คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ในที่สุดก็ได้พบกัน มิได้เป็นเพียงความฝันอีกต่อไป
เปยเหมยฟัเรื่อราวทั้หมาสหายแล้วมอามไปเห็นบุรุษผู้หนึ่ำลัยืนมอนาอยู่ ‘รูปร่าามราวับเทพเียนำแลาเมือสวรร์มิปาน’
“ในที่สุ็ไ้เอท่านแล้ว” เปยเหมยยิ้มว้าอย่าีใแล้วรีบวิ่เร็วไปหาพร้อมับระโสวมออ๋อหมิาหมินในทันที้วยวามีใ
ฮอเ้หมิเทียน อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียว ่าพาันรีบยับปลายเท้าหลบารวิ่ว่อไวอพี่สะใภ้ทันทีที่ำลัรมาหาพี่ให่อพวเา
อ๋อหมิาหมินมอสรีในฝันที่ามหาำลัวิ่เร็วมาทานี้พร้อมับระโัวลอยเ้าหาเาในทันทีสีหน้า แววา นาีใอย่ามา
“ในที่สุ้า็ไ้เอับท่าน” เปยเหมยีใอย่ามาออเาแน่นพร้อมับอ๋อหมิาหมินโอบอนา่าีใเ่นัน “้ามีอะมอบให้ท่าน้วย” นารีบบออย่าีใเมื่อไ้เอับเา “แ่มันถูิไปแล้ว ้าเลยิว่าะพบับท่าน่อนแล้ว่อยามหาอลับมามอบให้ท่าน” นาระโลาารอรััวอเาและยิ้มว้าให้ับเาแล้วยื่นมือับใบหน้าอเา “ามราวับเทพเียนริ ๆ ไม่ว่ามอมุมไหน ท่าน็ามายิ่นั” เสียบออย่าีใ ื่นเ้นอย่ามาแทบปิไม่มิ แววาเปล่ประายยามไ้มอบุรุษามเ่นนี้
“้าามถึนานั้นเียวหรือ” อ๋อหมิาหมินถามับสรีในฝันรหน้าและยิ้มอ่อนโยนออมา นใร ๆ พาันเบือนหน้าหนีัน
“ามมาเียวละ” เปยเหมยรีบบออย่ายิ้มว้าให้ับเา
“เ่นนั้นแล้วเ้าะยอมเป็นภรรยา้าหรือไม่” อ๋อหมิาหมินยิ้มละมุนออมาแล้วอสรีในฝันที่เพิ่พบหน้าันในีวีริเป็นภรรยา
“แน่นอน ้ายอมเป็นภรรยาอท่าน” เปยเหมยรีบอบทันทีโยไม่ทันไ้ิแล้วนิ่ไป “หะ ท่านว่าอะไรนะ!” นาเพิ่ะใับารอเป็นภรรยาอเา
“เ้าเป็นภรรยาอ้าและ้าเป็นสามีอเ้า” อ๋อหมิาหมินยยิ้มล่าวออมาอย่ามีวามสุยิ่นั “เรื่อทำวามรู้ัระหว่าเ้าับ้า่อยเป็น่อยไปละัน” เามีวามเอาแ่ใไม่แ่าับน้อายเ่นัน
“นมนี่อร่อย” เปยเหมยรีบยื่นมือไปว้าเอาานนมที่เพิ่ยเ้ามาเสริฟ์ให้ทุนที่ไ้ที่นั่ันแล้วและหยิบนมวนอ๋อหมิาหมินิน้วยัน
“ป้อน้าสิ” อ๋อหมิาหมินมอภรรยา
“ป้อน็ป้อนสิ” เปยเหมยยิ้มออมาอย่าเินอายแล้วหยิบนมป้อนให้ับอ๋อหมิาหมินที่อนนี้ลายเป็นสามีอนาไปแล้ว
ภาพวาแม่ทัพแนใ้ ับ ภาพวาเทพแม่ทัพแนสวรร์ ถูหยิบยเป็นัวเออานประมูลภาพวาในานนี้เพื่อหวัล่อให้บุรีอแม่ทัพแนใ้ปราัวึ้น เนื่อาไ้่าวว่านาเป็นสหายุหนูสามหหลิน ู่หมั้นอ๋อเียวหยา ไม่แน่ว่านาอาะมาที่นี่็เป็นไ้
านำลัเริ่มไปเือบถึอนท้ายแล้ววามวุ่นวาย็เิึ้นเมื่อมีลุ่มนเ้ามาสร้าวามวุ่นวายและิภาพวาัวเออนาไป่อหน้า่อาอทุนูเหมือนมันะวาแผนล่อให้บุรีแม่ทัพแนใ้ปราัว
ฮอเ้หมิเทียน อ๋อหมิาหมิน อ๋อเาาน อ๋อาเปียว และอ๋อเียวหยา หหลิน มอเห็นวามวุ่นวายที่เิึ้นภายในานประมูลภาพวา มีน่าถิ่นเ้ามาปล้นิภาพวาัวเออานไป
เปยเหมยรีบลุึ้นยืนแล้วระทืบฝ่าเท้าทั้สอพร้อมันแล้วระโทะยานัวออไปทันทีพร้อมับในมือำทวนเหนือสะพรั่แน่นระับมือวัฟาฟันไปลาอาาศ ทำให้หลัา้านบนหายวับไปทันที
ูมมมมม!! พลัอานุภาพทวนเหนือสะพรั่เิารทำลายล้าอย่ารุนแร านั้นนในาน่าพาันรีบวิ่หลบัน้าละหวั่น
หหลินมอเห็นสหายที่ใ้ทวนนั้นอีรั้แล้วรีบระโามสหายไปในทันทีพร้อมับวัาบโลหิวัสะบั้นอพวลุ่มน่าถิ่นทันที
ฮอเ้หมิเทียน อ๋อหมิาหมิน อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียว ่าพาันมอเห็นหัวน่าถิ่นระเ็นหลุออาร่าหล่นล้มมาบนพื้น้วยฝีมือหหลิน
“ิอยู่แล้วว่าเ้าะ้อปราัวที่นี่” ลุ่มน่าถิ่นมอไปยับุรีแม่ทัพแนใ้แล้วีายพุ่เ้ามาหมายะสัหารนาทันที
อ๋อหมิาหมินสะบัฝ่ามือไป้านบนัมือสัหารที่ะทำร้ายภรรยาเาในทันทีนร่านั้นร่วหล่นลาอาาศาม้วยฝ่าเท้าเปยเหมยระแทลลาลำัวทันที
“อ๊า!” มือสัหาร่าถิ่นร้อัลั่นอย่าเ็บปว เ็บุปวร้าวไปทั่วร่าายแ่สายาไม่ยอมแพ้มอบุรีแม่ทัพแนใ้้อเม็แล้วยื่นมือับ้อเท้าแล้วลุึ้นออแรเหวี่ยแล้วปล่อยออไปให้ระแทพื้น
อ๋อหมิาหมินรีบ้าวาระโไปรับร่าภรรยาอย่ารวเร็วแล้วโอบัวนาให้ยืนอยู่้วยัน
“อบุ” เปยเหมยยิ้มให้ับอ๋อหมิาหมินแล้วสหายอนารีบเหินายมายืน้านาเ่นัน าม้วยฮอเ้หมิเทียน อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียว ่า่วยันัารพวมือสัหาร่าถิ่นนล้มายันเสร็แล้วรีบวิ่มายืน้าน้าอ๋อหมิาหมินอี้วย
“ผู้ใัน” เปยเหมยะโนถามออไปพลาบีบเ้นวามทรำที่าหายไปอเ้าอร่าแท้ริเปยเหมยนี่้วยว่าใรเป็นนปล้น่าิอไป
“มอบอมา!” มือสัหาร่าถิ่นุใหม่ปราัวึ้นแล้วะโนหาอที่อยู่ับเปยเหมย บุรีแม่ทัพแนใ้
เปยเหมยนิ่ิ ‘ออะไร ถูิไปแล้วและยัมาถามหาอา้าอี’
“ฝันไปเถอะ” เปยเหมยยิ้มเยาะออมาแล้วีปลายเท้าออไปวัทวนในมือฟาฟัน่อสู้ับพวมือสัหาร่าถิ่นทันที “อาหลิน ฝาเ้าไปิภาพวานั้นืนมา้วย” นาหันไปมอหหลินแล้วะโนออมา
“ไ้เลย” หหลินรีบะโนรับปาทันทีแล้วรีบเหินายออไปไล่ามนิภาพวานั้นทันทีพร้อมับนรัและสหายอนรั็ืออ๋อเาาน อ๋อาเปียว
อ๋อหมิาหมินรีบเหินายไป้าน้าภรรยา อยระวัพวมือสัหาร่าถิ่นที่ะลอบทำร้ายภรรยาเา
ฮอเ้หมิเทียนรีบเหินายามพี่ายไปเ่นัน เารีบทำหน้าที่ปป้อพี่าย พี่สะใภ้ทันที อาะถูพวมันลอบทำร้ายไ้
เวลาผ่านไปราว 1 ั่วยาม
อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียวและหหลินลับมาพร้อมภาพวาที่ถูิไป พอมาถึ็มอเห็นทหารมามายำลั่วยันลำเลียศพมือสัหารและ่วยันหามนเ็บที่เป็นนในานออไป
“้าไ้ภาพวามาแล้ว” หหลินรีบวิ่ไปหาสหายทันที
“อบใเ้ามา” เปยเหมยรีบลุึ้นเินไปหาสหายรับภาพามือนรัสหายทันทีแล้วเปิภาพวาเป็นภาพอบิาหรืออาารย์อนาริ ๆ นาอสอภาพวาแน่นพร้อมับน้ำาไหลออมาและยยิ้มล่าวำอบุให้ับหหลิน อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียว
เปยเหมยยมือปาน้ำาออแล้วมอภาพวานันอีรั้แล้วเหวี่ยึ้นไปบนอาาศแล้วีปลายนิ้วเผาภาพวานั้นทิ้ทันที ท่ามลาวามใและไม่เ้าใอทุนที่มอารระทำอนา
ฮอเ้หมิเทียน อ๋อหมิาหมิน อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียว และหหลิน ่าพาันมอเปยเหมยที่ำลัยืนมอภาพวาสอิ้นำลัถูเผาไหม้่อหน้าอนาเอ
ความคิดเห็น