คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 : โปรเจคใหญ่
โปรเจคใหญ่
ตกเย็น....
ฉันเดินมาหยุดอยู่หน้าโรงยิมข้างในมีผู้สมัครนางนพมาศแล้วก็พี่เลี้ยงที่กำลังฝึกกันอยู่ ให้ตายเถอะ! ไมเกรนจะขึ้นทำไมอากาศถึงได้ร้อนขนาดนี้นะ แล้วเมื่อไหร่พี่พลอยจะมา
“นี่ไงแพมผู้หญิงคนนี้ไงที่เป็นข่าวในหน้าฟีดของมหาลัยน่ะ” เสียงผู้หญิงคู่นั้นที่กำลังเดินมาดังแทรกแหวกอากาศเข้ามากระทบหูของฉัน
“นี่น่ะเหรอ?” ยัยเด็กปีหนึ่งที่เพื่อนเรียกชื่อว่าแพมมองฉันแล้วทำหน้าเอือมๆ “ไม่เห็นจะสวยเลยหน้าตาก็งั้นๆ”
“พูดเบาๆ สิแพมเดี๋ยวพี่เขาได้ยิน” คนที่เป็นเพื่อนยังคงห้ามแพม สงสัยคงกลัวฉันล่ะมั้ง
“แกจะกลัวอะไรป้าเขาแก่จนจะเข้าโรงอยู่แล้ว” กรี๊ด! เรียกฉันป้าฉันเพิ่งจะยี่สิบกว่าๆ เองนะเด็กอย่างเธอนี่มัน... “ประกวดคราวเนี่ยยังไงฉันก็ชนะ ทั้งเด็กกว่า สวยกว่า น่ารักกว่า แก่ๆ อย่างนั้นจะสู้ฉันได้ยังไง”
“แก่อย่างฉันเนี่ยแหละที่จะชนะเธอได้ สวยไม่เสร็จอย่างเธอมุดกลับรูไปได้แล้วไป!” พี่พลอยคนงามที่เพิ่งจะเดิมมาเห็นเหตุการณ์ก็ดุใส่แม่นั่นจนนางนิ่งเงียบไปเลย
“แพมไปเถอะ” เพื่อนยัยแพมอะไรนั้นลากแพมให้เข้าไปในโรงยิมเพื่อหนีปัญหา
“ยืนให้เด็กมันด่าอยู่ได้แกนี่มันจะเรียบร้อยไปไหนหา!” อู้ยย โดนดุเลยใครจะไปตั้งใจกันล่ะ ก็ไม่อยากตอบโต้แค่นี้ก็ข่าวมากพอแล้ว
“น่าเจ้! ไม่ได้ยอมแบบนี้ทุกครั้งสักหน่อยก็ไม่อยากให้มันเรื่องใหญ่”
“แม่พระเหลือเกิน” พี่พลอยพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนเดินนำฉันเข้ามาข้างในโรงยิม คนเข้าประกวดเยอะเหมือนกันแหะ ว่าแต่ทำไมพี่พลอยไม่ประกวดไปเองเลยล่ะ ให้ฉันประกวดทำไม “ไม่ต้องทำอะไรมากแค่กรอกใบสมัครรอเรียกเบอร์ ถ่ายรูปแล้วก็กลับบ้าน”
ฉันพยักหน้ารับก่อนจะกรอกใบสมัครตามที่พลอยบอก ยอมรับเลยว่ายังคงมีสายตาหลายๆ คู่ที่จ้องมองพลางซุบซิบนินทากันแบบไม่เลิกไม่รา ช่างมันเถอะ! อย่าไปใส่ใจเลยแค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้ว
“ไปนั่งรอได้เลยครับ” รุ่นพี่ที่รับใบสมัครบอกก่อนจะชี้ไปที่สแตนเชียร์ซึ่งมีพี่พลอยนั่งรออยู่แล้ว ฉันเลยเดินมานั่งข้างๆ พี่พลอย
“ปีนี้มีไปเก็บตัวด้วยนะ ไปเที่ยวที่ทะเลน่ะ” พี่พลอยเล่าให้ฟังคร่าวๆ ประกวดนางนพมาศมีเก็บตัวด้วยเหรอ? “พอจบจากเรื่องนี้ฉันจะทำเรื่องยื่นขอให้แก๊งเราเปิดชมรม”
“ชมรม?” ฉันทวนคำพูดของพี่พลอย ที่อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนเรื่องคุยเสียดื้อๆ
“แต่คนมันยังขาดเราขาดอีกห้าคน”
“แล้วพี่พลอยจะเอายังไงล่ะ?” จะหาคนเพิ่มน่ะมันไม่ยากหรอกแต่จะไปหามาจากไหน? ไม่มีใครอยากเข้าใกล้พวกเราทั้งนั้น
“ก็ต้องหาให้ครบเพราะต้องมีสมาชิกอย่างน้อยสิบเอ็ดคน เขาถึงจะยอมให้ห้องน่ะ” พี่พลอยบอกก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม “ฉันเบื่อจะนั่งที่โต๊ะกลุ่มแล้ว แดดก็แรง ร้อนก็ร้อน”
“ก็จริงนะ” ฉันเองก็ยอมรับเพราะที่นั่งตอนนี้ก็แทบจะไม่พอสมาชิกมีตั้งหกคนแล้วนิ
“เพราะฉะนั้นงานนี้แกต้องได้ที่หนึ่ง เพื่อจะได้กอบกู้หน้าตาของแกคืนมา พวกชะนีมดลูกเพิ่งเกิดพวกนั้นจะได้เงียบปากไปสักที” ชะนีมดลูกเพิ่งเกิด เจ้คะ! แรงไปไหมคะ
“เข้าใจแล้วค่ะ”
“นั่นมันเรียกแกไปถ่ายรูปแล้ว ฉันไปรอข้างนอกแล้วกันเดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน” พี่พลอยบอกก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป ชมรมอย่างนั้นเหรอ? มันก็น่าสนใจดีนะ ว่าแต่อีกห้าคนที่เหลือจะเป็นใครล่ะเนี่ย....
บ้านฝาแฝด...
“ขับรถกลับบ้านดีๆ นะพี่พลอย” ฉันบอกพี่พลอยก่อนจะเปิดประตูลงมาจากรถแล้วเดินเข้ามาในตัวบ้านก็เจอฟ้ากำลังนั่งเล่น Notebook อย่างสบายใจ
“กลับมาแล้วเหรอ?” ฟ้าทักฉันพร้อมกับส่งจานคุกกี้ให้ “กินไหม? อร่อยดีนะ”
“ขอบใจจ้ะ” ฉันรับจานคุกกี้มาจากฟ้าแล้วนั่งลงข้างๆ ฟ้าที่กำลังเลื่อนดูฟีดข่าวของมหาลัย
“พี่พลอยเล่าให้ฟังรึยัง? เรื่องชมรมน่ะ”
“เพิ่งบอกวันนี้เองทำไมเหรอ?” ฉันมองฟ้าที่หยุดอยู่ที่รูปผู้หญิงกับข้อความที่โพสต์ว่า ‘พวกไวน์วูฟ โดนหญิงปริศนากระทืบเละ ไม่อยากจะเชื่อว่ายังมีผู้หญิงอีกคนที่กล้าเป็นอริกับแก๊งมาเฟียมหาลัย’ “นี่มันแก๊งไวน์วูฟที่พี่ไนส์เคยกระทืบหัวหน้ามันเละไปเลยนิ”
“แต่เห็นว่าตอนนี้คนใหม่ขึ้นแทนแล้วนิ ก็ได้ยินมากจากข่าววงในอะนะ ไม่เคยเห็นหน้าแล้วก็ไม่รู้ว่าใครด้วย”
“อย่ารู้เลยดีแล้ว แต่จะว่าไปผู้หญิงคนนี้ก็เก่งนะที่กระทืบพวกนั้นได้จนเละขนาดนี้” ฉันก็วิเคราะห์ไปตามที่รู้มาเพราะพวกไวน์วูฟน่ะอันตรายยิ่งกว่าพวกโฮสต์คลับของนายโยเสียอีก มหาลัยฉันแบ่งพักแบ่งพวกเยอะเสียเหลือเกิน นี่ยังไม่รวมแก๊งเล็กแก๊งน้อยทั้งหลายอีกนะ
“ฟ้าว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจนะ แล้วก็ยังมีอีกคน” ฟ้าเลื่อนไปที่ผู้หญิงน่าสวยที่กำลังยืนกอดแขนหญิงปริศนาคนนั้นแน่น “น่าจะสนิทกันนะปกป้องกันด้วย”
“ไม่ใช่ว่าเขาเป็นแฟนกันเหรอ เหมือนพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยนางเอกเลย”
“คิดได้ยังไงเนี่ยพี่ดรีม เขาน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันมากกว่าแบบที่พี่ไนส์ตามมาช่วยฟ้า แล้วก็พี่พลอยตามไปช่วยพี่ดรีมไง” ฟ้าลองยกตัวอย่างง่ายๆ ที่ทำให้ฉันพอจะนึกภาพออกตาม
“พี่ก็แค่หมายถึงไง ไม่ได้บอกว่าสองคนนั้นเป็นอะไรกันจริงๆ สักหน่อย”
“ช่างมันเถอะ! พี่พลอยบอกพี่ดรีมรึยังว่าเย็นนี้เรามีนัดที่บ้านพี่แอ้” ไม่ได้บอกนิ! อีกอย่างแกก็รีบร้อนออกไปสงสัยจะรีบกลับไปแต่งตัว “ทำหน้าอย่างนี้ไม่ได้บอกแน่ๆ เลย ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดธรรมดานี่แหละ ฟ้าเองก็เพิ่งรู้ก่อนพี่ดรีมจะมา”
“จ้ะ อย่างนั้นเดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงพี่ลงมานะ” ฉันบอกน้องสาวตัวเองก่อนจะเดินขึ้นห้องมาเพื่อที่จะอาบน้ำเตรียมไปตามนัดที่บ้านแอ้ว่าแต่นัดไปทำอะไรกันหว่า?
บ้านอ้อแอ้...
ฉันเดินเข้ามาในตัวบ้านโดยตามหลังฟ้ามาติดๆ มีปาร์ตี้กันเหรอเนี่ย คนเยอะแยะชะมัด ฉันชำเลืองไปรอบๆ ก่อนจะเจอโต๊ะบุฟเฟ่ต์ขนม กรี๊ด! ดรีมจะกิน
“มีบัตรเชิญไหมค่ะถ้าไม่มีก็เข้าไม่ได้นะคะ” คนต้อนรับอธิบาย งานเข้าแล้วไง
“ไม่มีอ่ะ แต่จะเข้า” ฟ้าตอบเสียงเรียบ แถมยังจูงมือฉันเข้ามาในงานเสียดื้อๆ ทำเอาคนที่ต้อนรับวิ่งมาห้ามแทบไม่ทัน
“ไม่เป็นไรจ้ะ นี่เพื่อนแอ้เอง” โชคยังดีหน่อยที่อ้อแอ้วิ่งเข้ามาหาพวกเราได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นคงโดนหิ้วปลีกออกไปข้างนอกแล้ว “แอ้ดีใจนะที่ทุกคนมาได้ ขอโทษที่ไม่ได้เชิญด้วยตัวเองวันนี้เราไม่ได้เจอกันเลย คงไม่โกรธใช่ไหม?”
“ไม่เลยจ้ะ” ฉันยิ้มให้อ้อแอ้ส่วนฟ้าแยกตัวออกไปหาอะไรกินตั้งแต่ที่อ้อแอ้มาคุยกับคนต้อนรับนั่นแหละ สงสัยจะหิวล่ะมั้ง?
“พี่พลอยกับไมโกะนั่งรออยู่ที่โตะแล้ว เดี๋ยวแอ้ให้คนไปส่งนะ ส่วนฟ้าเดี๋ยวแอ้จะพาไปด้วย” อ้อแอ้บอกก่อนจะเรียกบริกรให้พาฉันมานั่งที่โต๊ะ
“ขอโทษนะดรีมเมื่อกี้ฉันรีบมากกลัวจะมางานไม่ทันน่ะ เลยลืมบอกแก” พี่พลอยแก้ตัวพร้อมกับเขยิบให้ฉันเข้ามานั่งด้วย
“ไม่เป็นไรเจ้ เรื่องมากินฟรีเป็นใคร ใครก็รีบ” ฉันพูดทีเล่นทีจริงทำเอาพี่พลอยทำท่าจะหยิกฉันเพราะหมั่นเขี้ยว “เออ! เจ้เห็นในฟีดของมหาลัยหรือยัง?”
“ข่าวอะไรวะ? ช่วงนี้ฉันไม่ได้เปิดฟีดมหาลัยดูข่าวอะไรเลย”
“ข่าวที่มีผู้หญิงปริศนากระทืบพวกไวน์วูฟไง” ฉันเฉลยคำตอบที่ทำเอายัยไมโกะถึงกับสำลักคอกเทลที่ตัวเองกำลังยกดื่ม “เป็นอะไรหรือเปล่าไมโกะ”
“เปล่าค่ะ พี่ดรีมหมายถึงผู้หญิงที่ดูห้าวๆ แล้วก็มีผู้หญิงหน้าตาสวยๆ อยู่ด้วยตลอดเวลาหรือเปล่าค่ะ?”
“ใช่! ไมรู้จักเหรอ?”
“ก็ไม่เชิงค่ะ พี่สองคนนี้เขาอยู่คณะไมเอง คนที่ดูห้าวๆ หน่อยชื่อมิ้นมิค่ะ แกเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา ถึงจะพี่เขาจะดูน่ากลัวแบบนั้นแต่แกก็มีน้ำใจนะคะ”
“อย่างนั้นเหรอ?” พี่พลอยถามกลับเสียงเรียบ “ถ้าลองกระทืบแก๊งไวน์วูฟได้ก็ไม่ธรรมดาล่ะนะ น่าสนใจแหะแล้วผู้หญิงอีกคนล่ะ”
“ชื่อพี่ออมค่ะ แกเรียนเก่งมากได้เกียรตินิยมอับดับหนึ่งของคณะทุกปีเลยค่ะ ใจดีมากๆ ด้วย”
"ใจดี? บางทีแก๊งเราก็ขาดคนใจดีนะ เท่าที่เห็นมีแต่ดิบๆ เถื่อนๆ"
"ก็จริงอย่างที่เจ้พูดนะ" ฉันแสดงความคิดเห็นบ้าง เจ้กับพี่ไนส์ นี่ก็ขาโหดขาลุยถึงจะโหดกันคนละแนวก็เถอะ ฟ้ากับไมโกะคู่ขาปากเสียกับฟ้าน่ะไม่เท่าไหร่แต่กับไมนี่สิถึงจะเป็นคนเรียบร้อยแต่คำพูดที่หลุดมาแต่ละคำ...เกินบรรยาย อ้อแอ้เนี่ยก็ไม่ค่อยได้ไปสัมผัสด้วยเสียเท่าไหร่แต่เท่าที่เห็นอ้อแอ้ก็นิสัยดีดูไม่มีพิษไม่มีภัย ถ้าไม่รวมตอนที่ไปกระทืบพวกโฮสต์คลับแล้วอ่ะนะ
“ถ้าอย่างนั้นฉันยกหน้าที่นี้ให้แกนะไมพาสองคนนี้เข้าแก๊งด้วย!” พี่พลอยสั่งคำขาดทำเอายัยไมที่นั่งฟังถึงกับอึ้งไปเลย
“พี่พลอยไมจะทำได้เหรอ? ให้ดรีมทำก็ได้นิค่ะ”
“ตั้งแต่เข้าแก๊งมาแกทำอะไรบ้างยัยไม? ฉันเป็นดาวมหาลัย ไนส์กระทืบหัวหน้าเก่าไวน์วูฟ ฝาแฝดจัดการโฮสต์คลับ แล้วแกล่ะทำอะไร?” พี่พลอยถามไมโกะเสียงเรียบ ไมไม่ได้เข้าแก๊งมาเพราะถูกเลือกแต่เข้ามาเพราะน่าสงสารโดนกลั่นแกล้งไม่เว้นแต่ละวัน จนพี่พลอยต้องยื่นมือเข้ามาช่วย พอมีคำว่าเพลย์เกิร์ลเป็นเกาะกำบังเอาไว้ก็เลยไม่มีใครกล้าแกล้งหรือทำร้ายไมอีก
“ตกลงค่ะ! ไมจะทำ”
“ไหวรึเปล่าไม?” ฉันถามไมโกะอย่างเป็นห่วง
“ไม่ไหวก็ต้องไหวค่ะ ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย” ไมบอกอย่างหนักแน่น
“ดีมาก! ฉันอนุญาตให้ยัยแอ้ช่วยแกอีกแรง คราวนี้ก็ช่วยพิสูจน์ให้ฉันดูหน่อยแล้วกันว่าพวกแกจะทำได้ดีขนาดไหน” พี่พลอยบอกก่อนจะคว้ากระเป๋าถือของตัวเอง “เดี๋ยวฉันจะไปเข้าน้ำสักหน่อย มีใครจะไปไหม?”
“ไม่มีค่ะ” ฉันตอบแทนไมโกะที่หน้านิ่วคิ้วขมวดกับภาระอันหนักอึ้ง ส่วนพี่พลอยก็เดินละลิ่วปลิวเข้าห้องน้ำไปแล้ว ยิ่งเห็นไมโกะทำหน้าเครียดแบบนั้นฉันก็ยิ่งอดเป็นห่วงไม่ได้ สู้ๆ นะไมโกะพี่เอาใจช่วย
ความคิดเห็น