคงได้ขึ้นเขียงในเวลาอันใกล้
“ยืนนิ่งอยู่ทำไม ไปอาบน้ำแต่งตัวเลย” ฟ้าบอกย้ำอีกครั้ง “จะให้เขามาเห็นสภาพนี้รึไง? หัวก็ฟู แถมยังมีคราบน้ำลายติดอยู่ที่แก้มอีก”
“กรี๊สสส” ฉันกรี๊สลั่นเมื่อนึกได้ถึงสภาพของฉันตอนนี้ก่อนจะวิ่งขึ้นมาบนห้องแล้วรีบจัดการกับตัวเองให้เร็วที่สุด โอ๊ย! ไม่มีเวลาอธิบายแล้วค่ะรี๊ดเดอร์เอาไว้เดี๋ยวค่อยเจอกันนะคะ ตอนนี้ดรีมต้องไปอาบน้ำแล้ว แงงง...
30 นาทีต่อมา..
“พี่โซลมารึยัง” ทันทีวิ่งลงมาฉันก็ถามหาเขาเป็นคนแรก แต่ดูหน้าน้องสาวฉันสิ คิ้วขมวดเป็นปมเลย
“มาก็เห็นแล้วสิถามแปลกๆ” นั่นสิ! สงสัยจะรีบมากไป ฉันทำมุ่ยนิดหน่อยก่อนจะเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ น้องสาว “ทำหน้าแบบนั้นทำไม?”
“เปล่า..ไม่มีอะไร” ฉันส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหยิบคุกกี้ในจานขึ้นมาทาน
“เฮ้ๆ อยากกินก็ไปหยิบเองสิในครัว นี่ฟ้าเอามากินเล่นตอนดูหนังแบบนี้คุกกี้หมดไวพอดี”
“แค่ชิ้นเดียวทำเป็นงกไปได้” ทำมาเป็นหวง ชิ!
“เฮ้อ..” ฟ้าถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะหันมามองฉัน “นี่ฟ้าจะมีว่าที่พี่เขยเป็นพี่โซลจริงเหรอเนี่ย”
“ทะ..ทำไมถามแบบนี้” พอได้ฟังคำถามแล้วฉันก็ไปไม่เป็นเลยแหะ
“ไม่ได้ถาม แค่บ่นคนเดียว”
“บ่นคนเดียวแล้วมองหน้าฉันทำไมเล่า” น้องบ้านี่
“สาวๆ ในกลุ่มเริ่มทยอยมีหนุ่มๆ กันหมดแล้ว ฟ้าจะโสดอยู่คนเดียวรึเปล่านะ” ว่าเสร็จน้องฉันก็หันไปสนใจโทรทัศน์ต่อเหมือนเดิม
“แล้วนายโซนล่ะ?” พอฉันถามถึงน้องพี่โซล ฟ้าก็มีท่าทางแปลกๆ แล้วหยิบจานคุกกี้เข้าครัวไปเลย “อะไรของเขานะ”
“อะไรของใครเหรอ?”
“พะ..พี่โซล!!” ฉันถึงกับสะดุ้งเมื่อมีบุคคลที่สามก้าวขาเข้ามาในบ้าน
“ก็พี่น่ะสิ...ว่าไง สรุปแล้วอะไรของใครหรอ?”
“ไม่มีอะไรค่ะ ว่าแต่ทำไมพี่โซลมาที่บ้านดรีมแต่เช้าเลยคะ?” ฉันถามพร้อมกับยืนขึ้น จะให้ฉันนั่งแล้วเขายืนก็ดูจะแปลกๆ
“พี่มารับดรีมไปมหาลัยด้วยกัน แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไหม? ไปกันเถอะ” เขาบอกพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือฉัน “อะไร..มองแบบนั้นหมายความว่ายังไงคะ?”
“เปล่าค่ะ” เดี๋ยวนี้มีพูด 'คะ' รู้ไหมว่ามันทำให้เขิน
“จริงเหรอ?”
“ดรีม..ดรีมทำให้พี่โซลลำบากรึเปล่าคะ? เรื่องข่าว” ฉันกลั้นใจถามออกไปเชื่อไหมว่าใจฉันสั่นมากไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าพี่เขาด้วยซ้ำ
“ไม่เลย..พี่เคยบอกแล้วไงว่าถ้าจะเป็นข่าวกับใครสักคน พี่ขอมีข่าวกับดรีมดีกว่า”
“ดรีม..ดรีม..ดรีมรู้ค่ะ แต่ว่าแบบนี้มันจะดีจริงๆ เหรอคะ?” เขาดังขนาดนั้นถ้ามาดับเพราะฉัน ฉันคงรู้สึกผิด
“ดีสิคะ..เราผ่านอะไรกันมาตั้งขนาดนี้ พี่ไม่เคยลังเลหรือหันไปชอบใครเลยดรีมก็เห็น” มันก็จริง “พี่รู้ว่าพี่ทำไม่ดีเอาไว้มากแต่ว่าให้โอกาศพี่แก้ตัวอีกสักครั้งได้ไหม?”
“ค่ะ” โอ๊ย..ทำไมเสียงของฉันมันถึงได้เบาขนาดนี้
“ไม่มีใครบอกหรือยังไง? เวลาคุยกับผู้ใหญ่เขาให้เงยหน้าขึ้นน่ะ” พี่โซลบอกแกรมดุก่อนจะเชยคางฉันขึ้นให้อยู่ในระดับสายตาของกันแหละ โอ๊ย! ฟินค่ะ!
“พี่..พี่โซล” ทำไมเสียงฉันถึงได้อ่อยขนาดนี้ TOT รี๊ดเดอร์อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ ดรีมไม่ได้อ่อยนะ ตอนนี้แค่ยืนยังไม่มีแรงเลยค่ะ
“ครับ” เขารับคำก่อนจะยิ้มหวานๆ แม่จะละลาย “พี่ขอฟังคำตอบอีกครั้งได้ไหม?”
“ดรีม..ดรีมให้โอกาศพี่โซลค่ะ” ฉันตอบก่อนจะยิ้มตอบพี่เขาไป ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ฉันตกอยู่ภายใต้วงแขนนี้ พี่โซลโน้มตัวลงมาใกล้ๆ ใกล้เสียจนฉันแถบหยุดหายใจ เราหยุดมองกันอยู่แบบนั้นจน ริมฝีปากของเรา...
“นี่ๆ ไปหยิบคุกกี้แค่ไม่กี่นาทีกลับมาเจอฉากจูบกันเลยเหรอ ตายๆ นึกว่าดูซีรี่ย์เกาหลี” ฟ้าว่าก่อนจะเดินมานั่งที่เดิม โอ๊ย! อายสิคะ อาย
“พี่..พี่ว่าเราไปมหาลัยกันดีกว่า”
“นะ..นั่นสิ เดี๋ยวสาย” ฉันบอกก่อนจะก้มมาหยิบกระเป๋าและหนังสือ แต่จังหวะที่ฉันกำลังจะก้มนั้นเองเสียงหอมแก้มดังฟอดด..ก็ดังขึ้น
“พี่โซล!!” ฉันร้องดังลั่นด้วยความตกใจ แต่ไม่ทันเสียแล้ว ผู้ร้ายตัวดีดันวิ่งหนีออกไปโดยไม่รอให้ฉันคาดโทษ
“เล่นกันเป็นเด็กๆ เลยให้ตายสิ” ฟ้าบ่นอุบอิบก่อนจะยัดคุกกี้สามสี่ชิ้นติดกันรวด
“พี่ไปก่อนนะ”
“ให้ไวเลยเดี๋ยวมาทำอะไรให้ฟ้าอิจฉาอีก” น้องฉันทำหน้ามุ่ยใหญ่แล้ว ฉันยิ้มให้น้องสาวก่อนจะเดินออกมาจากบ้านซึ่งมีพี่โซลรออยู่ในรถก่อนแล้ว
“พี่โซลนะ..พี่โซลเล่นอะไรก็ไม่รู้ ถ้าผู้ใหญ่ในบ้านมาเห็นเข้าจะทำยังไง” ฉันว่าพรางตีแขนเขาไปหลายที
“เมื่อกี้ใครก็ไม่รู้ยังสั่น หงึกๆ เหมือนลูกไก่อยู่เลย ตอนนี้มาตีพี่แบบนี้แสดงว่าไม่กลัวแล้วใช่ไหม?”
“ใครจะไปกลัวพี่โซลกัน” ฉันทำหน้ายู่ใส่พี่โซลอย่างท้าทาย แต่นั่นทำให้ฉันรู้ว่าฉันกำลังคิดผิดเพราะตอนนี้ฉันกำลังถูกผู้ชายหน้าสวยทาบทับริมฝีปากลงมาอย่างแนบแน่นมันไม่ได้ระราบระล้วงแต่อย่างใด แต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเขาจะทะนุถนอมฉันเอาไว้แบบนี้ตลอดไปและตลอดไป
“พี่รักดรีมนะคะ” มันเป็นคำพูดที่สุดแสนจะธรรมดาแต่มันกลับหนักแน่นจนใจฉันเชื่อไปแล้วทั้งใจว่ารักครั้งนี้จะไม่มีทางผิดหวังอีก คำตอบของดรีมเองก็มีแค่... ‘ดรีมก็รักพี่โซลค่ะ’ ~~~ ♥
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จะจบแล้วน้า อิอิ ช่วงสิ้นปีคือช่วงสิ้นใจ
อดทนรออีกนิดนะรีดเดอร์ เดี๋ยวก็จะจบแล้วจุ้บๆ
FSCreammii
13.DEC.2014
คราวนี้จบแล้วจริงๆ เป็นปี โอ๊ย..เก๋าขอโต๋ดดด งอแง
แต่รักนะ มาลงให้จบแย้ว..ฝากด้วยน้า จุ้บๆ ♥
FSCreammii
07.Jun.2015
ความคิดเห็น