ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    PLAY G1RL NO.4 กั๊กหัวใจไม่ให้รัก "นายอันตราย"

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : ผู้ชายกวนประสาท

    • อัปเดตล่าสุด 3 ม.ค. 57


    บทที่ 1
    ผู้ชายกวนประสาท



     

    ῀῀กับคนนี้ฟินเลย บอกตรงรักจุงเบย อยากอวดทุกคนเลย ว่าพบเจ้าของหัวใจ῀῀

     “หมาที่ไหนมันมาคลอดลูกแถวนี้ว่ะเนี่ย” เสียงห้าวดังมาจากทางไหนก็ไม่รู้แต่ใกล้ๆ หูชอบกล

    “นี่นาย! หมาในปากนายรึเปล่าที่มันคลอดลูกน่ะ” ฉันตะโกนถามกลับไปอย่างอดไม่ได้ มาว่าเสียงเราเหมือนหมาคลอดลูกแบบนี้เคืองนะ!

    “.....” ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก

    “นี่นาย! ว่าคนอื่นเขาแล้วมาเงียบแบบนี้ ลูกผู้ชายรึเปล่าเนี่ย” ฉันยังคงตะโกนออกไปอย่างไร้ทิศทาง

    ตุ้บ!!

    เหมือนเสียงของหล่นมาจากที่สูง ฉันหันหลังไปก็เจอกับ  เจอกับ....กับ อ๊า! คนอะไรหล่อจังเลย เขินนะ

     “ว่าไงยัยบ๊องว่าใครไม่ใช่ลูกผู้ชายไม่ทราบ” เสียงห้าวถามกลับมา เลยทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าไม่ใช่เวลามาเขินนี่หว่า เราต้องด่ามันก่อน

    “ก็นายมาหาว่าเสียงฉันเหมือนหมาคลอดลูกนี่” ยิ่งเถียงก็ยิ่งมีน้ำโห

    “ใครไปว่าเธอยัยบ๊อง? หมามันคลอดลูกอยู่หลังพุ่มไม้ตรงนั้น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบ!” นายหน้าหล่อเดินเข้ามาใกล้ๆ จนฉันรู้สึกได้ถึงความสูงหรือความเตี้ยของฉันก็ไม่รู้ นี่ขนาดฉันสูงตั้ง170แล้วนะ หมอนี่มันสูงเท่าไรกันเนี่ย

    “ก็ฉันเดินร้องเพลงมา แล้วนายก็บอกหมาที่ไหนมาคลอดลูกแถวนี้นี่” ฉันเถียงคอเป็นเอ็น

    “แล้วเสียงเธอเหมือนหมาคลอดลูกหรือเปล่า? ถ้าไม่ใช่จะร้อนตัวทำไม” หน้าก็หล่อแต่ปากนี่อยากจะเอาตะกร้อครอบจริงๆ หมาได้ใจสุดๆ

    “นี่นาย! ถึงนายจะไม่ผิดนะ แต่ใครที่เดินผ่านมาแถวนี้เขาก็ต้องคิดเหมือนฉันกันทั้งนั้นแหละ” ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ โมโหจนอยากจะเอา I-PAD ในมือขึ้นมาฟาดปากหมอนี่ ทำไมปากเขาถึงได้ หม-าสรรสร้างประดิษฐ์เจาะมาให้พูดขนาดนี้

    “นี่เธอ! มาหาเรื่องฉันต้องการอะไรเนี่ย หรืออยากจะจีบฉัน?” หมอนี่มันหลงตัวเองสุดกู่ กู้ ไม่กลับเลยเว้ย!

    “ขอโทษน่ะเป็นหรือเปล่า? ถามจริงๆ ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทหรือยังไง หน้าตาก็ดี ปากนี่เอาไว้เพาะพันธุ์สุนัขสำหรับขายตลาดนัดชัดๆ” ฉันบอกอย่างเหลืออด ให้ตายสิ! นี่ฉันเผยธาตุแท้ออกไปจนได้ ไอ้ฟ้านะไอ้ฟ้า ไปเหวี่ยงใส่เขาจนได้

    “หึ! ยัยกระป๋องนมตราหมี พูดไปพูดมาก็ชมฉันอยู่ดีแหละน่า ไม่เถียงกับเธอแล้วเหมือนคุยกับคนบ้าเลย” ว่าเสร็จนายนั่นก็เดินหันหลังกลับไปทันที อร๊าย! ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย ด่าผู้หญิงฉอดๆ หน้าไม่อายจริงๆ อย่าให้เจออีกนะแม่จะตบให้คว่ำเลย!

     

    พักกลางวัน

    “ไอ้ฟ้า” เสียงเจ้พลอย

    “....”

    “ฟ้าเป็นไรไปหรอ” เสียงพี่ดรีม

    “....”

    “พี่ฟ้าเมาออกซิเจนมาเหรอหน้าแดงๆ นะคะ” เสียงไมโกะ

    “....”

    “ฟ้าแม่งทำท่าเหมือนโดนของ น่ากลัววะ” เสียงพี่อ้อแอ้ตามมา

    “....” ยังไร้สัญญาณตอบรับ

    “โครมมมม..ม ไอ้ห่-าฟ้าเป็นเชี้-ยอะไรไม่ทราบครับน้องเลิฟ” เสียงนี้ไม่ใช่ใครอื่นใกล้

    “เฮ้ยพี่ไนส์ ฟาดลงมาได้ นี่มันหนังสือห้องสมุดนะ” ฉันที่เพิ่งจะสะดุ้งหลุดออกมาจากภวังค์ เงยหน้ามองต้นตอของความวุ่นวายทันที

    “เออ หนังสือแต่ไม่ใช่ของห้องสมุดเว้ยของฉันเอง นี่ฉันลงทุนสั่งจองมาไกลจากอเมริกาเลยนะเว้ย” พี่ไนส์ตบหนังสือเล่มหนาอย่างภาคภูมิใจ

    “จร้าๆ พี่ไนส์สั่งหนังสือกับใครคะ สั่งกับพี่ต่อใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ ว่าแต่เรียกฟ้ามีไรละ” ฉันถามพี่ไนส์ที่หยุดยิ้มกะทันหันเมื่อฉันแซวไปถึงคู่หมั้นของพี่แก ฉันเลยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนจะโดนพี่แกงาบหัวเอา

    “ไอ้ฟ้า พวกกุเรียกมึงจนเจ้พลอยได้ผัวไปสามคนแหละ” พี่ไนส์เปลี่ยนจากสายตาเชือดเฉือนมาเป็นเสียงตะคอกที่ฟังกี่ทีก็น่ากลัว แต่ก็ไม่พลาดที่จะแขวะแม่นางงามคนสวยที่นั่งจ้องฉันด้วยสายตาเชือดเฉือนไม่แพ้กัน

    “อ้าวไอ้ไนส์! ผัวสามคนนี่กูต้องเฉลี่ยเวลาให้คนละสามนาทีเองนะเว้ย” เจ้ค่ะ! นึกว่าจะโกรธ เวลามันน้อยไปว่าอย่างนั้นเถอะ

    “พอๆ แล้วมีอะไรหรือเปล่า?” ฉันถามขึ้นมาเพื่อจะห้ามทัพ ยัยพี่สาวสองคนที่กัดกันได้ทุกวันจริงๆ

    “ไม่มีค่ะ...แค่เห็นพี่ฟ้าเงียบๆ เหมือนเมื่อเช้าไม่ได้เข้าห้องน้ำมาก็เท่านั้นเอง” ไมโกะพูดขึ้นมา พลางเอามือท้าวคางอย่างน่าหมั่นไส้

    “เปล่านะ! เผอิญเมื่อเช้าพี่เจอผู้ชาย....” ฉันเริ่มเกริ่นขึ้น แต่ก็ต้องหยุดพูดเพราะพี่พลอยแกจ้องตาเขม็งเลยพูดถึงเรื่องผู้ชายนี่หูตาไวขึ้นมาเลยนะเจ้!

    “หล่อไหมวะ?” เสียงพี่พลอยดังแทรกขึ้นมาแบบไม่ต้องรอจบประโยคกันเลยทีเดียว

    “หล่อเจ้ หล่อมาก แต่ปากปีจอสุดๆ” ฉันพูดพร้อมกับนึกถึงท่าทางหมอนั่นที่นึกกี่ครั้งๆ ก็หล่อ เอ้ย! ก็กวนประสาท

    “อร๊าย! อยากเห็นวะ ชื่อไรวะ คณะอะไร มีแฟนยัง” เจ้ถามแบบ...ไม่ถามชื่อผู้ให้กำเนิดด้วยเลยละเจ้

    “จะรู้ไหมล่ะเจ้ เถียงกันแปบเดียวมันก็ด่าแล้วก็ชิ่งตูดหายไปเลย” ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย

    “ใครกันนะที่ทำให้ฟ้าอารมณ์ไม่ดี สาวเพลย์เกิร์ลโดนหนุ่มที่ไหนมาป่วนจนหน้าหงิกขนาดนี้เนี่ย” พี่ดรีมแฝดสุดเรียบร้อยพูดแหย่ขึ้นมา

    “พี่ดรีมลองเจอก่อนนะ แล้วพี่ดรีมจะรู้เองว่าความหล่อไม่สามารถกักกันหมาในปากของมันได้เลย” พูดแล้วของขึ้นค่ะ!

    “ไมว่านะพี่ฟ้า อีกไม่นานพี่ฟ้าต้องเจอเขาอีกแน่เลย” ไมโกะพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์

    “ถ้าเป็นไปได้ ไม่อยากเจอแล้วล่ะ” ฉันพูดขึ้น

    “ถ้าหล่อจริงแบบที่แกว่า ไม่น่าจะเหลือ” พี่แอ้พูดก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์

    “ทำไมทุกคนถึงคิดว่าฟ้าต้องโคจรไปเจอนายนั่นอีก ดูจากท่าทางไม่น่าใช่เด็กที่นี่ไม่คุ้นหน้าเลย” ฉันพูดอย่างสงสัย

    “อีกสองอาทิตย์มันมีการคัดเลือกนักแสดงละครเวทีของมหาลัยไม่ใช่หรอ เห็นพวกชะนีจากชมรมการแสดงหาตัวกันให้วุ่น” พี่ไนส์เจ้าแม่ใหญ่คับมหาลัยแต่ตัวไม่ใหญ่ตามพูดขึ้น

    “แล้วยังไงต่อล่ะ?” ฉันถามอย่างโง่ๆ ไม่ได้แกล้งโง่นะแต่นี่โง่แบบธรรมชาติเลยล่ะ

    “อีกสองเดือนมีงานสถาปนามหาลัยไง ครั้งนี้เขาจัดงานใหญ่มากแถมมีนักศึกษาจากมหาลัยอื่นมาด้วยนะเว้ย ผู้ชายเป็นของฉัน เกย์เป็นของฉัน กระเทยเป็นของไอ้ไนส์” เจ้พลอยพูดพร้อมทำท่าเคลิ้มได้น่าถูกถีบมาก

    “ทำไมกระเทยต้องเป็นของไนส์วะเจ้ ขอผู้ชายบ้างไม่ได้ไง” พี่ไนส์พูดพร้อมทำหน้าหงิก

    “ขอผู้ชายบ้าง? เดี๋ยวพี่ต่อก็บินกลับจากอเมริกามาที่นี่หรอก” พี่ดรีมแซวทำเอาพี่ไนส์นี่นิ่งเลย

    “ถูกต้อง! คนอะไรหึงโหดชะมัด!” พี่แอ้บอกเสียงดังก่อนจะทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะนางมารร้าย

    “แหมๆ พวกพี่ๆ ก็อย่าแซวพี่ไนส์เยอะสิคะ ดูหน้าพี่ไนส์สิ หน้าแดงยังกับถูกรุมตบมาแหนะ” ไมโกะแขวะพี่ไนส์อย่างไม่กลัวตาย ไม่ใช่ว่าไม่กลัว...แต่นางซื่อจนไม่รู้ว่าที่ตัวเองพูดอยู่น่ะ มันเสี่ยงจะโดน....

    “ไอ้โก๊ะ แกอยากเรียนจบปีสี่ไหม? ฉันว่าแกอาจจะมีชีวิตอยู่แค่ปี1เท่านั้นแหละ เฟรชชี่ตลอดกาลสนใจไหมหา?” พี่ไนส์แว้ดขึ้นมาจนยัยตัวแสบวิ่งไปหลบหลังพี่แอ้ทันควัน

    “โหดแบบนี้มีลูกขอตัวนะพี่ไนส์” พี่แอ้แซวพี่ไนส์อย่างเป็นกันเอง

    “แซวกันเข้าไปเถอะ อย่าให้มีบ้างแล้วกันใครกลัวแฟนขึ้นมาเหมือนฉัน จะถีบให้เสียโฉมเลย ส่วนไอ้ดรีม ทำเป็นแซว เดี๋ยวฉันลากพวกไปกระทืบไอ้โซลซะหรอก” พี่ไนส์พูดเสียงโหด แต่ใครจะกลัวก็รู้ๆ กันว่าพี่แกไม่ทำจริงหรอก

    “พี่ไนส์ล่ะก็ ดรีมแค่แซวเล่นเอง” พี่ดรีมเข้าไปเกาะแขนออดอ้อนพี่ไนส์ทันที พี่ดรีมนี่ก็อีกคนตั้งแต่คบกับพี่โซล ดูเชื่องเป็นแมวหุ่นยนต์โดนป้อนโปรมแกรมเชียว

    “พอเลยพวกแก ฉันว่าเย็นนี้เราไปเดินตลาดนัดหลังมหาลัยกันเถอะ” เจ้พลอยแย้งขึ้นอย่างรำคาญ

    “นั้นสิ! ดรีมอยากไปเดินดูรองเท้าใหม่ด้วย” พี่ดรีมเจ้าแม่แฟชั่นพูดขึ้นพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

    “อยากไปนะแต่วันนี้แอ้ต้องไปธุระกับพี่เสือน่ะ” พี่แอ้ทำหน้าเศร้าทันที

    “ไอ้งานต่อสัญญาที่บริษัทอะไรนั้นใช่ไหม?” พี่ไนส์ถามพี่แอ้ เป็นที่รู้กันว่าพี่แอ้เข้าเพลเกิร์ลมาเพราะมีพี่ไนส์อยู่ด้วย ส่วนพี่แอ้เนี่ยคือน้องสาวคนสวยของพี่เสือ เพื่อนสนิทพี่ไนส์นั้นแหละ

    “ก็ประมาณนั้นแหละ” พี่แอ้บอกพลางทำหน้ามุ่ย

    “ไว้คราวหน้าก็ยังมี” พี่ดรีมโหมดนางฟ้าแสนดีส่งยิ้มให้กำลังใจ

    “อยากกินทุเรียนจังเลย” ไมโกะพูดแทรกขัดขึ้นมา ยัยนี่ก็กินจังเลย แต่ไม่อ้วนสักที

    “เออๆ ทุเรียนสักสองลูก แหล่มเลย” พี่ไนส์นี่ก็อีกคนยัดไปเหมือนเก็บเข้าหลุมดำ หายไปหมด

    “อย่างนั้นเป็นอันตกลงว่าเย็นนี้ตลาดนัด ใครเลิกเรียนก่อนก็มาเจอที่ใต้ต้นดอกทอ-งที่เดิม” เสียงเจ้พลอยพูดขึ้นมา ต้นดอกทอ-งมันมีที่ไหนเล่าเจ้!

    “เจ้ต้นหูกวางหรือเปล่า?” พี่ไนส์ถามขึ้นด้วยสีหน้าเอือมระอากับความบ้าบอของเจ้พลอย

    “เออนั้นแหละ ไปๆ ง่วงวะ จะรีบไปจองโต๊ะหลังห้องจะได้หลับสบายๆ” เจ้พลอยพูดก่อนจะลุกขวับแล้วเดินหายไป

    “ไมก็ไปบ้างดีกว่า เดี๋ยวอาจารย์จะสอนก่อน” แล้วไมโกะก็ไปอีกหนึ่ง

    “แอ้มีซ้อมว่ายน้ำ ขอตัวก่อนนะพี่ไนส์ ” พี่แอ้รีบเผ่นโดยไม่ฟังเสียงใครเลย

    “แล้วพี่ไนส์ล่ะ? มีเรียนหรือเปล่าเนี่ยบ่ายนี้” ฉันถามเพราะยังเห็นพี่แกนั่งกดโทรศัพท์รุ่น 3310 อยู่เลย

    “ไม่มีวะ ว่าจะออกไปลองรถใหม่สักหน่อย เพิ่งถอยออกมา ประเดิมถนนกันสักนิด พวกแกสนใจไปกินลมชมนรกกับฉันไหมล่ะ?” พี่ไนส์พูดถึงมอไซคันใหญ่เกินตัวที่เพิ่งทุบกระปุกถอยมาได้สองวัน กว่าจะได้ซื้อมอเตอร์ไซค์คันนี้ ก็มีสงครามน้ำลายขนาดย่อยระหว่างพี่ต่อและพี่ไนส์หลายรอบเลยทีเดียว
              พี่ต่อเขาอยากให้พี่ไนส์เลิกขี่มอเตอร์ไซค์สักทีเพราะมันอันตรายเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบพี่ไนส์ แต่คนอย่างพี่ไนส์น่ะเหรอจะเชื่อฟังใครง่ายๆ

    “ดรีมมีนัดทำรายงานกับเพื่อน พี่ไนส์ชมนรกให้สนุกนะคะ” พี่ดรีมออกตัวชิ่งหนีไปก่อนทันที

    “เอ่อ! ฟ้าไม่มีเรียน แต่ช่วงนี้ทริปทัวร์นรกไม่น่าจะเหมาะกับฟ้าเท่าไหร่ อากาศมันร้อนกลัวเป็นลมพิษ ฟ้าขอตัวนะ” ฉันรีบพูดแล้วกระโดดออกให้ไกลพี่แกที่สุด ใครๆ ก็รู้กิตติศัพท์พี่ไนส์ดี บิดฝ่านรกมาก ขนาดไปซื้อส้มตำหน้าปากซอยยังบิด 140 หมาแมวกระโดดกันกระจาย

    “เออๆ ไปคนเดียวก็ได้วะ” พี่ไนส์พูดพร้อมกับเดินจากไป รอดตายไปอีกวัน ว่าแต่อยู่คนเดียวแบบนี้จะทำไรดีนะ ไม่มีเรียนบ่ายซะด้วยสิ ถ้าอย่างนั้นก็ไปเดินเล่นดีกว่าเรา....
     

    --------------------------------------------------------------------
    กว่าจะมาแต่ละบทเค้านี่ลุ้นแทบหื่นขึ้นคอ หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ คนอ่านน้อยจุงTT ขอเม้นให้กำลังใจคนแต่งกับเค้าที่คอยตามเรื่องมาให้หน่อยจิ ยังไงก็รักคนอ่านนะคะ จุ้บ>3<

    FSCreammii
    DEC. 10 2013

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×