คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ฟ้าเปลี่ยนสีได้ โชคชะตาก็ย่อมเปลี่ยนได้ : เปยเหมย
เวลาร่วมเือนที่ฮอเ้หมิเมียนส่นออไปามหาพี่สะใภ้อเา รูปภาพวาัเนเพียไร็ามหาไม่พบ ไม่ว่าะส่นไปมาน้อยเท่าไหร่ ทำเอาท้อใาินี้เาะไ้แ่านหรือไม่
เวลาร่วมเือนที่อ์รัษ์โมาน อ์รัษ์ผู้รับใ้อ๋อหมิาหมิน บุรุษท้ายวัหลวนั้นไ้ให้สหายในยุทธภพหรือแม้แ่สหายวัหลวทั้ห้าแว้นให่่วยันามหาสรีในฝันอเ้านาย็ไม่พบ
ยามื่อ (23.00) วัมัราราัน ท้ายวัหลวหมิ
อ๋อหมิาหมินมัะหลับฝันถึเหุาร์้ำเิมอีแล้ว ใเาอยาะพบนาเหลือเิน เหุใส่นามหาเท่าไหร่็ไม่พบ หรือ าินี้ภรรยาอเาในาิที่แล้วไม่ไ้ามเามาเิในาินี้ัน
ยามื่อ (23.00) วัหลวอี้ แว้นอี้
ท้อฟ้าพลันเปลี่ยนสีอย่าไร้สาเหุ ทำเอาิใว้าวุ่น สั่นลอนอย่ามาสำหรับหหลินยามนี้ ยาะาเาไ้ว่าภายหน้าะเิสิ่ใึ้น
“ยัไม่นอนอีหรือ” เปยเหมยเินออมาาห้อพันเอที่อยู่ภายในวัหลวอี้ หลัาที่ฮอเ้อี้หลพาหหลินับเปยเหมยลับมา้วยัน ในสถานะสหายอฮอเ้อี้หลอย่าเปิเผย ทั้ ๆ ที่ในนิยายไม่ไ้มีเ่นนี้ ‘เนื่อาหหลินมิ้อารเปิเผยวามสัมพันธ์เ่นสหายับฮอเ้อี้หล แ่ทำไมเนื้อหามันเปลี่ยนไปแบบนี้ละ นาละไม่เ้าใริ ๆ’
“้านอนไม่หลับ ใมันว้าวุ่นไปหม” หหลินหันไปมอเปยเหมยแล้วแหนหน้ามอท้อฟ้าว้า “วันนี้ท้อฟ้าไร้แสาว แม้แ่แสันทร์็ยัสาส่อลมาไม่ถึ เมื่อี้ฟ้ายัสว่าอยู่เลย” เสียนั้นบ่บอว่าอนนี้หหลินรู้สึเ่นไร
“ฟ้าย่อมเปลี่ยนสีไ้ทุเมื่อ เ้าอย่าิอะไรมาเลย” เปยเหมยแหนหน้ามอท้อฟ้าที่ไร้แสใ ๆ ให้นมออบอุ่นใเหมือนับทุืน “ฟ้าย่อมเปลี่ยนสีไ้ โะา็ย่อมเปลี่ยนไ้เ่นัน” นายยิ้มเล็น้อย หรือเป็นเพราะมีัวนา ัวละรเล็ ๆ ที่ไม่มีบทบาทอะไรำลัทำให้เนื้อเรื่อเปลี่ยนแปลไป
“หาเปลี่ยนโะาไ้ ้า็อยาะปรารถนาให้้าไ้รอู่ับนรันถึบั้นปลายีวิมิ้อายพลัพราาันไป่อน” หหลินพูออมาเหมือนมีน้ำาลอ ‘ยามนี้ในาิถึนรัมามายนั แม้นาะรัเาเพียไร แ่ภายในใเา็ยัไม่ลืมอาเฟยไ้เลย อาเฟยไม่ใ่รัแรอเาแ่เป็นนที่เารัมาที่สุ อนเ็ ๆ นาถูอาเฟยทำร้ายสารพัน้อหนีออาบ้าน อาเฟยไ้ีทุอย่าไม่ว่าสิ่ใวรมีผู้นมามายร่ายล้อมมอบแ่สิ่ี ๆ บันี้ยัไ้ลายเป็นู่หมั้นฮอเ้หมิเทียนอี้วย พอมอลับมาที่นเอ็เศร้าในั ว่าะเิบโ ว่าะสามารถอยู่ในไ้ ผ่านวามอยาลำบามามามาย และีวิ็ยัสั้นว่านอื่นอี พอมอเห็นัวเอ็รู้ว่ามิอาะใ้ีวิอยู่ับนรันถึบั้นปลายีวิไ้เลย’
เปยเหมยเหมือนะรับรู้วามรู้สึ วามิมามายอหหลิน แน่นอนสิ นาเยอ่านเรื่อราวอหหลินมาแล้วามนิยาย อนบแม้ว่าะี สุท้าย็ลายเป็นเทพึ้นไปอยู่เมือสวรร์้วยันรอรััน แ่อย่าไรมัน็ายาันพลัพราันไป่อน ่วนั้นะทุ์ทรมานใเหลือทน
ยามเิน (07.00) หหลินพาเปยเหมยเินทาออาแว้นอี้เพื่อะไปแว้นหมิ้วยันโยมีสหายสูศัิ์เ่นฮอเ้อี้หลไปส่ยัเายแนแว้นอี้แล้วพูุย่อยี่ม้าแยัน
ารเินทาไม่ไ้ยาลำบาเหมือนในอนแรที่เปยเหมยมาและในอนแรเราั้ใะไปแว้นหมิ้วยันแ่ลับไ้รับหมายทาไลาฮอเ้้าวหหลเรียัวหหลินลับแว้น้าว ทำให้หหลินวนเปยเหมยไปยัแว้น้าว้วยัน
ยามอิ๋ว (17.00) แว้น้าว
หหลินเินทามาแว้น้าวลอเือบทั้วัน นามาับเปยเหมย สหายใหม่อนาใน่วร่วมเือนนั้นไ้พูุยทำวามรู้ัันแ่ยัไม่ทราบ้อมูลอนาแน่ัเหมือนับัวเอที่ยัไม่ยอมเปิเผยนเอเ่นัน
“พี่ให่ ท่านเรีย้ามาพบ้วยเหุใ” หหลินไ้พบับพี่ให่ที่เป็นถึฮอเ้ปรอแว้น้าวอันยิ่ให่ มีสถานะแน่ัอยู่ในแว้น้าว แ่สำหรับัวนาลับไม่มีอะไรเลยที่แน่ัว่าเป็นนแว้น้าวและัวนา็ไม่อยาะปราัวในแว้น้าว แม้ทุนะยัเรียนาว่า ‘ุสามสุลห’ ็าม
เปยเหมยเินามหหลินเ้ามาแล้ววาสายามอฮอเ้้าวหหล ในหนัสือนิยายไม่ไ้ล่าวเินริเลย ทุอย่าเหมือนในนิยายทุประาร
ฮอเ้้าวหหลพูุยับหหลิน น้อสามพลาวนนั่ิบน้ำาุยันหลายเรื่อรวมถึเรื่อออาเฟย น้อรอที่ไ้หมั้นหมายับฮอเ้หมิเทียน รู้ว่าทั้สอไม่ถูันั้แ่เ็
“นั้นเ้าพาใรมา้วย” ฮอเ้้าวหหลถามน้อสามนเอแล้วเห็นสรีนาหนึ่ยืนอยู่ไม่ไล
“สหาย้าเอ พี่ให่” หหลินหันไปามสายาอพี่ายแล้วหันลับมาอบับพี่าย “อาเหมย นาเย่วย้าับอาหลอนที่ถูพวมือสัหารร้อยเมาาม่า ฝีมือนาีเียวละอีทั้ยัมีวามรู้ารแพทย์ที่้ายั้อะลึ”
“นานั้นเียวหรือ เ่ว่าเ้าับ้าอีหรือ” ฮอเ้้าวหหลทำหน้าอย่าไม่อยาะเื่อออมาแล้วมอสหายอน้อสาม
“อาเหมย นี่ือ พี่ให่อ้าที่้าเยพูถึ” หหลินลุเินพาพี่ายมาหาสหายที่ำลัยืนมวามามอแว้น้าว
เปยเหมยละสายาาวามามแว้น้าวที่นาไม่าิว่าะไ้มอเห็นมัน้วยานเอมิไ้ผ่านหน้าหนัสือนิยายที่เยไ้อ่าน
“ถวายบัมเพ่ะ ฝ่าบาท” เปยเหมยยมือประสานเ้าหาันให้ับฮอเ้้าวหหล้วยรอยยิ้มอันแสถึมิรแท้วามริใที่วรแสออ
“เ้ารู้ว่า้าเป็นใร” ฮอเ้้าวหหลหันไปทาน้อสามทันทีเพราะิว่าน้อสามอาะบอสถานะที่แท้ริอเาับสหาย็ไ้
หหลินส่ายหน้าเหมือนะบอว่ายัไม่ไ้บอเลย ทำเอาฮอเ้้าวหหลมวิ้วมออย่าสสัยทันที
“หม่อมันเห็นป้ายหยที่พระอ์พเพ่ะ็เลยทราบว่าพระอ์เป็นใรเพะ” เปยเหมยี้ไปยัป้ายหยที่พี่ายสหายพิัวมา้วยแล้วทำให้เ้าอป้ายหย้มมอป้ายหยนเอที่โผล่ออมาาเสื้อแล้วหัวเราะออมา
“สหายเ้านนี้ลายิ่นั” ฮอเ้้าวหหลหัวเราะออมาอย่าอารม์ีับน้อสาม “น้อสามบอับ้าว่าเ้าเป็นนแนใ้ะมาหาาหมินที่วัหมิั้นหรือ” พอถามสหายน้อสามเหมือนะเห็นแววาเปล่ประายยามพูถึาหมิน บุรุษที่อยู่ท้ายวัหลวหมิ
เปยเหมยหัวเราะอย่ายิ้มว้าออมา “ยามิว่าะไ้พบัน หัวใหม่อมัน็พลันีใเหลือเินเพ่ะ” สอัวละรที่ไม่สำัเลยในเรื่อและไม่มีบทบาทอะไรเลยำลัะปราัวในหน้าเียวัน วามหล่อเหลาราวับเทพเียนำแลายลมาาสวรร์็มิปาน ผู้เียนในนิยายไ้ล่าวเอาไว้
ฮอเ้้าวหหล หหลิน ่าเบนสายาสบาันในทันทีแล้วอาารหลุสิอเปยเหมยที่อยู่ ๆ ็หัวเราะออมา พูพึมพำนเียวและยัหลุอาารยิ้มอย่านไม่เ็มอี ทำเอาพาันมออย่าแปลใอย่ามา
ยามไฮ่ (21.00) ท้ายวัหลวหมิ แว้นหมิ
อ์รัษ์โมานไ้รับาริามาสหายวัหลว้าวว่าไ้พบับสรีามภาพวาที่ำลัามหาอยู่ อนนี้นานั้นอยู่ับุหนูสามสุลห สรีที่หมั้นหมายับอ๋อเียวหยาและเป็นน้อสาวนที่สามอฮอเ้้าวหหลอี้วย
“พบแล้วพะยะ่ะ ท่านอ๋อ” อ์รัษ์โมานรีบรายานเรื่อนี้ับอ๋อหมิาหมิน และในอนนี้็อยู่ับฮอเ้หมิเทียน อ๋อเียวหยา อ๋อเาาน อ๋อาเปียว ำลัพูุยานันอยู่อย่าเร่เรีย
ความคิดเห็น