คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โชคชะตา นำพาให้เรามาพบกัน
อ๋อมู่หยาหลทออารม์มอาวบนท้อฟ้า้วยวามเียบสบ
เาื่นอบวามมืมิยาม่ำืนะเหลือเิน
๋อม!...เสียมีอะไรหล่นในลำธารน้ำเียวันับเา
มันทำให้เาหันไปมอเห็นบาอย่าำลัึ้นมาาใ้น้ำ
พรว....เฟิหลินโผล่ึ้นมาาน้ำ
พร้อมับวาสายาไปรอบๆมออย่าระมัระวั สายาเ้าปะทะ บุรุษรูปาม วาเรียวม
ำยำยิ่นั ทำเอาอยาพาลับไปนอนอ้วย
“ออภัยุาย
พอี้าะพลัาหุบเหวนั้น” เฟิหลินแย้มยยิ้มออมา
ไม่วายแอบำเลือามอ บุรุษที่เผยร่าำยำล่ำสันเ่นนี้
นาลอบลืนน้ำลายลอ
“ะมออีนานไหม!”
อ๋อมู่หยาหลระาเสียถาม ะเยหน้ามอ้านบนที่เป็นหุบเหวนั้น
ึ่เป็นรอย่อระหว่าเแน่าๆมามาย
และลับมามอสรีผู้นั้นที่่าไร้ยาอาย้อมอเาอย่าับะลืนินเา็ไม่ปาน
“นี่ยามใแล้วหรือ ุาย” เฟิหลินเินึ้นาน้ำ
นาถลแนเสื้อทำให้เามอเห็นบาแผลอนา “เมื่อี้มันยัสว่าอยู่เลย
พอลมาลับมืะั้น” นาหลบหนีาวัอีามเย
และรั้นี้เินเล่นสนุเพลินไปหน่อย ถูลอบสัหารเ่นเิม
นาถูัหน้าผานั้นลมายัสถานที่ใันนะ
“ยามวี(19.00-20.59)” อ๋อมู่หยาหลอบราวนิ่เย
ลอบมอท่าทีอนาทีู่แปลไปว่าที่เาเยพบ
พอเาเห็นนาบาเ็บที่แน เารีบเินึ้นาน้ำ “นี่เ้าบาเ็บหรือ ไหนูิ” เาำลัเอื้อมมือไปับแนรที่บาเ็บ
“อย่ามาับ!!....เอ่อ ุาย
มันมีพิษเรว่ามันะทำร้ายท่านเอานะ” เฟิหลินเบือนัวหลบพลาวัเสียใส่้วยวามใ
และไ้สิเมื่อถู้อมอ
“หึ....” อ๋อมู่หยาหลทำเสียในลำอ
เานึแ่นัวเอที่เริ่มสนในอื่นนอานในรอบรัวเสียบ้าแล้ว
ส่วนนายับัวหนีไปทาอื่นเพื่อรัษาัวเอ
“อึ...เ็บ”
เฟิหลินใ้มีมนรารีรอยแผลเป็นทายาวแล้วพยายามึ้อนพิษออมา
มันปวร้าวถึระู ทำเอาน้ำาไหลออมา “ท่านพ่อ ท่านอารอ ท่านอาสาม ท่านอาสี่
่วย้า้วย” นาพูในลำพลาลืน้อนสะอื้นออมา
แล้วหมสิไป
โยไม่รู้ว่า
บุรุษรูปามผู้นั้น เินเ้ามามอนาที่หมสิไปหลัาทำารรัษา้วยนเอ
เาเฝ้ามออยู่นานแล้ว อื่นมนามิไ้
ใเ็ริๆๆ
วนทัพมัรเิน
อ๋อมู่หยาหลอุ้มสรีเ้ามาภายในวนทัพมัรเิน
สีหน้าราบเรียบ นิ่เย ไร้วามรู้สึ
เาพานามานอนพัห้อ้าๆอเาและสั่ให้นาำนัลูแลนาและอีทั้สั่ให้ทหารไปามหมอหลวมาูอาารอนา
“นาฟื้นหรือยั” อ๋อมู่หยาหล
ทำานที่้าเสร็เรียบร้อย เาเินเ้ามาถามนาำนัลที่เาใหู้แลนา
“ยัเลยเพ่ะ ท่านอ๋อ” นาำนัลอบและเินออไปาห้อเพื่อไปัเรียมอาหารให้ับท่านอ๋อและแอท่านอ๋อามหน้าที่อนเอ
ผ่านไป 1 ั่วยาม
“เ็บแผล...ท่านพ่อ ท่านอา่วย้า้วย”
เฟิหลินละเมอออมา มือไว่ว้าไปมาในอาาศ น้ำาไหลึมออมา
ทำให้อ๋อมู่หยาหลละสายาาหนัสือมามอนา
“นอนะ
เ็ี” อ๋อมู่หยาหลยมือลูบหัวอนาอย่าปลอบโยน
และารระทำเ่นนี้ เาไม่รู้ัวเอเลยว่า แสท่าทาอะไรออมา
“….” เฟิหลินว้ามืออีฝ่ายไ้
พร้อมับออแรึมาอ ส่วนอ๋อมู่หยาหลเสียหลัล้มัวลนอน้าายนา
และเป็นลัษะ ถูนานอนอเสีย้วย
“เฮ้อ....” อ๋อมู่หยาหลถอนหายใออมา
่อนะหลับาล้วยวามอ่อนเพลีย อ่อนล้า าารทำานอวันนี้
อีวันในยามเหม่า
(05.00-06.59)
“นี่มันเิอะไรึ้น” เฟิหลินยับัวื่น
พร้อมับมอนที่นอน้วยอย่าใ ‘ผู้ายที่นาเอเมื่อืนในน้ำนั้นเอ แล้วนามาอเาไ้อย่าไร’
“....” อ๋อมู่หยาหลรู้สึัวื่นนานแล้ว
เาอยารู้ว่านาะทำอย่าไร เมื่อื่นมาเอสภาพเ่นนี้
“ุาย ้าอบใท่านมาที่ท่านมีน้ำใให้ับ้า”
เฟิหลินยับัวลุึ้น
่อนไปนาัสินใูบริมฝีปาอเาอย่าอำลา
“นี่เป็นสัา้าที่อบแทนที่ท่าน่วยเหลือ้า”
(ูบริมฝีปานั้น หมายถึ
ารมอบีวิหรือารแลวามเ็บปวทั้หลายมารับเอาไว้เอ)
านั้นเสียประูปิล
ทำให้อ๋อมู่หยาหลรีบลุึ้นยมือลูบริมฝีปาอนเอ้วยวามุ
ไม่เ้าใับสิ่ที่นาทำ
พอั้สิไ้ อ๋อมู่หยาหล
รีบเปิประูออมาและพุ่ัวามนาออไป ฝีเท้าระโึ้นหลัาอวัหลวทีละหลั
นมาถึสุเวัหลว
ฟิ้ววววว...อาวุธลับพุ่เ้ามา แหวอาาศ ทำให้อ๋อมู่หยาหลเบี่ยายหนีหลบมอาวุธลับ
่อนะัพลัฝ่ามือรเล็บมัรเินออไป
่อเิลื่นพลัลูให่ออไป
ูมมมมม....เสียระเบิัึ้น
ทำให้เฟิหลินที่ออไปไล และมอลับไปยัทิศทาที่ามา
เิวามเป็นห่วบุรุษรูปามผู้นั้น
“มีนบุรุ!” เสียทหารในวัหลวเสียัลั่นไปทั่ว
านั้นพาันแหหน้ามอพบอ๋อมู่หยาหลำลั่อสู้ับผู้บุรุอยู่
“พวมันลอบเ้ามาทำร้ายฮอเฮาพะยะ่ะ”
ทหารรีบวิ่เ้ามารายาน่ออ๋อมู่เฟยหล ับ อ๋อมู่เียวหล
“หมอหลวไ้เ้าไปรวูอาารแล้ว พบว่าพิษร้ายเ้าแทรึมภายในอย่ารวเร็ว ยัไม่สามารถ้นพบวิธีารรัษาไ้พะยะ่ะ”
ทหารอีนรีบวิ่มารายาน่อทหารรีบวิ่เ้ามารายาน่ออ๋อมู่เฟยหล
ับ อ๋อมู่เียวหล
ูมมมม...ระลอลื่นเสียมัรเินระทบร่าอลุ่มสัหารนายเือบทั้หม
่อนะอ๋อมู่หยาหลเหาะเหินมาหาน้อทั้สออเา
และไ้ยินเรื่อที่ทหารรายานทั้หมมีสีหน้าเร่เรีย ัวลอย่าเห็นไ้ั
ฟิ้วววว...นั่าลอบปลอมัวเป็นทหารปะปนเ้ามาในวัหลว
และเมื่อสบโอาสมันัอาวุธออไปยัทั้สามอ๋อในทันที
ึ่ทำให้ทั้สามไม่ทันไ้ระวััว
เร้!...อาวุธลับถูสััน
ทำให้อ๋อทั้สามหันมออาวุธลับที่หล่นับพื้น พร้อมับเห็นนั่าในราบทหารหมลมหายใในเวลาไล่เลี่ยัน
“ปลอภัยีหรือไม่” เฟิหลินัพลัอนาออไปสัั้นอาวุธลับและัไอมระใส่นั่านั้น
านั้นโผเ้าหาัวอบุรุษรูปามที่ยืนมอนาอยู่นั้น
“ลับมาทำไมอี” อ๋อมู่หยาหลเอ่ยเสียราบเรียบ
นิ่เย เหมือนไร้วามรู้สึ แ่ที่ไหนไ้ เาำลัสนในาั้หาล่ะ
เป็นสิ่ที่น้อทั้สอิอยู่และ่ามอสรีผู้มาใหม่้วยสีหน้ามีำถาม
“้าเป็นห่วท่านนะสิ” เฟิหลินอบลับไปทันวัน านั้นรู้สึเ็บแปลบที่แผลรแนทันที
มันทำให้อ๋อมู่หยาหลพุ่เ้าหาโอบเอวอนาเอาไว้ล้ายพยุไว้ไม่ให้ล้ม
ส่วนนาวาสายามอไปรอบๆ “มีใรไ้รับบาเ็บหรือเปล่า”
“เป็นอาสะใภ้อพวเรา
นาถูลอบเ้ามาสัหารแ่อาอเราวาเอาไว้ทัน แ่ไม่อาหาวิธีรัษาไ้ เวลานี้ทุนำลัิหาวิธีอยู่...เอ่อ
ไม่ทราบว่าแม่นามีนามว่าอย่าไร แล้วเหุใมาอยู่ับพี่ให่มู่หยาหลไ้ล่ะ”
อ๋อมู่เียวหลเอ่ยปาอย่ายาวเหยีย้วยวามอยารู้อยาเห็นเรื่ออพี่ายนโะแล้ว
“้ามีนามว่าเฟิหลิน
แล้วรู้ัเาไ้อย่าไรนั้น พี่หยาหละบอพวท่านเอ” เฟิหลินำลั่มวามเ็บปวาอาารบาเ็บเอาไว้ นาบเม้มริมฝีปาแน่น “ท่าน่วยเรีย้าว่า
ีหลินเถอะ พี่หยาหล” นาระิบบอให้ไ้ยินเพียสอน
“นาเป็นวาที่ายาอพี่และเป็นวาที่พี่สะใภ้อพวเ้า
รู้ันาเอาไว้สิ” อ๋อมู่หยาหลแนะนำสรีที่เาพยุัวเอาไว้แนบายให้ับน้อทั้สอรู้ั
“้าไปเป็นวาที่ายาอท่านั้แ่เมื่อไหร่ัน”
เฟิหลินถามในทันทีเมื่อเาพูบ
“็อนที่เ้าูบพี่อย่าไรล่ะ
ธรรมเนียมที่นี่ือหาายหิูบันที่ริมฝีปานั้นหมายถึารเป็นสามีภรรยาันโยสมบูร์”
ำอบอ๋อมู่หยาหล ทำให้เฟิหลินมีสีหน้าใ “เรียนาว่าพี่สะใภ้ะสิ” ยิ้มมุมปาอย่าอารม์ี
“พี่สะใภ้ ยินีนัที่ไ้พบัน
้าอ๋อมู่เฟยหล” อ๋อมู่เฟยหลยิ้มระบายออมา
“พี่สะใภ้
ยินีนัที่ไ้พบัน ้าอ๋อมู่เียวหล” อ๋อมู่เียวหลยิ้มออมาอย่าร่าเริ
แววาระยิบระยับูเ้าเล่ห์อบลยามมอสรี้าายพี่ให่อเา
“ยินีและเป็นเียริอย่ายิ่ที่มีบุไ้พบ ุนพลศึทั้สอในวันนี้
ไ้ยินเรื่อราวารรบอพวท่านทั้สามพี่น้อมานาน ทั้รูปาม เป็นเลิศในแผ่นินเฟย”
เฟิหลินียิ้มหวานออมา พลามอมู่หยาหล มู่เฟยหล มู่เียวหล ามลำับ
่อนะเอ่ยวาาื่นมออมา “ัว้ามีวาสนาแท้ไ้เป็นวาที่พี่สะใภุ้นพลทั้สอเ่นนี้”
ำพูเยินยออนา ทำให้ทั้สามพาันเียบริบและไม่ไ้พูอะไรออมา
นอาะยิ้มรับเท่านั้น
ความคิดเห็น