คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 จะบุรุษหรือสตรี เขารักก็คือรัก : ซงกุย
อารามบุบผานภา หนึ่ในหอาาัรยุทธภพ
ฮอเ้หมิเทียนหล อ๋อาหมิน และถัเิน ่ามาามแผนที่ที่เ้าอารามภูผาลั่ ็พาันมอเห็นอ๋อเาาน อาหนิ นั่พัอยู่แถวหน้าอารามบุบผานภาึรีบพาันเินเ้าไปหาทันที
“เทียนหล ้าิแล้วว่าพวเ้าะ้อมาที่นี่” อ๋อเาานหันไปเห็นสหายเ่า่อนึร้อทั ส่วนอาหนิรีบลุึ้นะหลบให้ถัเินมานั่แทนที่นเอแ่เาลับว้าับมือนาึให้มานั่ที่เิมับเาทำเอาถัเินมอแ่็สบปาสบำหลีเลี่ยารทะเลาะันเพื่อให้พี่ายทั้สอร่วมสาบานสบายใ
“อาุย อาหลินละ” ฮอเ้หมิเทียนหลถามับสหายเ่าพลานั่ล ส่วนน้อรอร่วมสาบานเานั้น่านั่ลเ่นันูเหมือนไม่่อยสนใแ่ำลัใ้สายาวามอไปรอบ ๆ เพื่อมอหาใรสันเ่นัน
“นั้นสิ” อาหนิเอ็หมวามอทนะรอ้านนอเือบหลายั่วยามแล้วพอเป็นัหวะที่มีใรสันถามถึนายหิหลินับุายุยึ้นมาทำให้ัวนา็อยาะถามว่าะรออยู่รนี้นานเท่าไหร่
ฮอเ้หมิเทียนหล อ๋อเาาน ถัเิน ่าพาันมอไปยัอาหนิอย่ามีวามำถามและเป็นัหวะที่ประูอารามบุบผานภาเปิออมาพอี
“อาุย” ฮอเ้หมิเทียนรีบลุเินไปหาุยทันทีแล้วอีฝ่ายมอหน้าเา
ุยไ้แ่มอฮอเ้หมิเทียนหลแ่ไม่พูอะไรอย่าไม่สนใอีฝ่ายที่เสนอหน้าามมาถึที่นี่
“นายหิละ ุาย” อ๋อเาานรีบถามุยแล้วมอไปยั้านหลัอย่าเริ่มเป็นห่วสถานาร์ในอนนี้ เาไม่รู้สิ่ใเลย นอาให้นั่รอรนี้
“พี่ให่ให้้าออมารอ้านหน้า่อน” ุยอบพลาหันลับไปมอ้านในอารามบุบผานภาลั่พลายมือำปั้นบเ้าับฝ่ามืออีฝ่ายเหมือนำลันึเ็บใอะไรบาอย่าแล้วทำให้ทุนพาันมออย่าสสัย
หลินเหินาย้าวระโออมาาอารามบุบผาลั่แล้วมอเห็นฮอเ้หมิเทียนหลยืนอยู่้าุย , อาหนิยืนอยู่ับถัเินและอ๋อเาาน , อ๋อาหมินที่นั่อยู่และมอเห็นัวนาึยับัวลุึ้นยืนึ้นแล้วทุสายานั้นพาันหันมอนาและนายื่นฝ่ามือาออมาเือสีแพุ่เ้าไปรั่วเอวอทุนแล้วัวนาออแรพร้อมับเหินึ้นยอไม้ให่สูันเทียบับหลัาอารามบุบผานภาานั้นัวทุนลอยึ้ามแรพร้อมับหลินึ้นมาเหยียบปลายยอไม้เ่นัน
หลินเห็นว่าทุนึ้นสู่ที่สูแล้วในมือนาไ้เ็ใบไม้มา้วยถึ 3 ใบแล้วัวนาัปลายนิ้วใ้เลือวาอัระเลือ
โร! มัร พยั์ อินทรี ่าเผยายออมาาใบไม้ทั้ 3 ใบ ทำเอาทุนพาันมออย่าะลึในวามสามารถที่เรียใานสัว์อสูรไ้
“ไป” หลินะโนึ้นแล้วอ๋อาหมิน้าวาระโไปนั่พยั์ัวเียวับนาทันที
ฮอเ้หมิเทียนหล ุย ้าวระโึ้นไปหลัมัรทันทีเ่นัน
อ๋อเาานโอบเอวอาหนิพร้อมับับมือถัเิน้าวาระโึ้นหลัอินทรีเ่นัน
ุยึ้นมาบนหลัมัรไ้แล้ว็ยันธนูึ้นทันทีเมื่อมอเห็นน้านล่าำลันั่ท่าเรียมยิธนูเ้าใส่โมีพวเาเ่นัน
“ยิ” หลินหรี่ามอแล้วออปาสั่น้อายให้ยิลูธนูทันที
“อรับ พี่ให่” ุยรีบานรับำสั่พี่สาวทันทีแล้ว้าันธนูิปราทันทีลูธนูนับร้อยเิึ้นาวามิเาที่้อให้มาว่าำนวนลูธนูอฝ่ายร้าม พอยิออไปลูธนูลายเป็นลูไฟำนวนมาพุ่เ้าลปัพื้น่อนเิทะเลเพลิึ้นในทันที
อินทรีที่อ๋อเาาน อาหนิ ถัเิน นั่อยู่บน้านบนหลัมันนั้นำลัออแรระพือลมให้แรึ้นทำให้เปลวไฟลุโนโิรอบายน้านล่าเอาไว้นยาะฝ่าออมา
ฮอเ้หมิเทียนหลเห็นลูธนูพุ่เ้ามาใลุ้ยหมายทำร้ายให้เานั้นหยุารใ้ลูธนูิปราและรีบลุึ้นสะบัายแนเสื้อเิมัรฟ้าปราัวึ้นพร้อมับอ้าปาพ่นไฟสีฟ้าออมาาปาเพื่อปป้อเ้านายทันที
ุยำลัยิธนูพลาเหลือบาหันไปมอฮอเ้หมิเทียนหลเพียเล็น้อยแล้วูเหมือนะยิ้มอย่าพอใในารระทำอเาอยู่เ่นัน
“หลิน!!!” เสียะโนเรียื่อสรีที่นั่บนหลัสัว์อสูรประเภทพยั์เสียั้อพร้อมับารหยุโมีอพลธนู้านล่าออารามบุบผานภา เ้ามันนามารร้าย “้าอสาปแ่เ้าไม่มีวันพบเอวามสุ ทุรั้ที่เ้ามีวามสุย่อมแลับสิ่ที่มี่าที่สุอเ้า!!” เสียะโนสาปแ่ัึ้นมัน้อภายในิใอหลินทันที “ทุนาย็เพราะเ้า เ้ามันัววย!!” ำพูนั้นัึ้นทำเอาหลินยมือุมหน้าอแน่นอย่าทุ์ทรมานใหายใหอบ
อ๋อาหมินหันไปมอหลินที่ำลัเ็บปว เาอบาแ่ำ้วยวามสสารนาและีนิ้วยิไปทาผู้ที่ปาล้าสาปแ่หลิน
“อึ!” เสียร้ออย่าเ็บปวพร้อมับัวล้มลาแ็้ามอไป้านบนไปยับุรุษที่นั่้าายหลินนั้น้วยแววาใ พร้อมับทุอย่ารอบายเียบริบแล้วพาันมอไปยัผู้ที่สัหารเ้าอารามบุบผานภาทันที
หลินมออ๋อาหมินแล้วน้ำาไหลออมาอย่ารู้สึื่นันใในารระทำอเา
อ๋อาหมินหันไปมอหลินยื่นแนไปึัวนามาโอบอแนบาย “่อไป้าะปป้อเ้าเอ” ำพูเพียประโยมันมีวามหมายสำหรับหลินมามายยิ่นัและเา้มใบหน้าลรริมฝีปาูบหน้าผาอนาอย่าอ่อนโยน
หลินยิ้มออมาอย่ามีวามสุแ่พอนึถึำสาปแ่อเ้าอารามบุบผานภาแล้วนายมือผลัอ๋อาหมินออไป เาไม่สนใลับอรััวนา
“เ้าไม่้อสนใอะไรทั้นั้น ้าะปป้อเ้า ะทำให้เ้ามีวามสุเอ” อ๋อาหมินะโนบอหลินเสียั้อพร้อมับรอเ้าอารามบุบผาลั่เหาะเหินลาอาาศยปลายาบึ้นหมายทำร้ายหลิน
“พี่ให่!” ุยะโนเรียพี่สาว้วยวามใเสียัพร้อมับัวเารีบระโออาหลัมัรไปป้อพี่สาวทันทีพร้อมับมาบนั้นฟันเ้าใส่ัวเาเลือสาระเ็นไปทั่ว
“อาุย!” หลินะโนเรียน้อาย้วยวามเสียัลั่น
ฮอเ้หมิเทียนหลรีบระโออาหลัมัรแล้วยื่นแนไปโอบัวุยเอาไว้พลาน้ำาไหล้วยวามเสียใที่เาประมาทเินไปมิอาปป้อุยไ้ ลมหายใเริ่มระุ
หลินับมือุยแน่นเอาไว้ “้าูแลเ้าไม่ี” นาน้ำาไหลออมาแล้วน้อายนาส่ายหน้าไปมาแล้วหมลมหายใไป้วยามาบนั้นอาบยาพิษรุนแรพอไ้รับพิษ็สิ้นใายในเวลารวเร็วยาเินะรัษาทัน
วิเทพสุริยันำลัลอยออมาาัวุย หลัายหยาบนั้นหมสิ้นพลัีวิในารหล่อเลี้ยวิเทพสุริยัน
พรึ่บ! มารอสูรไ้ลิ่นาวเลือรุนแรอบุรุษมนุษย์ที่ไ้รับไอเทพสุริยันและรับรู้พลัเทพสุริยัน็หวัอยาะรอบรอพาันเผยายออมานับร้อย
หลินใ้มือ้วเ้าไปลาหน้าอุยว้าึวิเทพสุริยันออมาวามร้อนระอุยาม้อมือนั้นร้อนเหมือนไฟลวมือเปล่าแทบะโอบอุ้มวิเทพสุริยันไม่ไ้
“นี่มัน!” อ๋อเาานมอเห็น้อนเนื้อหัวใสีแราวับแสอาทิย์็ทราบเลยว่านี่ือวิเทพสุริยันและรับรู้ภัยร้ายที่เิึ้น่อนหน้านี้อาะเป็นเพราะมารอสูร้อาร่วิวิสุริยันและเสาะหาพลัเทพที่หายไป เมือมนุษย์
พอวิเทพสุริยันออาร่าุย าร่าบุรุษ็ลับลายเป็นร่าสรี ทำเอาฮอเ้หมิเทียนหล อ๋อาหมิน ถัเิน และอาหนิ พาันใอย่ามา
ายหยาบนั้นที่เป็นสรีนั้น่อย ๆ สลายหายไปับอาาศเหลือเพียวามทรำอุยในใอทุนเท่านั้น
ฮอเ้หมิเทียนหลพยายามยื่นสอมือไปไว่ว้าโอบอุยเอาไว้แ่ไ้เพียวามว่าเปล่า น้ำาไหลรินอาบสอแ้ม้วยวามเ็บปว ทุ์ทรมานใเป็นที่สุ ‘เารัุย ะบุรุษหรือสรี เารั็ือรั’
วิสุริยันรับรู้ารโอบอุ้มาสรีมนุษย์ที่มีพลัันทราอยู่ในายมาลอ มัน่อยเลือนหายเ้าไปในร่าอนา ยามพลัเทพสุริยันหายเ้าไปทำให้หลินหมสิร่าายร้อนผ่าวัเปลวเพลิ เหื่อแพลั่ ทั่ร่านานั้นแเถือราวเนื้อายะผุพอ
อ๋อาหมินรีบโอบอัวหลินเอาไว้้วยใ้พลัมัราราันแผ่วามอบอุ่นให้ับนาให้มาที่สุ
ฮอเ้หมิเทียนหลสลัวามเศร้าเ็บปวแล้วถ่ายเทพพลัมัรฟ้า้วยวามเย็นให้ับหลินเพื่อวบุมพลัเทพสุริยันในายและ่อยลุไป่วยำัมารอสูรที่ถาโถมเ้ามานสามารถาพาันหนีรอไปยัที่ปลอภัยไ้
ความคิดเห็น