คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ผูกพันด้วยโชคชะตา
ฮอเ้านอู่หล้อมอสรีนานั้นไม่ระพริบา
เาี่ม้าามสรีที่ำลัเินทาับบุรุษทั้สี่อยู่นมาถึประูเมือหลวไป๋
“แม่นา”
ฮอเ้านอู่หลานเรียสรีที่พึพอใ้วยให้หยุลและทำให้เหมยเฟิหลินหันมามอแล้วเลิิ้วมอบุรุษอีฝ่ายอย่าสสัยะระโลาหลัม้ายืนอยู่
ะพลพยั์ำลัเินมาับูเืออนาที่เพิ่มาถึอย่ารู้าน “้าอยาทราบื่อแม่นาไ้หรือไม่” แววารุ้มริ่มวนให้ยะแยึ้นมาอย่าบอไม่ถูทำเอาเหมยเฟิหลินล้ายะยับเยื้อนถอยหลัไปเล็น้อย
“แม่นา เ้า่าามนั” แล้วยับา้าวไปหาหมายว้ามือสรีพึใแ่แล้วสอในบุรุษที่มา้วยันับนานั้นเินมาวาทารหน้าอเา้วยแววาุันไม่เป็นมิร
“นายหิพว้ารัเียสายาเ้ายัไม่รู้ัวอี”
าอินพ่นวาาร้ายาออไปาปาเพื่อปป้อนายหินเอ
เหอับลี่ินเปาเินมาันร่าเหมยเฟิหลินไปหลบ้านหลัพวนเอเ่นันอย่าปป้อสายาโลมเลียอันน่ารัเียอายรหน้า
ไม่้อบอว่าือใร ายรหน้าือฮอเ้านอู่หล
ผู้มัมาในามและเ่เรื่อทำศึ ปราบบเมือุ้ยและึ้นรอแผ่นินเมือุ้ยเปลี่ยนเมือุ้ยให้เป็นเมือานและฮอเ้ไป๋หลี่หมิำลัพิาราว่าะเื่อมวามสัมพันธ์ไมรี้วยหรือไม่ับแว้นเมือาน
ำลัอยู่ในระหว่าพิาราอยู่
“หึ
ฮ่าฮ่าฮ่า สรีามย่อมมีบุรุษเียาย” ฮอเ้านอู่หลส่เสียหึในลำอแล้วแ่นเสียหัวเราะออมาอย่ามีอำนาแล้วแววาทอมอไปยัสรี้านหลัสุอลุ่มบุรุษทั้สี่่อนเสียฝีเท้าพลทหารเมือไป๋ัึ้น่าระายัวปป้อนรหน้าเอาไว้หลายั้น
“แม่นาบอื่ออเ้ามาหน่อยสิ นาม”
เหมยเฟิหลินสูลมหายใออมาแล้วบเม้มปาอย่าหยิ่ผยอ
อวี
่อนะส่เสียในลำอให้เฟยเทียนับาอินยับแยออาันทำให้เหอับลี่ินเปา้าวาเินามนาเ่นันแล้วพลพยั์ำราม่าแยันเป็นสอทาและนาำลัพิาราวิเราะห์บุรุษที่มีแววาน่ารัเียแล้วนึถึใรบานในอนนี้ที่ำลัโ่ัไปไลหลายนับหมื่นลี้
“ถวายบัมเพ่ะ
ฝ่าบาท ฮอเ้านอู่หล
หม่อมันรู้สึเป็นเียรเหลือเินที่มีโอาสไ้พบฝ่าบาทเ่นนี้” เหมยเฟิหลินยยิ้มออมาอย่าเป็นปิไม่แสสีหน้าใ
แววาเย็นาแทบไร้วามรู้สึใๆ่อนหน้านี้ออมาให้เห็นทำเอาบรรยาาศรอบายนั้นวนเย็นระเยือยิ่นั
“เ้ารู้ั้า้วยหรือ”
ฮอเ้านอู่หลยยิ้มพอใมอสรีพึใ
“รู้ัสิเพ่ะ
ื่อเสียฝ่าบาทเลื่อลือไปไลนับหมื่นลี้” เหมยเฟิหลินยยิ้มอบออมา
“ื่อเสียฝ่าบาทในเรื่อมัมาในามึ้นื่อนั
ึ้นรอราย์้วยารปราบบเมือุ้ยยนึ้นรอแผ่นินเมือุ้ยเปลี่ยนเมือุ้ยเป็นเมือาน”
ำพูำาร้ายาอนาทำเอาสีหน้าฮอเ้านอู่หลเปลี่ยนไปอย่าเผยวามไม่พอใหลายส่วน
ะนรอบายอนานั้นพาันมีสีหน้าบันแสออมาอย่าัเน
“บัอา!!!
เห็นว่า้าพึใในัวเ้าแล้วะล้าพูาล้าย้าเป็นนวยโอาส!!!”
ฮอเ้านอู่หลเผยวามเรี้ยวราออมาแล้วบรามแน่น้วยวามโรธวาาอสรีรหน้าและสายาูถูอนเมือไป๋
“หม่อมันยัมิไ้พูว่าฝ่าบาทเป็นนวยโอาสสันิ็ไม่มี
ฝ่าบาทิไปเอเสียสิ้น” เหมยเฟิหลินยยิ้มออมาพลาลี่พัเหมยนเอโบไปมาอย่าล้ายนอารม์ี
“หม่อมันมีนามว่าเหมย ะทรเรียอะไร็่า
หม่อมันมิสนใฝ่าบาท” นาแย้มยิ้มเย็นาออมานฮอเ้านอู่หลทนไม่ไหวเา้าวาพรวเียวถึัวนา่อนร่าอร่าแ็ทื่อเิวามสั่นลัวอย่าประหลาใยิ่นัับวามรู้สึบาอย่าที่เิึ้น
เหอับลี่ินเปา้าวารวเร็วัพลันเอเ้าใส่ฮอเ้านอู่หลทันทีที่ยับถึัวเหมยเฟิหลิน
สรีหนึ่เียวในรอบรัวพวเาที่เหลืออยู่
ฮอเ้านอู่หลยมือ้าเียวรับพลัโมีอเหอราอ์รัษ์ส่วนพระอ์ฮอเ้ไป๋หลี่หมิับอ๋อลี่ินเปา
แม่ทัพพยั์ำรามอย่า่ายายแล้วใ้มืออี้าสวนัพลัออไปเ้าใส่ทั้สอแ่แล้วาอินับเฟยเทียนยื่นมือไปึัวเหอับลี่ินเปาให้ถอยออไปแล้วใ้พลัปราพยั์นเอรับารโมีเสียเอ
“มีฝีมือๆ”
ฮอเ้านอู่หลมฝีมืออสอบุรุษที่ิามสรีพึใ้วยและมอเห็นวามสามารถอทั้สอที่ล้ายมีพลัปราอย่าหนึ่ที่ไ้สัมผัสเมื่อรู่
สิอเหมยเฟิหลินพร่าเลือน่อนะหายใหอบออมาอย่าน่าลัว
อ๋อไป๋เฟยหยามอสรีที่ไ้รับปป้อาพลพยั์ำรามและเหอับอ๋อลี่ินเปาบนำแพเมือหลว
เาเพียเฝ้ามอเรื่อราวที่เิึ้นและมอเห็นสีหน้าอันผิปิอสรีนานั้น่อนะเหินายลาำแพเมือหลวพร้อมับำลัพลมัรทมิฬำนวนหนึ่และารปราัวอเานั้นทำให้สีหน้าฮอเ้านอู่หลมีอาาระัไปเหมือนัน
เหมยเฟิหลินมอนมาใหม่ที่เหินายลาำแพเมือหลวไป๋แล้วเิภาพวามทรำมามายหลั่ไหลออมาน้ำานารินไหลออมา
“เฟยหยา”
เหอานเรียสหายสนิททันทีะอ๋อไป๋เฟยหยา้าวาเินมาหาสหายสนิทเ่นันและอ๋อไป๋เฟยหยานั้นหยุยินรหน้าฮอเ้านอู่หล้วยแววาอันน่าสะพรึลัวเ่นัน
“ฮ่าฮ่า เป็นเียริริๆที่ไ้พบอ๋อไป๋เฟยหยาเ่นนั้น
้าอัวลับ่อน เหมยเอ่อร์ แล้ว้าะแวะมาหาเ้า” ฮอเ้านอู่หลแ่นหัวเราะในลำอออมาะสบาแววาน่าหวาลัวออ๋อไป๋เฟยหยาแล้วยยิ้มหวานเยิ้มให้ับสรีเพียหนึ่เียวที่ำลัยืนอยู่ในที่แห่นี้แล้วเาเหินายออไปอย่ารวเร็ว
เหมยเฟิหลินมออ๋อไป๋เฟยหยาแล้วยืนนิ่ำมือแน่นอย่ารวบรวมสิอันน้อยนิอนาเอาไว้
เนื่อาอ๋อไป๋เฟยหยาผู้นี้ไ้แ่านแล้ว เามีายารันามว่าูหลิน ึู่หลินืออีนายหิพยั์
เหมยเฟิหลินยมือทุบหน้าอนเอหลายรั้นเรียวามสนใให้ับนอื่นๆที่พาันมอนาอย่าใ
่อนะนาะหมสิทรุฮวบ
“น้าเหมย!!”
อ๋อลี่ินเปารีบถลาไปรับร่าน้าสาวเอาไว้อย่าใแล้วเหอรีบ้อนายอุ้มร่าเหมยเฟิหลินึ้นมาแนบอและอาารร้อนรนอย่ามาทั้สออยู่ในสายาออ๋อไป๋เฟยหยาเสียสิ้น
“นายหิ!!”
าอินับเฟยเทียนถลาไปหาร่านายหิเ่นันและ้วยอาารอันน่าใอนายหินั้นทำให้ทั้สอแหนมอหน้าอ๋อไป๋เฟยหยาทันทีและไ้รับารสบาาอ๋อไป๋เฟยหยาลับมาเ่นันแล้วทั้สอเมินสายาแล้วรีบวิ่ามไปยัวนสุลลี่อย่าเร่รีบเ่นัน
อ๋อไป๋เฟยหยายืนมอวามวุ่นวายที่เิึ้นและอรู้สึุ้นเยสายาบาสิ่าสรีที่หมสิล่อหน้าอเามิไ้ว่าเยพบเอที่ไหนหรือไม่
่อนะสลัวามิไร้สาระออไปและรีบเร่ลับวัะวันออเพื่อไปหาายารัทันที
ความคิดเห็น