คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทความ “เฟรนด์ชิพ พวกเราเพื่อนกันตลอดไป”
บทความ “เฟรนด์ชิพ พวกเราเพื่อนกันตลอดไป” เขียนโดย NuPong Victory วันที่ 11 ธันวาคม 2554
ปีที่แล้วตอนที่ผมอยู่ในช่วง ม.6 เทอม 2 เทอมสุดท้ายของชีวิตมัธยมแล้ว สอบ กสพท. ปลายเดือนมกรา ส่วนเดือนกุมภา โรงเรียนปิดเทอมให้ไปเตรียมสอบ O-NET ดังนั้นปีที่แล้วจึงไม่ค่อยมีเวลาในการเก็บเฟรนด์ชิพมากเท่าไร ผมจะลองย้อนกลับไปเล่าเรื่องราวในช่วงนั้นให้ฟังกันนะครับ ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง
ผมอยู่โรงเรียนนี้มาตั้งแต่ประถม รวมทั้งหมดก็ 12 ปี เพื่อนๆก็ชุดเดิม อาจมีบางส่วนที่ย้ายไปเรียนเตรียม ฯ มหิดล สาธิต แต่ก็มีเพื่อนบางส่วนย้ายเข้ามาใหม่ ดังนั้นความผูกพันและความทรงจำของพวกเรานั้นก็ยิ่งแน่นแฟ้นมากขึ้น ผมเริ่มเก็บเฟรนด์ชิพเพื่อนๆ ตั้งแต่เปิดเทอม แต่ตอนอยู่โรงเรียนผมมักจะไม่ค่อยว่างเพราะต้องรีบอ่านหนังสือให้ทัน เลยมีการฝากหนังสือเฟรนด์ชิพให้เพื่อนๆไปทยอยเขียนกันซึ่งบางคนก็เขียนช้าหรือเก็บไว้ก่อน ยังคิดคำไม่ออก และตัวผมเองก็มีเพื่อนให้เขียนเฟรนด์ชิพให้ค่อนข้างเยอะพอสมควร เนื่องจากอยู่กันมานาน ก็เลยรู้จักกันเกือบทั้งรุ่น โดยเฉพาะสายวิทย์น่าจะรู้จักกันเกือบหมด ส่วนพวกสายศิลป์ก็รู้จักบ้างประปราย ในการเขียนเฟรนด์ชิพนั้นหลายๆคนตั้งใจทำให้เพื่อนมากกว่าทำงานส่งครูอีก มีการตกแต่งลวดลาย ใส่รูป บางคนใช้คอมทำอย่างหรู ตั้งใจให้เป็นของขวัญแห่งความทรงจำให้เพื่อน บางคนที่มีเวลาก็จะใช้หนังสือเฟรนด์ชิพส่งเขียนต่อกันไปเรื่อยๆ บางคนก็กระจายกระดาษสีให้เพื่อนๆเอาไปเขียนแล้วค่อยเอามารวมทีหลัง ซึ่งผมใช้ทั้ง 2 อย่าง นอกจากเพื่อนๆแล้ว ผมก็เก็บเฟรนด์ชิพจากครู อันนี้คือเหมือนกับการให้ครูเขียนคำอวยพรหรือความรู้สึกที่มีต่อเรา ช่วงนั้นเป็นช่วงที่วุ่นวายมากๆ เพราะเวลาเหลือน้อยและไม่มีเวลาเก็บอย่างเต็มที่ ดังนั้นผมจึงเก็บกระดาษเฟรนด์ชิพของเพื่อนๆไว้ รอเขียนหลังจากสอบ O-NET เสร็จก่อน และที่สำคัญที่ขาดไม่ได้เลยคือ เสื้อ นั่นเอง ผมนำเสื้อนักเรียนชุดเก่ามาให้เพื่อนๆเขียนทุกวันจนเต็ม หลังจากนั้นแล้วพอเรารู้สึกท้อหรือมีปัญหาอะไร พอเราเห็นสิ่งเหล่านั้น เราจะมีกำลังใจและรู้สึกดีขึ้น ดังนั้นผมจึงอยากแนะนำว่าให้แบ่งเวลาเขียนเฟรนด์ชิพของเพื่อนๆ ดีๆนะครับ และก็อย่าเอาแต่อ่านหนังสือจนลืมเก็บเฟรนด์ชิพละ ทุกโรงเรียนมีหมดอยู่แล้ว
บทความนี้อาจจะไม่มีสาระอะไรมาก แต่ผมก็อยากจะเล่าความรู้สึกดีๆ ในเทอมสุดท้ายนี้ครับ
สิบสองปีรักอัสสัมยังชุ่มฉ่ำ ความทรงจำคำว่าเพื่อนไม่จางหาย
พวกเราจะเป็นเพื่อนกันไปจนตาย ปีสุดท้ายกูอยากบอกว่ารักมึง
ความคิดเห็น