ลองสัมผัส ชีวิตเด็กกสพท.ปี 2554 และนักศึกษาแพทย์

ลำดับตอนที่ #54 : ตั้งเป้าหมายให้ไกล แล้วก็ไปให้ถึง (ลงคั่นจังหวะซีรี่ส์ Pre-Clinic ที่ค้างไว้)

อัพเดทเรื่องราวเพิ่มเติมนะครับ (4 พ.ย.2556) หลังเกรดออก
พอดีช่วงที่ผ่านมาเป็นช่วงเกรดออกพอดี พี่จึงมีอะไรเล็กๆน้อยๆอยากจะมาบอกน้องผู้อ่านกัน ชีวิตคนเราน่ะ ต้องมีเป้าหมาย ต้องมีความฝัน มันถึงจะไปได้ไกล ที่สำคัญนั้นคือน้องจะกล้าจะที่จะฝัน กล้าจะตั้งเป้าหมายให้ตนเองหรือเปล่า พี่เข้าใจว่าบางทีก็อาจจะเป็นการตั้งเป้าหมายที่สูงเกินไปในความคิดน้องหรือ ความคิดใครหลายๆคน แต่พี่คิดว่าในเมื่อคนเรากล้าที่จะฝันแล้ว เราก็ต้องรับผิดชอบความฝัน เราต้องทำตามที่เราฝันให้ได้ด้วย ไม่มีหรอกครับที่พยายามแล้วจะไม่สำเร็จ
ความวิริยะอุตสาหะเป็นหนทางไปสู่ความสำเร็จ รร.พี่สอนมา

จากเดิมที่พี่เคยเล่าในซีรี่ส์ Pre-Clinic (กำลังเขียนอยู่เรื่อยๆนะครับ ยังไม่จบ)
จากเดิมพี่เป็นเด็กแพทย์ที่เรียนแทบไม่รู้เรื่อง สอบก็ยังไม่ดีช่วงปี 2 เอาแต่บ่นเหนื่อยไปวันๆ เอาแต่ท้อ เอาแต่โทษนู่นโทษนี่
ชีวิตสอนพี่ว่า คนเก่งๆที่มันได้ A มันก็คนเหมือนกันกับเรา เกิดมาจาก sperm+egg เหมือนกัน ทำไมเราจะทำไม่ได้ละครับ ขอแค่เราตั้งเป้าหมาย เรามีความพยายาม
สุดท้ายแล้วตัวเราก็จะนำพาไปสู่ความสำเร็จเองครับ
เกรดปี 3 เทอม 1 ที่ออกมาเป็นตัวพิสูจน์ได้แล้วครับ
(ปี 3 เทอม 1 เป็นเทอมที่หนักกว่าปี 2 หลายเท่า เรียนกันทุกวันแทบไม่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ แถมสอบทุกสัปดาห์ สอบติดกัน ไว้จะเล่าในบทความซีรี่ส์ที่เขียนค้างไว้)

เคยมีนักกอล์ฟทีมชาติไทยพูดไว้ว่า
"ตีลูกให้ถึงดวงจันทร์ ถึงพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว"
พี่นำประโยคนี้มาดัดแปลงให้กำลังใจตนเองว่า
"ตั้งใจเรียนมุ่งไปให้ถึง A ถึงพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลาง B,C"

ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคน ทำตามเป้าหมายให้สำเร็จ
ขอมอบรูปนี้เป็นแรงบันดาลใจและเป็นข้อพิสูจน์ถึงความพยายาม ความอุตสาหะที่จะนำพาไปสู่ความสำเร็จ (ไม่ได้ต้องการจะเอามาโม้หรืออวดแต่อย่างใด)
นศพ.ป่อง