คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 เทพจันทราถูกจิตมารครอบงำจนทำร้ายเทพเกาซาน
ยามอิ๋น (03.00) ป่าเหมย
หลินรับรู้วิอาารย์อยู่ใล้เหมือนะเรียหาัวนาไปพบยัศาลเ้าเล็ที่อยู่้านในป่าเหมย ั้แ่มาัวนายัไม่ไ้ไปถึที่นั้นเลย ึรีบลุยับายอย่าแผ่วเบาลุออา้าายอ๋อาหมินแล้วีนิ้วแผ่วเบาเปลี่ยนารแ่ายรีบเร้นายหายไปยัศาลเ้าเล็ึพบว่าที่นี่ศาลเ้าเทพสรามที่มีรูปปั้นพยั์ับรูปปั้นมัร
รูปปั้นพยั์ับรูปปั้นมัร่าอยูู่่ัน่าประบ้าน้าอรูปปั้นเทพสรามพลารับรู้วามรู้สึมามายหลั่ไหลออมา
วิเทพันทราปราายเป็นรูปร่าสรีสวมเสื้อผ้าสีาวสะอาุแสันทราเยื้อายเ้าใล้หลินแล้ววัฝ่ามือบหน้าหลินทันที
เพี๊ยะ! แรบนั้นรุนแรเสียนใบหน้าหลินแ่ำ มุมปาแมีเลือออ
“เ้าำลัทำให้ราันสวรร์แปเปื้อน!!” เทพันทราวาเสียัลั่นแล้วมือพุ่เ้ามาบีบออหลินออแรบีบนะาอาาศหายใมือไม้เริ่มอ่อนแร ่อน้อะัเมื่อปลายระบี่เทพเาานเผยายออมาพาบ่าิลำออเทพันทรา
“เ้าเป็นใร” เทพเาานยับปลายระบี่ลลำอเทพันทราอย่าบาลึ “ลิ่นอายใส่สะอาุแสันทราแ่เหุใิมิบริสุทธิ์สันิ” ปลายระบี่พลิ้วไหลสะบับาวิเทพันทราให้าวิ๋นส่ผลให้ร่าหลินเป็นอิสระ
หลินยมือุมลำอนเอพลาหายใเ้าไปในปอให้มาที่สุแล้วรีบยันายลุึ้น “นั้นเป็นอาารย์้าเอ” นารีบบอทำให้เทพเาานหันมอนาอย่าไม่อยาะเื่อนั “อาารย์เป็นนให้ีวิ้า ทั้ ๆ ที่้าวรายไปนานแล้ว”
เทพเาานลปลายระบี่ลาวิเทพันทรารหน้า “ลิ่นายิเหมือนถูิมารเ้ารอบำเหมือนับภรรยาสหายเ่ามิมีผิ หารู้สึัวแล้ว็รีบลับใเสีย่อนทุอย่าะสายเินแ้ไ”
เทพันทรายยิ้มร้ายออมาแล้วสะบัฝ่ามือระแทอเทพเาานเมื่อสบโอาส
“อั่!” เทพเาานพลาท่านไ้แล้วสะบัปลายระบี่พลัปราเทพเ้าระแทัววิเทพันทราทันที ทำให้สูเสียพลัวิทันที
หลินมอเห็นเรื่อวุ่นวายเิึ้นไม่อาปะทะับใรไ้ ฝ่ายหนึ่เป็นเทพเาาน สหายสามีอนายหิสุสาน ับ ฝ่ายหนึ่ือเทพันทรา อาารย์อนา แ่พอเห็นวิอาารย์ทำท่าะเ้ามาทำร้ายเทพเาานอีรั้ ทำให้นารีบเ้าัวาอาารย์ทันที
วิสัหารเทพันทราแปรเปลี่ยนเป็นมอาวุธร้ายพุ่เสียบหน้าอเียหัวใเ้าไปแทลึเือบทะลุร่า
เทพเาานเบิาว้าอย่าใอย่ามาที่หลินล้าเอาัวร่าายหยาบเ่นมนุษย์เ้ามารับวิสัหารเทพแทนัวเา
ยามเหม่า (05.00) ป่าเหมย
อ๋อาหมินสะุ้เฮือรับรู้พลัีวิที่ืาอหลินแล้วเารีบยับัวมอหาัวนาที่อิแอบแนบายันเือบลอืน เาไม่พบัวนา
“พี่ให่!!” ุยะโนเสียัเรียพี่สาวนเอเสียัลั่นพร้อมับรีบวิ่เ้าไปไม่สนใว่าะมีอันรายแ่ไหนแล้วสอมืออร่าพี่สาวที่เปียปอนไป้วยเลือเ็มไปหม
“เาาน!!” ฮอเ้หมิเทียนหลอออาารใับร่าเทพอสหายเ่าอย่าอ๋อเาานอย่ามา เนื้อายบาเบา หายใยัแผ่วเบาเลย “ใรทำอะไรับเ้าัน” เสียถามพร้อมับใายสั่นระุไป้วย น้ำาไหลออมาแล้วมอเห็นร่าหลินที่นอนมอเลือหน้าอมีเลือออมาำนวนมา
“นายหิ!” ถัเินไ้ยินเสียรีร้ออุย็รีบลุออมาแล้วเห็นนายหิหลินบาเ็บเลือออเยอะมา นารีบั้สิรีบทำารห้ามเลือเอาไว้่อน ะมอไปยัร่าอ๋อเาานที่เบาบาแทบะไร้ร่าายเ่นมนุษย์ทั่วไป
อ๋อาหมินรีบเินเร็วออมามอเห็นหลินไ้รับบาเ็บหนัพร้อมับมอไปยัร่าอ๋อเาานที่ไ้รับบาเ็บมาเ่นัน
“เิอะไรึ้น” อ๋อาหมิน้าวาย่อายลมาถามหลินแล้วมอไปยัอ๋อเาานที่ใล้ะเป็นวิแับเ็มทน
“อาุย ประอ้าลุึ้น” หลินพูับุย น้อนเอแล้วอีฝ่ายรีบประอร่าพี่สาวลุึ้นแล้วพยุัวเินไปหาอ๋อเาานโยมีอ๋อาหมินอย่วยเหลือให้ลุึ้นเินมาหาร่าอ๋อเาานที่อนนี้ฮอเ้หมิเทียนหลำลั่วยเหลือ่อีวิอยู่
“อย่าเสียแรเลย เ้า็บาเ็บสาหัสเ่นัน” อ๋อเาานส่ายหน้าไปมาอย่าปิเสธวามหวัีอหลิน
“้ารับปาว่าะูแลท่านับนายหิสุสานเอาไว้ ้าะปล่อยให้ท่านายไป่อหน้าไ้เ่นไร” หลินยิ้มออมาพลายื่นแนทั้สอาฝ่ามือทั้สอออไปยัลาัวอ๋อเาานแล้วหลับาลผสานิเ้าับพลัปราแล้ว่อย ๆ ่อเิมีวิลไปผ่านระแสีวิแล้วร่าอ๋อเาาน่อยลับมาัเนึ้น
ฮอเ้หมิเทียนหล อ๋อาหมิน ุย ถัเิน ่ามอหลินำลัพยายามอย่าหนัเพื่อ่วยีวิอ๋อเาาน ทั้ ๆ ที่ัวนา็ไ้รับบาเ็บเ่นัน
หลินใ้เวลาในารรัษา่อเิมีวิให้ับอ๋อเาานหรือเทพเาานอยู่นานนเริ่มมีเลือออมาาม า มู ปา หู
อ๋อเาานหรือเทพเาานลับสู่สภาวะปิแล้วสามารถลุยับายไ้ั่เิมพร้อมับร่าหลินหมสิในอ้อมแนอ๋อาหมิน
อ๋อาหมินรีบอุ้มร่าหลินลับเ้าไปนอนพั้านใน โยมีถัเินรีบทำแผลให้ับหลิน และะเียวันุยออไปหาสมุนไพรมาทำยาให้ับพี่สาวโยมีฮอเ้หมิเทียนหลอาสาามไป่วยหาสมุนไพร้วยัน
อ๋อเาานำสอมือแน่นอย่านึโทษัวเอที่ทำัวเป็นภาระให้สรีมนุษย์นานี้เป็นฝ่าย่วยเหลือเา แทนที่เาะเป็นฝ่าย่วยเหลือนา
“้ายอมรับเ้า” อ๋อเาานหรือเทพเาานล่าวเป็นวาาออมายามมอหลินที่หมสิอยู่โยมีอ๋อาหมินอยใ้ผ้าุบน้ำับามใบหน้า มืออนา และถัเิน ุย ่า่วยันูแลบาแผลให้ับหลินเ่นัน
เมือสวรร์
เทพสรามหหลินยยิ้มอย่าีใพลาหันไปมอสบาับสวามีรัที่เทพเาานยอมรับในัวอหลิน
ยามอู่ (11.00) เรือนพั ป่าเหมย แว้นอี้
หลินลืมาึ้นมาอย่ารู้สึเมื่อยล้าพลายมือับลำอัวเอที่ถูอาารย์บีบอ ัวเอยัไม่ทราบว่าทำอะไรผิถึทำให้อาารย์โรธ
‘ทิศหรีเิภัยร้ายึ้นอรับ นายหิ’ 1ใน 12 ุนพลเทพ รีบส่ระแสิบอแล้วทิศทานั้นือที่ั้ออารามภูผาลั่ิับหุบผาป่านรอแว้นอี้ แม้ว่าอารามภูผาลั่ะอยู่ในอาาัรยุทธภพ็ามแ่บริเวนั้นใล้เียับหุบผาป่านรอแว้นอี้ที่สุแล้วอยู่ห่าาป่าเหมยไม่เท่าไหร่
หลินรีบลุึ้นอย่าเร็วไวแล้วรู้สึเ็บแปลบที่ลาอ อาารบาเ็บภายนอับภายในยัไม่หายีและยั้อฝืนสัารไปยัอารามภูผาลั่อี
“พี่ให่” ุยเินเ้ามาพอีแล้วรีบวิ่เ้าไป่วยประอร่าพี่สาวทันที
“อาุย นอื่นละ” หลินถามน้อนเอแล้วุยี้ไป้านนอแล้วสอพี่น้อ็พาันเินออไป้านนอ “อาุย เ้าไปับพี่เทียนหล ส่วนพี่เาไปับอาเิน” นาพูับุยแล้วอ๋อเาานแล้วนาีนิ้วเรียาบโลหินเอออมาแล้วรีบเินเร็วไปว้าับมืออ๋อาหมินแล้ว้าวระโึ้นเหยียบาบในทันที
ุยหันไปมอฮอเ้หมิเทียนหลอย่าไม่่อยอยาใล้ิเท่าไหร่แ่ไม่อาัำสั่พี่สาวไ้แล้วรีบเรียาบนเอออมาแล้วรีบ้าวระโเหยียบาบนเอโยไม่ลืมึมือฮอเ้หมิเทียนหลึ้นไปบนาบ้วยัน
อ๋อเาานถอนหายใเล็น้อยที่รีบโอบเอวถัเินึ้นเหยียบระบี่นเอ
หลิน ุย อ๋อเาาน ่าผสานพลัปราในารับเลื่อนอาวุธนเอให้ลอยึ้นแล้วรีบให้อาวุธเหาะไล่ามันไปิ ๆ
ุยใ้สายาวามออย่ารวเร็วไปยัพื้น้านล่าและหันไปมอฮอเ้หมิเทียนหลทีู่ท่าแล้วะเ้าใว่าเาะทำสิ่ใ
“พี่ให่ ้าะลไปสำรวพื้นที่้านล่า่อนอรับ” ุยบอับพี่สาวแล้วรีบระโลไป้านล่าทันทีพร้อมับฮอเ้หมิเทียนหลเ่นัน
ฮอเ้หมิเทียนหลระโามแล้วรีบวิ่เร็วไล่ามหลัุยไปิ ๆ
หลินับอ๋อาหมิน่าระโลามไปเหยียบบนพื้นินเ่นันแล้วหลินมีอาารวนเเล็น้อยทำให้อ๋อาหมินรีบว้าโอบัวนาเอาไว้ทัน
“ไม่ไหวอย่าฝืน” อ๋อาหมินล่าวออมาอย่าเป็นห่วับหลิน
อ๋อเาานโอบพาถัเินลมายืนบนพื้นิน้วยันแล้วเารับรู้สัมผัสถึภัยร้ายไ้ในทันทีแล้วมอเห็น้อนหินให่ำลัพุ่มาทาหลินที่เาในอนนี้ยอมรับนาเป็นนายหิอเาและยอมเรียนาว่านายหิหลินแล้ว
“นายหิ! ระวั!” อ๋อเาานรีบะโนบอแล้ว้าวระโเ้าไปแล้วเะ้อนหินให่แระายแล้ววัระบี่หมุนอย่ารวเร็วเพื่อสลายหมอวันให้าหายเพื่อมอเห็นทุอย่า-อย่าัเน
ลูไฟสีำพุ่ลอยเ้ามาใล้ัวหลินแ่มันหมายะเล่นานอ๋อาหมิน
ุยมอเห็นลูไฟสีำที่ลอยเ้ามาทาพี่สาวนั้น เารีบ้าันธนูึ้นยเล็ลูไฟสีำทันทีแล้วยิออไปลูธนูเสียบลูไฟนแยออาันทันที
ลูไฟสีำเผยร่าแท้ริเป็นสรีนาหนึ่ ใบหน้าามราวับเทพเียน สีหน้าเรี้ยวราอย่ามาแล้วเปลี่ยนเป้าหมายพุ่ร้ายไปทาุยแทน
ฮอเ้หมิเทียนหลพุ่เ้าไป้านหลัุยึัวอีฝ่ายไป้านหลัแล้วยำปั้นผนึพลัปราเทพมัรลไป้วย่อยระแทเ้าลาัวอมันทันที
“ล้าทำร้ายเา ถาม้าหรือยั” ฮอเ้หมิเทียนหลำรามออมาอย่าไม่พอใอย่ามาที่ภัยร้ายไม่ประส์หมายทำร้ายุย
ุยมอฮอเ้หมิเทียนหลอย่ารู้สึแปล ๆ และวามรู้สึนี้มาพร้อมับวามรู้สึี ๆ ที่อาะหมายถึวามอบอีฝ่าย็เป็นไปไ้ ะเียวันที่ฮอเ้หมิเทียนหล็รู้สึไ้ว่าุยำลัมอเาอยู่แล้วเายิ้มให้อีฝ่ายเมินหน้าหนีไปทำเอาเายิ้มเ้อและอ๋อเาานมออยู่็หลุเสียหัวเราะออมาเ่นัน
ความคิดเห็น