คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 เวยฟาง หายตัวไป (เวยซิน ขึ้นรับตำแหน่งนายหญิงสกุลเวย)
ศาลารอบนอวับูรพา ยามอู่ (11.00)
เวยิน ไ้รับหมายาบ้านสุลเวยสายหลัว่า เวยฟา หายัวไปอย่าไร้ร่อรอยราวับว่าไม่มีสรีื่อเวยฟาอีแล้ว ทำให้ารัเลือนายหิเว่ยหยุะัและทำให้เวยินไม่พอใอย่ามาับารหายัวไปอเวยฟาในรั้นนี้
“ินิน เ้าสบายีนะ” ายาหลิน ายารัอ๋อเฟยหยา วับูรพา แว้นหมิ
นายหิหลิน วับูรพา หรือ นายหิหลิน เ้าบ้านพยั์าว วัมู่ ็ือ น ๆ เียวัน แม้ว่าอีฝ่ายะไม่ยินยอม็ามในารรัษาาร์เป็นนายหิสุลเวย็ามและะ้อรอให้มีนายหินใหม่เิึ้นเสีย่อนึะออาสุลเวยอย่าสมบูร์ “เราไม่เอันเสียนานเลย” เสียล่าวัึ้นะนั่ลิบน้ำาที่เวยินรินาใส่อให้ับนา
“เ้าะ นายหิ” เวยินพยัหน้าพลานั่ลามำเิอายาหลิน
“้าไ้่าวว่าเ้าลับบ้านสุลหลัแล้วและเรื่อโรน้ำาอเ้าละ” ายาหลิน ายารัอ๋อเฟยหยา ยยิ้มมุมปาพลาหยิบอบัวมาพับอย่า่าเวลาเท่านั้นและมอเห็นว่าารมาอเวยินในรั้นนี้ นาน่าะมาเรื่อนายหิสุลเวย
“เ้าะ ้าลับไปบ้านสุลหลัแล้วหลัามีวามิเห็นที่เ้าใรันและเรื่อโรน้ำา้ายให้สหายอีนูแลไปแล้ว” เวยินอบำถามนายหิหลิน
“้าทราบเรื่อว่ามีารัเลือนายหิสุลเวยแล้วและอีนละอยู่ที่ไหน พานามาพบ้าหน่อย” ายาหลิน ายารัอ๋อเฟยหยาถามเวยินพลามอเวยินอย่าเียบ ๆ “ไ้ยินว่าอีนเป็นสรีที่มาาบ้านสุลเวยสายรอ”
“เ้าะ นาเป็นสุลเวยสายรอ มีนามว่า เวยฟา แ่อนนี้นาหายัวไปยัามหานาไม่พบเ้าะ นี่เป็นหมายที่สุลเวยสายหลัเพิ่ะส่มาให้้าเ้าะ” เวยินรีบบอทันทีพลารีบล้วหมายที่เพิ่ไ้รับและเปิอ่านนั้นให้ับนายหิหลิน ะเียวันอีฝ่ายวาอบัวแล้วหยิบหมายมาอ่าน
“หาไม่มีเวยฟาแล้วเ้า็รับำแหน่นายหิสุลเวยไปะเลยสิ ้าละเบื่อหน่ายำแหน่นี้เ็มที่” ายาหลิน ายรัอ๋อเฟยหยายยิ้มมุมปาอย่าอารม์ี
“ะีเหรอเ้าะ นายหิ” เวยินถามอย่าไม่่อยมั่นในั หานาไ้เป็นะีไม่น้อย ะที่เห็นนายหิหลินเียนหมายบับหนึ่และยื่นให้ทหารนำไปส่ที่บ้านสุลเวย
“้าะเียนหมายแ้ทาบ้านสุลเวยโยรให้เ้าเป็นนายหิสุลเวยไม่รอเวยฟา สรีอีน ในเมื่อนาหายัวไป็ปล่อยไปอย่าไปสน” ายาหลิน ายารัอ๋อเฟยหยายยิ้มอย่าสบายใ อยาะหลุพ้นำแหน่นี้เ็มที่ “บ้านสุลเวยะเป็นอย่าไร็่า ้าไม่สนใ ใรอยาไ้็เอาไป” นาลุึ้นเินยิ้มหวานไปหาสามีรัที่ำลัเินเ้ามาพร้อมับฮอเ้หมิเหยาเทียนทันที
“ถวายบัมเพะ ฝ่าบาท ท่านอ๋อ” เวยินยิ้มแย้มออมาพลา้อนาหวานให้ับฮอเ้หมิเหยาเทียนในทันทีเมื่อไ้พบันอีรั้
ฮอเ้หมิเหยาเทียนพยัหน้าแล้วเินไปนั่ลแล้วเวยินรีบรินน้ำาใส่อถวายับฮอเ้ทันทีแ่เาไม่สนใลับมอเลยออไป
อ๋อเฟยหยานั่ลิบน้ำาที่ายารัรินให้และนั่ฟัเรื่อที่นา้อาระบอให้เา้วยอย่าอารม์ีแบบสุ ืนนี้นาะเป็นฝ่ายุมเมให้เาเหมือนเย พอิถึ็้อแอบถอนหายใออมาแ่็ยิ้มออมาเพื่อายารัยิ้มให้
เวลาเียวันที่วัอาาบิน วัมู่ แว้นมู่
ฟาฟา ไ้ทำาร้อลับฮอเ้้าวไป๋หล หลัานาึ้นรับำแหน่เป็นนายหิฟา วัอาาบิน เรียบร้อยแล้ว
“้าะให้เวลาเ้า 30 วัน หาเหยาเทียนไม่อบรับวามรู้สึอเ้า เ้าะ้อเินทาลับมาที่นี่และอย่าไปยุ่วุ่นวายับเหยาเทียนอี เพราะสวรร์ลิิมาแล้วถึสรีในพรหมลิิอเหยาเทียน” ฮอเ้้าวไป๋หลมอเห็นอนาที่ะวุ่นวายระหว่ารัสามเส้าระหว่าฮอเ้หมิเหยาเทียน, เวยิน, ฟาฟา และเาล้ายะเห็นอ๋อเหอเปียวอี้วย ยิ่ิยิ่หนัใ
“30 วันะไปทำอะไรไ้ฝ่าบาท ให้เวลาหม่อมันอีนิไม่ไ้เหรอเพะ ฝ่าบาท” ฟาฟาร้อโอรวออมาอย่าอวามเห็นใ่อฮอเ้้าวไป๋หล
“หรือเ้าะเอาแ่ 3 วัน!!” ฮอเ้้าวไป๋หลทำเสียไม่พอใออมาใส่ับนายหิฟา “30 วันเ้าไปวนใเหยาเทียนไ้็ริแ่เ้า็้อรับานามภาริ้วยหามีำสั่เรียัวเ้าไปทำาน” ฮอเ้้าวไป๋หลถอนหายใอีรั้ับสิ่ที่ำลัะเิึ้นนับานี้
“ฝ่าบาททรมีพระเมาแบบนี้หม่อมันาบึ้ใริ ๆ หม่อมันอัวทูลลา่อนนะเพะ เอันอีรั้หวัว่าพระอ์ะเมาหม่อมันอีรั้” ฟาฟายยิ้มออมาพลาุเ่ายมือประสานเ้าหาันแล้วรีบหายัวไปอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น