คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 19 : Kiss
Kiss
@ มหาลัยเซเลป 18.00 น.
พูดตามตรงว่าตอนนี้ฉันกำลังยืนเกร็งกับชุดไทยที่มีพี่พลอยกำลังคอยกำกับช่างให้แต่งตัวฉัน แอบปวดตัวนิดๆ เพราะกว่าพี่โซลจะยอมตื่นก็นานพอสมควร ทำเอาคนตัวเล็กๆ แบบฉันหายใจแถบจะไม่ทั่วท้อง เขินก็เขิน อายก็อาย แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงได้ยอมให้เค้ากอดอยู่แบบนั้น
“หมายเลขสิบสาม น้องแพม ครับ” เสียงพิธีกรเรียกชื่อน้องแพมขึ้นเวที โอ๊ย! เหลืออีกแค่ไม่กี่ลำดับ
“พี่พลอยดรีมตื่นเต้น” ฉันเกาะแขนพี่พลอยแบบเด็กติดแม่
“เออน่าๆ อดทนๆ”
“หมายเลขสิบสี่ น้องมิ้นตี้ ครับ”
“พี่พลอย” ฉันเรียกชื่อพี่พลอยอีกครั้ง เดินมาตั้งนาน นี่มันเหลือสามคนสุดท้ายแล้ว กรรมการก็ตลกเป็นบ้า คนเข้ารอบดันเป็นสามหมายเลขสุดท้าย แถมฉันยังแก่ที่สุด
“อีกนิดเดียวเองดรีม อดทนอีกนิดเพื่อชมรมของเรา”
“และผู้เข้าประกวดคนสุดท้าย น้องดรีม ครับ”
“เค้าเรียกแกแล้วไปเลยเร็วเข้า” พี่พลอยผลักฉันแทบจะกลายเป็นถีบฉันให้ขึ้นเวที ฉันถอนหายใจนิดหน่อยก่อนจะเดินออกมาเหมือนตัวเองเป็นนางงาม ก็ตามสูตรที่พลอยสอนมานั่นแหละ
“สวยงามมากครับอย่างกับนางสาวไทย” พิธีกรมันน่าตบนะ ประชดแบบนี้อยากตกเวทีไหมค่ะ “และนี่คือผู้เข้าประกวดสามคนสุดท้ายที่เราเลือกขึ้นมาได้ แหม่! ทั้งสวยทั้งเพียบพร้อมขนาดนี้ กรรมการคงหนักใจน่าดูนะครับ”
“พอสมควรครับ” อาจารย์เขียวหัวเราะ พร้อมจดคะแนนลงบนกระดาษก่อนจะพับมันลงไปในซองจดหมาย โอ๊ย! แม่จะเป็นลม
“เราขัดเลือกเฉพาะบุคคลคุณภาพเท่านั้นแหละค่ะ” อาจารย์แดงเอ่ยต่อ นี่ฉันกำลังอยู่ในรายเดอะสเตอร์รึเปล่า ทำไมมันกดดันขนาดนี้ค่ะ
“นางนพมาศปีนี้รับประกันได้เลยครับว่าเธอเป็นคนที่เพียบพร้อมจริงๆ” เป็นอันจบพิธีหลังจากที่อาจารย์เหลืองกล่าวจบ คะแนนในซองจดหมายถูกลำเรียงมาให้เจ้าหน้าที่ข้างล่างเพื่อรวบรวมคะแนน อกอีแป้นจะแตกแล้วค่ะ
“ผมว่าผู้เข้าประกวดคงจะกดดันพอสมควร เดี๋ยวเราจะให้เวลาผู้เข้าประกวดไปพักอีกสิบห้านาทีนะครับ แล้วเราจะกลับมารวมกันที่นี่ สายเท่ากับสละสิทธิ์นะคับ” สิ้นคำของพิธีกรฉันก็รีบสาวเท้าลงจากเวทีทันที
“พี่พลอยดรีมนึกว่าจะตายไปแล้ว” ฉันว่าพลางปาดเหงื่อ
“แกจะกลัวอะไรขนาดนั้นดรีม” พี่พลอยทำท่าเอือมๆ “โน่น! พระเอกของแกมาล่ะ”
“พี่พลอยครับ” ฉันหันไปมองพระเอกที่พลอยว่ามันจังหวะพอดีกับที่เหยื่อพี่พลอยมาพอดี
“ฉันไปก่อนนะ” พี่พลอยโบกมือหยอยๆ “ฝากน้องฉันด้วยนะไอตุ๊ด”
“ใครตุ๊ดฟ่ะ” เป็นครั้งแรกนะที่ฉันเห็นพี่โซลแยกเขี้ยวแบบนี้ น่ารักดีแฮะ ฉันแอบยิ้มไม่ให้เค้ารู้ “ดรีมไปลอยกระทงกัน”
“เอะ...” ฉันหันไปมองกระทงในมือของพี่โซลที่ตอนนี้ถูกประดับไว้อย่างสวยงามแต่มันมีแค่อันเดียว “อันเดียวหรอค่ะพี่โซล”
“ไปด้วยกันนะ^^” ว่าเสร็จพี่โซลก็ลากฉันออกไปลอยกระทงด้วยกันโดยที่ไม่รอฟังคำตอบจากฉันเลย เราเดินมาถึงลานสระน้ำที่มีคนแออัดกันเต็มไปหมด เอะ! นี่ฉันเดินจับมือกับพี่โซลมาตลอดเลยหรอเนี่ย ไม่น่าล่ะเดินมานี่มีแต่คนมอง
“พี่โซลปล่อยดรีมเถอะค่ะ” ฉันบอกพี่โซลพร้อมมองไปที่มือของเราสองคน “ดรีมไม่ได้รังเกลียดนะคะ แต่ว่าดรีมกลัวพี่โซลจะเป็นข่าว”
“แล้วยังไงล่ะ พี่อยากเป็นข่าวกับดรีมมากกว่าคนอื่นซะอีก”
ดูคำตอบสิ -///- ดรีมก็เขินเป็นนะคะ ฉันเอาแต่ยืนบิดจนพี่โซลเองก็เริ่มเขินตามไปด้วย ร้อยทั้งร้อยใครมาได้ยินประโยคนี้ก็ต้องฟินไปตามๆ กัน
“มาเร็วเดี๋ยวคนก็แซงเราหมดหรอก” พี่โซลบอกแก้เขินก่อนจะออกแรงดึงเบาๆ ให้ฉันเดินตาม
“ค่ะ^^” ฉันรับคำก่อนจะเดินตามพี่โซลไปที่ต้นไม้ข้างๆ ลานสระน้ำ พี่โซลยื่นกระทงมาให้ฉันจับก่อนที่ตัวเขาเองจะหลับตาพริ้มเพื่อขอพร ฉันก็เลยทำตามพี่โซลซะเลย ฉันขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นเราก็ปล่อยกระทงลงไปกับน้ำ สวยจังเลยนะ กระทงของเราสองคนลอยไปรวมกลุ่มกับกระทงพวกนั้น
“ขอพรว่าอะไรเหรอคะพี่โซล?” ฉันถามหลังจากฉันเอาแต่จ้องกระธงพวกนั้นอยู่นาน แต่เจ้าตัวกลับเงียบ ฉันเลยต้องหันไปมองเขาเพื่อหาคำตอบ ซึ่งแทนที่จะได้คำตอบฉันกลับต้องเขินมากกว่าเดิมเพราะสายตาของเขาที่มองมาทางฉันอยู่ก่อนแล้ว “ยิ้มแบบนั้นหมายความว่ายังไงคะ?”
“กำลังคิดว่าวันนี้ดรีมสวยเป็นพิเศษเลยนะ” พี่โซลยิ้มอย่างอ่อนโยน “สวยซะจนพี่อยากจะเก็บไว้คนเดียว”
“...” เอาอีกแล้วพี่โซลนี่เก่งจังเลยนะ เรื่องที่ทำให้ฉันเขินเนี่ย
“ขอจูบได้ไหม”
“เอะ...”
“ไม่เป็นไร ช่างมันเถ....” คราวนี้ไม่ใช่ฉันแล้วแหละที่โดนรุกแต่เป็นพี่โซลต่างหาก ชอบแกล้งดรีมดีนัก ต้องเล่นซะให้เข็ดฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าจูบกันยังไงมันเลยทำให้ฉันเสียเปรียบแล้วพี่โซลก็เลยเป็นฝ่ายคุมเกมแทน แขนขามันเหมือนกับไม่มีแรงจนฉันต้องคว้าเสื้อเขาเอาไว้เป็นที่พึ่ง ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องลงไปกองกับพื้นแน่ๆ
“...อร่อย ^^” พี่โซลเอ่ยหลังจากถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง เสียงหัวใจแบบนี้มันคืออะไรกันแน่นะ
“ดะ...ดรีม...ดรีมขอตัวไปขึ้นเวทีก่อนนะคะ” ฉันรีบวิ่งหนีพี่โซลมาทีเวทีทันทีนี่ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย อ๊าก! ยัยดรีมไปจูบเเขาก่อนได้ยังไงกัน!!
ก๊อกๆ ยังมีรีดเดอร์ที่น่ารักหลงเหลืออยู่ไหมนะ >.<
คิดถึงทุกคนจุงเบย เค้ายังไม่ได้หายไปไหนนะ ห้าๆ อย่าเพิ่งงอนๆ
เค้าไม่ค่อยว่าง ฮร่า แอบลืมไปแล้วว่าแต่งนิยายค้างไว้ ให้อภัยเค้าเถอะ
งานกองท่วมหัวเบย TOT สัญญาว่าจะมาอัพให้บ่อยขึ้นแล้วกัน
เด่วคืนนี้จะมาลงให้ครบร้อยเปอร์ ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ถึงจะไม่มาก แต่ว่าเค้าน่ะรักทุกคนเบยยย จุ้บ <3
FSCreammii
23.10.14
ความคิดเห็น