คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 เทพเหยาหลินตัดรักเก่าไม่ขาด
วัวิหเียน
เทพเียนเฟยมีสีหน้าหม่นหมออย่ามา ยามเ้าใว่าายารันั้นไม่ไ้มีใรัเาแม้แ่น้อย ั้แ่นาลไปเิเป็นเหยาหลิน นา็มีใรัอ๋อหมิหยา ร่าุิอราันมัรเิน พอนาลับึ้นมาบนเมือสวรร์ นาเพียทำามที่เยให้ำมั่นสัาเอาไว้เท่านั้น แ่ในาลับไม่ไ้รัเาเหมือนที่เารันาเลย
วัมัรเิน ยามไฮ่ (21.00)
อ๋อหมิหยาถือภาพวาิมือลับมา้วยและนำมาไว้ในห้อนอนอนเอ เาเลือิภาพนเอเอาไว้ในมุมหนึ่อห้อนอน ่อนสายาะมอเห็นแปลอไม้สีาวออีนรัที่ายาไป หัวใลับหม่นหมออีรั้
ในเวลาเียวันที่ บ้านสุลเหยา ยามไฮ่ (21.00)
เินหลินนั่ื่มสุราอยู่นเียวที่หน้าเรือนหลิน นายยิ้มเยาะเย้ยหยันัวเอและเ้าใุประส์ออาารย์ที่ส่นามาที่นี่แล้วว่าเป็นเพราะอะไร
อ๋อเหยาหลิวเินเ้ามาภายในบ้านสุลเหยา ำลัะเินไปทาเรือนหลิวอนเอพร้อมับเหอ สหายสนิทที่วันนี้ั้ใะมา้าเพื่อพูุยเรื่อาน้วยัน ทำให้สายาทั้สอมอเห็นร่าอสรีำลัเลื่อนไหวอยู่ในวามมือยู่้านหน้าเรือนหลิน
เินหลินำลัร่ายรำเพลทวนพยั์อยู่นเียวและัหวะสุท้ายนั้นนาวัปลายมทวน้วยวามรุนแรพร้อมับแรปาทวนนั้นทำให้้นไม้ถูเสียบมทวนนั้นผ่าแยออาัน้วยวามรวเร็ว
อ๋อเหยาหลิวับเหอ หัวหน้าอ์รัษ์มัรเียวอฮอเ้หมิหลัน ่ามออย่าะลึในฝีมือารใ้เพลทวนอเินหลิน
“พี่หลิน” อ๋อเหยาหลิวส่เสียทัทายับเินหลินที่มีอายุมาว่านเอ “วันนี้้าพาเหอ สหายสนิทมาพั้าืน้วย” เาแนะนำสหายที่เินมา้วยัน
“เหออรับ พี่หลิน” เหอ หัวหน้าอ์รัษ์มัรเียวอฮอเ้หมิหลัน ยยิ้มออมาพลา้มหัวให้เล็น้อยับาิอสหายสนิท
“ยินีที่ไ้พบ” เินหลินยยิ้มออมาเ่นันพลาเินไปนั่ลที่โ๊ะัวเิม “หลิวหลิว พวเ้ามาื่มเหล้าเป็นเพื่อนหน่อยสิ” เสียเรียทำให้ทั้สอที่เป็นบุรุษนั้นไ้แ่มอหน้าันารเรียเหมือนสรีมาว่าะเป็นบุรุษแ่็เินามมานั่้วยัน ่าพูุยเรื่อราว่า ๆ ้วยัน ไม่เหมือนารพูุยอสรีแ่เหมือนับารพูุยับบุรุษมาว่า ่อนะแยย้ายันไปนอนพัันที่ยามโ่ว (01.00)
ยามโ่ว (01.00) เรือนหลินบ้านสุลเหยา
เินหลินยยิ้ม้วยวามเศร้า หม่นหมอใยิ่นัแล้วเอนัวนอนโยไม่ไ้อาบน้ำแ่อย่าใ พอหัวถึหมอนนา็หลับในทันที
ยามอู่ (11.00) บ้านสุลเหยา
อ๋อหมิหยามาุยเรื่อานับอ๋อเหยาหลิว้วยันที่เรือนหลิว โยมีเฟยห ลูน้อนสนิทำลัพูุยานับเหอ ลูน้อนสนิทอฮอเ้หมิหลัน และมีแม่ทัพป้ายายหลอยู่้วย เพื่อร่วมพูุยันเรื่อานสำัอยู่ พอุยานันเสร็็ยามอุ้ย(13.00)แล้วึพันั่ทานอาหารร่วมันที่บ้านสุลเหยา
ยามเิน (15.00) วนทัพพยั์ออ๋อเหยาหลิว
อ๋อหมิหยาูารฝึทหารอวนทัพพยั์พร้อมับทุน ะสายามอเห็นเินหลินเินผ่านไป ทำให้เาลุึ้นเินามนาไป ทำให้อ๋อเหยาหลิว แม่ทัพป้ายายหล และหัวหน้าอ์รัษ์เฟยห สััมัรเิน ับ หัวหน้าอ์รัษ์เหอ สััมัรเียว พาันมอามและสั่ให้ทหารฝึ่อไปามำหนและ่อยเลิารฝึทหารแล้วแยย้ายไปพัผ่อน
ยามวี (19.00) อ๋อหมิหยาเินามเินหลินที่ำลัเินไปทาทะเลสาบหมิเียน เาเินามนาและยืนมอนาอยู่เียบ ๆ วาหม่นหมออนาำลัมอพื้นน้ำทะเลสาบหมิเียน่อนร่าอนาะร่วหล่นไป่อหน้าอเา
ูมมมม!!! ร่าเินหลินร่วหล่นาน้ำ ทำให้เินหลินใอย่ามา พยายามะเียะายึ้นาน้ำแู่เหมือนำลัถูึให้ม้านล่าทะเลสาบหมิเียน นาำลัทรมานอย่ามา นาไม่รู้ว่านาถูใรผลัให้นาหล่นน้ำที่ทั้หนาวและเย็นอย่ามา
ูมมมม!!! อ๋อหมิหยาระโามร่าเินหลินที่ร่วหล่นลไปในทะเลสาบหมิเียนทันที
อ๋อเหยาหลิว แม่ทัพป้ายายหล และหัวหน้าอ์รัษ์เหอ สััมัรเียว ับ หัวหน้าอ์รัษ์เฟยห สััมัรเิน เพิ่ะมาถึ็เห็นอ๋อหมิหยาระโลไปในทะเลสาบหมิเียน ทำให้่า็พาันใและ่ามอเห็นอ๋อหมิหยาโอบร่าเินหลินพาึ้นมาบนฝั่
“พี่หลิน!!!” อ๋อเหยาหลิวับเหอ หัวหน้าอ์รัษ์มัรเียว ่าอุทานออมาเสียั้วยวามใ ทำให้เฟยห หัวหน้าอ์รัษ์มัรเินับแม่ทัพป้ายายหล่ามอทั้สอนทันที ะที่อ๋อหมิหยารีบทำาร่วยีวิเินหลินทันที ทั้ผายปอ ปั๊มหัวใ นา็ยันอนนิ่ ทำให้ทุนพาันร้อนรนอย่ามา
“เินหลิน.... เินหลิน” อ๋อหมิหยาพยายามเรียและบหน้าเินหลินเบา ๆให้มีสิ แ่นาลับนอนนิ่ไม่มีารโ้อบแ่อย่าใ “เินหลิน...หลินเอ่อร์!!!” เาะโนเรียเินหลิน้วยเสียัและหลุำว่าหลินเอ่อร์ออมา ทำให้ทุนพาันใาม ๆ ัน ่อนเินหลินะไ้สิและสำลัน้ำออมา “เ้าเป็นอย่าไรบ้า”
เินหลินพยายามส่ายหน้าไปมาพลาวาสายามอไปรอบ ๆ มอหานที่เป็นสาเหุให้นาน้ำในทะเลสาบหมิเียนนั้น
“หมิหยา...” เินหลินานเรียอ๋อหมิหยา ทำให้อ๋อหมิหยาไ้ยินรีบประอัวนาให้ลุึ้นนั่และัวนาเอนพิัวอเา “มีใรผลั้าลไปในน้ำนั้น” นาพูเสียแผ่วเบาและัวสั่น ๆ ้วยวามหนาวเหน็บทั้ัวเปียน้ำและสายลมพัผ่านัวนา แม้เาะโอบอัวนาเอาไว้ ัวเา็เปียเ่นัน
อ๋อเหยาหลิว แม่ทัพป้ายายหล และหัวหน้าอ์รัษ์เหอ สััมัรเียว ับ หัวหน้าอ์รัษ์เฟยห สััมัรเิน่านิ่ไปเมื่อไ้ยินเินหลินเรียอ๋อหมิหยาว่า ‘หมิหยา’ และอ๋อหมิหยาเรียเินหลินว่า ‘เินหลินหรือหลินเอ่อร์’ ทำให้ทุน่าิไปในวามหมายที่เ้าใว่าทั้สอรู้ััน
อ๋อหมิหยาอุ้มเินหลินึ้นรถม้าวัมัรเินและทั้หมพาันเ้าวัหลวหมิและอ๋อหมิหยาสั่ให้เฟยหไปามายาเฟยเมี่ยว น้อสะใภ้สามมาพบและ่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ับเินหลินทีู่ท่าทาอ่อนแรยิ่นัและเาสั่ให้เหอไปามหมอหลวมาูอาารอเินหลินและสั่ให้อ๋อเหยาหลิวรีบลับบ้านไปนำเสื้อผ้าอเินหลินมาให้ายาเฟยเมี่ยวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ับเินหลิน
อ๋อหมิหยาเินหายเ้าไปในห้อนอนนเอภายในวัมัรเินเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นุใหม่และเินออมานั่ลาห้อโถภายในวัมัรเินพอออมา็มอเห็นอ๋อหมิโว อ๋อเหยาหลิว แม่ทัพป้ายายหล และหัวหน้าอ์รัษ์เหอ สััมัรเียว ับ หัวหน้าอ์รัษ์เฟยห สััมัรเิน และ หัวหน้าอ์รัษ์านเียน สััมัรำ ่ามาอยู่ันรบยเว้นฮอเ้หมิหลันับฮอเฮาเฟยเินที่ไม่อยู่ในวัหลวหมิในอนนี้
ายาเฟยเมี่ยวเินพยุเินหลินออมาหลัาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็แล้วและพามานั่ลที่เ้าอี้ที่ว่านั้นและายาเฟยเมี่ยวเินมานั่้าพระสวามีนเอ้วยันหลัาทำหน้าที่ามำสั่อพี่สามีเรียบร้อยแล้ว
หมอหลวรวอาารออ๋อหมิหยา่อนและึรวอาารอเินหลินและเินออไปปรุยาออมา ามแรเป็นออ๋อหมิหยาและอ๋อหมิหยาื่มยาเ้าไปและนั่พูุยับทุนไ้ามปิ และ่อมาามยาที่สอเป็นอเินหลิน ามยานั้นเป็นนาำนัลยเ้ามาให้เินหลิน ทำให้เินหลินมอนาำนัลที่ยามยานั้นมาวาและรีบเินออไปทันที้วยวามสสัยและไม่ไ้ิอะไรนระทั่นาื่มยาในามนั้นนหมและทำให้รู้สึถึวามผิปิทันที
เพล้! เินหลินปล่อยามยาหลุามือหล่นระทบพื้นนแระายพร้อมับุมลำอัวเอเอาไว้ น้ำาไหลลอ้วยวามน่าสสาร และทุนพาันใและรีบพาันมาหาเินหลินทันที ส่วนเฟยห เหอ านเียน ่ารีบพาันออไปามหาัวนร้ายทันที
“หมิหยา......” เินหลินเอนัวหมแรลเือบะอับพื้นพร้อมับอ๋อหมิหยาพุ่เ้ามารับร่าอนาอย่ารวเร็ว้วยวามใปะปนวามเป็นห่ว ใบหน้าีาวไร้สีเลือ มือเย็นยิ่นั ทำให้เาใอไม่ี
“้าอยู่นี่...หลินเอ่อร์” อ๋อหมิหยาานรับทันทีพลาอุ้มัวเินหลินรีบพาไปวาที่ห้อพัรับรอที่อยู่ไม่ไลในทันที เาุมมือนาเอาไว้ ะหมอหลวำลัรวอาาร้วยอสั่นวัหายยามเ้าใว่าสรีนานี้็มีวามสำัับอ๋อหมิหยาเหมือนเ่นับเหยาหลินเ่นัน
ะทุนพาันร้อนใเ่นันเมื่อทราบว่านาถูพิษว่านิ้อหิมะ พิษร้ายแรที่สุและสมุนไพรแ้พิษว่านิ้อหิมะนั้น็หายายิ่ โอาสรอแทบไม่มีเลย
อ๋อหมิหยาสั่ทหารไปหานร้ายให้พบและสั่ให้หาสมุนไพรมารัษาอาารอเินหลินในทันที และเาเินลับมาหาเินหลินที่นอนระสับระส่ายทรมานทั้เป็นเหื่อผุึ้นมาำนวนมา
“หมิหยา...” เินหลินยยิ้มออมาพลายื่นมือไปหาอ๋อหมิหยา ะอยู่ในสายาออ๋อหมิโว ายาเฟยเมี่ยวและอ๋อเหยาหลิว ับ แม่ทัพป้ายายหล และารระทำอทัู้่บ่บอว่าทัู้่รู้ัันในระับหนึ่แ่ไม่สามารถบอไ้ว่าเินหลินมีวามสำัับอ๋อหมิหยาแ่ไหนแ่แววาอเินหลินมออ๋อหมิหยา้วยสายาเ็มเปี่ยมไป้วยรั ่าพาันมอ้วยวามสัเวเพราะรู้ันีว่า ภายในหัวใออ๋อหมิหยายาะมีใรเ้าไปไ้
“เ้าะ้อหายี ้าสัา” อ๋อหมิหยาบีบมือเินหลินเบา ๆ อย่าให้ำมั่นสัาและใ้ผ้าับเหื่อให้นาอย่าเอาใใส่นามาเป็นพิเศษ
ยามโ่ว (01.00) ห้อพัรับรออเินหลิน ภายในวัมัรเิน
เทพเหยาหลินปราัวึ้น นายืนมอูเินหลินูวามเียบ นระทั่เินหลินเริ่มรู้สึัว นายื่นมือยุ้มลำออลูศิษย์ทันที ้อมอ้วยแววาเรี้ยวรา นาออแรบีบอลูศิษย์นเอ
“อา... ารย์...” เินหลินพยายามเปล่เสียออมา้วยวามยาลำบา่อนร่าอนาะถูเหวี่ยออไปาห้อพัรับรอไป้านนอที่มีหิมะำลัโปรยปรายและนาพยายามลุึ้นมาุเ่าำนับอาารย์
เทพเหยาหลินไม่พูสิ่ใ แม้ะเป็นเทพ็ยัมีเลืออสูรไหลเวียนอยู่ แม้ะแ่านับเทพเียนเฟย ราายมโลแล้วแ่ในา็รัอ๋อหมิหยาไม่เสื่อมลาย อนนี้วาแ่ำราวับเปลวเพลิ้อมอร่าลูศิษย์นเอ้วยแววาเหี้ยมโห นานึอิาริษยาอย่ารุนแรยามเห็นเาอุ้มนา เห็นเาใ้ผ้าับเหื่อให้นา ูแล เอาใใส่นาเินพอี และที่สำัเาเรียเินหลินว่าหลินเอ่อร์
เินหลินใอย่ามาที่เปลวเพลิาุมนรออาารย์ำลัแผเผาัวนาทั้เป็น ทั้ิ้นพล่านไป้วยวามทรมาน พร้อมับอาารำเริบอพิษว่านิ้อหิมะ ทำให้นารีร้อออมา้วยวามเ็บปว
อ๋อหมิหยาับเฟยหไ้ยินเสียร้ออเินหลิน ทำให้พวเารีบพาันวิ่ออมาาห้อทำาน้วยัน่ามอเห็นร่าเินหลินิ้นพล่านไป้วยวามทรมาน
“หลินเอ่อร์!” อ๋อหมิหยาใอย่ามาเมื่อสัมผัสัวเินหลินในอนนี้มีทั้ไอเย็นและไอร้อนไหลเวียนนแทบะทำให้ร่าายรับไม่ไหว “เิอะไรึ้นับเ้าัน” เาถามนาพลาวาสายามอไปรอบ ๆ ่อนะรู้สึว่าไอร้อนเริ่มาหายไปาายอเินหลินแล้วและเินมีไอเย็นมาแทนที่
“หมิหยา...อึ...ฮือออ.... อาารย์โรธ้า....” เินหลินานเรียอ๋อหมิหยา ะเาำลัอุ้มนาลับมาภายในห้อพัรับรอนั้น
อ๋อหมิหยาับเฟยห่ามอสภาพห้อพัรับรอที่มีแ่รอยไหม้้วยเปลวไฟ สภาพห้อถูทำร้ายและมีไอร้อนไหลเวียนอยู่มา ทำให้เาเลืออุ้มพานาไปที่ห้อนอนส่วนัวอเา ึ่ห้อนอนนั้นมีสอเียนอน เาวานานอนบนเียให่
“อึ...อาารย์โรธ้า......ฮืออออ” เินหลินร้อไห้ออมาอยู่บนเียนอนให่ออ๋อหมิหยาและทำให้อ๋อหมิหยานั่ลโอบอัวนาเอาไว้ “หมิหยา...อึ.... ฮือออ....” นาร้อไห้สะอึสะอื้นออมา ะถูห่มผ้าผืนเียวับอ๋อหมิหยาเพื่อร่าายอนาอบอุ่นานั้นนาหมสิไปในอ้อมอออ๋อหมิหยาและเาับัวนาเอนลนอนและห่มผ้าให้นาหลัาเาใ้พลัปรามัรเินทำให้ร่าายอนาเป็นปิและัวเาไปนอนที่เียเล็แทนและหลับา้วยวามอ่อนล้าโยไม่รู้ว่าเทพเหยาหลินนั้นปราัวอีรั้นาโน้มัวลมาหอมแ้มอเา้วยวามรัและอาลัยอย่ายิ่ โยเทพเหยาหลินไม่ทราบว่าทุอย่าที่นาทำอยู่ในสายาอพระสวามีอนานั้นือเทพเียนเฟยมาโยลอ ทำให้เาเสียใ ผิหวั อย่ามาและเลืออยู่ในที่อนเอ
ความคิดเห็น