คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 หญิงชาวบ้านกับดอกบัว
เวลาผ่านไป 2 ปี ที่อีฮอเ้หมิีหมิน ับ ายามู่เฟยหลิน าไป าลเวลาเปลี่ยนไปมา อนนี้ ฮอเ้หมิเหยาเทียน ไ้ึ้นรอราย์แทนอีฮอเ้หมิีหมินที่สวรรไป เนื่อาฮอเ้หมิีหมินมอบหมายให้อ๋อเหยาเทียนไ้ึ้นทำหน้าที่ปรอแว้นหมิสืบ่อาเา เนื่อาอ๋อเหยาเทียนนั้นมีเื้อสายราสุลเียวับหมิโยร ึไ้รับสิทธิอันอบธรรมโยสมบูร์
หลัา ฮอเ้หมิเหยาเทียน ไ้ึ้นรอราย์ ึมีารแ่ั้ ันี้
อ๋อเฟยหยา‘วับูรพาหรือวัะวันออ’ แม่ทัพมัรเพลิ สมานาม‘เทพสราม’ ปรอเมือะวันออ อแว้นหมิ
อ๋อเหอเปียว‘วัใ้พยั์หรือวัใ้’ แม่ทัพพยั์ำราม สมานาม‘ุนพลพยั์ำราม’ ปรอเมือใ้ อแว้นหมิ
อ๋อไป๋หลิว‘วัเหนือพยั์หรือวัเหนือ’ แม่ทัพพยั์ำ สมานาม ‘ุนพลพยั์ำ’ ปรอเมือเหนือ อแว้นหมิ
ุนนาประำราสำนั หมิเหยาเทียน
อัรเสนาบีฟา เป็นหัวหน้าุนนา รับหน้าที่สืบทอวามเป็นไปทุอย่าที่ฮอเ้หมิเหยาเทียน อ๋อเฟยหยา อ๋อเหอเปียว อ๋อไป๋หลิว ้อาร
ุนนาเี้ยวหร มีำแหน่รอาอัรเสนาบีฟา รับหน้าที่รับำสั่าอัรเสนาบีฟา โยมี ฮอเ้หมิเหยาเทียน อ๋อเฟยหยา อ๋อเหอเปียว อ๋อไป๋หลิว เป็นเ้านายสายร
อ๋อลาวปิ ับ อ๋อหลุน มีำแหน่ เป็นผู้รวารแผ่นิน มีเ้านายสายรือ ฮอเ้หมิเหยาเทียน วบำแหน่ราอ์รัษ์ส่วนพระอ์ฮอเ้
อ๋อหลันฟ ัวแทนราสำนั้าว ึ้นรับอ๋อเฟยหยา วับูรพา
อ๋อปาเหยียน ัวแทนราสำนัห ึ้นรับอ๋อเหอเปียว วัใ้พยั์
อ๋อไทอี้ ัวแทนราสำนัมู่ (เา) ึ้นรับอ๋อไป๋หลิว วัเหนือพยั์
อ๋อื่อหลา มีำแหน่ เป็นราอ์รัษ์ส่วนพระอ์ฮอเ้หมิเหยาเทียน (บ้านเิอยู่ที่แว้น้าว เป็นบุรายอุนนาในราสำนั้าว ไ้รับารวาใาฮอเ้้าวไป๋หล ให้มาูแลฮอเ้หมิเหยาเทียน โยร)
อ๋อฟเิน มีำแหน่เป็นราอ์รัษ์ส่วนพระอ์อ๋อเฟยหยา (บ้านเิอยู่ที่แว้นหมิ เป็นบุรายออัรเสนาบีฟาในราสำนัหมิ ไ้รับารวาใาฮอเ้หมิเหยาเทียน และ ฮอเ้หมิีหมิน (อ์่อนที่สวรร)
อ๋อานเียว มีำแหน่เป็นราอ์รัษ์ส่วนพระอ์อ๋อเหอเปียว (บ้านเิอยู่ที่แว้นห เป็นบุรายอุนนาในราสำนัห ไ้รับารวาใาฮอเ้หุยหยาับอ๋อเหลียนเหยา): อ๋อเหอเปียว มีานะเป็นเยบ้านสุลเหลียน มีวามเี่ยว้อับฮอเฮาเหลียนวาับอ๋อเหลียนเหยา โยร
อ๋อไทหว มีำแหน่เป็นราอ์รัษ์ส่วนพระอ์อ๋อไป๋หลิว (มีบ้านเิอยู่ที่แว้นหมิ แ่มาราเป็นนแว้นมู่ เาเป็นบุรายอพ่อ้า สมัรเรียนทหารนไ้รับารสืบบรราศัิ์เป็นอ๋อ มีเ้านายสายรือ อ๋อไป๋หลิว
ยามเิน (07.00) วัหมิเียน ริมทะเลสาบหมิเียน แว้นหมิ
เวยหลิน หรือ หลิน นาเป็นนแว้นหมิโยำเนิแ่้วยสาเหุใไม่ทราบเวยหลินไ้เปลี่ยนไปเป็นนละน ำใรไม่ไ้ ลืมแม้ระทั่ื่อแ่ัวเอ
เวยหลินที่ใรรู้ันาไม่มีัวนบนโลนี้แล้ว มีเพียหลิน เ็สาวธรรมาที่มีวาหม่นหมอ อับแส เท่านั้น าเวยหลิน เ็สาวสใส ร่าเริ เป็นหลิน เ็สาวที่มืมน หม่นหมอ
หลินเินทามาไหว้พระที่วัหมิเียน ึ่อนนี้มีนมาไหว้สัาระพระที่วัำนวนมาและมีบวนเส็ฮอเ้ รวมถึเหล่าเื้อพระวศ์เินทามาที่วั ลอนเหล่าุนนาและอ์รัษ์ที่รับใ้ใล้ิิามมา้วย ทำให้้านหน้ามีนำนวนมาและมีพวาวเมือหลวหมิ าวบ้านละแวใล้เียเินทามารับเส็ฮอเ้และเหล่าเื้อพระวศ์อย่าใล้ิ
ถึแม้วันนี้ะมีบวนเส็ฮอเ้หมิเหยาเทียนเส็มาแ่็ไม่ไ้ปิวัยัให้นเ้ามาราบไหว้พระามปิ
วันนี้เป็นวันรบรอบ 2 ปีที่ฮอเ้หมิีหมินับายามู่เฟยหลินออ๋อเฟยหยาาไป ึทำให้ทุนมาไหว้พระ สวมน์ให้ับทั้สอที่เป็นนในรอบรัวเียวันให้ไปสู่ภพภูมิที่ี
หลินยืนมอเหล่าเื้อพระวศ์อยู่ห่า ๆ นาไม่ไ้เ้าใล้ แม้แ่ะเียใล้เลยสันิ นาเินลมาเินเล่นแถวริมทะเลสาบหมิเียน พอเหล่าเื้อพระวศ์พาันเินมาเลียบายหาทะเลสาบหมิเียน ทำให้นาเปลี่ยนไปเินมสระบัวว้าให่ที่อยู่อี้านอวันั้นแทน
อ๋อเฟยหยาเินออมาาวัหมิเียน เายัิถึอีฮอเ้หมิีหมิน น้อายอเาและายารัมู่เฟยหลินที่าไปไม่มีเปลี่ยนแปล
เาเหม่อมอออไปไล วาวูบไหว อบาแ่ำราวำลัะร้อไห้ออมา้วยวามิถึนาอันเป็นที่รัยิ่อเา
“อบัวที่นี่ สวยั” หลินเินเ้ามาพร้อมับน้ำเสียสใสัึ้นแล้วนั่ยอ ๆ ริมสระบัวว้าให่ยื่นมือไปึอบัวูมสีมพูมาสัหนึ่อ
“…” อ๋อเฟยหยาหันไปมอเมื่อไ้ยินเสียฝีเท้าแผ่วเบาัใล้เ้ามาแล้วมอามเสียสใสอสรีที่แ่ายเหมือนหิาวบ้านเินเ้ามานั่ลและเ็อบัวึ้นมา
“ที่นี่สวยามสมำร่ำลือริ ๆ” หลินยัพู่อไป้วยน้ำเสียสใสเป็นปิ“นายท่านเป็นนที่นี่หรือเปล่า” นาเลือใ้ำเรียและบทสนทนาที่เหมือนนทั่วไปะพูัน และอีฝ่ายพยัหน้าเพียหนึ่รั้เท่านั้น “ที่นี่ เวลานี้ ใรือฮอเ้ัน” ำถามนั้นออมาาปาหิาวบ้าน
“เ้าไม่รู้ั้นหรือ” อ๋อเฟยหยามวิ้วถามอย่านึสสัยในัวหิาวบ้านรหน้ายิ่นั
“หารู้แล้ว้าะถามนายท่านั้นเหรอ” หลินทำเสียเหมือนไม่พอใออมาแล้วหัวเราะสใสออมา้วย
“ เวลานี้เป็นฮอเ้หมิเหยาเทียน เป็นผูู้แลาวเมือหมิร่วมับเหล่าเื้อพระวศ์นอื่นอีสาม” อ๋อเฟยหยาอบออมาแล้วไม่ไ้เอ่ยถึนอื่นที่ร่วมันปรอับฮอเ้หมิเหยาเทียน
“อบัวนี่สวยมา ้าให้ท่าน” หลินยื่นอบัวูมสีมพูในมือให้ับเา
อ๋อเฟยหยามออบัวในมืออหิาวบ้าน
“อบัวสวยเหมาะับบุรุษรูปาม” หลินพูาล้ายะเี้ยวพาราีายรหน้าที่แ่ายภูมิาน หน้าาาม วามลึ ทุส่วนล้วนมีเสน่ห์
อ๋อเฟยหยามออบัวแล้วเายื่นมือไปรับอบัวมาถือ
“อบุ” อ๋อเฟยหยารับอบัวมาถือเอาไว้แล้วมอมัน
ความคิดเห็น