ตะวันพันดาว (รีไรท์ใหม่ค่ะ)

โอ้ชีวิตเธอ      อยู่ตามเขาลำเนาป่า
ตระเวนชายแดน        เหมือนดังพรานล่องพนา
ต้องนอนกลางดิน       ต้องกินล้วนอาหารมีในป่า
สุดทรมา                  เพียงใดเธอไม่ท้อเลย
เมื่อยามค่ำคืน           มีเพียงนวลแสงจันทร์ส่อง
กับเสียงนกร้อง          ทำนองดนตรีที่เคย
ตกดึกเหน็บหนาว       กายใจไม่เห็นเธอเอื้อนเอ่ย
โอ้น่าชมเชย              สมเป็นยอดตำรวจชายแดน
หากเธอระทม            นอนซมเพราะพิษไข้ป่า
อยู่แดนกันดาร          ร้าวรานน่าเบื่อระอา
ขาดคนเอาใจ            ห่างไกลทั้งมวลมิตรสนิทหน้า
อยู่ตามประสา           เชื้อชายชาติอาชาไนย
เมื่อยามค่ำคืน           เธอนอนไม่สุขเหมือนผู้อื่น
ต้องนอนกอดปืน        ผจญศัตรูสู้ไป
ชีพดับสลาย              ความตายคือเกียรติที่เธอได้
พวกเราชาวไทย         เห็นใจยอดตำรวจชายแดน 

เพลง      ตำรวจตระเวนชายแดน

ทำนอง   London Derry Air (Danny Boy)

คำร้อง    ท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค

จากใจผู้เขียน

               นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ความไม่สงบที่เริ่มปะทุขึ้นเมื่อปีพ.ศ.๒๕๔๖ ในดินแดนปลายด้ามขวานทองของผืนแผ่นดินไทย ผู้เขียนเองก็เป็นอีกหนึ่งในประชาชนคนไทยที่ภาวนาอยากให้ความสงบเป็นปกติสุขหวนคืนกลับมาสู่พื้นที่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้อีกครั้ง พร้อมทั้งเป็นกำลังใจให้เจ้าหน้าที่ทุกภาคส่วนที่เสียสละปฏิบัติงานอยู่ในพื้นที่เสี่ยง ไม่ว่าจะเป็นทหาร ตำรวจ หรือข้าราชการพลเรือนทุกท่าน

          จนกระทั่งข่าวคราวความสูญเสียที่สร้างความสะเทือนใจให้แก่คนไทยทุกคน เมื่อสื่อทุกประเภทนำเสนอข่าวร้อยตำรวจเอกธรณิศ ศรีสุข ผู้บังคับหมวดกองร้อยรบพิเศษ ๑ กองกำกับการ ๑ กองบังคับการสนับสนุนทางอากาศ กองบัญชาการตำรวจตระเวนชายแดน ถูกกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบดักซุ่มยิงขณะออกลาดตระเวนในพื้นที่อำเภอบันนังสตา จังหวัดยะลา เมื่อเช้าวันที่ ๒๙ กันยายน  พ.ศ.๒๕๕๐ จนถึงแก่ชีวิตทั้งที่เพิ่งผ่านวันคล้ายวันเกิดครบรอบ ๓๐ ปี เพียงวันเดียวเผยแพร่ออกมา

         ตัวผู้เขียนเองรับรู้ข่าวความสูญเสียนี้ด้วยความเสียใจ และได้พยายามติดตามสืบค้นข้อมูลจากทุกสื่อที่มีออกมาอย่างมากมายในช่วงเวลานั้น จนกลายเป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ที่ผลักดันให้ผู้เขียนจินตนาการถึงนายตำรวจตระเวนชายแดนผู้กล้า ใบหน้าคร้ามคม มีอุดมการณ์แรงกล้าวิ่งวนอยู่ในสายเลือด พร้อมอุทิศตนเพื่อปกป้องอธิปไตยของชาติอยู่ในพื้นที่ชายแดนอันไกลโพ้น จนก่อเกิดเป็นนายตำรวจหนุ่ม “ผู้กองตะวันฉาย” มาโลดแล่นในนิยายรักพาฝันอันเป็นนิยายเรื่องแรกบนถนนสายน้ำหมึกของผู้เขียนเรื่องนี้นั่นเองค่ะ

 

ความดีใดๆ ของนวนิยายเรื่องนี้

ขอเป็นส่วนหนึ่งอุทิศถึง

ผู้พึงสละชีพเพื่อพิทักษ์ปลายด้ามขวานทอง

วีรบุรุษผู้กล้าแห่งเขื่อนบางลาง

ร้อยตำรวจเอกธรณิศ ศรีสุข 

พูดคุยก่อนตะวันจะพันดาว

          ผู้เขียน ได้เขียนต้นฉบับนวนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อปี ๒๕๕๒ – ๒๕๕๓ โดยได้หยิบยกเหตุการณ์เกี่ยวกับการสู้รบในประเทศเพื่อนบ้าน สถานการณ์ชายแทนไทย – พม่า รวมถึงข้อมูลที่เกี่ยวข้องที่ผู้เขียนสืบค้นได้ ณ ช่วงเวลาที่ลงมือเขียน มาใช้ในนวนิยายเรื่องนี้ด้วย

          ดังนั้น เมื่อมาถึงปัจจุบันนี้ เหตุการณ์บ้านเมืองของประเทศเพื่อนบ้านได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว อาจทำให้เหตุการณ์บางช่วงบางตอนในเรื่อง “ตะวันพันดาว” ดูล้าสมัยไปบ้าง จึงขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

          เนื่องจากนิยายเรื่องนี้หมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์นานแล้ว ผู้เขียนจึงรีไรท์ใหม่ให้อ่านกระชับขึ้น เมื่อโพสต์ในนี้ไปสัก ๑๕ ตอน ผู้เขียนจะนำไปลงที่เว็บไซต์ mebmarket นะคะ

ท่านที่ชื่นชอบอุดมการณ์และความเสียสละของนักรบชายขอบอย่างเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดน เข้ามาอ่านและพูดคุยกับผู้เขียนได้นะคะ

ขอบคุณค่ะ

อนุสรา