คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลอยโคมที่หมู่บ้านชนบทนอกเขตเมืองหลวงหมิง
ยามวี (19.20) หมู่บ้านนมบท นอเเมือหลวหมิ
ปิหลันเินับมือวาอฮอเ้หมิเฟย ู่หมั้นและะเียวัน็เินับมือเหอหลินไป้วยโยมอสอ้าทาที่เ็มไป้วยร้าน้าายโมลอย้วยวามื่นเ้นโยมีอ๋อหมิอันหยาเินับมือหเหมยเินามหลัมา้วยัน
าหลินถูหเหมยวนมาเินานลอยโมในหมู่บ้านเล็ ๆ ้วยัน นาไ้แ่แอบมอฮอเ้หมิเฟยที่ำลัเินอยู่้านหน้าัวเอ
หเหมยเห็นาหลินแล้วเิวามสสารึร่ายมนราันทราให้ับฮอเ้หมิเฟยเพื่อให้อีฝ่ายสนใาหลินบ้า
เหอหลินลี่ยิ้มมุมปาัวเอเมื่อเห็นว่าหเหมย นรัออ๋อหมิอันหยาิะทำอะไร นาึีมวลพลับาเบาให้พลันั้นย้อนลับไปหาเ้าอ
หเหมยปล่อยมือาอ๋อหมิอันหยาแล้วหยุูอ่อนะหันลับไปมออีที็พบว่าัวเออนนี้อยู่นเียว ึรีบเินามหานอื่น ะเียวันพลุถูุึ้นท้อฟ้าว้า ทำให้นาเยหน้ามอูวามสวยามอพลุที่แระายเป็นรูปอไม้และนับฮอเ้หมิเฟยทที่เินอยู่เ่นันทำเอาัวนาเะล้ม เารีบว้าโอบเอวนาเอาไว้ทันทีพลาิถึเมื่อวัน่อนที่เายืนแอบูนาำลัร่วมรัับอ๋อหมิอันหยา็เิอาารร้อนผ่าวไปทั่วัว
“เ้าเป็นอะไรหรือเปล่า” ฮอเ้หมิเฟยถามับหเหมย นรัาิสนิท
หเหมยส่ายหน้าไปมาับฮอเ้หมิเฟยแล้วเินนำเาไปเรื่อย ๆ และแวะเินูอที่นาสนใบ้า เาอยเินามนาเียบ ๆ
พลุถูุเสียัใล้บริเวที่ฮอเ้หมิเฟยับหเหมยอยู่้วยันทำเอานาใเสียพลุน้อยมือปิหูแน่นและเา็โอบอัวนาเอาไว้
ฮอเ้หมิเฟยไ้ลิ่นหอมหวานาายหเหมย นรัาิสนิทนเผลอสูมวามหอมหวานาออนามิรู้ัวทำเอาัวนาใสั่นหวิวไปหมับวามใล้ินเินพอี
เหอหลินนั่บนหลัาบ้านเรือนาวเมือนบทนอเเมือหลวหมิพลายอสุราึ้นมาิบแล้วมอฮอเ้หมิเฟยับหเหมยที่ำลัใล้ิันอย่าอารม์ีแล้วนา็เลิิ้วมอทั้สอนำลัยืนูบปาันอยู่
ลำธารหลัหมู่บ้านนบทนอเเมือหลวหมิ
“ท่านลอยโมับ้าไหม” เหอหลินถือโมลอยมาหาอ๋อหมิอันหยาและส่โมลอยอีสออันให้ับมู่เหลียนับฟเอิน สาวใ้ัวเอให้ไปลอยโมับนรั้วยัน
อ๋อหมิอันหยายืนมอเหอหลินที่ำลัสาละวนุเทียนในโมลอยทำเอารำาลูา “้าทำเอ” เาบอนาแล้วุเทียนในโมลอย
“ว้าว!” เหอหลินยสอมือประบันยามมอเห็นเทียนถูุิไฟึ้น แสเทียนสว่าระยิบระยับ “ท่านรีบอธิานเร็ว” นาเร่ให้อ๋อหมิอันหยาอธิานอพรับโมลอยที่ถืออยู่้วยันแล้วนายืนมอเาปล่อยโมลอยึ้นไปบนท้อฟ้าว้า “ว้าว” นาเยหน้ามอท้อฟ้าว้าที่อนนี้มีโมลอยหลายอันึ้นไปบนท้อฟ้า
อ๋อหมิอันหยาำ้อเินามเหอหลินไป้วยันโยมีอ๋อไป๋เหอ อ๋อไป๋หลที่อยเินาม่วยถืออให้นรัอทั้สอที่เินแวะื้ออที่ถูใ
มู่เหลียนับมืออ๋อไป๋หล นรัเินูอ้วยันอย่ามีวามสุ
ฟเอินับมืออ๋อไป๋เหอ นรัเินูอ้วยันอย่ามีวามสุ
เหอหลินนั่ินนมที่อให้อ๋อหมิอันหยาเลี้ยนาพลาทอสายามอมู่เหลียน ฟเอินทีู่มีวามสุอย่ามาอยู่ับนรั “้าะให้พวนาอยู่ที่นี่ับนรั”
อ๋อหมิอันหยานั่มอสออ์รัษ์ู่ใัวเอที่ำลัูแลนรัอยู่แล้วเา็พยัหน้าเห็น้วยับเหอหลิน “แล้วเ้าละ” เาอที่ะถามนามิไ้
“ปิ้าอยู่นเียวอยู่แล้ว” เหอหลินันมเพียนิเียวแล้วยป้อนปาอ๋อหมิอันหยา “ท่านลอินสัำ” เามอนมในมือนาแล้วอ้าปารับนมเ้าปาและแหนหน้ามอท้อฟ้าที่มีโมลอยอีรั้
“พี่เหอ” ปิหลันเห็นเหอหลินำลันัู่โมลอยอยู่ับอ๋อหมิอันหยา็รีบวิ่เร็วมาหา้วยวามีใ “พี่เหอ ้ายัไม่ไ้ลอยโมับท่านเลย” นาถือโมลอยิมือมา้วยัน “พี่เหอลอยโมับ้านะ” นาพูอ้อนอีฝ่ายพออีฝ่ายพยัหน้า็ยิ้มว้า
ยามื่อ (23.50) โรน้ำา หมู่บ้านนบท นอเเมือหลวหมิ
ฮอเ้หมิเฟยเินลับเ้าที่พั็เห็นาหลินนั่อยู่นเียวที่ใ้้นไม้็รีบเินเ้าไปหา “เ้ามานั่ทำอะไรอยู่รนี้นเียว” เาถามนาอย่าเป็นห่ว
“ท่านหายไปไหนมา” าหลินถามับฮอเ้หมิเฟย
ฮอเ้หมิเฟยยมือลูบท้ายทอยัวเอับำถามาหลิน เาไม่อยาะอบำถามที่ถามเาว่าหายไปไหนมา หาอบามวามริ็ือเาไปร่วมรัับหเหมยมาที่ลำธารท้ายหมู่บ้านนอนนี้เนื้อัวเบาลอยไปหมแล้ว
“้าะไปลอยโมับท่าน” าหลินเอ่ยปาวนับฮอเ้หมิเฟย
“้าพาเ้าไป” ฮอเ้หมิเฟยพยัหน้าลับาหลินเพื่อเลี่ยำถามเมื่อี้แล้วเินามนาไป้วยัน เา่วยนาเลือโมและลอยโม้วยัน
ความคิดเห็น