คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เป็นสามีภรรยากันเพียงสามวัน : เหอหลินกับอ๋องหมิงอันหยาง
บ้านลาป่า เรอย่อแว้น้าวับแว้นหมิ
เหอหลินฟื้นึ้นมาพบว่าัวเออยู่ในบ้านหลัหนึ่ นามอไปรอบ ๆ ็เห็นอ๋อหมิอันหยาำลันั่อยู่เียบ ๆ เามอนา้วยเียบทำเอานาน้ำาไหลออมา “้าะึวิเียนเฟยหลินออมา...” วาเามีารเลื่อนไหวมอนา
“ทุอย่าเป็นแผนวาเอาไว้” อ๋อหมิอันหยาล่าวออมา
“ท่านไม่เื่อ้า” เหอหลินยันัวเอึ้นมานั่พลามออ๋อหมิอันหยา
“้าไม่เื่อเ้า” อ๋อหมิอันหยาล่าวออมาพลาลุเินออไปเียบ ๆ
เหอหลินมอามอ๋อหมิอันหยาแล้วใ้มีสั้นพยั์ัวเอแทเ้าหน้าอัวเอนเลือไหลพุ่ระเ็นออมาและนาร่ายมนราันทราเพื่อนึวิเียนเฟยหลิน ภรรยาเทพสรามีหมิ เมือสวรร์ออมา
อ๋อหมิอันหยาเห็นแสสว่าสีแานออมาาห้อพันั้น เา็รีบวิ่ลับไปหาเหอหลินพร้อมับเห็นวิเียนเฟยหลิน ภรรยาเทพสรามีหมิ เมือสวรร์หลุออาายหยาบเหอหลิน ะเียวันที่วิเทพสรามีหมิ เมือสวรร์็ออาายหยาบเาเ่นันและเามอทั้สออ์หันมาอบุเาแล้วพาันับูมือลับเมือสวรร์ไป้วยและเาหันไปมอหาเหอหลินที่เีย ‘ไม่มี’ เารีบวิ่ออามหานา้วยวามร้อนใ ‘ท่านเ็มใหมั้นับ้าไหม...ท่านไม่เื่อ้า’ เารีบวิ่ามหานาอย่ารวเร็ว “้าเ็มใหมั้นับเ้า ้าเื่อเ้า” เาะโนเสียัลั่นเพื่อบอับนา เาไ้ยินเสียนาระแอมไอ เารีบหันมอหาและเห็นนาอยู่ที่โน้นไม้ “้า ๆ อโทษที่พูเ่นนั้นับเ้า” เารีบบออโทษับนาออมา้วยน้ำเสียสั่น
“้าเ้าใท่าน” เหอหลินพูออมาพลามีอาารสำลัเลือออมาาปา
อ๋อหมิอันหยารีบเ็เลือที่มุมปาเหอหลินอย่าเป็นห่ว ่อนหน้านี้นาอ่อนแอมาแล้วและยิ่นาึวิเียนเฟยหลิน ภรรยาเทพสรามีหมิออไป้วยแล้วยิ่ทำให้ร่าายนาอ่อนแอึ้นเรื่อย ๆ
เหอหลินมออ๋อหมิอันหยาใ้ผ้าสะอาเ็เนื้อัวนาอย่ามิรัเีย เาทำวามสะอาเ็ราบฝุ่นับราบเลือออให้นาอย่าเบามือ “เราอยู่ที่นี่ันสัวันสอหรือสามวัน่อยลับไ้หรือไม่” เาพยัหน้า “สามวันนี่ ท่านับ้าเป็นสามีภรรยาันไ้หรือไม่” นายื่นมือไปแะแ้ม้าหนึ่เา
“้าามใเ้า” อ๋อหมิอันหยาพยัหน้าับเหอหลินพลาับมือนาึ้นมาูบ
“้าอยาะลอยโมับท่านอี” เหอหลินบอับอ๋อหมิอันหยา
“ไ้ ๆ ้าะทำโมลอยับเ้า” อ๋อหมิอันหยาพยัหน้าบอับเหอหลิน “้าะให้ไป๋ฟไปเรียมอทำโมลอยมาให้” นาพยัหน้าแล้วหลับไปเียบ ๆ เานั่มอนา้วยแววาเ็บปว เาับมือนามาูบและยแนบแ้มัวเอ
สอวันผ่านไป
อ๋อหมิอันหยาอยอยู่ับเหอหลินเือบลอเวลา ั้แ่วันนั้นนานอนหลับอยู่เ่นนั้นมาลอ เาทำไ้แู่แล้วยารเ็ัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้นาเียบ ๆ ‘้ามัอยู่นเียว’ เาำำพูนาไ้ เาับมือแล้วร้อไห้ออมาเียบ ๆ
“ท่านร้อไห้เพราะ้า” เหอหลินลืมาื่นึ้นมาแล้วเห็นอ๋อหมิอันหยานั่ร้อไห้ับมือนาอยู่
อ๋อหมิอันหยายิ้มว้าอย่าีใที่เหอหลินรู้สึัวแล้ว “้าเป็นห่วเ้า” นายิ้มออมาและนายับัวลุึ้นอัวเาเอาไว้ เาโอบอัวนาเ่นัน
“้าอยาอาบน้ำ” เหอหลินบอับอ๋อหมิอันหยา “หรือท่านรัเีย้า”
“ไม่เลยสันิ” อ๋อหมิอันหยาส่ายหน้ารีบบอับเหอหลินพลาสอแนอุ้มัวนาเินไป้วยัน “อนเ้านอน ้าูแลเ้าทั้หมเอ” เาบอับนา เามอนาลไปนั่แ่น้ำอุ่นที่เาใ้พลัปราทำให้น้ำอุ่นเพื่อให้นาสบายัว
เหอหลินนั่แ่น้ำอุ่นที่อ๋อหมิอันหยาเรียมให้พลานั่ิถึหเหมย นรัอเาพอิว่าถ้าลับไปแล้ววามสัมพันธ์ระหว่าเาับนาะ...
“เ้าร้อไห้” อ๋อหมิอันหยาเห็นเหอหลินมีน้ำาไหล ใบหน้าหม่นหมออมทุ์แล้วเารีบถามนา้วยวามห่วใยแ่นาลับส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เาแทน
“ท่านอาบน้ำับ้า้วยไหม” เหอหลินวนอ๋อหมิอันหยา นามอเาที่ถอเสื้อผ้าออนหมและเินลมาในน้ำ้วยสภาพเปลือยเปล่าพอเาลมานั่แล้วนารีบยับไปหาเา “้าอแ่เป็นภรรยาท่านอีวัน็พอ ๆ รบสามวัน้าะปล่อยให้ท่านเป็นอิสระ” นายับายบเบียเ้าหาเาอย่าแนบิ ปาประบปาันอย่าูื่ม สอเ้าบเบียเ้าหาแผอำยำเาอย่ายั่วยวนเ็มที่ เาูบไร้ออนาอย่า้า ๆ ไล่ล่ำลมาเรื่อย ๆ นถึหน้าออวบอิ่มพอเาใ้ปาับหัวนมูอมับ “อื้อ” เาใ้ลิ้นลาเลียสัมผัสทั้สอเ้า มือบีบเล้นลึไปมาสลับทั้สอเ้าอย่าหนั ๆ ทำเอานาเิอาารเสียว่านนัวเร็ นามอเาที่ำลัับเรียวาทั้สอ้านาแยออาัน “อ๊ะ!” นารู้สึเ็บแปลบปวร้าวไปัวายสาว เามอนาอย่าสสารและ่อย ๆ ันเ้าไปมิยันโนและเามีสีหน้าเหยเอย่ามา ภายในับแน่น เา้มหน้าลูบปานาและใ้มืบบีบเล้นหน้าอนาแร ๆ เายับอยระเ้าเบา ๆ “อ๊ะ อ๊า ๆ ๆ ๆ พี่หยา ๆ” เายับโยระแท ๆ ๆ เร็วึ้นเรื่อย ๆ แรึ้น ๆ เสียระแทระทั้นลอแรทำเอานาถึับรีร้อราออมา นาวัเรียวาอรั้านหลัเาแน่น มือิเร็ปลายเล็บไปที่หัวไหล่และแผ่นหลัเา นารู้สึีไม่เหมือนอนที่นาไ้ร่วมรัับ....
อ๋อหมิอันหยายับเยื้อนายอย่ารุเร้าใส่เหอหลินแร ๆ เามอนาอย่าหลใหล เาับานายึ้นพา่าแล้วเายับอยยี้แร ๆ โยัวใส่นาถี่ยิบ ระแทระทั้นแรว่าเิมทำเอานาแอ่นายึ้นสูอบรับวามเสียวระสัน เาหายใหอบแร เร่ระเ้าอยแร ๆ และอรััวนาแน่น
เหอหลินเป็นฝ่ายึ้นล่อมี่ัวอ๋อหมิอันหยาบ้า นาบเบียส่ายไปมาให้แท่ร้อนเสียบเ้ามา้านในลึ ๆ นา้มหน้าลูบุไร้ออ ลิ้นับปา่าโลมเลียลำอ ใบหู เานัวเนีย นาโยระแทใส่เาแร ๆ ปา็ลาลิ้นเล่นหัวนมเาไป้วยแล้วนาเร่สะโพย่มอย่าเร่าร้อนใส่เาไม่หยุ
“อ๊ะ ๆ อ๊า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เหอหลิน...อ๊า หลินเอ่อร์ ๆ” อ๋อหมิอันหยาเปล่เสียำราออมาัลั่น ยิ่เาถูเหอหลินโยย่มแรเท่าไหร่ เายิ่เสียวระสันสุ ๆ มือยำเ้านมแร ๆ นาโยย่มไปเรื่อยนัวนาเร็สั่นระุหายใหอบแ่็ยัย่มัวเา่อไปนเาถึุสุยออีรั้
“อ๊ะ อ๊า ๆ ๆ ๆ ๆ สามี ๆ ้าเสียวเหลือเิน อื้อออ พี่หยา ๆ” เหอหลินรีร้อราออมาอย่าเสียวระสันสวาทเป็นที่สุ
อ๋อหมิอันหยาอรัูบปาเหอหลินไม่หยุอย่าหลใหลปะปนรัใร่ เาโยเอวเร่ระแทะบี้ะบันใส่นาแร ๆ อยเร็ว อยแร หนัหน่ว นัวสั่นระุอรัันูบปาันนัวเนีย
เหอหลินอยู่ในท่าลานุเ่าบนพื้นแล้วอ๋อหมิอันหยายืนประบ้านหลั นาถึับเม้มปาแน่นเมื่อเาโยระแท ๆ ๆ ไปมาทำเอานาส่ายเอวรับแรระแทที่เร่เร้า “อ๊า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อื้อออ ้าเสียววว อ๊า ๆ ๆ ๆ ๆ” เาอยเร่บั้นเอวอยรุนแร
อ๋อหมิอันหยาหายใหอบแร เารวบอุ้มยืนอยระเ้าแร ๆ ปาูบปาัน่อเนื่อ “เสียวเหลือเิน ภรรยา้า”
ความคิดเห็น