ไดอารี่แห่งความทรงจำ ตัวหนังสือมีชีวิต (What's up ) - นิยาย ไดอารี่แห่งความทรงจำ ตัวหนังสือมีชีวิต (What's up ) : Dek-D.com - Writer
×

    ไดอารี่แห่งความทรงจำ ตัวหนังสือมีชีวิต (What's up )

    " เป็นความทรงจำจากความชอบ ออกมาจากความรู้สึก ในแต่ล่ะช่วงของชีวิต ... บางคนบอกว่า อารมณ์ศิลป สำหรับตัวเอง แล้วแต่ห้วงแห่งความคำนึง ทั้งหมดนี้ ออกมาจากความรู้สึกชอบ ขอบคุณพี่ที่เอื้อเฟื้อค่ะ "

    ผู้เข้าชมรวม

    1,475

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    50

    ผู้เข้าชมรวม


    1.47K

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  37 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 ก.ค. 55 / 17:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ














    พิราบขาว





    " เนื่องจากเป็นคนนิสัยอย่างหนึ่ง  คือ ไม่ชอบทำอะไรไม่ตรงกับใจตัวเอง

    หากจะเขียน หรือทำอะไร  ถ้าไม่ได้ออกมาจากใจ  จากความรู้สึก

    มันยากมาก ที่จะทำแบบนั้นได้  ...  และก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด


    ไม่ว่าจะเขียน  หรือทำอะไร  อยู่ที่ใหน  นั่นหล่ะ  ฉันหล่ะ  !


    แล้วก็ชอบทำอะไรเต็มร้อยแบบนี้  เลยทำให้มีห้วงคำนึง

    มีคุณค่าทางใจทุกอย่าง   หากขาดหายไป  ก็มีอาวรณ์ 

    และแล้ว  สักวันก็จะทำใจได้  หรือที่เขาว่ากันว่า  ยืดติดนั่นเอง


    มันก็ต้องเช่นนั้น  " สำหรับฉันแล้ว  ทำอะไรก็ออกมาจากใจ

    ตรง ๆ  ทื่อ ๆ  แม้บางครั้งก็มีบ่อย  ที่มีทุกแนวในตัวคนคนเดียว

    ถูกแล้วหล่ะ  ฉันหลากหลาย  แต่ว่าไม่ได้อารมณ์แปลปรวน

    ตามสภาพร่างกายหรอกนะ  ถ้าเป็นเช่นนั้นต้องดูแลตัวเองดีกว่าเดิม


    ที่เขียนทั้งหมด  กำลังจะบอกว่า  " จะเป็นไรใหมหนอ  หากจะเก็บ

    ในความทรงจำ  ที่นี่  จะผิดกฏิกาอะไรหรือเปล่า  เพราะไม่ได้อ่าน

    รายระเอียดเรื่องนักเขียนเลยหล่ะซี  เป็นเพียงคนชอบเขียน  โดยไม่ได้


    พะวงเรื่องจะมีคนอ่านใหมหนอ  เพราะความชอบเขียน  ก็อยากเขียน

    เเล้วเก็บทุกสิ่ง ที่มีนี้  ไว้ที่นี่ได้หรือเปล่าหล่ะ 

    เพราะนี่คือ  " ตัวหนังสือมีชีวิต ของพิราบขาว "



                                                                          พิราบขาว

                                                                         (24/08/53)













    nrintip(whitepingeon) ถนนชีวิต

     

     

     

     

     

                             

    กับอีกช่วงหนึ่งของการเดินทาง

     

    ถิ่นเดิมอยู่ดีมีสุข     ไร้ทุกข์ในหนักพักเย็น

    ร้อนอบอากาศวาดเส้น   หลีกเร้นหลบร้อนที่คอนรัง

    เย็นย่ำฮำเพลงบรรเลงเเว่ว   เจื้อยแจ้วนกน้อยคอยฝูง

    เด็กเล็กเดินหน้าพาจูง     สูง ๆ  นั่นเจ้าแก้วบนทุย

     

    เดินถิ่นเมืองหนักพักผ่อน   ใต้ร่มคอนกรีดพาดสาย

    เสียงดังฟังใช่สดับฮำ    กลับจำเสียงนั้นปั่นจิต

    เสียงร้ายเรียงร้องก้องไป   เสียงไฟเกลื่อนกลาดวาดเรียง

     

    คลืน ๆ ฝนตกยกหนัก    สิ่งของเพิงพักชักหวั่น

    วันนี้มีอะไรให้ได้ยิน   นอกจากเสียงสั่งสิ้นดิ้นตามกัน

     

    กลับเถิดกลับถิ่นที่หมาย     ตายาย ลุงป้า น้าหลาน

    น้ำตาไหลพรากจากเรือนชาน   ก้าวผ่านประตูสู่บ้านเรา

    ไม่มาอีกแล้วถิ่นนี้     ไม่ดีวายวุ่นสูญสิ้น

    แดดิ้นชีพสลายรันทด    บทเรียนก่อนจบจากจร

    สู่สังวรณ์ขี้เถ้าเผาเพลิง   ไม่เหลิงหลงมุ่นวุ่นไหว

    เลิกแล้วความคิดตามใคร  จากไปไม่กลับลับเลือน

     

    หากเยือนคราใหม่คงซ้ำ   ตรอกย้ำบทเรียนเตือนจิต

    สะสางตกค้างใจคิด   นิ่งหยุดวิกฤติบ้านใหญ่

    รักเมือง รักถิ่นที่เกิด   รักเถิดบรรพบุรุษสร้างไว้

    ฝืนแผ่นดินนี้กว่าจะเป็นไทย   รู้ค่าคงไว้ให้ภาคภูมิ

    ท่านสู้ด้วยแรงใจเเกร่ง   เพื่อที่ถิ่นแห่งนี้ได้อาศัย

    ลืมแล้วหรือก่อนท่านจากไป   บอกไว้ว่าโก่นสร้างถางรอ

     

    เพื่อใครเราเองลูกหลาน   สำนึกตรึกนานหยุดบ้าง

    นิ่งคิด พักหน่อยปล่อยวาง   แล้วสร้างสรรค์แทนพระคุณ

     

     

     

     

     

    **********************************************

     

     

     

     


     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เก็บรักที่ปลายรุ้ง-ไม้เมือง

      (หากเพลงดังซ้อนกันกดสามเหลียม หรือstop)

     



    " ชอบเพลงนี้ เพราะว่า  เพราะ ออกแนวธรรมดา ดูบ้าน ๆ  ดี
    บ่งบอกความเรียบง่าย  สบาย ๆ  เปรียบเสมือนการเดินทาง
    เป็นคนชอบฟังเพลงทุกแนว ทุกยุคสมัย
    แล้วแต่ว่า  อยู่ที่ใหน สถานที่  เสียงเพลงมีค่าต่อใจเสมอ "



    " ขอบพระคุณ พี่Solno07 ที่เอื้อเฟื้อแก่น้องรักเสมอ  "















    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น