คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 แต้มแดงเสน่หา (ตีตราจองเพียงแรกเจอ)
่วเวลา 3 เือนผ่านไป็มีเหุาร์เิึ้นมามาย อาทิเ่น
่วเือนแร อ๋อหมิหยาออรบสู้ปป้อินแนทาใ้ร่วมับฮอเ้หไห่หยา ึไ้ลายเป็นสหายสนิทัน ่ามีฝีมือารรบที่ยอเยี่ยม เ่าพอันและไ้รับัยนะ ึถูล่าวนานนามรวมันว่าเป็นเทพสราม
ฮอเ้หไห่หยา เทพสรามแนใ้
อ๋อหมิหยา เทพสรามแนเหนือ
่วเือนสอนั้น อ๋อหมิหยาออรบปป้อป่าผาน้ำสวรร์อแว้น้าวไม่ให้ถูพวอสูรรุรานและล้ำรายเ้าไปยัเมือสวรร์ไ้เพราะป่าผาน้ำสวรร์นั้นเป็นเส้นทาเื่อม่อับเมือสวรร์ไ้และเา็ไ้รับัยนะอย่าาม สามารถ่าแม่ทัพอสูรและไพร่พลสัหารพลอสูรไ้ทั้หม
่วเือนสามนั้น อ๋อหมิหยาออรบปป้อเมือ 9 ศาสราและปป้อศาสราวุธทั้ 9 ิ้นอเมือ 9 ศาสรา้วยที่ถูพวเียนอสูรบุรุราน-่าาวเมือผู้บริสุทธิ์เพื่อ่วิศาสราวุธไป และเาไ้รับัยนะอย่าาม ยอเยี่ยม สามารถสั่หารแม่ทัพเียนอสูรไปถึ 3 นและไพร่พลสัหารพลอสูรไ้ทั้หมำนวน 3 แสนนายโยไม่มีไพร่พลล้มายแ่อย่าใ
อ๋อหมิหยา ไ้รับสมานามว่า ราันเทพสราม
ยามเหม่า (06.00) นอเเมือหลวหมิ แว้นหมิ
สือหลินมอเห็นอทัพหลวอันไ้แ่ ทัพมัรเพลิ ทัพมัรมร ทัพมัรฟ้า ำลัเินทาลับเ้าเมือหลวหมิ ทำให้มออย่าสนใอย่ามา้วยารล่าวานถึแม่ทัพอแ่ละทัพนั้นมีวามามราวับเทพเียน็มิปาน นา็เลยอยาะยลโมสันิว่าะามริหรือไม่
สายลม! พัผ่านอทัพหลวทั้สามอย่าแผ่วเบา ่อนะเิสายลมลูให่่อัวเป็นพายุหมุนอย่ารวเร็ว ลมรรโแร
พายุ! ฝนหนั! ฟ้าร้อ! ฟ้าำราม! ั้อท้อฟ้าไปหม ่อนสายลม็หอบัวแม่ทัพมัรเพลิลอยึ้นและอยู่ในพายุหมุนที่โหมรุนแรนั้น
อ๋อหมิไป๋เทียน อ๋อหมิไป๋เิน ่ารีบระโัวลอยว้าับัวออ๋อหมิหยาเอาไว้ในทันทีพร้อมับอ์รัษ์อพวเารีบสั่ทหาร่วยันผูเือหาที่ับมัยึและรีบพู่อ ๆ ันเป็นทอ ๆ
อ๋อหมิหยาหลุเ้าไปใน้านในแนลาอพายุหมุน เามอเห็นร่าสรีนาหนึ่ถููเ้ามาอยู่ในแนลาพายุหมุนเ่นัน เารีบยื่นมือไปหาเพื่อะับว้าัวนาเอาไว้อย่า่วยเหลือ ะที่แส้เถาวัลย์อมัรมรอสหายสนิท-อ๋อหมิไป๋เทียนรัเอวเาเอาไว้พร้อมับรับรู้แรึัวเาให้หลุาพายุหมุนนั้น “ับมือ้าไว้” เสียะโนัึ้น ทำให้นามอเา
สือหลินะลึวามามราวับเทพเียนอแม่ทัพมัรเพลิอย่ามา รูปโมามริ ๆ สม่ำล่ำลือริ ๆ
อ๋อหมิหยาว้าับมือสรีนานั้นเอาไว้ไ้เพียั่วะินั้นเาไ้มอเห็นวามามราวเทพเียนสรี็มิปาน เานั้นะลึอย่ามา (้วยอิทธิฤทธิ์อเียนันทรา)
สือหลิน้อนสายาหวานล้ำมอแม่ทัพมัรเพลิอย่ายั่วยวนนิ ๆ
อ๋อหมิหยามอามสายาหวานล้ำที่ำลัยั่วยวนเานิ ๆ เายิ้มมุมปาออมาอย่าถูใับิริยานาเ่นนี้อย่ามา เา้มหน้าล่ำเล็น้อยูบลาหน้าผานา่อเิแ้มสีแแห่มลเสน่หานั้นหมายถึนาเป็นสรีอเานั้นเอ
สายลมสบลอย่าไม่น่าเื่อ! พายุฝน็เียบสบล!
อนนี้อทัพหลวอันไ้แ่ ทัพมัรเพลิ ทัพมัรมร ทัพมัรฟ้า ่าำลัะลึเมื่อเห็นแม่ทัพมัรเพลินั้นูบหน้าผาอสรีแปลหน้า่ามอเห็นแ้มเสน่หาสีแอันเป็นสัลัษ์ออ๋อหมิหยา วัมัรเพลิ ผูู้แลเหัวเมือะวันออ
สือหลินถูแม่ทัพมัรเพลิอุ้มัวนาเอาไว้ เาพานานั่หลัม้าัวเียวัน นายิ้มหวานออมา ‘บ้าไปแล้วนี่มันสวรร์เมาั ๆ’
อ๋อหมิหยานั่หลัม้าัวเียวันับสือหลิน เาทราบว่านาื่อ ‘สือหลิน’ ำลัเินทาเ้าเมือหลวเพื่อไปหาพี่ายับสหาย เาึวนเินทาเ้าเมือหลวไป้วยัน “ไป๋เทียน สหายสนิทพี่ ส่วนไป๋เิน เป็นน้อสหายสนิทพี่เอ” เาี่ม้าอยู่พลาผายมือแนะนำนสำัทั้สอน “ส่วนทานี้็อาหล อ์รัษ์ู่ใอพี่และอา อ์รัษ์ู่ใอไป๋เทียน แล้วอาเปียว อ์รัษ์ู่ใอไป๋เิน” เาแนะนำบุรุษทั้สามนที่มีวามสำัไม่แพ้ัน
“สือหลินเ้า่ะ พวพี่ ๆ” สือหลินยยิ้มพลายมือประสานเ้าหาันให้ับทุน “พวพี่ ๆ ะเรีย้าว่าอาสือ็ไ้เ้าะ” นายิ้มแย้มออมา
“อาสือั้นเหรอ เมื่อี้พวเราไ้ยินว่าำลัเินทาไปหาพี่ายับสหายที่เมือหลวหมิั้นเหรอ” อ๋อหมิไป๋เินถามสือหลิน สรีที่ไ้รับอนุาให้ไ้ี่ม้าัวเียวับอ๋อหมิหยา สหายสนิทอพี่ายเาและยัเป็นพระเษานสำัอฮอเ้หมิหมินอี้วย
“พี่ให่ับสหาย้าเป็นนในวัหมิ พี่ายทำานเป็นหัวหน้าอ์รัษ์ในวัหลว ส่วนสหาย็ทำานอยู่ในวัหลวเ่นัน” สือหลินพยัหน้าพลาเยหน้ามอแม่ทัพมัรเพลิที่ามราวเทพเียนสวรร์ั้นฟ้าในระยะใล้ิเพียนี้และทราบว่าเามีนามว่า ‘หมิหยา’
อ๋อหมิหยา อ๋อหมิไป๋เทียน อ๋อหมิไป๋เิน ่ามีสีหน้าะลึในำพูอสือหลินในทันที่าหยุี่ม้าันในทันที
เียวหล เหอ เปียว ่าสบาันไปมาอย่าเิำถามในใันทันทีว่านที่สือหลินำลัพูถึน่าะเป็นสหายร่วมานหรือเปล่า
“เ้าะไม่ใ่น้อสาวอโมานหรอนะ” อ๋อหมิไป๋เินหลุเสียถามออไปับสือหลิน
“้านี่แหละ น้อสาวอพี่ให่” สือหลินยยิ้มว้าอบอย่าะาน
“แล้วสหายเ้าที่ว่านั้นมิใ่ฮอเ้หมิหมินหรอสินะ” อ๋อหมิไป๋เทียนแทบะหาเสียในาระถามสือหลินแทบไม่เอเลยอย่าเยไ้ยินทั้สอพูุยในเรื่อนี้อยู่เหมือนันแ่ไม่ไ้เ้าี้หรือสอบถามรายละเอียอะไรันเพราะมีเหุให้ออรบทำศึสรามเสีย่อน
“ใ่แล้ว เานั้นแหละ สหายสูศัิ์อ้าเอ วันนี้เป็นวันที่รบสามเือนที่พวเราไม่เอัน” สือหลินเอนายพิอแร่ออ๋อหมิหยา
อ๋อหมิหยา อ๋อหมิไป๋เทียน อ๋อหมิไป๋เิน ่าพาันะลึใเมื่อไ้พบับสหายอฮอเ้หมิหมินับน้อสาวอโมาน หัวหน้าอ์รัษ์มัรราันเ่นนี้ แม้แ่สายาอสหายร่วมานอย่าเียวหล หัวหน้าอ์รัษ์มัรเพลิ, เหอ หัวหน้าอ์รัษ์มัรมร, เปียว หัวหน้าอ์รัษ์มัรฟ้า อี้วย
ยามื่อ (09.09) ทัพหลวอันไ้แ่ ทัพมัรเพลิ ทัพมัรมร ทัพมัรฟ้า ่าเินทาเ้าลับเมือหลวหมิเป็นไพร่พลทหารทั้สามทัพ ่อนะเป็นอ๋อหมิหยา แม่ทัพมัรเพลิ, อ๋อหมิไป๋เทียน แม่ทัพมัรมร, อ๋อหมิไป๋เิน แม่ทัพมัรฟ้า และสายาาวเมือหลวแม้แ่เหล่าุนนาทั้หลาย็่ามอไปยัสรีนาหนึ่ที่นั่ม้าัวเียวับอ๋อหมิหยา้วยว่าเป็นผู้ใัน
อ๋อหมิไป๋เทียน อ๋อหมิไป๋เิน ่าวััวลาหลัม้าเมื่อ่าเินทาเ้าประูวัหลวและเ้าสู่เวัหมิเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
อ๋อหมิหยาวัายลาหลัม้าและยืนรับัวสือหลินลาหลัม้า้วยัน
“พี่ให่” สือหลินยิ้มว้าทันทีเมื่อเห็นร่าพี่ายยืนอยู่ ทำให้อีฝ่ายมอนาเ่นันที่รีบวิ่เ้ามาอัวเาเอาไว้ เาอัวนาเอาไว้เ่นัน “้านับวันรอพบท่านเลยพี่ให่” นารีบพูประบับพี่ให่ทันที
โมานหัวเราะอบใออมาับำพูอน้อสาว “้า็นับวันรอเ้าเหมือนัน อาสือ” เาแย้มยิ้มเพียมุมปายามทอสายามอสือหลิน น้อสาวนเอเ่นนี้พร้อมับอาาระลึทั่วทั่วัหมิที่ไม่เยมีใรเยเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มอ่อนโยนอเาเ่นนี้มา่อนเลย
“พบันรานี้ เ้าไ้ลายมาเป็นวาที่พี่สะใภ้้าแล้วั้นสิ” ฮอเ้หมิหมินแย้มยิ้มบนใบหน้านิ ๆ เมื่อมอเห็นแ้มเสน่หาลาหน้าผาอสือหลิน สหายอนเอ
สือหลินยมือแะแ้มแเสน่หาที่อยู่ลาหน้าผานเอแล้วมอไปยัอ๋อหมิหยาที่เป็นพี่ายอสหาย “วาที่พี่สะใภ้อะไรันเล่า ้าไ้ยินว่าเามีนรัอยู่่อนแล้ว” นาส่ายหน้านิ ๆ ับสหายที่อยู่ับพี่ายนเอ
“พี่าย้ามีนรัเสียทีไหน” ฮอเ้หมิหมินพูับสหาย
“นรัเา็บุรีอัรเสนาบีวนอย่าไรเล่า ผู้นออะพูถึวามเหมาะสมราวิ่ทอใบหยเียว” สือหลินยืนออเหมือนเือ ๆ ในิ ๆ
“มิใ่สันิ สอนนั้นแ่เพียสนิทันเท่านั้น เพราะเฟยนั้นมีวามสามารถแ่าับสรีนาอื่น ทำให้พี่าย้าสนในามอนาเป็นน้อสาวเท่านั้น” ฮอเ้หมิหมินรีบอธิบายับสหายให้เ้าใเรื่ออพี่ายเาเสียใหม่และยืนหันายไปทาพี่าย-อ๋อหมิหยาที่ำลัเินเร็วมาสวมอัวเา้วยวามิถึและรัันเสมอระหว่าพี่น้อนั้นเอ
“หยาอ๋อเพะ หม่อมันีใที่พระอ์ทรลับมาอย่าปลอภัย” เฟยรีบเินเร็วมาหาอ๋อหมิหยาที่ลับมาอย่าปลอภัย นายิ้มแย้มีใอย่ามาหลัาไปหาพี่ายับบิาอนเอแล้วึรีบเินเ้ามาทัทาย
“อาสือ นี่ือุหนูสุล เฟย น้อสาวอเปียว หัวหน้าอ์รัษ์มัรฟ้าและทั้สอเป็นบุรออัรเสนาบีวนที่เมื่อี้พวเราเพิ่พูถึ่อนหน้านี้” ฮอเ้หมิหมินยับายหันไปทาเฟยเล็น้อยและสายามอไปทาบิาอนานั้นืออัรเสนาบีวนที่ำลัเินามมาพร้อมับเปียวนั้นเอ
ความคิดเห็น